7 senelik evliyiz 5 yaşında çocuğumuz var
Evlendiğimiz ilk günden beri zıtlaşıp duruyoruz. Hep birgün düzeleceğimizi bekledim ama artık bende yoruldum sanırım. Maddi olarak hiçbir sorunumuz olmadı ikimizde memuruz ne yaparsak ortak yaptık bu konuda bir sorunum yok. Şiddet, aldatma, hakaret asla yok. Eşim salak kelimesini daha kullanmaz. O zaman ne? Diyeceksiniz. Fikirlerimiz çok farklı. Beni sürekli eleştirir. Giyimimden tutun araba kullanmama kadar mutlaka eleştirecek bir kusur bulur. Dün artık patlama noktasına geldim kendisine de seninle savaşacak gücüm kalmadı dedim. Dün ki mesele de araç kullanıyordum yolun sağından gitmiyormuşum ortasından gidiyormuşum?? Yıllardır şoförlüğüm var ama yıllardır da eleştirmekten usanmadı. Yolun ortasından nasıl gidebilirim yahu? Mümkün mü bir kere. Bu en basit örnek tabiki. Kızımıza aldığım her kıyafeti eleştirir. Dün kızın canı çubuk kraker istemiş anne yiyebilir miyim dedi (akşam saat 9) normalde izin vermem ama kıyamadım. Eşim vır vır etmeye başladı birazdan yatacak neden izin verdin diye. Sürekli evde bi kavgaya hazır modda takılıyoruz. Ben annesiyim ya senden mi izin alacağım çocuğuma birşey verirken dedim sen kimsin mi diyormuşum o kimmiş babasıymış bilmem ne bilmem ne bir saat tantana etti en sonunda sinir krizi geçirdim ben istemiyorum böylr bir evlilik bitsin dedim. Sende git kukla bul kendine her hareketini yönetebilirsin böylece dedim. Küçücük çocuk bile kafamı şişirdiniz ananeme gideceğim dedi. Ondan bile utanmıyor susmuyor. Allah bir çene vermiş eşime başka birşey vermemiş kendi annem bile nasıl çekiyorsun bunu diyor. Onlara gittiğimiz zamanda herşeyi eleştirip beni kışkırtıyor kavga ediyoruz kadında üzülüyor haklı olarak. Artık şans mans vermek istemiyorum. Bir evlilik sadece aldatma dayakla bitmez ki benim yaşam enerjim kalmadı. Bu da can bu da kafa kaldırmıyor artık.Çok sinirliyim karmaşık yazmış olabilirim. Asla alttan almıyoruz ikimizde. Benim a dediğime inadına b diyor. Ne olacak bilmiyorum.
7 senelik evliyiz 5 yaşında çocuğumuz var
Evlendiğimiz ilk günden beri zıtlaşıp duruyoruz. Hep birgün düzeleceğimizi bekledim ama artık bende yoruldum sanırım. Maddi olarak hiçbir sorunumuz olmadı ikimizde memuruz ne yaparsak ortak yaptık bu konuda bir sorunum yok. Şiddet, aldatma, hakaret asla yok. Eşim salak kelimesini daha kullanmaz. O zaman ne? Diyeceksiniz. Fikirlerimiz çok farklı. Beni sürekli eleştirir. Giyimimden tutun araba kullanmama kadar mutlaka eleştirecek bir kusur bulur. Dün artık patlama noktasına geldim kendisine de seninle savaşacak gücüm kalmadı dedim. Dün ki mesele de araç kullanıyordum yolun sağından gitmiyormuşum ortasından gidiyormuşum?? Yıllardır şoförlüğüm var ama yıllardır da eleştirmekten usanmadı. Yolun ortasından nasıl gidebilirim yahu? Mümkün mü bir kere. Bu en basit örnek tabiki. Kızımıza aldığım her kıyafeti eleştirir. Dün kızın canı çubuk kraker istemiş anne yiyebilir miyim dedi (akşam saat 9) normalde izin vermem ama kıyamadım. Eşim vır vır etmeye başladı birazdan yatacak neden izin verdin diye. Sürekli evde bi kavgaya hazır modda takılıyoruz. Ben annesiyim ya senden mi izin alacağım çocuğuma birşey verirken dedim sen kimsin mi diyormuşum o kimmiş babasıymış bilmem ne bilmem ne bir saat tantana etti en sonunda sinir krizi geçirdim ben istemiyorum böylr bir evlilik bitsin dedim. Sende git kukla bul kendine her hareketini yönetebilirsin böylece dedim. Küçücük çocuk bile kafamı şişirdiniz ananeme gideceğim dedi. Ondan bile utanmıyor susmuyor. Allah bir çene vermiş eşime başka birşey vermemiş kendi annem bile nasıl çekiyorsun bunu diyor. Onlara gittiğimiz zamanda herşeyi eleştirip beni kışkırtıyor kavga ediyoruz kadında üzülüyor haklı olarak. Artık şans mans vermek istemiyorum. Bir evlilik sadece aldatma dayakla bitmez ki benim yaşam enerjim kalmadı. Bu da can bu da kafa kaldırmıyor artık.Çok sinirliyim karmaşık yazmış olabilirim. Asla alttan almıyoruz ikimizde. Benim a dediğime inadına b diyor. Ne olacak bilmiyorum.
