• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eski eşim ve farketmeden değişen düşüncelerim

İnançlara elbetteki benim saygım var, ama arkadaşlarım için belki ailem içinde olabilri fakat eşim için bu nasıl olur, aynı hayatın içinde çok zor bence. Zaten biten güven duygusunun zedelendiği bir noktada böyle bişeyi göze alıp başlamak imkansız geliyor. Şuan bile mesaj atıyor hiç mi şans yok diye bence hiç yok.
Farklı bi bakış açısı olanı görmek istedim sadece, ama bilincim çok kapalı.
 
Ben yaptım o hatayı,boşanmaya gün sayıyorum.Her şey duzelsede artık sevgi kalmadi,soğuma olunca her şeyi gözüme battı. Bosanmistim şimdiye hayatımı düzenini oturtmuştum psimanligi yakami bırakmadı,bırakmıyor.
 
merhabalar,
Eski konular pek okunmuyor diye kısaca anlatıcam. Eşimden boşandım 4 ay sonra geri dönüp konuşmak istediğini söyledi. Pişman olduğunu vs. Söyledi tekrar evlenme teklifi etti. Hayatımı kurduğumu mutlu olduğumu istemediğimi söyledim, kapandı konu. Bende içimde zaten kapatmıştım ama..

Şöyleki 5 yıla yakın aşk evliliğiydi bizimkisi. Her evlilikte ufak tefek sorunlar olur ama bizin maddi, aile sorunları vs. Hiçbir problemimiz olmadı. Onun ayrılık sebebi iç sıkıntısı, artık yapamadığını söylemesiydi. Elle tutulur mantıklı bir neden değildi, ama biz hep psikolojik sorun olabilir diye düşündük, ağlaya ağlaya ayrıldık çünkü.

Şimdi neredeyse bu son konuşmadan beri engelli olduğu için hemen hemen her hafta başka hatlardan, numaralardan msj attı, ben o numarayıda engelledim, sonra yine yine derken bir baktım ki arada dayanamayıp cevap yazmaya başlamışım.( Numaramı değiştirmem çözüm değil, ailesiyle hala görüşüyorm. Kayınvalidem psikolojik tedavi görüyor, ciddi rahatsızlıklar geçirdi ayrılığımızdan dolayı bende onu çok severim hayatlarından henüz çıkamadım. Arkadaşlarımız ortak, numarayı değiştirsemde istese kolay bulur.)

En son ne istiyorsun ne yapabiliriz neden diye konuştuğumuzda ilk defa bukadar açık konuştu bana karşı. Biz muhafazakar bir aileydik yani çevremizde öyle. Artık dini düşüncelerinin değiştiğini iç sıkıntısınında bu olduğunu şimdi kendini bulduğunu ama bensiz olamadığını söylüyor. Bende kesinlikle kendi düşüncelerimden vazgeçemem, zaten boşanmışız neden sana uyum sağlayıp seni böle kabul edip tekrar deneyeyim ki diyorum.

Bu şekilde birkaç aydır hergün msj atıyor. Ben onu sildim hayatıma devam ettim ama evliliğimizi bitirirken sevgimizi bitirmemiştik, arada içim bir garip oluyor, birde insan dışardan bakıp düşününce iyiydi be herşeye rağmen diyor bazen.

Off çok karışık oldu toparlayamıyorum.

Mesele şu ki, o sert duruşum azcık yumuşadı. Okadar yazdı aradı ki farketmeden cevap yazarken buldum kendimi. Duygularımı hiç kendime bile açmıyorum bilmiyorum. Ama konuşmalarımız şöyle ilerliyor.bana artık inanç noktasında çok değiştiğini inanmadığını söylüyor, elhamdulillah ben inanıyorum ve öyle yaşıyorum. Bundan vazgeçemem. Bu asla aşamayacağımız bir konu. Ama eski anılar, yaşadıklarımız, sevdiğimiz şeylerden konuşunca yüzümde garip bi tebessüm oluyor. Hala cüzdanında resmimi taşıyor, fotoğraf atınca gülüyorum, bütün albümlerimiz, evlilik cüzdanımız hepsi onda gün içinde pat bir resim atıyor, dalıp gidiyorum. Ona olmayacağını tekrar yapamayacağımızı söylüyorum, ama içimden keşke bir yoluda olsa keşke hiç değişmeseydi ve devam edebilseydik diyorum.

