vallahi herkes kendi durumuna göre yorum yapıyor ama ben de keşke annem çalışmasaydı diyordum özellikle küçükkenNeden hep kadın açısından bakılıyor bu meseleye de çocuk açısından bakılmıyor? O çocuk hep 2-3 yaşlarında kalmayacak. Büyüyecek, aklı erecek. Benim annem de zamanında okul kazanmış ama gidememiş. Şimdi çok pişman tabii. Bana da hep okumam için telkinde bulundu. Babam hiçbir zaman kırıcı bir laf etmedi, kırıcı bir davranışta bulunmadı. Ama yaş kemale erince anlıyorsunuz durumun vehametini.
Anneler diyorsunuz ya hani ''Kreşe vereceğime kendim bakarım!''. Bakamazsınız kardeşim. En azından çocuk bebeklik dönemini atlattıktan sonra. Bu çocuğun kendi akranlarıyla sosyalleşmesi farklı, sizinle sosyalleşmesi farklı. Ev hanımlarının yaptıkları işin de abartıldığını düşünüyorum. Çamaşırı çamaşır makinesi yıkıyor, bulaşığı bulaşık makinesi(varsa) yıkıyor, yemek yapmak dünyanın en zor işi değil, temizlik de her gün yapılmıyor zaten. Bunları öğrenci halimle ben de yapıyorum, yapmam gerekli çünkü. Yapan erkekler de var gayet. Hayatın getirilerinden biri bu. Ama can sıkıntısından iş yapmaya sardığınız için ekstra yorulursunuz tabii, bu da normal. Sizi sürekli evde gördükleri için ev hanesinin angarya işlerini yapmakla da yükümlü sayılıyorsunuz bazı insanlar tarafından. Hatta burada bile var böyleleri, ''Evdeysen yardımcı kadın tutma!!!'' diye yazıp çiziyorlar.
Annem ev hanımı olunca, onun benimle daha çok ilgilendiğini düşünüp daha çok sevmedim. Potansiyelini böyle sonu gelmeyen bir şeye harcadığı için üzüldüm sadece. Annem evde kalıp bana bakacağına çalışsaydı yine onu aynı oranda severdim. Bu bir ölçüt de değil.
Konu sahibi, başka bir ülkeye gittiyseniz çocuk elbette oranın kültürünü ve dilini alacak. Madem istemiyorsunuz, o zaman çocuğu Türkiye'de doğurup büyütecektiniz. Yani bunu ertelemenin manası yok. Din konusuna şimdi girmem, zaten yasak da. Çocuk aklı erdiği zaman dinini de değiştirebilir ya da hiç inanmamayı seçebilir. Bunu belirleyemezsiniz isteseniz de.Sizin şu an çocuğu kreşe verip bir yerlerden başlamanız gerekiyor. Başlayınca devamı da gelir. Çalışınca ortamınız da değişir, hayatınız rutine oturur biraz. Eşinizin onursuz demesi elbette yaralayıcıdır ama 2015 yılında ''Kendimi evime adadım'' argümanı elle tutulur değildir ve ziyandır. Elden ayaktan düşmediğimiz sürece daima daha ileri gitmeye çalışmalıyız ki başımıza olur da bir şey gelirse bir hakkımız, edecek iki çift sözümüz olsun.
Üniversite 2. sınıfı bırakıp bambaşka bir ülkeye üstelik evlenerek gitmeniz de hata ama buraya da değinirsem yazı çok uzayacak.
Alın size ev hanımı bir annenin çocuğundan çıkarımlar yaptım.
Bu konuyu acarken bu kadar cesitli, faydali cevaplar gelecegini tahmin etmiyordum, hepinize ayri ayri tesekkur ederim.
Cevaplarinizda sordugunuz bazi seylere aciklik getirmek isterim izninizle;
Oncelikle oglum asosyal bir cocuk degil, haftanin her gunu onunla mutlaka onun eglendigi bir yerlere (muze,kutuphane,hayvanat bahcesi,acik-kapali parklar,yuzme havuzu) gidiyoruz.
