Kedi/köpek korkusu, evcil hayvan edinmek

Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.

Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.

Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.

Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.

Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?

Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.

Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Korkunuzu aşmak için kedi köpek sahiplenmeyin bence. Aşamadığınız durumda o hayvanın ne olacağını düşünün :)
 
Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.

Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.

Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.

Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.

Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?

Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.

Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Almayın sakın...
 
Titiz bir insanım ama hep kedim oldu ona göre biraz daha fazla temizlik yapiyorum 7 24 de yaparım kızım olsun yeter ❤️ ama sizin çok acabanız var almayın derim arkadaşlarınızın hayvanlarını sevin alışırsanız iyice düşünürsünüz hayvan çok büyük sorumluluktur
 
Titiz bir insanım ama hep kedim oldu ona göre biraz daha fazla temizlik yapiyorum 7 24 de yaparım kızım olsun yeter ❤️ ama sizin çok acabanız var almayın derim arkadaşlarınızın hayvanlarını sevin alışırsanız iyice düşünürsünüz hayvan çok büyük sorumluluktur
Haklısınız çok acabam var. Sayfalardan birinde bir üye söylemişti hiç büyümeyen bir bebek gibi gerçekten. Yorumlar epey gözümü açtı. Arkadaşlarımın kedi/köpekleriyle daha çok vakit geçirip alışmak daha mantıklı benim için. Teşekkür ederim :)
 
Kedim de köpeğim de var. İlk kedim oldu tüy fazla dökmeyen ve sakin bir kedi. Gene de bazı koltukları tırmalamayı seviyor ve zarar verebiliyor. Köpek sahiplenmek istedim çok çünkü dışardaki tüm köpekleri sevip beslerdim. Gene de acabalarım vardı. Sahipleneceğim kadına çok havliyor mu diye sordum. Aldığım yanıt gidip peluş hayvan alın kedi değil ki bu miyavlasın tabi ki havlar oldu. Cevabı duyunca kendime geldim sorduğum sorudan utandım. Sonuçta sahiplendim. Kapı çaldı mı havlıyor. Günde 3 defa dışarı çıkartıyorum. Tatile giderken patili otellere bakıyorum. Evde yalnız kalamaz neyse ki ben çalışırken evde başkaları var. Gene de terk edildi. Sanıyor ben işten gelene kadar kapı girişinde beni bekliyor.Beni görünce ki sevinci ömre bedel. Kedimde köpeğim de evladım benim. Hiç bir şeyinden iğrenmem.
Siz bence sahiplenmeyin sorumluluğu büyük. Dışardaki patileri sahiplenebilirsiz. Onları besledikçe onlar sizi tanır siz onları. Hepsine isim verir huyunu suyunu öğrenir hale gelirsiniz. Aranızda güzel bağlar gelişir.
 
Hahahahahaha bu doğru, biraz evvel çatlayana kadar yemiş üstüne bir de koca insan gibi geğirmiştir ama tabağınızdaki yemeğin kokusuyla göbeği yere sürüne sürüne yanınıza gelir, ağlar yalanır, mahsun mahsun bakar, bilmeyenler çocuk aylardır aç sanar🤣🤣
Ya evde mamasını yemeyip sokakta kuru ekmek yiyorr insanlar da köpeğiniz aç yazık yesin diyor cildirmalik :sinirli:
 
Evde hem muhabbet kuşum hem kedim var.Oyle sever miyim, aşabilir miyimlerle olmaz bu iş.O kadar eziyetleri oluyor ki kaç ay günlerce yatağıma isedi kedim kısırlaştırma dan evvel.Bir çocuk kadar zorluğu ve sorumluluğu var.Bahsettiginiz şey bir canlı.Bir ömür yuva olmayacaksaniz hiçbir hayvanı duzeninden etmeyin lutfen.Bu arada kedim de kuşum da hayatımdaki en güzel şeylerden biri.
 