Birileri bana bu işin imkansızlığını yazabilir mi, beni eski halime getirebilir mi? Sanırım buna ihtiyacım var Tekrar üzülemem, bu bile bile aptallık olur.

Teşekkür ederim.
Inanc farklari asilabilir belki ama sebepsiz yere sizi terk edip yuz ustu birakmis. 2 gun sonra ayni seyin olmayacaginin garantisi yok ki.
 
Bu iki ayri din meselesi bile degil. O olsa hadi bi nebze. Yada namaz kildi kilmadi meselesi de degil. Cok daha buyuk bi zitlik. Ateist deist biriyle arkadas olabilirim oldum ama kari koca olamam. Onunla bi hayati paylasacagim, beraber cocuk yetistirecegiz. Ayrica konu sahibi bu sekilde taniyip sevse durum farkli. Herkesin kaldirabilecegi seyler farkli. Ben kaldiramazdim. Bence arkadasta kaldiramaz. Bir de kafasi karisik oldugu icin ayrilmasi durumu var ki o ayri bi ofsayt. Ben guvenmem. Yarin bir gun yine hayatinda bi karar verir yine ayni bosluga dusup ayni hatayi yapar.
 
Bu iki ayri din meselesi bile degil. O olsa hadi bi nebze. Yada namaz kildi kilmadi meselesi de degil. Cok daha buyuk bi zitlik. Ateist deist biriyle arkadas olabilirim oldum ama kari koca olamam. Onunla bi hayati paylasacagim, beraber cocuk yetistirecegiz. Ayrica konu sahibi bu sekilde taniyip sevse durum farkli. Herkesin kaldirabilecegi seyler farkli. Ben kaldiramazdim. Bence arkadasta kaldiramaz. Bir de kafasi karisik oldugu icin ayrilmasi durumu var ki o ayri bi ofsayt. Ben guvenmem. Yarin bir gun yine hayatinda bi karar verir yine ayni bosluga dusup ayni hatayi yapar.
Tam olarak aynı düşüncelerdeyiz. Ama işte bi hamle yapıyor hiç beklemediğim anda sevdiğim aklıma getirecek bir şeyle içimde kıpırtı oluyor. Oyüzden diyorum bana böyle şeyler söyleyinki okuyup okuyup olamayacağına anlıyayım iyice. Teşekkür ederim
 
Aşkından da ölmüyosun onsuz da mutluyum aklıma bile gelmiyodu düşünmüyodum diyosun. Ben olsam tekrar denemem. Şuan tabiki onca anı fotoğraf yüzüne vuruldukça kalbin atıyo bi sevindirik oluyosun ama sonra? Güvenini yıkmadı mı bu adam?

İnanç konusu da hafife alınamaz bana kalırsa. İki taraf daha rahat düşünceli olsa belki evet.. ama ben kendimi düşünüyorum. Çocuğum olduğunda ona dinini öğretmek isterim. Bayram namazına gitsin o ortamı solusun, ramazanda tekne orucu tutsun ilk orucu için heyecanlansın iftar için heveslensin bana şunu pişir anne desin . Bu sırada kocamın tepkisi ne olacak ya da o da haklı olarak kendi öğretilerini öğretmek istediğinde çocuk için kafa karışıklığından geriye ne kalacak? Kalbinizle zihniniz mutmain olmalı vereceğiniz kararda. kendi yaşam şeklinize göre geleceği bir tahayyül edin ve oluru var gibiyse evet why not? Ama ben kişisel olarak baktığımda bu farklılığı çocuk fikri olsa da olmasada aşamam, aşmak dahi istemem. Yoluma bakarım.
 
Tam olarak aynı düşüncelerdeyiz. Ama işte bi hamle yapıyor hiç beklemediğim anda sevdiğim aklıma getirecek bir şeyle içimde kıpırtı oluyor. Oyüzden diyorum bana böyle şeyler söyleyinki okuyup okuyup olamayacağına anlıyayım iyice. Teşekkür ederim
Biz ne dersek diyelim hala sevgi varsa kafan karisir bi sekilde saglam bi rest cekmen yada ulasamayacgi bir sey yapman lazim. Sen her mesajinda rngelle farkli numaradan atarsa yine engelle bi gun vazgececek cevap verip umitlendirme. Haketmiyo seni. Her seyi gectim inanc.olarak kafasi karismis ilk aklina gelen bosanmak mi olmus. Madem zit goruslerle anlasabilecektiniz o zaman anlatip ama bunun icin ayrilmayalim birbirimize saygi duyalim deseydi. Dememis demek ki cok da sevmiyomus simdi o kadar bosanma skntisi cekmisken yaralar kabuk baglanmisken niye tekrar deneyip aci cekesiniz.
 
merhabalar,
Eski konular pek okunmuyor diye kısaca anlatıcam. Eşimden boşandım 4 ay sonra geri dönüp konuşmak istediğini söyledi. Pişman olduğunu vs. Söyledi tekrar evlenme teklifi etti. Hayatımı kurduğumu mutlu olduğumu istemediğimi söyledim, kapandı konu. Bende içimde zaten kapatmıştım ama..