Haftada 2-3 gun kutuphanelerin oyun gunlerine goturuyorum ve burada elbette ingilizce konusuluyor.
Ancak simdiye dek bir sorun yasamadi oglum cunku henuz 27 aylik ve Turkce' yide tamamen konusamiyor.
Dolayisiyla yabanci arkadaslarida onun durumunda ve birbirleriyle cocuk diliyle gayet guzel anlasiyorlar.
Yoksa cocugumu eve kapatmis, cam fanusun icinde buyuten bir anne degilim.
Kres ile ilgili olarak ABD'ye ilk geldigim sene gonullu olarak bir kreste calistim.
Fakat kres ortamini cocuklar icin yeterince sicak ve saglikli bulmadim.
Kimseyi uzmek,kirmak istemem bu benim kisisel gozlemim ve gorusum.
Ornegin: 2 kres cocugunun birbiriyle girdikleri bir oyuncak tartismasinda, bir cocuk digerinin yuzunu cizdi ve ogretmen sadece bunun dogru olmadigini soyledi, birbirlerinden ayri oynamalarini soyledi.
Ve tum gun o 2 cocugun problemi devam etti.
Cocuklar 8 kisi idiler sinifta 2yas grubuydu ve ogretmen butun cocuklarin altini birbirlerinin yaninda, cogunu ayakta degistirdi.islak mendille oylesine silerek.
Disarida oyun saatlerinde telefonunu elinden birakmadi vs vs.
Birde yemek konusunda evet domuz eti yemediginizi belirtebilirsiniz formlarda ancak biz ailecek etin kesimi ve alindigi yer hususunda da dikkatli davranmaya ozen gosteriyoruz.
Dolayisiyla benim cocugum menudeki hicbir eti yiyemeyecek.
Oglumun Ingilizce'yi henuz ogrenmemis olmasi konusunada birkez daha deginecegim;
Biz evde sadece Turkce konusuyoruz, Ingilizce konusmayi bilmedigimiz icin degil, Ingilizce bizim ana dilimiz olmadigi icin ne kadar iyi konussak da aksanli konusuyoruz malesef ve cocugumuzunda bizden degil anadili Ingilizce olan ogretmenlerinden ogrenmesini istiyoruz.
Kendisi henuz 27aylik, ben tercihen onu krese yollamak istemiyorum.
Ancak onumuzdeki sene Mintessori okuluna yollamak icin bu sene kayit bile olduk yedeklerde bekliyoruz.
Montessori okullarini detaylica arastirdim ve kreslerden daha cok icime sindigi icin boyle bir karar aldik.
Kaldi ki ABD'de dunyaya gelmis ve burada yasayan bir cocugun, Ingilizce'yi ogrenemeyecegini veya zorlanacagini hic dusunmuyorum.
Tam da sizlerin tavsiye ettigi ve gorus birliginde oldugunuz gibi seneye (39aylikken) okula baslayacak ve arkadaslariyla hem eglenirken, hemde ogrenecek.
Ayrica bu ulkede ilkokulda mutlaka bir 2. dilde ogretiyorlar ki ozaman, 8-9 yaslarinda 3 dil konusuyor olacak.
Birde kesinlikle bu ulkenin kulturunu, cesitliligini, dinini yargiladigim sanilmasin, aksine kurmus olduklari medeniyete,islevsellige hayranim.
Benim 2. sinifta universiteyi biraktigim sanilmis, yanlis anlasilmis okulumu bitirip ogretmenlik diplomami aldim.
Bir arkadas potansiyelinizi sonu gelmeyecek ev isleri ve cocuk bakimina harcayacaginiza kendinizi gelistirin demis,ben annemi calismadigi icin daha cok sevmiyorum, calissaydi da ayni derecede severdim demis.Fikrinize saygi duyuyorum, ben cocugum beni daha cok sevsin diye hicbir sey yapmadim bugune dek, anneligi de bir meslek olarak gordum.
