Verme. Bence de yok. Hem gorus farkliligi konusunda. Hem de guven konusunda. Konu diyelim ki din degil de kultur farkliligi olsaydi. Yada irk. Yada mezhep farketmez. Beni bunun icin kafasi karisip terketseydi esim, tekrar oluru olmazdi. Cocuk oyuncagimi evlilik. En iyisi butun yollari kapa. Hakkinda hayirlisi olsun.O içimdeki huzursuzluğa dayanamadım artık en son boğulacak gibi hissediyordum hep zaten sorguluyordum ama emin değildim dedi. Fakat ayrılınca herkes onu yalnız bıraktı o sırada da düşüncelerini tekrar tartınca inanç yönünden değiştiğini ve böyle yaşayınca huzurlu mutlu olduğunu söyledi. Ama zaman geçtikçe benim yalnızlığımı hissetmiş eksikliğimi, herşey de ben aklına gelir olmuşum. Biz güzel şeyler yaşadık hep güzel 5 yıllık bir evlilikti. Oyüzden tekrar benide istiyormuş. O yapabiliriz böyle diyor ama ben bitmiş gitmiş ben yenmişim senle olab duyguları birdaha birde sen değişmişken başlayamam diyorum.
Burdan da anladımki gerçekten oluru yok. Nikah bile olmuyormuş ben hiç onu düşünmedim.
Hakkımızda hayırlısı son kararımı verdim. Aklıma girmesine birdaha izin vermicem
Ya belki direk böyle sevsek birbirimizi bir yola girsek olurdu ama şimdi biz ayrılmışken ve böyle değişmişken tekrar başlamak zor geliyor. Bide ne olursa olsun ben açık ama inançlı olsam idare edilir belki ama şuan benm yaşayışım ve inancım direk dış görünüşümden belli. Evet örneklerde var birsürü mutlu olan mutlu olamayanBende inancsizim kim nederse desin fikrim degismicek esim oruc tutar namaz kilar ailesi de oyle ama biz o konularda asla sknti yasamadik gerci dugune 10 gun kala ayrildik nikahliyken ama sknti ailesydi.. bence bu nedenle severken kopmayin siz namaz kilin oruc turun dinin gereklerini yerine getirin o yapmasin mevzusunu bile acmayin bu konunun madem seviyosunuz ki esiniz de sizi seviyor
merhabalar,
Eski konular pek okunmuyor diye kısaca anlatıcam. Eşimden boşandım 4 ay sonra geri dönüp konuşmak istediğini söyledi. Pişman olduğunu vs. Söyledi tekrar evlenme teklifi etti. Hayatımı kurduğumu mutlu olduğumu istemediğimi söyledim, kapandı konu. Bende içimde zaten kapatmıştım ama..
Şöyleki 5 yıla yakın aşk evliliğiydi bizimkisi. Her evlilikte ufak tefek sorunlar olur ama bizin maddi, aile sorunları vs. Hiçbir problemimiz olmadı. Onun ayrılık sebebi iç sıkıntısı, artık yapamadığını söylemesiydi. Elle tutulur mantıklı bir neden değildi, ama biz hep psikolojik sorun olabilir diye düşündük, ağlaya ağlaya ayrıldık çünkü.
Şimdi neredeyse bu son konuşmadan beri engelli olduğu için hemen hemen her hafta başka hatlardan, numaralardan msj attı, ben o numarayıda engelledim, sonra yine yine derken bir baktım ki arada dayanamayıp cevap yazmaya başlamışım.( Numaramı değiştirmem çözüm değil, ailesiyle hala görüşüyorm. Kayınvalidem psikolojik tedavi görüyor, ciddi rahatsızlıklar geçirdi ayrılığımızdan dolayı bende onu çok severim hayatlarından henüz çıkamadım. Arkadaşlarımız ortak, numarayı değiştirsemde istese kolay bulur.)
En son ne istiyorsun ne yapabiliriz neden diye konuştuğumuzda ilk defa bukadar açık konuştu bana karşı. Biz muhafazakar bir aileydik yani çevremizde öyle. Artık dini düşüncelerinin değiştiğini iç sıkıntısınında bu olduğunu şimdi kendini bulduğunu ama bensiz olamadığını söylüyor. Bende kesinlikle kendi düşüncelerimden vazgeçemem, zaten boşanmışız neden sana uyum sağlayıp seni böle kabul edip tekrar deneyeyim ki diyorum.
Bu şekilde birkaç aydır hergün msj atıyor. Ben onu sildim hayatıma devam ettim ama evliliğimizi bitirirken sevgimizi bitirmemiştik, arada içim bir garip oluyor, birde insan dışardan bakıp düşününce iyiydi be herşeye rağmen diyor bazen.
Off çok karışık oldu toparlayamıyorum.