Şöyleki 5 yıla yakın aşk evliliğiydi bizimkisi. Her evlilikte ufak tefek sorunlar olur ama bizin maddi, aile sorunları vs. Hiçbir problemimiz olmadı. Onun ayrılık sebebi iç sıkıntısı, artık yapamadığını söylemesiydi. Elle tutulur mantıklı bir neden değildi, ama biz hep psikolojik sorun olabilir diye düşündük, ağlaya ağlaya ayrıldık çünkü.

Şimdi neredeyse bu son konuşmadan beri engelli olduğu için hemen hemen her hafta başka hatlardan, numaralardan msj attı, ben o numarayıda engelledim, sonra yine yine derken bir baktım ki arada dayanamayıp cevap yazmaya başlamışım.( Numaramı değiştirmem çözüm değil, ailesiyle hala görüşüyorm. Kayınvalidem psikolojik tedavi görüyor, ciddi rahatsızlıklar geçirdi ayrılığımızdan dolayı bende onu çok severim hayatlarından henüz çıkamadım. Arkadaşlarımız ortak, numarayı değiştirsemde istese kolay bulur.)

En son ne istiyorsun ne yapabiliriz neden diye konuştuğumuzda ilk defa bukadar açık konuştu bana karşı. Biz muhafazakar bir aileydik yani çevremizde öyle. Artık dini düşüncelerinin değiştiğini iç sıkıntısınında bu olduğunu şimdi kendini bulduğunu ama bensiz olamadığını söylüyor. Bende kesinlikle kendi düşüncelerimden vazgeçemem, zaten boşanmışız neden sana uyum sağlayıp seni böle kabul edip tekrar deneyeyim ki diyorum.

Bu şekilde birkaç aydır hergün msj atıyor. Ben onu sildim hayatıma devam ettim ama evliliğimizi bitirirken sevgimizi bitirmemiştik, arada içim bir garip oluyor, birde insan dışardan bakıp düşününce iyiydi be herşeye rağmen diyor bazen.

Off çok karışık oldu toparlayamıyorum.

Mesele şu ki, o sert duruşum azcık yumuşadı. Okadar yazdı aradı ki farketmeden cevap yazarken buldum kendimi. Duygularımı hiç kendime bile açmıyorum bilmiyorum. Ama konuşmalarımız şöyle ilerliyor.bana artık inanç noktasında çok değiştiğini inanmadığını söylüyor, elhamdulillah ben inanıyorum ve öyle yaşıyorum. Bundan vazgeçemem. Bu asla aşamayacağımız bir konu. Ama eski anılar, yaşadıklarımız, sevdiğimiz şeylerden konuşunca yüzümde garip bi tebessüm oluyor. Hala cüzdanında resmimi taşıyor, fotoğraf atınca gülüyorum, bütün albümlerimiz, evlilik cüzdanımız hepsi onda gün içinde pat bir resim atıyor, dalıp gidiyorum. Ona olmayacağını tekrar yapamayacağımızı söylüyorum, ama içimden keşke bir yoluda olsa keşke hiç değişmeseydi ve devam edebilseydik diyorum.

Birileri bana bu işin imkansızlığını yazabilir mi, beni eski halime getirebilir mi? Sanırım buna ihtiyacım var Tekrar üzülemem, bu bile bile aptallık olur.

Teşekkür ederim.

İmkansız bişey göremedim????
Sadece din değiştirmesi mi sizi şu an eski eşinizden uzak durmaya iten şey?
 
Aşkından da ölmüyosun onsuz da mutluyum aklıma bile gelmiyodu düşünmüyodum diyosun. Ben olsam tekrar denemem. Şuan tabiki onca anı fotoğraf yüzüne vuruldukça kalbin atıyo bi sevindirik oluyosun ama sonra? Güvenini yıkmadı mı bu adam?