Evet ogretmenim ama suan isime ara verdim ve meslegim son 2 yildir cocuk yetistirmek.
Kendi rahatin icin calismak istemiyorsun demis bir arkadas, oglum dogana dek calistim ve inanin calisiyorken cok daha rahattim.
Haftada 2-3 kez bolca yemek yapiyordum, temizligi firsat buldukca, utuyu zor durumda kalinca:) Demem o ki is yerinde stresli birgun gecirdiysem esim anlayis gosteriyordu, yemek yoksa disarida yiyorduk.Suana dek ise donmememin sebebi her acidan en uygunu buydu.
Kaldi ki calistigim donemde de esim evde bana hicbir sekilde yardimci olmadi, yine evin her turlu yuku benim uzerimdeydi,arti calisiyordum.Is hayatina donsem yine aynisi olacak.Esim isten eve gelip, yemegini yiyip dinlenecek veya calisacak ve ben ayni hayatima devam edecegim.
Buarada son durumumuz: dun gece konusmak istememistim, ve bugun sabahtan beri herkes kendi halinde, gerekmedikce konusmuyoruz.Konusmamaya devam edecegim, haketmedigim o laflarla ilgili bir adim atmadikca.
Herkese sevgiler...
eşim hem çalışan olsun eve para getirsin hem çocuk baksın
hem sosyal olsun hem evi temizlesin
hem bakımlı fit olsun hem her gün dört başı mamur sofralar hazırlasın
çoğu erkekte söylese de söylemese de içinden geçen düşünce bu
çok merak ediyorum yabancı erkeklerle evlilikte bu nankörlük bencillik var mı?
yoksa sadece bizimkilere has özellikler mi
bence çoğu kadın ki bende eşden şu lafları duymamak için çalışıyor
Bu konuyu acarken bu kadar cesitli, faydali cevaplar gelecegini tahmin etmiyordum, hepinize ayri ayri tesekkur ederim.
Cevaplarinizda sordugunuz bazi seylere aciklik getirmek isterim izninizle;
Oncelikle oglum asosyal bir cocuk degil, haftanin her gunu onunla mutlaka onun eglendigi bir yerlere (muze,kutuphane,hayvanat bahcesi,acik-kapali parklar,yuzme havuzu) gidiyoruz.
Haftada 2-3 gun kutuphanelerin oyun gunlerine goturuyorum ve burada elbette ingilizce konusuluyor.
Ancak simdiye dek bir sorun yasamadi oglum cunku henuz 27 aylik ve Turkce' yide tamamen konusamiyor.
Dolayisiyla yabanci arkadaslarida onun durumunda ve birbirleriyle cocuk diliyle gayet guzel anlasiyorlar.
Yoksa cocugumu eve kapatmis, cam fanusun icinde buyuten bir anne degilim.
Kres ile ilgili olarak ABD'ye ilk geldigim sene gonullu olarak bir kreste calistim.
Fakat kres ortamini cocuklar icin yeterince sicak ve saglikli bulmadim.
Kimseyi uzmek,kirmak istemem bu benim kisisel gozlemim ve gorusum.
Ornegin: 2 kres cocugunun birbiriyle girdikleri bir oyuncak tartismasinda, bir cocuk digerinin yuzunu cizdi ve ogretmen sadece bunun dogru olmadigini soyledi, birbirlerinden ayri oynamalarini soyledi.
Ve tum gun o 2 cocugun problemi devam etti.
Cocuklar 8 kisi idiler sinifta 2yas grubuydu ve ogretmen butun cocuklarin altini birbirlerinin yaninda, cogunu ayakta degistirdi.islak mendille oylesine silerek.
Disarida oyun saatlerinde telefonunu elinden birakmadi vs vs.
