Hayatım boyunca hep sinirli biri oldum çok öfkelendiğim de oldu ama hiç bir şeyleri kırmadım dökmedim. Kendini kontrol edemiyor beyefendi, öfke kontrolü tedavisi gerekli. Empati yapıp öfke patlaması dersek bir sonraki öfke hanımefendinin yüzüne de patlayabilir
Bende hayatım boyunca hep sinirli, anında reaksiyon veren biriydim. Çocukluğumda böyleydi, ergenliğim gençliğim şuan 38 yaşındayım eskisine nazaran duruldum fakat tek bildiğim. Öfke küsmek, bağırmak ya da gülmek gibi kontrollü bir kavram değil. Öfke beyinde gerçekleşen bir sinir hastalığı burada hem fikiriz. Fakat adamın karşısında ki insan eşi ve adam sinirleniyor kavga etmek istemediğini söylüyor ve tatlı dille konuşsalar çözüleceğini söylüyor. Dolayısıyla bu olayda şiddete eğilim söz konusu değil. Ve size şunu söylim öfkemi kontrol edemediğim de tanıdığım ya da tanımadığım herhangi birine zarar vermemek için bazen telefonumdan oldum, bazen arabamdan oldum. Ama kimseye psikolojik veya fiziksel zarar vermedim. Günümüz dünyasında erkeklerin zararlı bireyler olduğunu bende farkındayım. Ama bu olayda yaşanan şey tehlike arz eden bir durum değil, karşılıklı yapılan hatalar sonucu meydana gelmiş bir durum üstelik. Konu sahibinin hormanel olarak duygularını yönetemediği için fazla tepki verdiği ve sür git dediğini düşünüyorum. Adam çocuk yaşta şiddet görmüş olsa, madde bağımlısı olsa ya da bilindik bir zihinsel rahatsızlığı olsa evet bu durum bir şeylerin başlangıcı diyebiliriz. Ama alkollü olmasına rağmen eşiyle tartışmanın verdiği üzüntü ile yanlış ama bilinçsizce yaptığı bir reaksiyon sehpayı fırlatması.
Kadın kavga etmek istemediğini söylüyor, adam öyle kendine hakim değil ki kavga etmek için kalkıp eve geliyor. Konuyu tekrar okuyun. Ayrıca siz de tedavi görmelisiniz öfkeyle kendinizi kaybedip telefonunuzu parçalıyorsanız başka bir şey diyemeyeceğim
Siz de öfkeli biri olduğunuzu söylemişsiniz. Peki çok fazlaca sinirlenince ne yapıyorsunuz? Mesela karşınızdakine bağırıp çağırıyor musunuz? Bu da psikolojik şiddet çünkü o yüzden soruyorum.
Ergenliğimde falan bağırıyordum. Şimdi sinirlensem de kendimi kontrol edip sakince konusuyorum. En son ne zaman kime sesimi yükselttiğimi hatırlamıyorum. Ama bu noktada kişi kendini, öfke sorunu oldugunu bilip iyileşmeye çalışmalı. Hele ki bu konuda adam yaptıklarından zerre pişman da değil daha da eve gelme diyor özür dilemek yerine. Anlık öfke krizi olsa, mesela öfkeyle sesinizi yükseltseniz, hemen farkeder özür dilersiniz. Ben gerçekten bu beyefendininkini anlık bir kendini kaybetme olarak görmüyorum. Ve insanın anlık kendini kaybetmesinin bile bir ölçüsü olur. Muhtemelen beyefendi önce bağırmayla başlamıştır şiddetine ve sonra sehpa kırma boyutu olmuştur, yarın ne olacak? Bi sabit öfke noktası da yok bunu görmemiz gerekiyor
Aslında okudunuz mu bilmiyorum ertesi gün mesaj atıp özür dilemiş hatalı olduğunu söylemiş. Konu sahibi de konuyu düzgünce konuşacaktı ne yaptılar bilmiyorum. Adam haklı demiyorum zaten o apayrı konu, bana göre haklı haksız yoktur hiçbir kavgada. Adam tedavi olmalı ve bu konu düzgünce konuşulmalı ama sırf bir sehpa kırdı diye boşan demek bilemiyorum çok doğru gelmiyor bana. Kestirip atmaktansa tedavi ya da konuşma yoluna gidilebilir diye düşünüyorum. Çünkü aksi halde 'burnundan getirmek' eylemi de şiddet oluyor.
Ben direkt boşan demedim aslında ama bu öfkenin normal olmadıgına dikkat etmesi gerektiği konusunda uyarmak istedim. Ve eve gelme demek vs bunlar bana çok radikal geliyor. Bu kadın elbet evine dönecek ama eşi cidden pişman olmadan dönerse bir dahaki kavgada adam yine rahat rahat beğenmiyosan git diyebilecek, nasılsa dönüyor diye düşünecek. O evden çıktıysa burnunu sürtmeden dönmemesi gerektiğini düşünüyorum. Ve eşinin psikolojik destek alması gerektiğini de.