Çok teşekkür ederim detaylıca anlatmışsınız. Tıpkı bir çocuk büyütmek gibi aslında, insanların neden kedi/köpek annesiyim dediğini daha iyi anlıyorum artık. Evet şimdilik benim için zor olacak gibi. Ama sahiplenip devamını getirenlere çok imreniyorum.
Rica ederim, tanımınız çok doğru olmuş evet aynen çocuk büyütmek gibi, zaten eğer bir gün gerçekten bir kedi veya köpeğe yuva olmaya karar verir de uygularsanız daha iyi anlayacaksınız, bir evcille yaşamak hiç büyümeyecek bir çocuğa annelik yapmak demek, iştahı olmasa hasta mı oldu diye endişeleniyorsunuz, hastalansa günlerce uykusuz kalarak başında bekliyorsunuz, derdini de mutluluğunu da seve seve üstleniyorsunuz😌
 
İlle de almaya gerke yok bence konu sahibesi, büyük sorumluluk. Onun yerine komşunun/arkadaşınköpeğini sevebilirsin. Sokaklar zaten kedi dolu , onları beslersin onları seversin. Ben her İstanbula gittiğimde sokakta kedi seviyorum sevdiriyorlar :KK200:
Kesinlikle buna katılıyorum.Eskiden sizin gibi hayvanlardan çok korkan biriydim.Asla kedilere dokunamazdim.Kopek görsem korkudan ne yapacağımı şaşırirdım.tuylu hiçbir hayvana dokunamazdim.Sokakta hayvan beslemeye başlamakla başladı benim hayvan sevgim.Simdi hem sokaktaki hayvanlarım hem evdekiler benim herşeyim.Kedi maması alıp her gün dışarıda beslemekle başlayabilirsiniz.Cok büyük sevap da işlemiş olursunuz hem 🤩
 
Ya evde mamasını yemeyip sokakta kuru ekmek yiyorr insanlar da köpeğiniz aç yazık yesin diyor cildirmalik :sinirli:
Çocuk işte🤣 benim oburu doyurup çıkarıyoruz sokakta kimsenin yemeğine yeşillenmesin diye, bazen mama vermek isteyenler oluyor, ki kuru mama yemiyor hanımefendi😵‍💫
A-aaa bir bakıyoruz katır kutur mama yiyor, insanı rezil eder :KK70:

Bazen yemeği beğenmez mikrop, o zaman kızım devreye giriyor sen çekil ben yiyeceğim deyince, ablası yemesin diye kıskançlığından tüm tabağı silip süpürüyor🤣
Bir yemeğini bir babasını paylaşamaz hahahaha
 
Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.

Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.

Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.

Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.

Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?

Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.

Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Ben de çok korkardım kedi ve köpekten. Bahçemizde kedi beslemeye başladık ve kedi korkum gitti. Ama eve almak nasıl olur bilmiyorum, ekstra sorumluluk ister.
Köpeklerden ise hala korkuyorum. Sokaklar başıboş köpek dolu. Hem onlara hem de insanlara eziyet resmen.
 
Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.

Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.

Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.

Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.

Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?

Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.

Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Kedi bakımı için arkadaşlar yazacaklardır ben işin köpek bakımı kısmını aktarayım size...

Evvela korku yenme ve sempati duyma kısmı çok yeterli duygular değil evcil hayvan sahiplenmek için sorun yaşarsınız hatta 1-2 hafta içerisinde aldığınız noktaya Allah korusun geri bırakabilirsiniz. Bir hayvanı sahiplenmiyoruz sadece onlarda bizi sahipleniyorlar ömrü boyunca tuvaletine kadar size muhtaç olacak belki de maksimum on beş yıl yaşayacak büyümeyen/konuşamayan bir bebek dahil etme sorumluluğu almak demek bu hayatınıza buna ne kadar hazırsınız?

Yavru bir köpek alırsanız ev içinde pede tuvalet aşaması var aşıları tamamlanana kadar evde olmalı dışarıya düzenli tuvalet için 6-7 defa cikmalisiniz 6-8 ay arasında kasları gelişiyor ve tuvaletini tutmaya başlıyor. Pede yapsın sorun değil ben 6 aylık olana kadar sabrederim derseniz siz bilirsiniz. Yetişkin bir köpekte sahiplenseniz alışma sürecinde ufak kazalar olur evde.

Aşı masrafları var. Yavru ise başlangıç 8 aşı sanırım ve İstanbul'da ortalama aşı fiyatı 300 TL. Çip takilmasi sorunlu bu da aşağı yukarı 300 TL. Kuru mamalar uçuyor dolar bazında olduğu için fiyatlara göz gezdirebilirsiniz.