Mesele şu ki, o sert duruşum azcık yumuşadı. Okadar yazdı aradı ki farketmeden cevap yazarken buldum kendimi. Duygularımı hiç kendime bile açmıyorum bilmiyorum. Ama konuşmalarımız şöyle ilerliyor.bana artık inanç noktasında çok değiştiğini inanmadığını söylüyor, elhamdulillah ben inanıyorum ve öyle yaşıyorum. Bundan vazgeçemem. Bu asla aşamayacağımız bir konu. Ama eski anılar, yaşadıklarımız, sevdiğimiz şeylerden konuşunca yüzümde garip bi tebessüm oluyor. Hala cüzdanında resmimi taşıyor, fotoğraf atınca gülüyorum, bütün albümlerimiz, evlilik cüzdanımız hepsi onda gün içinde pat bir resim atıyor, dalıp gidiyorum. Ona olmayacağını tekrar yapamayacağımızı söylüyorum, ama içimden keşke bir yoluda olsa keşke hiç değişmeseydi ve devam edebilseydik diyorum.
Birileri bana bu işin imkansızlığını yazabilir mi, beni eski halime getirebilir mi? Sanırım buna ihtiyacım var Tekrar üzülemem, bu bile bile aptallık olur.
Teşekkür ederim.
Evet gerçekten vazgeçmedi, aklımda burda karıştı zaten. Nerdeyse 50 ye yakın farklı numaralardan hep mesaj attı, ben engelledim yine attı.günlerce evin önünde yattı kalktı.hala daha eskiye ait herşeyi hatırlayıp hatırlatınca benimde içinde bi kıvılcım oldu.. ama zor görünüyor, teşekkür ederimSizden vazgeçmemesi ikinci bir şansı hakettiğine inandırdı beni hakkınızda hayırlısı olsun denemeye değer
Hayır canım, sorun dile getirmedi, içsel sıkıntı huzursuzluk adını koyamıyorum dedi. Biz birlikteyken böyle bir sorun yoktu.Ayrıldıktan sonra sebebini bulup geri döndü. Bende bittiyse birdaha hiç başlamayalım diyip sert durmaya çalışıyorum ama an geliyor acaba mı diyorum. Şuanki olmayacak olması onun değişmiş olması.Sorununuz tam olarak neydi?
Dogru anladiysam onun inancsizligi ve sizin inanciniz. Bu sorun cozulmedi gibi gorunuyor soyle bakarsak. Yine ayni seyleri yasiycaginiz cok belli.
+1Sen inanıyorsan ve ona göre yaşıyorsan, göğsünü gere gere, "Artık inanmıyorum" diyen biri ile mutlu olamazsın.
merhabalar,
Eski konular pek okunmuyor diye kısaca anlatıcam. Eşimden boşandım 4 ay sonra geri dönüp konuşmak istediğini söyledi. Pişman olduğunu vs. Söyledi tekrar evlenme teklifi etti. Hayatımı kurduğumu mutlu olduğumu istemediğimi söyledim, kapandı konu. Bende içimde zaten kapatmıştım ama..
Şöyleki 5 yıla yakın aşk evliliğiydi bizimkisi. Her evlilikte ufak tefek sorunlar olur ama bizin maddi, aile sorunları vs. Hiçbir problemimiz olmadı. Onun ayrılık sebebi iç sıkıntısı, artık yapamadığını söylemesiydi. Elle tutulur mantıklı bir neden değildi, ama biz hep psikolojik sorun olabilir diye düşündük, ağlaya ağlaya ayrıldık çünkü.
Şimdi neredeyse bu son konuşmadan beri engelli olduğu için hemen hemen her hafta başka hatlardan, numaralardan msj attı, ben o numarayıda engelledim, sonra yine yine derken bir baktım ki arada dayanamayıp cevap yazmaya başlamışım.( Numaramı değiştirmem çözüm değil, ailesiyle hala görüşüyorm. Kayınvalidem psikolojik tedavi görüyor, ciddi rahatsızlıklar geçirdi ayrılığımızdan dolayı bende onu çok severim hayatlarından henüz çıkamadım. Arkadaşlarımız ortak, numarayı değiştirsemde istese kolay bulur.)
En son ne istiyorsun ne yapabiliriz neden diye konuştuğumuzda ilk defa bukadar açık konuştu bana karşı. Biz muhafazakar bir aileydik yani çevremizde öyle. Artık dini düşüncelerinin değiştiğini iç sıkıntısınında bu olduğunu şimdi kendini bulduğunu ama bensiz olamadığını söylüyor. Bende kesinlikle kendi düşüncelerimden vazgeçemem, zaten boşanmışız neden sana uyum sağlayıp seni böle kabul edip tekrar deneyeyim ki diyorum.
Bu şekilde birkaç aydır hergün msj atıyor. Ben onu sildim hayatıma devam ettim ama evliliğimizi bitirirken sevgimizi bitirmemiştik, arada içim bir garip oluyor, birde insan dışardan bakıp düşününce iyiydi be herşeye rağmen diyor bazen.
Off çok karışık oldu toparlayamıyorum.
