Bu saydıklarınız muhtemel bir asır sonrası için geçerli onu da biz göremeyiz
gerçekten Türkiye’de biriyle evlenirken onun travmalarıyla, anne Babası ile olan ilişkisiyle onun geleneğiyle evleniyorsun. Eğitimle de olacak iş değil eşimin prof kuzeni (erkek ) geçen gün bizim çocuğumuz benim anne babamın daha çok torunudur eşimin anne babasının o kadar değil gibi bir cümle kurmuştu. Çok şaşırdım yani bunu söyleyen prof. Üstelik 45 yaşında genç bir adam.
çok haklısınız.....Bu saydıklarınız muhtemel bir asır sonrası için geçerli onu da biz göremeyiz
Sorun sizin göreviniz olarak görülmesi. Ben seni taşıdım karnımda, büyüttüm. Sıra sende, ölene kadar sömürücem seni diyor. Oğluyla yaşama şerefine ulaşmışsınız, her şey sizin göreviniz haline geliyor. Beni üzen adamlar. Nasıl bir körlük bu diyorum. Kendileri selamı esirgerken karısnı köle gibi görmesi.
AhBu saydıklarınız muhtemel bir asır sonrası için geçerli onu da biz göremeyiz
aynen ben anayım, altını cızıyorum anne degılım o yuzden bencıl ya da bos bır yorum yapıyor gıbı gorunmek ıstemem ama 41 yasında bır ınsanım, ben de anne olmadan esının kardesınden kendı kardeslerıne hatta yabancı ınsanlara bıle annelık ablalık yapmıs bırıyım. bır yavru kedının bıle resmen annesıyım asla aynı sey degıl sadece bır karakter analızı olsun dıye bunları anlattım yani.
ya hadi kendi cocuklarında bu hakkı goruyorlar, dogurmadıgın emek vermedıgın ve yonetemeyecegın bır baska ınsanda , bunu nasıl hak goruyorlar. gercekten ılgıncı kafa cunku ınsan yakınına nazı gecer ya da hatası olur ya da baskısı olur ya. bu hepımız ıcın boyledır nasıl oluyorsa bır yabancı olsa da kendılerınde her seyı hak goruyorlar
Kültürümüzde sorun. Değişmiyor da. Kızlar evlenirken kendi ailesini çok öne çıkarıp annem, babam demeye başladı. Bu da düzrltme yerine yeni hastalıklı bir şeyi getiriyor. Bireydik aile olduk diyemiyorlar bir türlü.
Bende de durum aynı sadece çocuktum anneannemi hayal meyal hatırlıyorum gerisi zaten yoktu.ama eşimin ailesi maşallah genler sağlam 90 ni görmeden gitmiyorlar
Yalan tabii ki ben de inanmıyorumAyy okuyunca resmen kendimi gördüm. Kayınpederimiz aynı. Üstüne bir de benim ki oldukça aksi ve huysuz bir adam. Her şeye ama her şeye söyleniyor. Ben kendi ailemde hiç böyle bir şey görmediğim için bana tabii ki çok tuhaf geldi. Kayınvalidem alışırsın vs diyordu en son dedim alışmak zorunda değilim, kimse benimle bu şekilde konuşamaz, konuşursada cevabını alır. Normalde sessiz sakin biriyimdir ama eşimin sülalesinde gelin=hizmetçi olduğu için bir kere susarsam hep üstüme gelirler diye hiç susmadım hep saygımı koruyarak cevabımı verdim. Evlerimiz çok yakın ilk evlendiğimizde aynı siz de olduğu gibi arayıp sormuyorsun, gelmiyorsun diye söyleniyorlardı. Evliliğimizin ilk zamanlarında o kadar çok bizi çağırıyorlardı ki hemen hemen her akşam oradaydık eşim ailesine çok düşkün onlara asla hayır diyemiyor. Mesela eşim 4-12 vardiyasına gideceği zaman hemen arıyorlardı beni gel yalnız kalma evde (evde yalnız kalmakla ilgili hiç sorunum yok, bunu da dile getirdim.) diye ben de bir şey diyemeyip gidiyordum. Bir daha eve dönmemiz 1i 1 buçuğu buluyordu hatta bazen babası ısrar ediyordu orada kalalım diye ve biz o zamanlar 2-3 haftalık evliyiz. Asla yalnız kalamıyorduk. Alışverişe gidiyoruz en basiti ee biz de gelelim oluyor. Eşimi çok seviyorum ama daha ilk ayda bu evliliğin beni mutsuz ettiğini fark ettim. Eşimi karşıma alıp rahatsız olduğum her şeyi anlattım bu şekilde yapamayacağımı söyledim. Şimdi ben istediğim zaman gidiyorum, ben istediğim zaman arıyorum, eşimle yalnız bir şey yapmak istiyorsam söylüyorum ama kayınvalidem ısrarı seviyor hayır dediğim zaman niye gelin diye ısrar ediyor bu da beni aşırı rahatsız ediyor.