İnanç konusu da hafife alınamaz bana kalırsa. İki taraf daha rahat düşünceli olsa belki evet.. ama ben kendimi düşünüyorum. Çocuğum olduğunda ona dinini öğretmek isterim. Bayram namazına gitsin o ortamı solusun, ramazanda tekne orucu tutsun ilk orucu için heyecanlansın iftar için heveslensin bana şunu pişir anne desin . Bu sırada kocamın tepkisi ne olacak ya da o da haklı olarak kendi öğretilerini öğretmek istediğinde çocuk için kafa karışıklığından geriye ne kalacak? Kalbinizle zihniniz mutmain olmalı vereceğiniz kararda. kendi yaşam şeklinize göre geleceği bir tahayyül edin ve oluru var gibiyse evet why not? Ama ben kişisel olarak baktığımda bu farklılığı çocuk fikri olsa da olmasada aşamam, aşmak dahi istemem. Yoluma bakarım.
+1
En basiti belki ama bi ortamda esimin Allahin (hasa) olmadigini tartismasi bile beni muthis rahatsiz eder. Bunu bi arkadasimla konusabilirim, ona saygi duyabilirim ama esimden duymak istemem, korkunc rahatsiz olurum. Olmaz yani benim acimdan asla oluru olmaz. Ama bende oyle cok inancli degilim zaten vs diyen biriyse bu konusmalar rahatsiz etmeyecekse takim konusur gibi siyaset konusur gibi rahat olabilecekse o zaman durum farkli olabilir.
 
Neden olmasın?
Ben ateistim, eşimin dini inancı var. 19 yıllık bir geçmişimiz, 11 yıllık bir evliliğimiz iki tane de evladimiz var.
Ne ben ona karısırim ne de o bana baskı yapar ya da tercihimden rahatsız olur.
Inanç kişilerin bileceği bir şey.
 
merhabalar,
Eski konular pek okunmuyor diye kısaca anlatıcam. Eşimden boşandım 4 ay sonra geri dönüp konuşmak istediğini söyledi. Pişman olduğunu vs. Söyledi tekrar evlenme teklifi etti. Hayatımı kurduğumu mutlu olduğumu istemediğimi söyledim, kapandı konu. Bende içimde zaten kapatmıştım ama..

Şöyleki 5 yıla yakın aşk evliliğiydi bizimkisi. Her evlilikte ufak tefek sorunlar olur ama bizin maddi, aile sorunları vs. Hiçbir problemimiz olmadı. Onun ayrılık sebebi iç sıkıntısı, artık yapamadığını söylemesiydi. Elle tutulur mantıklı bir neden değildi, ama biz hep psikolojik sorun olabilir diye düşündük, ağlaya ağlaya ayrıldık çünkü.

Şimdi neredeyse bu son konuşmadan beri engelli olduğu için hemen hemen her hafta başka hatlardan, numaralardan msj attı, ben o numarayıda engelledim, sonra yine yine derken bir baktım ki arada dayanamayıp cevap yazmaya başlamışım.( Numaramı değiştirmem çözüm değil, ailesiyle hala görüşüyorm. Kayınvalidem psikolojik tedavi görüyor, ciddi rahatsızlıklar geçirdi ayrılığımızdan dolayı bende onu çok severim hayatlarından henüz çıkamadım. Arkadaşlarımız ortak, numarayı değiştirsemde istese kolay bulur.)

En son ne istiyorsun ne yapabiliriz neden diye konuştuğumuzda ilk defa bukadar açık konuştu bana karşı. Biz muhafazakar bir aileydik yani çevremizde öyle. Artık dini düşüncelerinin değiştiğini iç sıkıntısınında bu olduğunu şimdi kendini bulduğunu ama bensiz olamadığını söylüyor. Bende kesinlikle kendi düşüncelerimden vazgeçemem, zaten boşanmışız neden sana uyum sağlayıp seni böle kabul edip tekrar deneyeyim ki diyorum.

Bu şekilde birkaç aydır hergün msj atıyor. Ben onu sildim hayatıma devam ettim ama evliliğimizi bitirirken sevgimizi bitirmemiştik, arada içim bir garip oluyor, birde insan dışardan bakıp düşününce iyiydi be herşeye rağmen diyor bazen.

Off çok karışık oldu toparlayamıyorum.