Birde yemek konusunda evet domuz eti yemediginizi belirtebilirsiniz formlarda ancak biz ailecek etin kesimi ve alindigi yer hususunda da dikkatli davranmaya ozen gosteriyoruz.
Dolayisiyla benim cocugum menudeki hicbir eti yiyemeyecek.
Oglumun Ingilizce'yi henuz ogrenmemis olmasi konusunada birkez daha deginecegim;
Biz evde sadece Turkce konusuyoruz, Ingilizce konusmayi bilmedigimiz icin degil, Ingilizce bizim ana dilimiz olmadigi icin ne kadar iyi konussak da aksanli konusuyoruz malesef ve cocugumuzunda bizden degil anadili Ingilizce olan ogretmenlerinden ogrenmesini istiyoruz.
Kendisi henuz 27aylik, ben tercihen onu krese yollamak istemiyorum.
Ancak onumuzdeki sene Mintessori okuluna yollamak icin bu sene kayit bile olduk yedeklerde bekliyoruz.
Montessori okullarini detaylica arastirdim ve kreslerden daha cok icime sindigi icin boyle bir karar aldik.
Kaldi ki ABD'de dunyaya gelmis ve burada yasayan bir cocugun, Ingilizce'yi ogrenemeyecegini veya zorlanacagini hic dusunmuyorum.
Tam da sizlerin tavsiye ettigi ve gorus birliginde oldugunuz gibi seneye (39aylikken) okula baslayacak ve arkadaslariyla hem eglenirken, hemde ogrenecek.
Ayrica bu ulkede ilkokulda mutlaka bir 2. dilde ogretiyorlar ki ozaman, 8-9 yaslarinda 3 dil konusuyor olacak.
Birde kesinlikle bu ulkenin kulturunu, cesitliligini, dinini yargiladigim sanilmasin, aksine kurmus olduklari medeniyete,islevsellige hayranim.
Benim 2. sinifta universiteyi biraktigim sanilmis, yanlis anlasilmis okulumu bitirip ogretmenlik diplomami aldim.
Bir arkadas potansiyelinizi sonu gelmeyecek ev isleri ve cocuk bakimina harcayacaginiza kendinizi gelistirin demis,ben annemi calismadigi icin daha cok sevmiyorum, calissaydi da ayni derecede severdim demis.Fikrinize saygi duyuyorum, ben cocugum beni daha cok sevsin diye hicbir sey yapmadim bugune dek, anneligi de bir meslek olarak gordum.
Evet ogretmenim ama suan isime ara verdim ve meslegim son 2 yildir cocuk yetistirmek.
Kendi rahatin icin calismak istemiyorsun demis bir arkadas, oglum dogana dek calistim ve inanin calisiyorken cok daha rahattim.
Haftada 2-3 kez bolca yemek yapiyordum, temizligi firsat buldukca, utuyu zor durumda kalinca:) Demem o ki is yerinde stresli birgun gecirdiysem esim anlayis gosteriyordu, yemek yoksa disarida yiyorduk.Suana dek ise donmememin sebebi her acidan en uygunu buydu.
Kaldi ki calistigim donemde de esim evde bana hicbir sekilde yardimci olmadi, yine evin her turlu yuku benim uzerimdeydi,arti calisiyordum.Is hayatina donsem yine aynisi olacak.Esim isten eve gelip, yemegini yiyip dinlenecek veya calisacak ve ben ayni hayatima devam edecegim.
Buarada son durumumuz: dun gece konusmak istememistim, ve bugun sabahtan beri herkes kendi halinde, gerekmedikce konusmuyoruz.Konusmamaya devam edecegim, haketmedigim o laflarla ilgili bir adim atmadikca.
Herkese sevgiler...
BÖyle adami düsünmeden boşardim hemen hemdeHerkese selamlar,
27 yasindayim, 6yillik evliyim, 2 bucuk yasinda bir oglum var.
Universite 2. sinifi bitirdigimde evlendim, yurt disina yerlestim.