Ah eniştemi anlatmışsın sanki. Her şeye ama her şeye karışır. Çiftçi olduğu için de evde yedi yirmi dört. Ablam en son göğüs kanserine yakalandı. Dediğiniz gibi evlilikler sadece aldatma, dayak vs gibi sebeplerden ötürü bitmiyor. Karşı tarafın alanına çok müdahale edersen onu boğarsın. Eğer devam edecekseniz asla taviz vermeyin. Böyle böyle öğrenir belki.7 senelik evliyiz 5 yaşında çocuğumuz var
Evlendiğimiz ilk günden beri zıtlaşıp duruyoruz. Hep birgün düzeleceğimizi bekledim ama artık bende yoruldum sanırım. Maddi olarak hiçbir sorunumuz olmadı ikimizde memuruz ne yaparsak ortak yaptık bu konuda bir sorunum yok. Şiddet, aldatma, hakaret asla yok. Eşim salak kelimesini daha kullanmaz. O zaman ne? Diyeceksiniz. Fikirlerimiz çok farklı. Beni sürekli eleştirir. Giyimimden tutun araba kullanmama kadar mutlaka eleştirecek bir kusur bulur. Dün artık patlama noktasına geldim kendisine de seninle savaşacak gücüm kalmadı dedim. Dün ki mesele de araç kullanıyordum yolun sağından gitmiyormuşum ortasından gidiyormuşum?? Yıllardır şoförlüğüm var ama yıllardır da eleştirmekten usanmadı. Yolun ortasından nasıl gidebilirim yahu? Mümkün mü bir kere. Bu en basit örnek tabiki. Kızımıza aldığım her kıyafeti eleştirir. Dün kızın canı çubuk kraker istemiş anne yiyebilir miyim dedi (akşam saat 9) normalde izin vermem ama kıyamadım. Eşim vır vır etmeye başladı birazdan yatacak neden izin verdin diye. Sürekli evde bi kavgaya hazır modda takılıyoruz. Ben annesiyim ya senden mi izin alacağım çocuğuma birşey verirken dedim sen kimsin mi diyormuşum o kimmiş babasıymış bilmem ne bilmem ne bir saat tantana etti en sonunda sinir krizi geçirdim ben istemiyorum böylr bir evlilik bitsin dedim. Sende git kukla bul kendine her hareketini yönetebilirsin böylece dedim. Küçücük çocuk bile kafamı şişirdiniz ananeme gideceğim dedi. Ondan bile utanmıyor susmuyor. Allah bir çene vermiş eşime başka birşey vermemiş kendi annem bile nasıl çekiyorsun bunu diyor. Onlara gittiğimiz zamanda herşeyi eleştirip beni kışkırtıyor kavga ediyoruz kadında üzülüyor haklı olarak. Artık şans mans vermek istemiyorum. Bir evlilik sadece aldatma dayakla bitmez ki benim yaşam enerjim kalmadı. Bu da can bu da kafa kaldırmıyor artık.Çok sinirliyim karmaşık yazmış olabilirim. Asla alttan almıyoruz ikimizde. Benim a dediğime inadına b diyor. Ne olacak bilmiyorum.
