• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Esine 2. sans veren oldu mu? Pismanmisiniz?

Biliyorum canim tabii ki benim elimde istersem yine bosanirim ama bu sefer ömrümün sonuna kadar yüz yüze gelmek zorundayiz ve esim cok baskin bir karakter acikcasi hayati burnumdan getirir diye korkuyorum. Ya derler ya iki ucu b... degnek diye gercekten öyle bir durumdayim.
Durum gerçekten karışık yani,ne diyeceğimi bilemedim. Ailen ne diyor peki? Sevgin azaldı mı? Bunlar da önemli,belki sen göremiyorsun ama eşin gerçekten değişmesi zor biridir,bu durumda da hazır 5 ay ayrı kalmışken,onsuzluğa alışmışken tekrar bir hata yapma

***Ailenin yaklaşımını şimdi okudum. Haklı olabilirler...
 
2. Bir sansi elbette herkes hak ediyor ama senin esinin karakteri bozuk, ve ben degisecegini sanmiyorum

2. Bir sans sonrasinda seni ve ailene tekrar yipratabilir , bie kac gün cicim ayi yasarsiniz sonrasinda hoppp kaldigi yerden devam..
Yinede sen bilirsin tabiki ..
 
Kimse ikinci bi şansı hak etmez ama verilebilir :) ona verme buna verme napcan herkes ayri mal.
 
Eskisi kadar sevmiyorum cünkü psikolojik baski uygulayan ve ilgisiz bir ese karsi olan sevgi zamanla ne yazik ki azaliyor. Sevgim azaldigi icin zaten ayri kalmak istedim bundan 3 yil önce böyle birseye cesaret edemezdim sanirim sevgiden.
Ailem sonuna kadar arkamdalar hatta bu isten hayir cikmaz bile diyorlar.
Cok tesekkür ederim yorumunuz icin umarim en dogru karari veririm.

Ben de ailen gibi düşünüyorum, Baskın bir karakter oldugunu yazmışsın,Senin de naif ve ince düşünceli oldugunu varsayıyorum (öyle hissettim) seni pıstıracak gibi geliyor.
Enini boyunu altını üstünü olabilecekleri kısaca herşeyi iyice düşün. Birde sadece ona odaklanma, acaba degişir mi degişmez mi diye.
Olumlu yada olumsuz her türlü durumda kendin için yapabileceklerini düşünürsen daha kolay karar verebilirsin.
 
çocuk yapmadan şans ver,ve kendın için ver,keşke dememek için,ben her zaman keşke yapsaydım demektense keşke yapmasaydım demeyı tercıh ettim
 
Ben de ailen gibi düşünüyorum, Baskın bir karakter oldugunu yazmışsın,Senin de naif ve ince düşünceli oldugunu varsayıyorum (öyle hissettim) seni pıstıracak gibi geliyor.
Enini boyunu altını üstünü olabilecekleri kısaca herşeyi iyice düşün. Birde sadece ona odaklanma, acaba degişir mi degişmez mi diye.
Olumlu yada olumsuz her türlü durumda kendin için yapabileceklerini düşünürsen daha kolay karar verebilirsin.

Evet esimin tam zittiyim ben. Hassas bir yapim var problem cikmasin diye idare eden, alttan alan biriyim cok fazla merhametliyim tabi bu yönlerim bu ayrilik asamasinda beni epeyce zorluyor. Yapilan hatalarida cok cabuk unutuyorum. Zor bir insan esim anlasilmasi kolay biri degil. Sadece güzel güzel konusursan sakinligini koruyor ama ne yazikki yaptigi seyleri tekrarlama gibi bir huyu var ve bu hata olmaktan cikip dediginiz gibi karakter meselesine dönüsüyor.
Tavsiyenize uyacagim cok sagolun
 
Sen şimdi bir kahve al başa yazdıklarını başkası yazmış gibi oku böyle bir derdi olan birisine ne akıl verirdin?
 
tekrar eskisi gibi olmaz diye güvenebiliyomusun ona. ailesiyle aranın iyi olması çok iyi ama eşin sorunlu olduktan sonra bişey ifade etmiyo
 
Merhaba herkese. Ben yeni üye oldum buraya sizlerle bir derdimi paylasmak istiyorum umarim yardimci olabilirsiniz.

