Durum gerçekten karışık yani,ne diyeceğimi bilemedim. Ailen ne diyor peki? Sevgin azaldı mı? Bunlar da önemli,belki sen göremiyorsun ama eşin gerçekten değişmesi zor biridir,bu durumda da hazır 5 ay ayrı kalmışken,onsuzluğa alışmışken tekrar bir hata yapmaBiliyorum canim tabii ki benim elimde istersem yine bosanirim ama bu sefer ömrümün sonuna kadar yüz yüze gelmek zorundayiz ve esim cok baskin bir karakter acikcasi hayati burnumdan getirir diye korkuyorum. Ya derler ya iki ucu b... degnek diye gercekten öyle bir durumdayim.
Eskisi kadar sevmiyorum cünkü psikolojik baski uygulayan ve ilgisiz bir ese karsi olan sevgi zamanla ne yazik ki azaliyor. Sevgim azaldigi icin zaten ayri kalmak istedim bundan 3 yil önce böyle birseye cesaret edemezdim sanirim sevgiden.
Ailem sonuna kadar arkamdalar hatta bu isten hayir cikmaz bile diyorlar.
Cok tesekkür ederim yorumunuz icin umarim en dogru karari veririm.
Ben de ailen gibi düşünüyorum, Baskın bir karakter oldugunu yazmışsın,Senin de naif ve ince düşünceli oldugunu varsayıyorum (öyle hissettim) seni pıstıracak gibi geliyor.
Enini boyunu altını üstünü olabilecekleri kısaca herşeyi iyice düşün. Birde sadece ona odaklanma, acaba degişir mi degişmez mi diye.
Olumlu yada olumsuz her türlü durumda kendin için yapabileceklerini düşünürsen daha kolay karar verebilirsin.
Şans vermezsen değil verirsen çok pişman olursun eminim beş aydır yediğin lokma ın keyfini çıkarıyorsundur.Merhaba herkese. Ben yeni üye oldum buraya sizlerle bir derdimi paylasmak istiyorum umarim yardimci olabilirsiniz.
31 yasinda bir bayanim ve 5.5 senelik evliyim. Esimle ayni yastayiz. Evlendigimizden beri bir cok problem yasadik esimin yüzünden. Evliligimin süresi boyunca psikolojik baskiya maruz kaldim, ilk yillar ekonomik (kendim calistigim halde) ve duygusal acidan. Sadace son 2 yildir ekonomik acidan rahatim, artik karistirmamaya basladim, ama duygusal siddet hala devam etmekte ne yazikki. Örnek verecek olursam hazirladigim yemeklere bahane bulma, ilgisiz davranma, cinsel ihtiyaci disinda duygusal herhangi bir temasta bulunmama, ailemle iyi gecinmeme sürekli onlarin acik yönlerini arama, direkt olmasada hal ve hareketlerle saygisizlik (aileme karsi), kiyafet konusuna karisma (acik giyinen biri olmadigim halde), tartisma anlarinda hakaret. Bunlara ek olarak is hayatinda sürekli problem yasayan, isten cikan sorumsuz bir insan.
Aileler cok iyi anlasiyor, bende esimin ailesinden memnunum onlarda benden. Burada isleri esim bozuyor ve aileside biliyor.
5 aydir esimle ayri yasiyoruz. Barismak istiyor, eski hatalarini tekrarlamayacagini söylüyor.
Evliligim boyunca beni ailemi cok yipratti. Beni hem maddi hem manevi acidan cok yordu.
Benim kafam bu yüzden cok karisik 2. bir sans vermeli miyim, sans vermezsem ilerde pisman olur muyum, sans verirsem ne olur yine pisman olur muyum bilmiyorum. Ayri yasayip birlesenler varsa fikirlerinizi bekliyorum. Özellikle evli olanlar yazarsa veya bu konularda baska tecrübeleri olanlar yazarsa cok memnun olurum.
Bu arada cocugumuz yok. Tesekkürler
Peki aileniz nasıl karşılası barışmanızı? Düzelmez diyenler oldu mu aiz ayrıyken? Ve ne kadar süre ayrı kaldınız?ben 2. şansı verdim ,farklı ve benzer yanları vardı...agresif bir insandı,psikolojik olarak çok yıprandım..iş stresi vs vardı.sanki başka kimsede yokmuş gibi..olumsuz negatif bir insandı.çok şeyler yaşadık.en sonunda terapi ve ilaç kullanacaksın şartıyla barıştım..tabi direkt gidip satılmadım boynuna barışsam da..süre tanıdım değişimi görmek için.çok şükür 1,5-2 sene oldu rahatız..gerçekten değişti ,ben de kendimdeki bazı hataları gördüm..
herkeste aynı sonuç olmayabilir,oğlum da var ,o yüzden son ana kadar beklemek istedim..yoksa kafamda bitirmiştim.hala da son şansı olduğunu bilir..
Merhaba herkese. Ben yeni üye oldum buraya sizlerle bir derdimi paylasmak istiyorum umarim yardimci olabilirsiniz.
31 yasinda bir bayanim ve 5.5 senelik evliyim. Esimle ayni yastayiz. Evlendigimizden beri bir cok problem yasadik esimin yüzünden. Evliligimin süresi boyunca psikolojik baskiya maruz kaldim, ilk yillar ekonomik (kendim calistigim halde) ve duygusal acidan. Sadace son 2 yildir ekonomik acidan rahatim, artik karistirmamaya basladim, ama duygusal siddet hala devam etmekte ne yazikki. Örnek verecek olursam hazirladigim yemeklere bahane bulma, ilgisiz davranma, cinsel ihtiyaci disinda duygusal herhangi bir temasta bulunmama, ailemle iyi gecinmeme sürekli onlarin acik yönlerini arama, direkt olmasada hal ve hareketlerle saygisizlik (aileme karsi), kiyafet konusuna karisma (acik giyinen biri olmadigim halde), tartisma anlarinda hakaret. Bunlara ek olarak is hayatinda sürekli problem yasayan, isten cikan sorumsuz bir insan.
Aileler cok iyi anlasiyor, bende esimin ailesinden memnunum onlarda benden. Burada isleri esim bozuyor ve aileside biliyor.
5 aydir esimle ayri yasiyoruz. Barismak istiyor, eski hatalarini tekrarlamayacagini söylüyor.
Evliligim boyunca beni ailemi cok yipratti. Beni hem maddi hem manevi acidan cok yordu.
Benim kafam bu yüzden cok karisik 2. bir sans vermeli miyim, sans vermezsem ilerde pisman olur muyum, sans verirsem ne olur yine pisman olur muyum bilmiyorum. Ayri yasayip birlesenler varsa fikirlerinizi bekliyorum. Özellikle evli olanlar yazarsa veya bu konularda baska tecrübeleri olanlar yazarsa cok memnun olurum.
Bu arada cocugumuz yok. Tesekkürler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?