Eski eşimi unutamiyorum yardım edin

akiltutulmasi .!.:

eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler.

Genişletmek için tıkla...

Bakın böyle bir şey yok. Ailem eşime kötü dedi diye niye soğuyayım ki? Aynı yatağa girdigim insanı benden daha iyi kim bilebilir? Ayrıca nasıl konuşturmuş hakkınızda? Ayrılık süresi içinde dahi olsa kadınının arkasından konuşan ve konuşturan bir adam... Bilemiyorum belki anlattıklarınız içinden çok da dikkat çekmeyecek bir husus ancak benim için şu ayrıntıdan sonrasının önemi kalmadı maalesef

Psikoloğunuzu değiştirin. Belli ki fayda sağlayamıyor.

Eşiniz ailesinin lafına bu kadar inanıp sizi kötülediklerinde hemen inanıyorsa bu da onun karaktersizliğini gösteriyor.

Sizi görmezden gelen birine yalvarıp yakarıp barışmak istemek sizden başka kimseye zarar vermez. Silkinin bi kendinize gelin.

Siz eski sayfayı tamamen bi kapatsanız, Allah size ne güzellikler gösterir.

Okurken çok duygulandım destek alın lütfen

Kendisiyle iletişimi kesin. Hatta rica edin sizi whatsapptan engellesin.
Ayrildiktan sonra belli bir sure duygu karmasasi yasamaniz normal. Ozlemek, yaninda olmak istemek vb. duygularla tek basiniza mucadele etmediginiz sürece aşamazsınız. Karsi taraftan cevap aldikca o an rahatliyorsunuz değil mi? Cevap alamayip, birsure yalniz kalirsaniz ustesinden gelirsiniz

Kesinlikle iletişimi kesmeniz gerek.Piskoloğunuz söylemiştir zaten ama söylemediyse değiştirin.Devamlı iletişim halinde olduğunuz için bu şekilde hissediyorsunuz.

Arabulucu ınsanlar olsa belkı dengelenbılırdınız .muhtemelen yasadıgı zor surecte yanında olmadıgınızı dusunmus olabılır acıkcası bu kadar tepkısını buna baglıyorum .kendısıne yapılan haksızlıgı affedememıs onune bakamamıs o da .bıraz zaman vermek ıı olabılırdı.eskı esınızın aklınızda kalacagını dusunuyorsanız yenı bır ılıskıye baslamayın zaman verın kendınıze
Duygularını netlesır ,daha kolay onunuze bakarsınız

akiltutulmasi .!.:

Merhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?

Genişletmek için tıkla...

Benim en korktugum seydir bu olay. Gercekten zor. Ama barismaya yanasmiyorsa hem doktoru degistirin hemde eski esinizle iletisimi kesin numaranizi degistirin.boyle olur gecmez. Bakin hayatiniza iyi biride girmis bu sans herkese vurmaz. Herzaman sunu dusunun disarda cok guzel adamlarda var. Bazi insanlarin evliligi o kadar guzelki. Evet belki mukemmel degil. Ama bir kocada arada hanimini kahvaltiya goturmuyosa sevindirmiyorsa gonlunu hos tutmuyorsa varsin olmasin. Yeni aday bunlari yapacak bir adamsa bence eskiye sunger cekin. Gercekten bu olayi yasim gectikce kavradim.disardada boyle guzel hayatlar varsa ben niye kendimi bunun elinde degersiz edeyimki

Ah canım ya, ailesi kotuleyince minnoş minnoş inanmış mı? Kıyamam depresyonun çaresini sizden ayrılmakta bulmuş, küfe gibi taşımış sonra atmış tüm dertler sıkıntılar gitmiş.Sizde böyle bir adam için ömrünüzü heba edin,öyle ağlayıp durun aferin,arada teldeki kuş eldeki kuş misali iki romantik paylaşım yapar,iki konuşur dertlesir egosunu tatmin eder" ne erkeğim be "diye hava atar durur.
Sizde bekleyin durun..........

Zaman, zaman... Bir gün uyandığınızda unuttuğunuza dahi şaşıracaksınız. Ama sizin yerinizde olsam bna böyle mesafe koyup sebepsiz yuvamı yıkan, canımı acıtan biriyle konuşmam... Bu sizin unutmanıza da engel olur.. Bir çocuğunuz olsa durum farklı Bn üstüne bir çizgi çeker acıda çeksem onunla konuşmadım. Bnde ayrıldım sizin gibi kahroldum. Ama 1 buçuk sene sonra bir baktım unutmuşum... Bnmi unuttum o sevgimi duygumu derdim kendime...aklıma dahi gelmiyor.

