Kaç gündür burdayım ailesinden arayan soran bile olmadı yine sizin eşiniz boşanmasanız için azda olsa biseyler yapmış benim eşime şuanda desem bırakıcam diye defol git der bilmiyorum bende hala bunlara ragmen bekliyorum sanırım tek neden oğlum olsa gerek oğlum için bekliyorum babasız büyümesin aile olalım evimiz yuvamız diye diye avutuyorum kendimi
Babasız büyümesin herşeye çocuğum için sabrettim..
Bu cümleler bana oldum olası saçma sapan gelmiştir.
Yaşamadan bilinmez anlaşılmaz diyeceksiniz muhtemelen ama oldum olası şunu söylerim..
Karı koca boşanırken bi taraf anne ya da baba olmaktan feragat etmiyor..
Siz yine anne o yine baba..
Sadece kavga gürültü içinde buyumeyecek psikolojisi bozulmayacak çocukların..
Ben eşimin 2. Evliligiyim ve ilk eşinden 16 yaşında bi oğlu var..
Bu çocuk 1.5 yaşından itibaren kavga gürültü ile büyümüş..
İçine kapanık sorunlu bir çocuk olarak yetişmiş..
Beni niye doğurdunuz diyormuş sürekli.
Ne zamanki anne babası boşanmış çocuk sessizlik ve huzur ile tanışmış.
Ne anne ilgisiz ne baba..
Kaldiki eşim öle dialogu çok iyi..
Annesinde kalıyor ama baba ile sürekli iletişimde..
Üzerinde baba korkusu aile terbiyesi var ve dışarı ile iletişim kurabiliyor artık. .
Yani diyeceğim şu..
Kadınlar çocukları için birşeye katlanmak zorunda değil.
Siz kendiniz o muameleye katlaniyoruz sanıyorsunuz ama sizinle birlikte huzursuz ortamda büyüyen çocukları sırf küçük diye belki düşünmüyorsunuz.
Çocukların karakter gelişimı 2 yaşında başlar bunu unutmayalım lütfen.
Birbirlerine sürekli bağıran anne babasını gören çocuklardan sağlıklı bireyler beklemeyin.
Onlara bunu yapmayın.