İyi bir tüy sağlığı iyi bir beslenme ve mutlu sosyal yaşamdan geçer.Mamadaki protein oranı,aktif olduğu egzersiz süresi ile doğru orantılı olmalı ki tüyler sağlıklı olsun. Kısırlaştırma işlemi gerçekleşmiş olsun ki stres altında olmasın bu da tüylerine yansımasın. Dökülür mü elbette yine dökülür bizim saçlarımız nasıl belirli dönemlerde dökülüyorsa aynı şekilde dökülür. 0 tüy dökümü hayal sadece. Temizlik olayında da elektrik süpürgesi ile bir tık fazla haşır neşir oluyorsunuz. Salya buyuk ırk köpeklerde fazla olur.
Köpekler üç nedenle eşya kemirir:
1. Yavrudur dişleri kaşınır ve herşey ile kemirerek oyun ihtiyacına girer.
2. Sizi cezalandırmak için, dikkat çekmek için eşya kemirirler.
3. Yetişkin köpektir bu zamana kadar bir şeyi kemirdiginde yanlış tepkiler vermişlerdir ve bunu bir oyun zannederler.

Bu listeye sabaha kadar yazabilirim ama bu 15 yıllık kısacık ömürlerini tereddütleriniz azaldığında hayatınıza dahil etmeniz daha uygun gibi.
Bahçeniz yoksa ilk köpek deneyiminiz olacaksa küçük ırk daha uygun olur.
 
Korku yenmek için hayvan sahiplenilmez ve salyadan tüyden tiksiniyorsanız zaten yapamazsınız. Üstelik karşınıza ne çıkacak onu da bilemezsiniz.

Bizim kedinin kronik sağlık sorunu ve çok kilosu var mesela.
Yeri geliyor idrar yolu girişine günde birkaç defa krem sürmem gerekiyor. Eldiven gördüğü an kaçtığı için parmağıma bolca kağıt havlu sarmam gerekiyor ama yine de ikimiz için de hoş bir deneyim olmuyor 🥲 Zaman zaman bir yerlerde kan lekeleri buluyorum. Bulunca temizliyorum da haliyle.
İshal olup bacağıma kaka bulaştırdığı da oldu, aynı gece 11 defa 11 farklı noktaya kustuğu da oldu.
Tabii ki bunlar sürekli olan şeyler değil ama eve aldığınız şey nihayetinde canlı ve hasta olabiliyorlar.
Siz normal zamanda gelip kolunuzu yüzünüzü yalamasını, tüyünü dert edecekseniz bunları hiç kaldıramazsınız.

En iyi ihtimalle geçici yuva olabilirsiniz. Onun dışında barınak ziyaretleri yapabilir ya da sokaktaki hayvanlarla ilgilenebilirsiniz.
Belki zamanla evde bakabilecek kıvama gelirsiniz.
 
Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.

Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.

Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.

Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.

Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?

Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.

Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Bir köpek beslerseniz korkunuzu asabilirsiniz. Benim küçük cins bir köpeğim var. Köpek davranışları karakteri hakkında bilginiz olur.Ama köpekten özellikle sokaktaki çoban köpeği kırmalarından korkmak da doğal. Bir tane olursa sorun yok ama birden fazlaysa ne yapacaklarını kestirmek zordur. Ozellikle köpeğimle dışarı çıktığımda tedirgin oluyorum. Etçil avcı hayvanlar. Eğitimli olmadıkları sahipsiz oldukları için sürü kontrolüne girip ciddi zarar verebilirler.
 
Ben çocukluktan beri hayvan korkusu olan biriyim; çok küçük yaşlarımda yavru köpek, yavru kedi sevdiğimi hatırlıyorum ama ailem ne zaman görse kızardı. Yapma, etme, dokunma, hastalık kaparsın, ısırır gibi laflarla korkuttular beni. Ne zaman köpek görsem tedirginleşir oldum. Korktuğumu anlayıp daha çok peşime düşerdi köpekler ve ben daha çok korkardım bu sefer.

Bu arada çocukken evde bir dönem muhabbet kuşlarımız vardı, bir dönem de japon balıklarından almıştık. Evcil hayvan edinme geçmişim bundan ibaret.