Adınıza sevindim, çok boyutlu verimli bir konuşma olmuş. Umarım aynı şeyler tekrar yaşanmaz.Kızlar tekrar merhaba çok şey yazmışsınız şimdi vakit bulup okudum hepsini hepinize çok teşekkür ederim konumla ilgilendiğiniz için.
Dün akşam eşim eve geldiğinde konuştuk ben kendi yaptığım adına önce özür diledim fakat her ne olursa olsun onun yaptığının kabul edilebilir bir şey olmadığını dile getirdim. Çok şükür o da düşünmüş olacak ki bana hak verdi böyle bir şeyin tekrarlanmayacağına dair söz verdi. Ama ne olursa olsun lütfen evimizden bir daha gitmek isteme bunu alışkanlık haline getirme dedi sizler gibi. Sehpanın parçaları her yerdeydi onları da ben eve gelmeden toplamış süpürmüştü. Hamileyim biraz daha dikkatli davranmasını söyledim bebegimizden de özür diledi karnımla konuştu falan :) kapattık şimdilik mevzuyu inşallah bir daha böyle bir şey için konu açmam ilk ve son olur
Hepinize sonsuz teşekkür ederim
Yutamayacağin lokmayı , ağzına almamak lazım. Sizi görmek istemediğini yazmış işte
Nasıl bu kadar kendinizden emin konuşuyorsunuz? Bu adam bir öfke anında kadına zarar verse, yaralasa, allah korusun öldürse vicdan azabı çekmeyecek misiniz? Tanımadığınız bir insana kefil oluyorsunuz şu an resmen.
Siz tanımadığınız bir insan için neden bu kadar önyargılısınız? Söz konusu bir yuva ve ortada bir bebek var bilmem farkında mısınız! İşte böyle bebek sahiplerine verilen yersiz tavsiyeler sonucu anne babası ayrılmış bu dünyaya gelen evlatlarımız yüzünden toplum bu şekilde. İnsanlar empati yapmadığı için birbirine saygı duymadığı ve tahammül edemediği için bugün kadın erkek, anne-çocuk, arkadaşlık, iş dünyası her alanda sağlıklı iletişim kurabilen bir birey yok. Böyle eften püften sorunlar için kimseye yuvasını yıkması yönünde yıkıcı konuşmanızı doğru bulmuyorum.
Adamın normalde çok da büyük tepkiler veren biri olduğunu düşünmüyorum ben. Konu sahibinin ailesini bile idare etmiş yıllarca maddi manevi.
Haklısınız valla anne babası evli olan tüm çocuklar aşşırı mutlu ve sağlıklı
Adamı bilemem, genel olarak konuşuyorum.
Eşimle çok kavga ederiz. Annemlerde dibimde oturuyor. Bir kez bile gitmedim kavga sonrası onlara. Çünkü gidersem iş ciddiye biner. İkimiz de biliyoruz.
Cevap vermeye tenezzül etmemiştim halbuki size.KudrAlobar size özel hayatınızda başarılar diliyorum :)
Ben de aynı sorundan çok fazla tartışıyorum ve bu durumdan çok sıkıldım arkadaş çevresi hep bekâr ve her onların ortamına gidip geldiginde bekâr kafasına giriyor aklını karıştıyorlar ben gitmesini bile istemezken o haftanın bir kaç günü gitmek istiyor arkadaşları da gıcık bir seviyede ısrarcılar illa arıyorlar üst üste ve saat gep 20.00-21.00 civarı oluyor kalkıp 2 saat diye gidiyor gece 12 bucuk 1 i buluyor gelmesi bahanesi de bırakmadılar oluyor hep ben avm market vs bir yere gidelim diyince işten gelmis yorgun oluyor gündüz kendin git diyor dün akşam da rahatsızdım karın ağrım mide ağrım vardı hatta hastaneye götür diyebilirim dedim tam o sıralarda aradılar yine ve hastalığımı umursamadan çıktı gitti geldiğinde yüzüm asıktı ve surat yapma alış böyle gitmelerime diye yükseldi hatta ellerimi falan tuttu üzerime yürüdü çileden çıkarma diye sonrada yarın çık git dedi ben 10 aylık evliyim 7 yıllık ilişkim ve bunları yaşıyacagim hiç aklıma gelmezdi severek evlenmiştim üstelik gurbetteyim ailem akrabam arkadaşım kimsem yok burada öyle bunaldım öyle büyük hayal kırıklığına uğradım ki kalkıp memleketime ailemin yanına gitmek istiyorum gururum kırılıyor ama babam kanser hastası en ufak bir şeyden durumu etkilenir diye korkup ne gidebiliyorum ne bir şey yansıtabiliyorum... Kusura bakmayın uzun oldu