31 yasinda bir bayanim ve 5.5 senelik evliyim. Esimle ayni yastayiz. Evlendigimizden beri bir cok problem yasadik esimin yüzünden. Evliligimin süresi boyunca psikolojik baskiya maruz kaldim, ilk yillar ekonomik (kendim calistigim halde) ve duygusal acidan. Sadace son 2 yildir ekonomik acidan rahatim, artik karistirmamaya basladim, ama duygusal siddet hala devam etmekte ne yazikki. Örnek verecek olursam hazirladigim yemeklere bahane bulma, ilgisiz davranma, cinsel ihtiyaci disinda duygusal herhangi bir temasta bulunmama, ailemle iyi gecinmeme sürekli onlarin acik yönlerini arama, direkt olmasada hal ve hareketlerle saygisizlik (aileme karsi), kiyafet konusuna karisma (acik giyinen biri olmadigim halde), tartisma anlarinda hakaret. Bunlara ek olarak is hayatinda sürekli problem yasayan, isten cikan sorumsuz bir insan.

Aileler cok iyi anlasiyor, bende esimin ailesinden memnunum onlarda benden. Burada isleri esim bozuyor ve aileside biliyor.

5 aydir esimle ayri yasiyoruz. Barismak istiyor, eski hatalarini tekrarlamayacagini söylüyor.
Evliligim boyunca beni ailemi cok yipratti. Beni hem maddi hem manevi acidan cok yordu.
Benim kafam bu yüzden cok karisik 2. bir sans vermeli miyim, sans vermezsem ilerde pisman olur muyum, sans verirsem ne olur yine pisman olur muyum bilmiyorum. Ayri yasayip birlesenler varsa fikirlerinizi bekliyorum. Özellikle evli olanlar yazarsa veya bu konularda baska tecrübeleri olanlar yazarsa cok memnun olurum.
Bu arada cocugumuz yok. Tesekkürler
Şans vermezsen değil verirsen çok pişman olursun eminim beş aydır yediğin lokma ın keyfini çıkarıyorsundur.
 
ben 2. şansı verdim ,farklı ve benzer yanları vardı...agresif bir insandı,psikolojik olarak çok yıprandım..iş stresi vs vardı.sanki başka kimsede yokmuş gibi..olumsuz negatif bir insandı.çok şeyler yaşadık.en sonunda terapi ve ilaç kullanacaksın şartıyla barıştım..tabi direkt gidip satılmadım boynuna barışsam da..süre tanıdım değişimi görmek için.çok şükür 1,5-2 sene oldu rahatız..gerçekten değişti ,ben de kendimdeki bazı hataları gördüm..
herkeste aynı sonuç olmayabilir,oğlum da var ,o yüzden son ana kadar beklemek istedim..yoksa kafamda bitirmiştim.hala da son şansı olduğunu bilir..
 
biz de eşimle 4 5 ay önce ilk ve şiddetli kavgamızı yaşadık, kötü günlerdi. çünkü ikimizde de kaybetme korkusu yoktu o zamana kadr. ne zamanki kaybetme korkusu geldi ikimize artık sıfır hata. 3 aydan fazla oldu ne kavga ne gürültü ne de kalp kırma var. ben 2.bi şans verdim ve pişman olmadım ve inşallah olmam da.
 
ben 2. şansı verdim ,farklı ve benzer yanları vardı...agresif bir insandı,psikolojik olarak çok yıprandım..iş stresi vs vardı.sanki başka kimsede yokmuş gibi..olumsuz negatif bir insandı.çok şeyler yaşadık.en sonunda terapi ve ilaç kullanacaksın şartıyla barıştım..tabi direkt gidip satılmadım boynuna barışsam da..süre tanıdım değişimi görmek için.çok şükür 1,5-2 sene oldu rahatız..gerçekten değişti ,ben de kendimdeki bazı hataları gördüm..
herkeste aynı sonuç olmayabilir,oğlum da var ,o yüzden son ana kadar beklemek istedim..yoksa kafamda bitirmiştim.hala da son şansı olduğunu bilir..
Peki aileniz nasıl karşılası barışmanızı? Düzelmez diyenler oldu mu aiz ayrıyken? Ve ne kadar süre ayrı kaldınız?
 
bencede bı sans daha verın
en azından ılerde bı gun belkı bı sans daha verseydım farklı olabılırdı dıye dusunmezsınız
belkı duzelır bosu bosuna bıtmesın evlılık yazık olur
sız sansı verınde degerlendıremezse ozaman dusunursunuz tekrardan
 
Bence de ikinci şansı vermelisiniz...
Baktınız tekrar eski durumlar yaşanmaya başlanıyor , sizi bir daha kazanamamak üzere kaybeder , olur-biter...
 
