Çok moralim bozuk kızlar. O yuzden biraz yazarak kendimi teselli ediyorum.
Eşimle 6 senedir tanışıyoruz ve 1,5 aylık evliyim. Severek evlendik (yada ben, beni sevdigini sanıyordum o kadar cok değişti ki)
Maalesef bende aile apartmanında oturuyorum ve maalesef eşimde aşırı anneci çıktı. Sorunlar olucagını evlenmeden biliyordum ama eşimin desteği ile çok şükür üstesinden gelirim diye problem etmedim bazı şeyleri. Ama eşim evlendikten sonra 360 derece değişti, aileme hakaret edilse bile gıkı olmayan bir adama dönüştü. E bende "kendi düşen ağlamaz" hesabı genelde içime atıyorum. Çok fazla sorunlarım var onları da farklı konularda açarım. Şuanda en tazesi ve en moralimi bozan;
Evlendikten tam 1 hafta sonra doğum günüm idi. 1,5 ay önce. Kutlamayı geçin eşim en azından bir "kutlu olsun" diyemedi. Sadece bir güleryüz ve ilgi beklerken tüm akşam boyunca, benimle, kayınvalidem yüzünden tartıştı. Annesi ile gün içerisinde bir telefon konusmamız oldu, aynı aşağıdaki gibi;
- ne yapyon yukarda insene aşağıya
- (ben)ne yapıyım anne, yemek yapıyorum bir yandan da paspas atıyorum.
- tamam. Şaaak! diye yüzüme bir telefon kapatışı. Bende, hem afalladıgım için hemde anlayamadıgım için tamam kalsın demek istedi heralde diye inmedim aşağı.
Akşam eşim eve geldiğinde suratı beş karış. "Vay efendim, aşağıda komşular varmış beni görmek istemiş miş miş, annesi çağırmış mış, bende telefonda "ne gerek var, ne incem bilmemne" tarzı saygısızca konusmus muş muşum. Altlı üstü oturuyoruz bu arada. Hele benim hiç bir şeyden haberim yok. Eşim gaza gelmiş bana: "insafsız kadın, annem seni aşağıya çağırmış bilmemne, ya düşüp ölse vb." öyle şok oldum ki. Derdimi anlatmaya çalışıyorum dinlemiyor bile, bende uzatmadım. Neyse ailem aradı dogum günümü kutladı az moralim yerine geldi. Eşimin halen umrunda degil tabi. Neyse
Dün dünya kadınlar günü idi. Eşim eve gelir gelmez yemek yendi, ondan sonra tabi sürekli aşağıya koştu Her akşam ailesinin yanına iner, sıklıklada yanında ufak tefek hediyeler götütür. Gitti geldi v.s. Eşim de dağınık bir insandır, iş yeri için yaptıgı bazı harcalamaların fişlerini hep kayıp eder sonra da bana da kızar. Sigaram bittiği için cebinden sigara alıyım dedim, sigara ile beraber fiş de geldi, sigaranın fişi mi yoksa iş ile ilgili bir fiş mi kenara koyuyum dedim. Bir baktım çiçek almış.23,30 Neyse eşim en sonunda aşağıdan gelebildi. Ha bu süre zarfında aşağı yukarı gidiyor ailesine portakal sıkıyor götürüyor falan. Sürekli annem aglıyor annem üzülüyor demeler falan. Bende çiçeğe de mi sevinmedi dedim. Ya işte kem küm bilmemne. Yine düşmedim üstüne, yine..
Sakın beni yanlıs anlamayın yada yadırgamayın, ben kendi annemede özel günlerde çiçek alırım hatta eşimle beraber alırız annesine de aynı şekilde alabilir tabi ki, benim moralimi bozan bu değil. Evlendiğimden beri doğum günüm dahil ben hiç çiçek görmedim ki, o yuzden çok üzüldüm
Eşimle 6 senedir tanışıyoruz ve 1,5 aylık evliyim. Severek evlendik (yada ben, beni sevdigini sanıyordum o kadar cok değişti ki)
Maalesef bende aile apartmanında oturuyorum ve maalesef eşimde aşırı anneci çıktı. Sorunlar olucagını evlenmeden biliyordum ama eşimin desteği ile çok şükür üstesinden gelirim diye problem etmedim bazı şeyleri. Ama eşim evlendikten sonra 360 derece değişti, aileme hakaret edilse bile gıkı olmayan bir adama dönüştü. E bende "kendi düşen ağlamaz" hesabı genelde içime atıyorum. Çok fazla sorunlarım var onları da farklı konularda açarım. Şuanda en tazesi ve en moralimi bozan;
Evlendikten tam 1 hafta sonra doğum günüm idi. 1,5 ay önce. Kutlamayı geçin eşim en azından bir "kutlu olsun" diyemedi. Sadece bir güleryüz ve ilgi beklerken tüm akşam boyunca, benimle, kayınvalidem yüzünden tartıştı. Annesi ile gün içerisinde bir telefon konusmamız oldu, aynı aşağıdaki gibi;
- ne yapyon yukarda insene aşağıya
- (ben)ne yapıyım anne, yemek yapıyorum bir yandan da paspas atıyorum.
- tamam. Şaaak! diye yüzüme bir telefon kapatışı. Bende, hem afalladıgım için hemde anlayamadıgım için tamam kalsın demek istedi heralde diye inmedim aşağı.
Akşam eşim eve geldiğinde suratı beş karış. "Vay efendim, aşağıda komşular varmış beni görmek istemiş miş miş, annesi çağırmış mış, bende telefonda "ne gerek var, ne incem bilmemne" tarzı saygısızca konusmus muş muşum. Altlı üstü oturuyoruz bu arada. Hele benim hiç bir şeyden haberim yok. Eşim gaza gelmiş bana: "insafsız kadın, annem seni aşağıya çağırmış bilmemne, ya düşüp ölse vb." öyle şok oldum ki. Derdimi anlatmaya çalışıyorum dinlemiyor bile, bende uzatmadım. Neyse ailem aradı dogum günümü kutladı az moralim yerine geldi. Eşimin halen umrunda degil tabi. Neyse
Dün dünya kadınlar günü idi. Eşim eve gelir gelmez yemek yendi, ondan sonra tabi sürekli aşağıya koştu Her akşam ailesinin yanına iner, sıklıklada yanında ufak tefek hediyeler götütür. Gitti geldi v.s. Eşim de dağınık bir insandır, iş yeri için yaptıgı bazı harcalamaların fişlerini hep kayıp eder sonra da bana da kızar. Sigaram bittiği için cebinden sigara alıyım dedim, sigara ile beraber fiş de geldi, sigaranın fişi mi yoksa iş ile ilgili bir fiş mi kenara koyuyum dedim. Bir baktım çiçek almış.23,30 Neyse eşim en sonunda aşağıdan gelebildi. Ha bu süre zarfında aşağı yukarı gidiyor ailesine portakal sıkıyor götürüyor falan. Sürekli annem aglıyor annem üzülüyor demeler falan. Bende çiçeğe de mi sevinmedi dedim. Ya işte kem küm bilmemne. Yine düşmedim üstüne, yine..
Sakın beni yanlıs anlamayın yada yadırgamayın, ben kendi annemede özel günlerde çiçek alırım hatta eşimle beraber alırız annesine de aynı şekilde alabilir tabi ki, benim moralimi bozan bu değil. Evlendiğimden beri doğum günüm dahil ben hiç çiçek görmedim ki, o yuzden çok üzüldüm