- 8 Mayıs 2023
- 1.052
- 1.741
- 53
- 36
- Konu Sahibi kucukbirincitanesi
-
- #81
Bu kadar herseye takılması için ruh hastası olmak lazım size ne kim ne demiş ne yapmış siz çocuğunuzunuzla ilgilensenize ya yok o geldi yok o gelmedi yok o bunu dedi yok bunu dedi hanım efendi bir aylık bebeğiniz var gayette kendiniz bakabilirsiniz ne annenize ne gorumcenize nede gorumcenizin ergen kızınin bakmasına ihtiyacınız yok 15 günlük doğum yapmıştım her işimi kendim yapıyordum ve bunları lohusa depresyonu geçirerek yapıyordum malesef yani bebek dogurdunuz sadece herkes etrafınizda pervane olmak zorunda değil bide insan sessizlik istiyor bir yerden sonra yaa Allah aşkına evin içindeki curcunadan ne sen rahat edersin ne de bebekMerhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
Bu kadar çok başkalarından medet ummak nasıl bir lafa anlayamıyorum. Tamam annenizden beklersiniz de eşinizin ergen yeğeninden beklenti nedir ya? Kız bir de gece sizinle uyumuş. Kendinize mi gelseniz?Merhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
Bebeğe de kendileri bakmıyorkiBenim anladığım görümce hayvancılık yapıyor. Konu sahibiyle anası laf sokuşturdukları için kızını göndermiş. Bana göre köyde bakılması gereken hayvanlar dururken ne görümce ne de kızı gelmemeli. Yazık çocuğa bir tarafta hayvan beslemek bakmak diğer tarafta prensese hizmet etmek ev temizlemek. Karı koca, herkes bize hizmet edecek diye veliahtlarını alıp çekilmişler köşelerine.
Siz neden sürekli destek yada birine emanet edilmeyi bekliyorsunuz anne baba olduysanız bu sorumluluğu yalnız da almanız gerekirdi görümcenin ergen kızı seninle yatıp yedi yirmidört bebek bakmak zorunda değil duyduğum en saçma şey üstelik yapmak istemedi diye şikayetleniyorsunuz bide. Annenizin eşini baban gibi değil diye eleştirmesi daha lohusa olan yeni. Çocuk sahibi olmuş hayat düzeni degişmiş kafasının içi zaten karışık olan kızına kocasını kötülemesi ona karşı doldurması ne kadar iyi niyetli eş tarafındaki en ufak kusuru görüyorsunuz kendi ailenizin yaptıklarını da görün bence eşiniz babanızla aynı kişi değil onun gibi huyları yok diye anneniz yorum yapamaz sizde kendi kendinizi idare etmeyi ögrenin anneyseniz kendinize yetmeniz lazım siz kendinize yetemiyor sorumluluk alamıyorken nasıl çocuk yetiştirip ona yeteceksinizMerhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
Eşinizin sorumluluktan kaçtığını annenizin vurgulamasıyla düşünüyorsunuz. Çocuk doğurduğunuza göre eşinizi seviyorsunuz. Annenizi uyarın sizi kışkırtmasın eşiniz babanız gibi olmak zorunda değil. Annenizin eleştirileri evliliğinizi ancak yıpratır.Sanırım eşimin sorumluluktan kaçtığını düşünüyor olmak beni üzüyor, bir de ameliyatlı olduğum ilk gün annemin yaşadığı zorluğu; o sırada iki kişi olsalardı daha rahat atlatırdık. Eşim de yalnız olduğunu gördü ama yine aynı devam ediyor.