Sokak kedilerinden artık pek korkmuyorum hatta üniversite dönemimde yurtta ve okulda bolca kedi olurdu ve yanıma geldiklerinde onları severdim, korkumu kedi konusunda aştım sayılır ama ani hareket ettiklerinde çok korkuyorum. Özellikle gözüme bir şey olacak diye korkuyorum tırnak değecek vesaire. Neden bilmiyorum göz konusunda hassasım.

Köpek korkumu yenmek için ise hayvan barınağına ziyarete gitmiştim bir sefer arkadaşlarımla. Biraz aştım sayılır ama tam yenemedim.

Derdim bu. Sorum ise şu, acaba sokaktan bir kedi sahiplensem veya barınaktan bir köpek sahiplensem yapabilir miyim? Bu korku aşılır mı? Sokakta sevmekten hala korkuyorum aşı, hastalık, saldırganlık durumlarından dolayı. Yavruyken bakmaya başlasam, birbirimize alışırsak gerisi gelir gibi düşünüyorum. İçimde hayvan sevgisi var aslında. Bir canlıya bakmak, onunla arkadaşlık etmek de istiyorum. Sadece korkularım var. Bir de ev temizliğine özen gösteren biriyim tüydür, etraf dağıtmadır, eşyalara tükürük bulaşması vesaire temizliği seven insanlar bunu nasıl başarıyor? Tuvalet eğitimi birkaç haftada sağlanan bir şey mi?

Evet internette de bilgiler var, araştırma yaptım ama buradaki kadınlardan da tavsiye almak istiyorum.

Kendisi veya bir yakını barınak veya sokaktan kedi/köpek edinmiş, evde bakımını üstlenmiş veya şahit olmuş olanlar da yazarsa çok sevinirim.
Sokaktan köpek sahiplendim. Tuvalet eğitimi birkaç haftada verilir ancak özellikle yavruysa kazalar mutlaka olacaktır. Kıl tüy için malesef günlük süpürmek zorundasınız uzun tüylüyse ve aşırı titizseniz, ama bi yerden sonra tüy falan gözünüze batmıyor. Koltuklara örtü serebilirsiniz veya kendisine ait alan oluşturup sadece oraya alıştırmalısınız. Çok sevince tükürük salya falan gözünüz görmüyor zaten kedilerde salya akmaz, köpeklerde de sarkık yanaklı bir cins değilse salya akmaz. Etrafı dağıtma konusunda bir sey diyemem bu hayvanin karakteriyle alakalı. Benim köpik kuduruk ama eşyalara zarar vermez ve dağıtmaz. Kedi alacaksanız tırmalama tahtası şart. Köpek yavruysa ayakkabı terlik ortalıkta bırakmayın. Sokak hayvanını ve barınak hayvanını sevmekten korkmayın. En sevgiye muhtaç olanlar onlar zaten. Vücudunda herhangi bir açık yara, iltihap, akıntı vs. yoksa öyle kolay kolay hastalık bulaşmaz çok huylanırsanız da ellerinizi yıkarsınız bi hayvanın başını okşamak sadakatini hissetmek dünyadaki en güzel şey. Köpeği sevmek isteyip ısırmasından korkup dokunamıyorsanız size tavsiyem önce elinizi koklatın elinizi hayvanın baş hizasından aşağıda tutun ki üstünlük kurmak istediğinizi düşünmesin. Elinizi alçaktan ve yavaşça koklatın, tepki vermeyecek hatta sokulacaktır. Sevebilirsiniz ☺️
 
Çok zor iş. Bir kere sahiplendiniz mi ömür boyu sizinle kalmalı, buna hazır olmalısınız.

Bu saatte kedim miyavlayıp kapıyı tırmaladığı için uyandım mesela. Arada beni de tırmalayıp ısırır kendisi 😂 kedi korkunuz kalmaz ama bakımı da zordur. Tatilinizi, ev düzeninizi ona göre ayarlarsınız. Ben ona kıyamadığımdan bir yere gidemiyorum mesela...
Temizliği daha çok yapmak zorunda olursunuz. Etraf sürekli kum, tüy olur. Eşyalarınıza zarar verir vs.. Size tamamen bağımlı bir canlı sahiplenmiş olacaksınız, o minnak ev ortamına alışacak filan büyük bir sorumluluk anlayacağınız.
Ben asla köpek bakamam mesela. Bakımının çok daha zor olduğunu düşünüyorum.
 
X