Lütfen gözünüzü açın, ailesi sizi kötüledi diye sizden vazgeçen biri sevmiyor demektir. Hala konuşuyorsunuz onunla bir de , üzüntünüzü dile getiriyorsunuz, hoşuna gidiyordur onun da ne güzel. Kabardıkça kabarıyordur. Yok mahkemede cevap vermemiş, yok yolda dönerken şarkı çıkmış ağlamış, film çevirmiş kendi kendine. Siz hayatınızdaki o güzel insanı bırakmayın bence.

akiltutulmasi .!.:

Merhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?

Genişletmek için tıkla...

o hıyarla konuşup seni unutamıyorumalışamıyorum dedikçe onun g..tü kalkmaya devam edecek kendini bi cacık zannedecek müspet dedin hakiki müspet kendini sapıtmaz bu bir seni çok severken ailesinin dolduruşuyla senden soğumaz iki adam olsa seni terketmezdi kendine acımayı bırak ve silkelen annen seni o üç kuruşluk insanlar için depresyonlara gir hayata küs diye doğurmadı neden onun egosunu tatmin ediyosun hayatına bak öyle bi unutuyorki insan hemde zerre aklına gelmeyecek ben eski eşimin yeni eşiyle bi düğünde halay bile çektim zerre umrumda olmadı

işinden olma, muhafazakarlık, sonrası dinden soğuma vs denince aklıma bi tek bi örgüt yüzünden işinden olması durumu geldi, sonrasında düzelmiş ama "sizce" ailesi yüzünden sizi terk etmiş, bence kim ne derse desin ailesi yüzünden değildir.

eski eşiniz sizi kullanmış, artık bitirmişsiniz yolunuza bakın lütfen. bence de psikoloğunuzu değiştirin.

Eşinizin duyguları bana pek samimi gelmedi. İkincisi siz peşinden koştuğunuz sürece sizi peşinden koşturmaya devam edecek. Kendi iyiliğiniz için muhtaçlık psikolojisinden çıkın.Bende iletişimi kesmenizi öneririm sonuçta giden geri gelmiyor inanın gelse bile eskisi gibi olmaz. Kendinize zaman tanıyıp hayata tutunmaya çalışın.

bence bunlar planlı olarak sizden kurtulma aşamasıymış canım işine gücüne yoluna bak konuşmak ne adını bile ağzına alma. ben boşanmış hiçbir erkeğin pişman olmadığını görmedim yani hayatına da asla yeni birini alma derim

Denenmişi denemek yok hiç olmadı kitabımda demiş Hadise yeni mutluluklara yelken açın eski eşinizi de sadece iyiliklere anacaginiz bir hatıra olsun .

Acilen eski eş ile iletişimi kes. Öyle biri yokmuş gibi hayatına devam et. Onunla konuştukça hiç düzelmezsin. Eğer sağlıklı olmak istiyorsan kilit nokta eski eş ile iletişimde olmaman. Denendi onaylandı. Bırak zamanla geçsin o adamın tavsiyelerine ve sohbetine ihtiyacın yok.

akiltutulmasi .!.:

Merhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?

Genişletmek için tıkla...

İletişimi devam ettirerek hata yapıyosunuz bence. Boşandığınız an iletişimi kesmeliydiniz. Oh ne güzel, siz burda ağlayın, kendisi sürece alışana kadar sizinle rahat rahat iletişim kurmaya, onu hazırda beklediğinizi, hala sevdiğinizi düşünüp egosunu tatmin etmeye devam etsin… iletişimi kesseydiniz, madem beni hayatından çikardın o zaman güle güle mesajını verebilseydiniz belki o da kötü hissedip pişman olurdu ama şuan siz hep elinin altındasınız. Ne zaman mesaj atsa onu seven, özleyen siz hazırda bekliyosunuz. Bence yanlış. Ayrıca hala eski eşinizin arkasında ağlayıp iletişim kurarken hayatınıza yeni birini almanızı da doğru bulmadım. O kişiye de yazık bence boşuna vaktini almayın. Eski eşinizle de iletişimi kesmediğiniz ve kararlı durmadığınız sürece bi yere varamazsınız. Yeni birini bulur bulmaz o sizi engeller bence.

iletişimi kesip yolunuza bakın.