Mesele şu ki, o sert duruşum azcık yumuşadı. Okadar yazdı aradı ki farketmeden cevap yazarken buldum kendimi. Duygularımı hiç kendime bile açmıyorum bilmiyorum. Ama konuşmalarımız şöyle ilerliyor.bana artık inanç noktasında çok değiştiğini inanmadığını söylüyor, elhamdulillah ben inanıyorum ve öyle yaşıyorum. Bundan vazgeçemem. Bu asla aşamayacağımız bir konu. Ama eski anılar, yaşadıklarımız, sevdiğimiz şeylerden konuşunca yüzümde garip bi tebessüm oluyor. Hala cüzdanında resmimi taşıyor, fotoğraf atınca gülüyorum, bütün albümlerimiz, evlilik cüzdanımız hepsi onda gün içinde pat bir resim atıyor, dalıp gidiyorum. Ona olmayacağını tekrar yapamayacağımızı söylüyorum, ama içimden keşke bir yoluda olsa keşke hiç değişmeseydi ve devam edebilseydik diyorum.

Birileri bana bu işin imkansızlığını yazabilir mi, beni eski halime getirebilir mi? Sanırım buna ihtiyacım var Tekrar üzülemem, bu bile bile aptallık olur.

Teşekkür ederim.
ateistse olmaz.
dinin emri belli.
elbette ilgi alaka insanı yumuşatır ama kanmamak lazım.
 
merhabalar,
Eski konular pek okunmuyor diye kısaca anlatıcam. Eşimden boşandım 4 ay sonra geri dönüp konuşmak istediğini söyledi. Pişman olduğunu vs. Söyledi tekrar evlenme teklifi etti. Hayatımı kurduğumu mutlu olduğumu istemediğimi söyledim, kapandı konu. Bende içimde zaten kapatmıştım ama..

Şöyleki 5 yıla yakın aşk evliliğiydi bizimkisi. Her evlilikte ufak tefek sorunlar olur ama bizin maddi, aile sorunları vs. Hiçbir problemimiz olmadı. Onun ayrılık sebebi iç sıkıntısı, artık yapamadığını söylemesiydi. Elle tutulur mantıklı bir neden değildi, ama biz hep psikolojik sorun olabilir diye düşündük, ağlaya ağlaya ayrıldık çünkü.

Şimdi neredeyse bu son konuşmadan beri engelli olduğu için hemen hemen her hafta başka hatlardan, numaralardan msj attı, ben o numarayıda engelledim, sonra yine yine derken bir baktım ki arada dayanamayıp cevap yazmaya başlamışım.( Numaramı değiştirmem çözüm değil, ailesiyle hala görüşüyorm. Kayınvalidem psikolojik tedavi görüyor, ciddi rahatsızlıklar geçirdi ayrılığımızdan dolayı bende onu çok severim hayatlarından henüz çıkamadım. Arkadaşlarımız ortak, numarayı değiştirsemde istese kolay bulur.)

En son ne istiyorsun ne yapabiliriz neden diye konuştuğumuzda ilk defa bukadar açık konuştu bana karşı. Biz muhafazakar bir aileydik yani çevremizde öyle. Artık dini düşüncelerinin değiştiğini iç sıkıntısınında bu olduğunu şimdi kendini bulduğunu ama bensiz olamadığını söylüyor. Bende kesinlikle kendi düşüncelerimden vazgeçemem, zaten boşanmışız neden sana uyum sağlayıp seni böle kabul edip tekrar deneyeyim ki diyorum.

Bu şekilde birkaç aydır hergün msj atıyor. Ben onu sildim hayatıma devam ettim ama evliliğimizi bitirirken sevgimizi bitirmemiştik, arada içim bir garip oluyor, birde insan dışardan bakıp düşününce iyiydi be herşeye rağmen diyor bazen.

Off çok karışık oldu toparlayamıyorum.

Mesele şu ki, o sert duruşum azcık yumuşadı. Okadar yazdı aradı ki farketmeden cevap yazarken buldum kendimi. Duygularımı hiç kendime bile açmıyorum bilmiyorum. Ama konuşmalarımız şöyle ilerliyor.bana artık inanç noktasında çok değiştiğini inanmadığını söylüyor, elhamdulillah ben inanıyorum ve öyle yaşıyorum. Bundan vazgeçemem. Bu asla aşamayacağımız bir konu. Ama eski anılar, yaşadıklarımız, sevdiğimiz şeylerden konuşunca yüzümde garip bi tebessüm oluyor. Hala cüzdanında resmimi taşıyor, fotoğraf atınca gülüyorum, bütün albümlerimiz, evlilik cüzdanımız hepsi onda gün içinde pat bir resim atıyor, dalıp gidiyorum. Ona olmayacağını tekrar yapamayacağımızı söylüyorum, ama içimden keşke bir yoluda olsa keşke hiç değişmeseydi ve devam edebilseydik diyorum.