Mesele şu ki, o sert duruşum azcık yumuşadı. Okadar yazdı aradı ki farketmeden cevap yazarken buldum kendimi. Duygularımı hiç kendime bile açmıyorum bilmiyorum. Ama konuşmalarımız şöyle ilerliyor.bana artık inanç noktasında çok değiştiğini inanmadığını söylüyor, elhamdulillah ben inanıyorum ve öyle yaşıyorum. Bundan vazgeçemem. Bu asla aşamayacağımız bir konu. Ama eski anılar, yaşadıklarımız, sevdiğimiz şeylerden konuşunca yüzümde garip bi tebessüm oluyor. Hala cüzdanında resmimi taşıyor, fotoğraf atınca gülüyorum, bütün albümlerimiz, evlilik cüzdanımız hepsi onda gün içinde pat bir resim atıyor, dalıp gidiyorum. Ona olmayacağını tekrar yapamayacağımızı söylüyorum, ama içimden keşke bir yoluda olsa keşke hiç değişmeseydi ve devam edebilseydik diyorum.
Birileri bana bu işin imkansızlığını yazabilir mi, beni eski halime getirebilir mi? Sanırım buna ihtiyacım var Tekrar üzülemem, bu bile bile aptallık olur.
Teşekkür ederim.
İnancı olmayan biriyle çoğu anlamda sorun yaşarsanız. Çocuk yetiştirme tarzı, değerler, günlük yaşam, yeme içme, vs.. Özelden daha detay yazmak istedim ama özel msja kapalısınız sanırımmerhabalar,
Eski konular pek okunmuyor diye kısaca anlatıcam. Eşimden boşandım 4 ay sonra geri dönüp konuşmak istediğini söyledi. Pişman olduğunu vs. Söyledi tekrar evlenme teklifi etti. Hayatımı kurduğumu mutlu olduğumu istemediğimi söyledim, kapandı konu. Bende içimde zaten kapatmıştım ama..
Şöyleki 5 yıla yakın aşk evliliğiydi bizimkisi. Her evlilikte ufak tefek sorunlar olur ama bizin maddi, aile sorunları vs. Hiçbir problemimiz olmadı. Onun ayrılık sebebi iç sıkıntısı, artık yapamadığını söylemesiydi. Elle tutulur mantıklı bir neden değildi, ama biz hep psikolojik sorun olabilir diye düşündük, ağlaya ağlaya ayrıldık çünkü.
Şimdi neredeyse bu son konuşmadan beri engelli olduğu için hemen hemen her hafta başka hatlardan, numaralardan msj attı, ben o numarayıda engelledim, sonra yine yine derken bir baktım ki arada dayanamayıp cevap yazmaya başlamışım.( Numaramı değiştirmem çözüm değil, ailesiyle hala görüşüyorm. Kayınvalidem psikolojik tedavi görüyor, ciddi rahatsızlıklar geçirdi ayrılığımızdan dolayı bende onu çok severim hayatlarından henüz çıkamadım. Arkadaşlarımız ortak, numarayı değiştirsemde istese kolay bulur.)
En son ne istiyorsun ne yapabiliriz neden diye konuştuğumuzda ilk defa bukadar açık konuştu bana karşı. Biz muhafazakar bir aileydik yani çevremizde öyle. Artık dini düşüncelerinin değiştiğini iç sıkıntısınında bu olduğunu şimdi kendini bulduğunu ama bensiz olamadığını söylüyor. Bende kesinlikle kendi düşüncelerimden vazgeçemem, zaten boşanmışız neden sana uyum sağlayıp seni böle kabul edip tekrar deneyeyim ki diyorum.
Bu şekilde birkaç aydır hergün msj atıyor. Ben onu sildim hayatıma devam ettim ama evliliğimizi bitirirken sevgimizi bitirmemiştik, arada içim bir garip oluyor, birde insan dışardan bakıp düşününce iyiydi be herşeye rağmen diyor bazen.
Off çok karışık oldu toparlayamıyorum.
Mesele şu ki, o sert duruşum azcık yumuşadı. Okadar yazdı aradı ki farketmeden cevap yazarken buldum kendimi. Duygularımı hiç kendime bile açmıyorum bilmiyorum. Ama konuşmalarımız şöyle ilerliyor.bana artık inanç noktasında çok değiştiğini inanmadığını söylüyor, elhamdulillah ben inanıyorum ve öyle yaşıyorum. Bundan vazgeçemem. Bu asla aşamayacağımız bir konu. Ama eski anılar, yaşadıklarımız, sevdiğimiz şeylerden konuşunca yüzümde garip bi tebessüm oluyor. Hala cüzdanında resmimi taşıyor, fotoğraf atınca gülüyorum, bütün albümlerimiz, evlilik cüzdanımız hepsi onda gün içinde pat bir resim atıyor, dalıp gidiyorum. Ona olmayacağını tekrar yapamayacağımızı söylüyorum, ama içimden keşke bir yoluda olsa keşke hiç değişmeseydi ve devam edebilseydik diyorum.
Birileri bana bu işin imkansızlığını yazabilir mi, beni eski halime getirebilir mi? Sanırım buna ihtiyacım var Tekrar üzülemem, bu bile bile aptallık olur.
Teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?