Zor bela okulumu bitirip diplomami aldim.
4 yilin sonunda bir oglumuz oldu.
Oglum dogana dek calistim tam olarak kendi meslek alanimda olmasada yakin bir alanda.
Esim her zaman calismak istersen calis, istemezsen de calisma, is konusunda tamamen ozgursun dedi.
Bende birakamadim minik kuzumu krese, cok yuksek miktarda da kazanmiyordum, krese para verecegimize ben bakarim dedim.
2 bucuk yildir bu sekilde idare ettik.
Son zamanlarda esimin calistigi sirketin durumu kotulesti, isten cikarmalar basladi.
Esim is yerinde onemli bir pozisyonda olsada baska bir sirkete gecip, surekli dalgalanan bu piyasadan kurtulmak istedi.
Ancak bunun icin calismak istedigi sirketlerin, birkac asamadan olusan sinavlarina girmesi gerekiyor.
Ve gercekten ciddi bir sekilde calismasi lazim.
Bende ona destek olup hafta ici isten geldikten sonrada evde calismasini onerdim.
Ve bu sure zarfinda da oglumla ilgilenmeye basladim.
Yaklasik 2 haftadir aksamlari evde calisiyordu.
Bu sabah uyandik kahvaltisini etti ve yine calismaya basladi.
Bende haftaici calisiyorsun, hafta sonuda bizimle ilgilensen dedim ve tartisma basladi
Ben bizim icin calisiyorum sen dir dir yapiyorsun, sana ragmen calismaya calisiyorum.
Bana hic bir katkin yok, bu evde ne ise yariyorsun, ben sahip olabilecegim ideallerimden (is- kariyer) vazgecip hala bu evde yanindaysam hergun sukretmen gerek.
Biz bastan hata yaptik, sana senin istediklerini yapacak bir es, banada calisan, bana bagimli yasamayan, ONURLU bir es lazimdi dedi.
Ben sadece yaziklar olsun, nasil bu kadar nankor olabiliyorsun, bastan calisip calismamakta ozgursun vs diye edebiyat yapmayip, acik olsaydin diyebildim.
Ev hanimi olan birisiyle hayatin cok zor oldugunu, is hayatiyla ilgili bir suru risk alip maceralara atilabilecekken hic bir adim atamadigini, benim evde yaptigim her seyi parasiyla satin alabilecegini soyledi durdu...
Cok sukur ki okulumu bitirmistim ama burada okudugum bolumun, is sahasi olarak birebir karsiligi yok.
Yillarca burada baska bir bolum okumak istedim ama maddi durumumuz el vermedi.
Oglumu krese verip yeniden calissam oglumla simdiye dek sadece turkce konustuk dil problemi yasayacak,din-kultur-yemek problemleri dahi yasayacak.
Diyeceksiniz ki ileride okul hayatina basladiginda da bu sorunlari yasamasi muhtemel ancak 3bucuk-4 yasindan itibaren gidilen okullar var, bu okullar cocuklara dil, ulke kulturu vs bir cok seyi ana sinifindan once ogreten okullar.
Bende oglumu bu okullara yollayip yavas yavas alismasini istiyordum.
Hem eski isime donsem ve oglumu krese versem de,aldigim ucreti krese verdikten sonra cok cuzi bir miktar artacak.
Soyledigi her seye o kadar kirildim ki, ben tabiri yerindeyse evimle, esimle ve cocugumla ilgilenmek, onlara guzel bir aile ortami saglamak icin yirtiniyordum.
Kendimi evin ic islerine adamistim ve esimin calisip, bizler icin kazanmasini da hep takdir ettim.
Ama suan ne yapmam gerektigini dahi dusunemiyorum, beynim sanki uyusturuldu
Bu durumda disaridan gozlemleyen birileri olarak siz nasil bir adim atardiniz?
Tavsiyeleriniz benim icin cok onemli, hepinize tesekkur ederim.