Gorumcenize guvenerek mi dogurmustunuzMerhabalar 1,5 senelik evliyim, 1 aylık bebeğim var. Eşimle ben kendi ailemden uzakta yaşıyoruz. Gebeliğim boyunca eşimle çok nadir tartışma yaşadık. Ev işlerine bazen yardım etti, ayakkabılarımı bile son zamanlarda giydirdi etti; beni elinden geldiğince gezdirdi. Abisi beni telefonda arayıp azarladığında yanımda olmasını bildi. Sezeryan doğum yaptığımdan ötürü annem iki üç hafta yanımda kaldı. Onların ailesinden kimse gelmedi. Abilerinden biri hariç. Eşimin anne babası vefat ettiği için kardeşlerinin gelmesini bekledim. Özellikle görümcem gelebilirdi, annem çok uzak yoldan gelmişti. Hem benimle hem çocukla hem evle ilgilenmek zorunda kaldı; dikişlerimden dolayı hiçbir şey yapamadım. Çok sancılı zamanlar geçirdim. Görümcem dört beş gün sonra geldi. Hayvanlarım var o yüzden gelemedim dedi. Onda da ne çocukla ilgilendiler ne evi çekip çevirdiler, misafir gibi gelip gittiler -ki eşim için bu gayet normal geldiğini düşünüyorum. Hatta eşim geldiğinde ayağa kalkıp yardım etmeye çalışıyorlardı. Dikişli halimle benden ve geceleri hiç uyumamış annemden hizmet beklediler. Görümcem de anneme eşimin “çocuğu askere gittiğinde mi göreceksin” dediği için geldiğini söylemiş. Bir Allaha ısmarladık bile demediler. Annem gidince eşim görümcemi güya eve çağıracaktı; yine hayvanlarım falan deyince ergen kızını eve getirdi, bana danışması gerekiyordu ama danışmadı. İyi niyetli yaptığını düşünüyorum ama bana danışabilirdi. Kız geldi, benimle doğru düzgün muhabbet bile etmedi. Hiçbir şey yapmadı. Hatta ilk başta benimle bile yatmadı, eşim söyleyince benimle uyumaya başladı. Bebeğin ağlamalarına offladı pufladı. Çoğu zaman eşimi uyandırmak zorunda kaldım; kızın bakmadığına o da şahit oldu; ama tek kelime etmedi. Sonra eşimin eğitimi çıktı, eğitime gidecek ama beni ve çocuğu kime emanet edeceğini bilemedi. Yine ablam gelir dedi ama ablası yine hayvanlarım var gelemem dediği için beni ailemin yanına götürdü; 13-14 saatlik mesafe gelmiş oldum lohusa halimle. Eşim hala anlayışlı olmamı bekliyor. Sezeryan olduğumda annem gelmeseydi, gelemeseydi ne yapardık hiç bilmiyorum. Hiç affedemiyorum. Annem de eşimin ailesinden dolayı eşimi çok sevemiyor, benimseyemiyor. Sütüm ilk başlarda az gelince eşim sütün gelmezse süt anne tutarız dediği için de üzüldüm; bazen ne diyeceğini bilemiyor. Annem de sürekli eşimi kötülüyor. Haklı gerekçeleri var, ama eşimin ailesinin yanlışları eşimi bağlamaz ki. Eşim beni buraya bırakıp sürekli arkadaşlarıyla gezdiğini söylüyor, sorumluluk almak istemediğini, bunu bazen ben de düşünüyorum ama eşiyle çocuğunu bırakmış adam evde sıkılır sürekli otuması mı gerekiyor onu da bilemedim. Babamla kıyaslayıp hep farklı olan taraflarını hata olarak görüyor; ben savununca da bana bozuluyor. Ne yapacağımı şaşırdım.
Biri 13 diğeri 15 yaşında kızım var. Yengelerine dadılık yapmaya ev toplamaya yol-la-mam. Ergen demissiniz belki bir tık daha büyüklerdir. 18/20 olsalar kendi kararları lakin şu yaştaki çocukların işi gücü yok nasıl bakarız diye düşünülmemiş iki yetişkinin sorumluluğunu azaltacak arkadan da buralarda laf yiyecek bu ne saçma iş! Pes.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?