Birileri bana bu işin imkansızlığını yazabilir mi, beni eski halime getirebilir mi? Sanırım buna ihtiyacım var Tekrar üzülemem, bu bile bile aptallık olur.

Teşekkür ederim.
Neden bir şans daha vermiyorsunuz.? Belkide gerçekten pişman ve seviyor.
 
İmkansız bişey göremedim????
Sadece din değiştirmesi mi sizi şu an eski eşinizden uzak durmaya iten şey?
Güvensizlikte var tabi ama onu aşarım diyor, çok çabalar uğraşır biliyorum tekrarda bunu aşabilirim ama inanç meselesi büyük bir mesele bunu aşamam gibi.
 
Güvensizlikte var tabi ama onu aşarım diyor, çok çabalar uğraşır biliyorum tekrarda bunu aşabilirim ama inanç meselesi büyük bir mesele bunu aşamam gibi.

Eğer başka dinden ya da dinsiz oluşunu sorun yaparım diyorsan bence de dönmeye gerek yok
Ben de eşin gibi düşünüyorum
Ama İleride çocuğuma din eğitimi vereceğim başlıca dinler üzerine
İnanıp inanmamak ona kalmış
Önceleri inançlı biriydim
Oruç tutacağım zaman eşim kendi tutmasada kalkıp bana sahur falan hazırlıyordu
Ben onun o benim inancımıza saygı gösterdik hep
 
Ya ben aslında hala onun bukadar keskin dönüşüne de inanamıyorum. Yani bir insan sabah kalkar ve artık inanmıyorum der mi bunun için eşinden boşanırmı? Gerçekten inanmayanlar varsa soruyorum birden nasıl değişir bir insan. Ee böyle değiştiyse ve bu adamın temeli varsa çevresi zaten böyleyse tekrar değişemezmi? Tabiki ben değiştirmek için uğraşamam yada bişey yapmam sadece sesli düşünüyorum.
Bende çok netim bu konuda, eşim ibadet etmeyebilir, kendi meselesi ama hiç inanmıyorum derse hayata nasıl aynı pencereden bakabilicezki, onu da geçtim ben zaten kapalı bir bayanım. İster istemez direk kendimi belli ediyorum, yanımda böle bir adamla saçma olmazmıyız. aynı ortamda ben namaz kılmak istesem oda içki içse bu nasıl karşılıklı saygıyla yürütülebilecek. bir hayat olacak.
Aklımı karıştırması bunca zaman uğraşması, birlikte geçen 7 yılın hatrı güzel anılar arada aklımı çelse içimi heyecanlandırsa da bir yol bulamıyorum.
Onunda en büyük pişmanlığı boşanmadan bunu anlayamaması olmuş, ayrılınca bu hisler düşünceler mutsuzlukların sebebi ortaya çıkmış, ama benim sevgim ve özlemimde çok ağır basmış şuanki hayatında
Teşekkür ederim hepinize anladım ki biten bitmiş, geriye bakmamak lazım.
 
Muhafazakar bir cevrede dogup büyüyüp sonra ateist olma sureci evet zordur, bilirim. O ic sıkıntısı, ihanet ediyormus hissi ama bir yandan da kendine kapilip gitmek istemek vs gercekten insanda derin bir huzursuzluk yaratıyor. Bu acidan esinizin yasadigi sey gercek bence. Hani bir daha olursa gibi bir simariklik degil.
Bunun disinda sizin inanciniz onu ilgilendirmiyorken onun inancinin sizi ilgilendiriyor olmasi yine din dayatmasi. O yuzden dini ne kadar onemsediginiz onemli bu noktada. Sonucta size gore evliliginiz gecerli olmayacak ve her gun zina işlemiş olacaksiniz. Bu denli tutucuysaniz din konusunda, kesinlikle bulasmayin hem kendinizi hem onu mutsuz edersiniz. Ha diyorsaniz ki hayir ben bu konuya katilmiyorum o zaman bence de sizi ilgilendiren bir sey yok. Zaten bir ateist bir inanclinin hayatina karismaz. Karisirsa inancli olan karisir. Siz onu degil de kendinizi tartin o yuzden. Bunun disinda zaten bir sorunumuz olmamisti diyorsunuz. Bence sans verilebilir.
 
Back
X