Çok konuşan erkekten nefret7 senelik evliyiz 5 yaşında çocuğumuz var
Evlendiğimiz ilk günden beri zıtlaşıp duruyoruz. Hep birgün düzeleceğimizi bekledim ama artık bende yoruldum sanırım. Maddi olarak hiçbir sorunumuz olmadı ikimizde memuruz ne yaparsak ortak yaptık bu konuda bir sorunum yok. Şiddet, aldatma, hakaret asla yok. Eşim salak kelimesini daha kullanmaz. O zaman ne? Diyeceksiniz. Fikirlerimiz çok farklı. Beni sürekli eleştirir. Giyimimden tutun araba kullanmama kadar mutlaka eleştirecek bir kusur bulur. Dün artık patlama noktasına geldim kendisine de seninle savaşacak gücüm kalmadı dedim. Dün ki mesele de araç kullanıyordum yolun sağından gitmiyormuşum ortasından gidiyormuşum?? Yıllardır şoförlüğüm var ama yıllardır da eleştirmekten usanmadı. Yolun ortasından nasıl gidebilirim yahu? Mümkün mü bir kere. Bu en basit örnek tabiki. Kızımıza aldığım her kıyafeti eleştirir. Dün kızın canı çubuk kraker istemiş anne yiyebilir miyim dedi (akşam saat 9) normalde izin vermem ama kıyamadım. Eşim vır vır etmeye başladı birazdan yatacak neden izin verdin diye. Sürekli evde bi kavgaya hazır modda takılıyoruz. Ben annesiyim ya senden mi izin alacağım çocuğuma birşey verirken dedim sen kimsin mi diyormuşum o kimmiş babasıymış bilmem ne bilmem ne bir saat tantana etti en sonunda sinir krizi geçirdim ben istemiyorum böylr bir evlilik bitsin dedim. Sende git kukla bul kendine her hareketini yönetebilirsin böylece dedim. Küçücük çocuk bile kafamı şişirdiniz ananeme gideceğim dedi. Ondan bile utanmıyor susmuyor. Allah bir çene vermiş eşime başka birşey vermemiş kendi annem bile nasıl çekiyorsun bunu diyor. Onlara gittiğimiz zamanda herşeyi eleştirip beni kışkırtıyor kavga ediyoruz kadında üzülüyor haklı olarak. Artık şans mans vermek istemiyorum. Bir evlilik sadece aldatma dayakla bitmez ki benim yaşam enerjim kalmadı. Bu da can bu da kafa kaldırmıyor artık.Çok sinirliyim karmaşık yazmış olabilirim. Asla alttan almıyoruz ikimizde. Benim a dediğime inadına b diyor. Ne olacak bilmiyorum.
Ben aynısını ona yaptığımda daha çok carlıyor ama çok bozuluyor bende inadına ona yapmaya başladımSalak bile demiyor ama zekanızı, anneliginizi, kadinliginizi kısacası her şeyinizi eleştirip aslında hakaretlerin en büyüğünü yapıyor. Siz de aynı şekilde O'nun her hareketinde her konuşmasında giyiminde kusur bulun ve tatlı bir dille ben senin iyiliğin için söylüyorum diye elestiririn. Ama bunu O sizi elestirdiginde karşılık olarak yapmayın. Sen de söyle yapıyorsun vb. derseniz bu bir yerde savunma oluyor. Siz de atağa geçin ve hayat nasıl dar ediliyor gösterin. Mesela güzel bir kahvaltı hazırlayın ama ikinci lokmasinda çok yeme aşkım bu aralar biraz göbeğin olmuş. Sağlığın için söylüyorum diyin.
Ben ona yaptığımda baya bozuluyor hissediyorumMesela benim eşim de bunu yapardı önceden. Araba kullanırken vitesi değiştirdiğimi hissetmemeliymis. Tamam hayatım derdim. Ama O direksiyona geçince ben de O'nun ne kadar kusuru varsa söylerdim. Sinyal vermedin. Direksiyonu 9 15 tutacaksın. Sağını solunu arkanı kontrol et gibi emir cümleleriyle eleştiriyordum. Artık beni elestirmiyor o esnada.