Merhaba herkese. Ben yeni üye oldum buraya sizlerle bir derdimi paylasmak istiyorum umarim yardimci olabilirsiniz.

31 yasinda bir bayanim ve 5.5 senelik evliyim. Esimle ayni yastayiz. Evlendigimizden beri bir cok problem yasadik esimin yüzünden. Evliligimin süresi boyunca psikolojik baskiya maruz kaldim, ilk yillar ekonomik (kendim calistigim halde) ve duygusal acidan. Sadace son 2 yildir ekonomik acidan rahatim, artik karistirmamaya basladim, ama duygusal siddet hala devam etmekte ne yazikki. Örnek verecek olursam hazirladigim yemeklere bahane bulma, ilgisiz davranma, cinsel ihtiyaci disinda duygusal herhangi bir temasta bulunmama, ailemle iyi gecinmeme sürekli onlarin acik yönlerini arama, direkt olmasada hal ve hareketlerle saygisizlik (aileme karsi), kiyafet konusuna karisma (acik giyinen biri olmadigim halde), tartisma anlarinda hakaret. Bunlara ek olarak is hayatinda sürekli problem yasayan, isten cikan sorumsuz bir insan.

Aileler cok iyi anlasiyor, bende esimin ailesinden memnunum onlarda benden. Burada isleri esim bozuyor ve aileside biliyor.

5 aydir esimle ayri yasiyoruz. Barismak istiyor, eski hatalarini tekrarlamayacagini söylüyor.
Evliligim boyunca beni ailemi cok yipratti. Beni hem maddi hem manevi acidan cok yordu.
Benim kafam bu yüzden cok karisik 2. bir sans vermeli miyim, sans vermezsem ilerde pisman olur muyum, sans verirsem ne olur yine pisman olur muyum bilmiyorum. Ayri yasayip birlesenler varsa fikirlerinizi bekliyorum. Özellikle evli olanlar yazarsa veya bu konularda baska tecrübeleri olanlar yazarsa cok memnun olurum.
Bu arada cocugumuz yok. Tesekkürler

Aile terapistine gitmenizi öneririm. Kesinlikle işe yarıyor. Çocuk olsa da olmasa da verilmiş bir emek var, 5 ay girmiş araya demek ki sevgi var ki birleşmeyi düşündünüz.
 
Hayatınızda kaybedecek zamanınız varsa ikinci şansı verin.

Ben ikinci şansı verdim, ortada 2 çocuk vardı. Ama şansını kullanamadı. Geçici bir dönem düzeldi. Hayatımın en güzel dönemiydi. Balayında bile o kadar mutlu değildim düşünün. Ama karakterini düzeltmeyi içselleştirmediği için, her şey aslında bir tiyatro olduğu için çabuk yoruldu ve eski haline döndü.

Bu kez kendime acıdım ve boşandım. Boşanmamak için 2 sene mahkemede boşanmak istemediğini söyledi. Neyse ki hakim boşadı :)))

Arada çocuklarımız olduğu için kendisine üçüncü şansı da verdim. Üçüncü şans derken tekrar evlenmek değil, sadece çocuklarla beraber tatile çıkmak, arada bir ailece yemek yemek, çocukların gösterilerinde yan yana olmak vs şeyler. Ama kafasını kullanamayan adam yine kullanamıyor, birden IQ yüklemesi olmuyor beynine. Bu sefer çok daha büyük hatalar yaptı. Sonuç: Mahkeme kararı ile 6 ay uzaklaştırma.

Benim de evliliğimdeki sorunlar psikolojik ve ekonomik şiddetti. Ve tabi ki yalanlar...

Demem o ki, vaktim var benim, yeniden mutlu bir hayat kurmak için hiçççç acelem yok diyorsanız şansı verin. Ben pişmanım, keşke en başta yolumu çizip devam etseydim.

Not: Senelerce aile terapistine gittik. Kendisi de ayrıca psikoloğa gitti.
 
Back