Peki kızınız bu kavgalardan, eşinizin size olan öfkesinden, üzerinize yürümesinden etkilenmiyor mu?Çok sağolun evlilik çok farkli bir birliktelik
Benimde cahilce davrandigim olmuştu ve ben kendime de suç bulup zaman zaman yatistirdim kendimi
Çok seyler atlattik evliligin basindan beri yakin kayiplarimiz oldu kanserden dolayi o süreçlerin gerginligi de neden oldu
Kizim söz konusu olunca çok duygusallasiyorum
O etkilenmesin yeterki diye bu süreçten de tek dileğim onu korumak
Tabiki etkileniyor çok akilli herşeyi anliyor benim yanima gelip anne çok üzülüyorum bağırmayın kavga etmeyin diyor bana gelip babam üzülüyor anne iyi bir insan diyor o haliyle bize ders veriyor aslinda eşimde tartismadan sonra böyle olunca napiyoruz biz kotu etkiliyoruz diyor pisman oluyor bir daha hayatta tartisma cikarmam diyor ama ne fayda yine de anlik parlamayla bütün sözler unutuluyorPeki kızınız bu kavgalardan, eşinizin size olan öfkesinden, üzerinize yürümesinden etkilenmiyor mu?
Anne-baba olduğumuzda olaylara, anlaşmazlıklara, eş ilişkisine daha farklı bakmak gerekmiyor mu?
30 yıllık evliliğimde kendime şu soruyu çok sordum.
Gurur mu? Huzur mu?
Huzuru tercih ederim.
Ayağınıza basması yüreğimi çok acıttı...
Allah'ım yardımcınız olsun, alacağınız kararlar hayatınıza hayırlı mutluluklar getirsin inşallah.
Benim de yüreğim hala aciyor unutamıyorum
Unutamayacağım sanirim..
Çocuğun olunca göreyim bir de seni“ mutluysak çok mutluyuz ama kavga edince de dibi görüyoruz” veya “ikimiz de baskınız” şekli benim kabul edeceğim bir evlilik değil. Evliliği bırakın, normal arkadaş ilişkisi bile böyle yürümez.
Bu kadar zaman için de bazı şeyleri de anlamanız lazım (tabi onun da anlaması lazım). Mesela çalışıyorsa stresli olduğunu bilecek, hiç ona karışmayacaksınız. Eşiniz de keyfinden bir oda da bilgisayar başında oturmuyor herhalde. Mesela, biz eşimle sabah mesaiye başlıyoruz, akşam bitene kdr aynı evin içinde neredeyse kimse birbirini görmüyor. Herkes kendi programına göre öğle yemeğini ayrı yiyor. Akşam da çok aç değilse bekliyor, bekleyemecek gibi ise haber veriyor ben yemek yiyeceğim diye. Tüm gün içinde konuşmamız bu. Yani biri de bana sürekli gelip, ne zaman bitiyor diye sorsa, dellenirim.
Çok doğru yaklaşım.Peki kızınız bu kavgalardan, eşinizin size olan öfkesinden, üzerinize yürümesinden etkilenmiyor mu?
Anne-baba olduğumuzda olaylara, anlaşmazlıklara, eş ilişkisine daha farklı bakmak gerekmiyor mu?
30 yıllık evliliğimde kendime şu soruyu çok sordum.
Gurur mu? Huzur mu?
Huzuru tercih ederim.
Eşinizde bu problem hep var mıydı, yoksa zamanla mı oluştu?Eşimin aniden parlama huyu var kendisi de şaşırıyor yaptığına bu nokta da bu zamana kadar destek almayıp buraya gelmenin benim de hatam olduğunu düşünüyorum buna zorlamali bu noktaya gelmemeliydik
Işi de stresli zaman zaman ama kendisi bu stresi yönetemiyor ve bize yansitip ortami geriyor
Benimde üstüne gittiğim tahammülsüz oldugum zamanlar oluyor insaniz bir sürü sorunla uğraşıyoruz hayat boyu ki biz 8 sene evlilik öncesi ile birlikte 11 yıldır beraberiz
Hatalarim olmuş onu zorlamisimdir ama hic birini bunlara neden göremiyorum benimde degistirmem gereken özelliklerim ve yasam sartlarim var bunu oturup konusuyoruz ama aşamıyoruz çocuk stresiyle ortam çabucak degisebiliyor buna inanamiyorum bir anda birbirimize bagiradabiliyoruz
Her evde olur gerilmeler ama sınır çok önemli bu noktada destek almak şart umarim çözebilirim cok teşekkür ederim
Sağolun inşallah doğru karari alabilirimAllah'ım yardımcınız olsun, alacağınız kararlar hayatınıza hayırlı mutluluklar getirsin inşallah.
