Benimde eşimle ablası arasında bazı miraz mevzuları var. Ablası eşimin sorun ettiği şeyi bilmesine rağmen ki benzer sorunları kendisi de yaşayacak ama ipin ucundaki asıl kişi eşim, yardımcı olup sorunu çözmeye yanaşmıyor kendisi. İşte ablasının gözünde de para işaretleri çıktı kısaca. Şimdi eşim sırtından bıçaklanmış, yalnız bırakılmış, eksik hissediyor. Ablası tarafından. Hani yüzlerce milyonla telafi etmeye kalksa çözülemeyecek bi his. Artık kardeşim olarak göremiyorum, hislerim kayboldu diyor. Bu noktada olduğunuzu hissettim.
Bu konu vesilesiyle annenizin bencilliğini, ablanızın gerçek yüzünü görmüş oldunuz. Yarın anne babanız vefat ettiğinde miras yüzünden de aynı sorunu yaşayacaksınız. Şimdiden tavrınız net olmaz da lanet olsun kurtulayım senden derseniz iş yaş, yarın daha fenasını yapmaya kalkarlar.
Ayrıca eşin miras olsa söz hakkı olmaz evet hukuken ama evlilik birliği içinde eşlerin ortak karar vermesi daha doğru geliyor bana. Tabi açgözlülük yapılmıyor da eşin hakkı gözetiliyorsa. Ya da yine miras kalacak çocukların hakkı. Şimdi benim kendi çocuğumda bu mirastan pay alacaksa ve eşimde bana danışıyorsa fikir belirtmem konuya dahil olmamda ne yanlış var? Misal.
Eşimin halası bana bu "aile içinde bi mesele" demişti. Hem beni dışlamıştı bu aileden hem dedeye eşim adına destek olmam bekleniyordu. Bakımıyla ilgilenmem falan. Benim oturduğum ev söz konusu, benim düzenim, benim huzurum, evliliğimin düzeni söz konusu nasıl söz sahibi olmayayım? Eşiniz maddi destek sağlamasa bile sizin hakkınızı gözetiyor, çocuğu var onun hakkını korumaya çalışıyor. Haklı olarak zararı kabul etmiyor. Yanlış gelmedi bana.
Lütfen şimdi sessiz kalmayın ablanıza karşı. Şimdi sessiz olursanız yarın tepenize çıkar. Bi de eşiniz haklı yani hem zarar edeceksiniz, hem kâr edenler şu ekonomide iyi sayılabilecek bir gayrimenkul sahibi olacaklar. Malesef ablanızla ve annenizle olan ilişkiniz büyük zarar görmüş bu süreçte düzelse bile ne kadar unutulur meçhul. En iyisi sizde bencillik yapın ve kendinizi çocuğunuzun gelecrğini düşünün.