Anlattıklarınız o kadar tanıdık geldi ki, bizde eşimle farklı kültürlerdeniz, eşim doğulu ve ilk evlendiğimiz zamanlar kayınvalidem de sürekli aramamı bekliyordu. Hatta beni kendi anneme bile şikayet etmiş ‘Phila beni çok az arıyor’ demiş. Annem de ‘Phila beni bile gerekmedikçe aramaz, senlik bir durum değil’ demiş. Sadece kayınvalide olsa neyse, eşimin yengesi yani eltim bile sürekli arayıp duruyordu. Daha 1 aylık evliyken ‘hamile misin? Ne zaman hamile kalacaksın’ tarzında hadsizce sorular soruyordu. Bir gün canıma tak etti eltimin telefonunu açmadım, sonrasında da dönmedim. Gitmiş beni kayınvalideme şikayet etmiş djdkdk Ben de kayınvalideme ‘canım açmak istemedi, o kim ki’ tarzında bir şey dediğimde ‘o senin eltinnnnnn’ dedi. Benim için ‘elti’ ‘yenge’ gibi kavramların değeri yok. Elti dediğin kişi evlendiğin adamın erkek kardeşinin karısı, yani dındınanın dındınası. Ama böyle böyle kabullendiler. Artık ne kayınvalidem ne eltim hiçkimse sorgulamıyor. Eskiden her cuma arardım kayınvalidemi hiç aramıyorsun demesin diye, artık sadece aklıma geldikçe arıyorum (2 haftada 1 falan). Ya da eşim annesini aradığında araya girip ‘merhaba anne nasılsın, ben de iyiyim teşekkürler herkese selamlar’ deyip çekiliyorum aradan.
Yani anlayacağınız her şey sizde bitiyor. Her insan farklı, belki sizin biraz daha uğraşmanız gerekecektir ama kaba tabirle ‘yüz vermedikçe’ bir süre sonra onlarda pes edip sizi olduğunuz gibi kabul edecekler. Benim en büyük şansım çok uzakta yaşıyor olmamız, daha yakın olsak belki ben de zorlanırdım.
aslında doğu olmasına da gerek yok. bazı aileler böyle maalesef. biz bırbırımızı sık aramayız ama mesela esım der ki babanı aradın mı, ya da ben bugun evde ısım cok ıkı gun sonra gıdelım derım o bana sasırır . derım kı. canım cıgerım ama benım once bır ısım evım evlılıgım var yahu derim. o, önce ailem, annem, babam dıyen kendını hep yoksayan bırı oldugu ıcın, kadınların cogu da aileci oldugu ıcın ve ben cok fedakar ılgılı olsam da bagımlı bır evlat olmadıgım ıcın, ona bu durumum garip gelir.
mesela babam benım evden gıder, esım ve hatta annesi el sallar camdan. bana niye sallamıyorsun der. ya annen bız evden cıkarken, camdan bakmadı derim eşim. yahu neden bakacak. ama onun annesi gece 1 bile olsa, anne eve geldik iyiyiz merak etme telefonu beklediğinden, benim ailemin beni benim de ailemi böyle durumlarda aramamı bekler eşim. garip gelir. ben onları garipsiyorum oysaki. 45-50 yaşına gelmiş bir cıocuk, annesi mi arar yahu. anne yola cıktık merak etme sen yat uyu bız eve gec gelecegız dıye. neymıs de annesı uyumazmıs merak edermıs. etmesın yahu. bırsey olursa allah korusun duyulur zaten.
dısardan gec gelsek esım arar annesını eve gec gelecegız bız dıye. ya da eve gelırız geldık dıye arar hatta bazen onun evıne cıkar. 40 sene bırlıkte yasamıslar, asırı bagımlılık da olmus. ayrıca garıp bır alıskanlıklıkları da var genel olarak. yolda su almayın ekmek almayın evden goturun durumu. herseyı cantasına beslenme koyar gıbı koymaya calısmak. gorumcem bıle amerıkada kalmıs cocuguna bıle sorar oglum yemek yıyebıldın mı, cocuk 8 senedır tek yasıyor yahu bır cok sehırde mesela ama ıstanbuldan ankaraya sana yastık aldım kargo yapayıp dıyecek bır kafa. ya da 30 yasında cocuguna kalkıp su vermek.
boyle bır aıle yapısında olunca, gel de uyum sagla ıste. o yuzden dıyorum benzer aıle yapıları o kadar onemlı kı. ha benım ılk evlılıgımde de cok farklılık vardı ama ınsanlar karısmazdı, beklentı olmaz, dedıkodu ya da elestırı olmazdı bu konularda. bunlar bır de farklılıkları kabullenmek, uyum saglamak, ya da tabırı caızse cenesını tutmak dedıgımız olayı da yapamıyor ıkıncı evlılıgımdekı aile yani.
ama dedıgınız gıbı uzakta yasarken sınırları koymak kolay. aynı sehır aynı semt hatta aynı mahalle olunca, hersey cok daha zor maalesef. bır de tabı kı kocada bıtıyor hersey. o mızmız, sessız, ya da anneci bir tıpse . sız ne yaparsanız yapın onlar dogru, haklı, makul, mantıklı seyler yapan ınsanlar oluyor onun kafasında ve gozunde her zaman.
yanı eş cok onemlı.
insanın midesi kalkıyor vallahi. İlla seni de ortak ediyorlar her şeylerine komün gibi bir aile. Kimse birbirine küsmesin diye bir yere 7-8 aile toplanıp gidiyor. Kocaman adamlar kadın gibi trip atıyor acayip dişil hareketler. Ve saygı duymanı bekliyorlar bütün saçmalıklara. İnsan soruyor kendine seneler sonra bir imzayla hayatına girmiş insanların abuk sabuk şeylerine gerçekten bu kadar tahammül etmek zorunda mısın diye.