Ayrıcada kimseyi kendi ailemizin yerine koyamayız. Onlar için de durum aynı kendi evlatlarıyla bir asla tutmuyorlar. Dillerinde öyle dökülüyor ama içten değil. Bunu da şöyle anladım: kadın hastalıklarından minik bir operasyon geçirdim. Annem çalışıyor buna rağmen geleceğim diye çok ısrar etti ama ben istemedim hem basit bir şeydi hem de onun gelip hemen dönmesi lazımdı hafta sonu gelirsin dedim. Kayınvalidemle eşim yanımdaydı. İşlem bittikten 1 saat sonra çıkabilirsiniz dediler o sırada da görümcemler geldi, kendisi hamile, gelirker çok midesi bulanmış kusmuş hep, doktorlarımız aynı, doktor buradaysa soralım bi sıkıntı mı var diye dediler. Benimde üstümü değiştirmem lazım, narkoz aldığım için başım dönüyor biraz halsizlik var tabii kayınvalidem yardım edicekti değiştirmeme tam o sırada dışardan doktorun sesi duyuldu görümcem çıktı kayınvalidem de telaşla kızının peşinden koştu ben mal gibi kaldım odada.Onlar öyle koşunca eşim bana bir şey oldu sanıp odaya girdi, sonra o yardım etti değiştirdim üstümü. Sonra bizimle geri dönmedi, kızıyla hastanede kaldı görümcemde bi sıkıntı yoktu bu arada sadece kusmuş yani o kadar, doktorda normal ama yine muayene edilim için rahat etsin dedi. Evede gelmediler, kendi evlerine gittiler bi de beni o halde onlara çağırdılar. Çok zoruma gitti demek dedim herkesin önce kendi çocuğu. Kendi kızımdan ayırmam vs. hep yalan dolan. O andan beri hiçbir hareketi samimi gelmiyor. Görüşmek, konuşmak bile içimden gelmiyor.
Oh içimi döktüm rahatladım
hatta beni sevmesinler zaten kendi kızları gibi. Çünkü çocuklarını da yolunacak kaz gibi görüyorlar benim bir anne babam var çok şükür. Sizi de onlar gibi sevemem deyince de alınıyorlar ama işte bunları yapan kayınpeder olunca çok ilginç geliyor bana. Alışık olduğum bir profil değildi çünkü. Neyse ki eskisi gibi değiller. Sınır ve mesafe denilen şey gerçekten eş ailelerine gerekli. Haddini bilen aileler de gördüm ama çoğu sınırdan bi haber cahiller. Benimde başta çok tuhafıma gitmişti kayınpeder. Çünkü kendi ailemde asla böyle bir şey görmedim bir de ben aile apartmanında büyüdüm ona rağmen hiç böyle bireysellikten bu kadar uzak bir aile görmedim.Yalan tabii ki ben de inanmıyorum
Soru başlığına cevap veriyorum. Eşimin ailesini kendi ailem olarak görmüyorum. Görmek için uğraştım. Fakat hak etmediklerini anladım. Kendi ailem bana yetiyor.
Altınladını neden verdin ki
Aramızda ki tek fark eşler benim eşim ailesi beni öldürse de altında bi hayır arar o seviye, ve bende hamileyim şu an korkuyorum çünkü kayınvalidem bebek doğunca muhtemelen aylarca burada durup bana cinneti yaşatacak çözüm yolları aramaya başladım hatta 25 yaşında ki üvey kaynımı da buraya yolladı gebeliğim çok bulantılı geçiyor kendime yemek yapamazken elin oğluna yapıyorum yükümlülüğüm olmadığı halde asalak eşim tek kelime etmiyor artık bebekten bile soğumaya başladım sanki onların soyundan diye o derece yani çünkü kaynanam kötü niyetli biri ben hamilelik haberini verdim kadın resmen üzüldü hadi ya gerçekten hamile misin Allah Allah nasıl oldu sen çok zayıfsın Sare tövbe yarabbi bu nasıl tuttu şimdi Ali daha da bunalacak şimdi gibi gibi bir dünya laf ben bunları eşime söylediğim de tepkisi şu oldu ne var ki ne demiş sanki kadın, Allah hepsinin belasını versin bana bu acıları şu halimle çektirdikleri için prestijli bir mesleğim var bazen aldır çocuğu dön işinin başına bas tekmeyi de diyor şeytan kafam öylesine karışık..
Vermedim daha
Üzüldüm gerçekten. Hamileyken insan kendine bile yemek hazırlamaya üşeniyor zaten havalar sıcak evde mahrem biriyle zordur eminim. Soğutuyorlar kendilerinden eşiniz de biliyor anormal olduğunu da işte.
Çook sinir oluyorum çok. Görünmez kordon bağı