Eşime göre de alttan almayan taraf benimyani biraz alttan almayı deneseniz. Bu ikiniz için de geçerli. Allah eşinize bir çene vermiş ama sizin dil de pabuç kadar. Belki zaman içinde ne hale geldiğinizi fark etmeden bu hale geldiniz. Babası vır vır mı etti. "Doğru söylüyorsun normalde izin vermem ama kıyamadım canımın içi" gibisinden yumuşatma girişimleri yerine siz resmen adama sen kimsin demişsiniz o da babasıyım demiş... en sonunda kavga kıyamet. yazık çocuğunuza yazık, siz getirdiniz onu dünyaya çocuk bunu mu hakkediyor? Yani şans mans vermem boşanacağım diyorsanız boşanın çocuk böyle bir kavga kıyamet ortamında büyüyeceğine daha iyi olur. Siz eşinizle farklı pencerelerden bakıyormuşsunuz hayata peki çocuk nasıl bir pencereden bakacak? Evlilikten korkacak o kesin. dünyayı güvensiz bir yer olarak görüp güvensiz bir çocuk, ergen ve belki güvensiz bir yetişkin olacak. Sizler onun rol modellerisiniz, idollerisiniz şu anda. hayatı iletişimi sevgiyi saygıyı sizden öğrenecek.
Evliliğime şans mans vereyim diyecekseniz de bir terapi alın eşinizle ikiniz de.
Sevgili ve nişanlıykende zıtlaşırdık aslında ama aynı evin içindeki kadar değildi tabikız siz nasıl evlendiniz başlarda herşey iyimiydi ?
Annesi vefat etmiş babası evlenmiş üvey anneyle yaşamış o kadında öyle herşeye karışmaz pek kendi halindedirAnne baskin bir ortamda mi buyudu esiniz ? Erkegin dirdircisi hic cekilmez. O ne oyle ya yasli kaynana gibi. Okurken icim sisti. Bence gayet yeterli sebebiniz.
Sadece bana karşı. O da bence benim eyvallahım olmadığı için bilerek ve isteyerek yapıyor kendi hükümranlığını hissedemiyor bence hiçbirşeye tamam kocacım demiyorsun diyorYapısı mi bu sekilde size karşı mi ? Sadece size yapıyorsa bu davranışı evet düzelir terapi alır ama genel anlamda böyleyse değişeceğini pek sanmıyorum
Aramız iyiyken gerçekten çok iyiyizdir herşeyi konuşuruz birbirimizi dinleriz ama bir kez atışmaya görelim işin ucu kaçıyor ve hep zıtlaşıyoruzBirbirinizin en büyük destekçisi, motivasyon koçu olmanız gerekir. Bence aranızda bir sorun olmadığı bir vakit baş başa konuşmak isteyin. Saldırmadan, "sen, ben" dili değilde "biz" dili kullanarak konuşun. Daha iyi olabileceğinize, birbirinize köstek yerine her konuda destek olabileceğinizi, daha huzurlu ve mutlu bir ilişki için neler yapabileceğinizi konuşmaya çalışın. Gerçekten samimi bir konuşma olması lazım ama...
Hayır tabi sakin ve güzel geçirdiğimiz zamanlarda var. O zamanlarda konuşuyoruz birbirimize neden kırıldığımızı vs bir süre iyi gidiyor sonra en ufak birşeyde iki tarafta üstünlük sağlamaya çalışıyorEvliligimizin ilk gununden beri zitlasiyoruz demissiniz o halde bu evlilige nasil karar verdiniz? Butun bu yasadiklarinizi karsilikli oturup konusmadiniz mi? Birlikte sakince oturup birbirinizi elestirmeden, suclamadan konusamayacak kivamda misiniz? Benim tavsiyem bir terapi deneyin. Cunku bu kadar ilietisimsizlik cok fazla ve muhtemelen tek tarafli degil.
e bozulsun bir zahmetBen ona yaptığımda baya bozuluyor hissediyorum
Ama siz de biliyorsunuz ki evlilik bu değil. Evlilik bir ego savaşı değil. Aslında en kesin çözüm belli ama o zor bir yol.Ben aynısını ona yaptığımda daha çok carlıyor ama çok bozuluyor bende inadına ona yapmaya başladım
Yani aranızdaki iletişimi bilemem ama insan bazen tamam kocacım diyebilir bu kadını eksik yapmaz simdi biraz hak vermeye çalışalım sürekli karşısında mudur edasıyla konuşan birisi varsa tepkili olması normalSadece bana karşı. O da bence benim eyvallahım olmadığı için bilerek ve isteyerek yapıyor kendi hükümranlığını hissedemiyor bence hiçbirşeye tamam kocacım demiyorsun diyor