Eşim de iş stresi zamanla oluştu diyebilirim yaptığı iş medya sektörü ve anlik herşey gündem etkiliyor onu , aslinda kendisi farkinda is değişikliği yapti bu stresi fark edip hak ettiği maasin yarisina çalışıyor daha huzurlu bir yer istediği için ama değişmedi hiçbirşey pandemi daha da etkiledi diyebilirim ben bunun farkina olayin dışına çıkabildigim zaman varabiliyorumEşinizde bu problem hep var mıydı, yoksa zamanla mı oluştu?
İş stresini yönetememesi onun suçu değil, yaşadığı bir problem. Karşılığınız da bu problemin çözümü değil. Bunu sizi suçlamak için söylemiyorum, belki siz de bu açıdan bakabilirsiniz diye belirtiyorum. İş stresini yönetebilmek için destek almaya karşı çıkıyorsa bu onun suçu. Şöyle örnek vereyim, eşiniz ayağı burkulduğu için topallıyor, siz de ona kızıp ayağına tekme atıyorsunuz ve sonrasında neden hala topallıyor diyorsunuz. İş stresine farklı bir stres daha eklenmiş oluyor ve o da size patlıyor. Aynı şekilde sizin de bir sürü probleminiz var, stresiniz var, bunlar biriktiğinde eminim istemeden yapıyorsunuz bunu.
Her insanın farklı eşik seviyeleri, farklı olaylara farklı tepkileri olur. Bunları eşinizin yaptıklarını meşrulaştırmak gibi algılamayın, haklı olduğunu söylemiyorum. Sadece duruma bir de bu açıdan bakabilir misiniz diye soruyorum size aslında. Örneğin sizin için sabah uyandığında günaydın dememek gün boyu surat asma sebebi olabilirken, eşiniz için "ne olacak ya, dalgınlığına gelmiştir iki gözümün çiçeğinin" yorumu yapılabilecek bir durum olabilir. O yüzden bırakmış olduğunuz etkilere size göre orantısız olan tepkiler geliyor olabilir. Bunları sadece tek tek, hesap kitap yapmadan, tam olarak ne hissediyorsanız onları konuşarak aşabileceğinizi düşünmekteyim.
Çocuğu bırakabileceğiniz birileri var mı? Kv vb. birilerine eğer çocuğunuzu bırakabilecekseniz, onun güvende olduğunu bilerek, bu stresten uzak bir şekilde eşinizle -tamamen yapıcı bir şekilde- karşılıklı konuşup "seni anlamak ve seni mutlu etmek istiyorum, lütfen bana anlat ve yardımcı ol" mantığıyla bir konuşma yapın.
Konuşarak çözülmeyecek problemler var, bu doğru ama -söz konusu değer verip kaybetmek istemediğimiz kişilerse- konuşmadan çözülebilecek bir problem bence yok.
Umarım karşılıklı anlayış ile bu süreci kısa zamanda atlatabilirsiniz.
Eşinizin çabaladığına sizin inanıyor olmanız iyi bir şey. Umursamadığını düşünmeniz daha çözümsüz olurdu.Eşim de iş stresi zamanla oluştu diyebilirim yaptığı iş medya sektörü ve anlik herşey gündem etkiliyor onu , aslinda kendisi farkinda is değişikliği yapti bu stresi fark edip hak ettiği maasin yarisina çalışıyor daha huzurlu bir yer istediği için ama değişmedi hiçbirşey pandemi daha da etkiledi diyebilirim ben bunun farkina olayin dışına çıkabildigim zaman varabiliyorum
Ben de annem ve kayinvalide yardimi olmadan çevremde arkadaş olmadan sıfır destek devam ediyorum
Esim baski altinda veya çok sorumluluk altinda strese giriyor diye çoğu seyi ben üstleniyorum annesi de beni takdir ediyor bu durumda
Herşey için minnet etmek istemiyorum çünkü söylediğimde problem çıkıyor bazen bende tutabileceğim herşeyin ucundan tutuyorum tek istediğim kizinla ilgilenip arada bana da nefes aldirmasi aslinda
Bakış acisi da dediğiniz gibi çok önmli çok ciddiye almamak lazım bazen herşeyi ama bunu yaşarken anda yapamiyoruz
Eşim kendi öfke ve stres problemini biliyor düzeltmek için çabalıyorum diyor gerçekten de bir müddet değişiyor sonrasi ayni bende cabalamak icin konusmak icin ugrastigimda geçiştirmek istiyor çözeceğim diyor ama çözemiyor
Ben kararimi versem çabalayacağım ama bu defa çok yikildim bir cümle edebilecek gücüm yok..
Merhaba arkadaşlar
Bir gün buraya böyle bir konu açabileceğimi düşünmezdim ama içinden çıkamıyorum yaşadiklarimin anneme herseyimi anlatamiyorum yakin arkadaslarima anlattigimda isler farkli yere gidiyor neyse konuya gireyim uzun tutacagim ama ancak böyle anlasilabilecegini düşünüyorum
8 yillik evliyim 3 yasinda kizim var
Çok dengeli bir evliliğim yok mutluysak çok mutlu disaridan imrenilecek kadar ama kavga edince de dibi görüyoruz. Esimle ikimiz de baskin karakterleriz bir karar alinacagi zaman vs
Basindan beri bir mücadelemiz bitmedi esimdir diye idare edeyim veya ufak seyleri buyutmeyeyim tavrinda olamadik
Ve evliligimizi yiprattik 24 yasinda evlendim dönem dönem kayinvalidemden kaynaklanan problemler yasadik vs ben cok bunaldigimda ve siddetli kavga ettigimizde annemlere gittim ve kavga ettikçe sınır bilmeden bosanma konusu çok acildi çünkü konu lackalasti artik ne oldu bosanacakmisin diye rest cekilmeye baslandi
Esimi disardan herkes sakin efendi bulur ama öfke problemi var kavga aninda sesini cok yükseltir bende karsilik verirsem üstüme yürüdüğü de oldu
Ben yediremiyorum bu durumu özür zor diliyor anlatiyorum anliyor sonra bir daha olmayacak diye soz veriyor normale dönüyoruz ama ben aslinda hiç bir yasanani unutmuyorum
3 yasinda kizim var isten ayrıldım kizima bakiyorum ama zorlaniyorum dönem dönem tükenmiş hissediyorum tek başıma arti pandemi ondan da elinden geldiğince yardim istiyorum doğal olarak ama rahatina düşkün ve evden calistiginda işi olduğunda cok gergin çocuğa bağırıyor ben birsey söylersem ani tepki veriyor vs
Bayramin ikinci günü calismasi gerekiyordu kizima da soz verdik dondurma yemeye gidecegiz diye esim kizim gitmesin diye kapiyi kilitledi benim calismam uzun sürer vs dedi bende yemek yapacağım kizim da durmuyor yanina gittim ne zaman biter bize de söyle ona göre bende islerimi ayarliyim dedim kizimda bilgisayarina gitti falan
Bir anda bagirdi sabret iste herkes calisiyor ne var bilmem ne bende dedim yemek yapicam disari cikicaz soramazmiyim bu ne yani
Söylendi ia arkadaslarida calisiyormus onlarin karilari çocuğu da birşey demiyorlar var siz benim basimdan gitmiyorsunuz
Agrima gitti milletin karisini örnek gosteriyor nankör falan dedim bende söylendim kizimi da qlip odasina gittim
Arkamdan geldi üstüme yürüdü ayagima basti küfür etti senin agzna.. diye yazarken utaniyorum bu küfürü bir daha etmişti
O kadar kötü oldum ki bayram bayram hic haketmedim cok sinirlendim ciktim kizimi da alip parka gitik eve geldim sonra tabi sokaga cikma yasagi var kapatmis odaya kendini çalışıyor hic konusmadik ertesi gün özür diledi nasil yaptım diye yerin dibine girdim vs
Ama ben tiksindim artik ondan gözüm görsün istemiyorum anneme gideyim diyorum ama ona da herseyi anlatmak istemiyorum rahatsizliklari var üzmek istemiyorum
Öfke problemini kabul etti kendimden nefret ettim dedi ama içim soğumuyor biz konusmuyoruz kizim da etkilendi anne kavga etmeyin diyor üzülüyor
Bir tarafım boşanmak istiyor bitsin bir daha görme onu diyor ama kizim var babaya düşkün ve aileler öğrense herkes şaşırır kabullenmez
Ne yapacağımı bilemiyorum bu saygisiz evlil
Artik gitsekte birşeye yaramayacak belliki o kadar kötü laflar söylendiki ..Belki her hafta çalığrmaz aile terapisti 2 haftada bir çağırır.
Eşinizin niyeti yok belliki.
Ama bir kez görüşseniz muhtemelen faydasını göreceksiniz.
Hayat boyu bu şekilde bir hayat ne kadar doğru olurki?
her şeyinizle aynıyız resmen . konuyu merakla takip ediyorumAradan 1 ay geçti konuyu acalı
Aile terapisti yerlerini araştırdık oturduğumuz yerdeki merkezler 400 veya 500 tl seans ücreti istiyor her hafta gidersek aylik olarak bizi zorlayacakti bizde Aile bakanlığına bağlı ücretsiz destek istedik aradilar ama aksam 4 e kadar sabah 11 de basliyor esim izin alamam her hafta ne diyeceğim dedi öyle kaldi
Bizim sorunumuzu biz biliyoruz çözeriz diyor ama bir ay oldu tekrar şiddetli kavga ettik
Eskiler pesimizi birakmiyor unutamiyoruz da bende kin var ona karsi ve bende bir anda hakaret eder oldum
Saçmasapan seyleri uzatiyor bende kavga etmeye tahammül edemiyorum artik evden git.dedim bana sen git dedi çocukla
Boşanmaktan başka bir çare kalmadi
O kadar sacma ki hersey gezmeye ciktik dün hersey iyiydi 10 dk da kavga ediyor bulduk birbirimizi
Aldim kizimi bir otele geldim bugün
Nereden baslayacagim çok çaresizim bitmis durumdayim ölsek diyorum ikimizde..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?