- Konu Sahibi Kararliiii
-
- #81
Kizlar kadın akıl hastanesinde yatmış ben bunu evlendikten iki yıl sonra öğrendim kocası çalışmıyor sürekli evde ve adam hiç bı iş yapamayan doğru düzgün konuşamayan insanlarla böyle biri aşırı pasif ve takıntılı en basitinden ATM'den para çekmeyin face fotoğraf yüklemeyin internet bankacılığı kullanmayın araba alacağız bizle geldi notere bile güvenmiyor hayatında bişey almamış para kazanmamış baba parası yemiş biri dolayısıyla kadininda psikolojisi iyi değil yani aile tam bı felekat
Bunu şu an düşünmeyin zaten. Çok önceden düşünmeniz ve yazım kurallarını öğrenmeniz gerekiyordu.Şuan düşüneceğim en son şey bu çok kötü durumdayım kusura bakmayin
Dedi noktalı virgülü yanlış kullanan kişi şakasin heralde burda o kadar insan kayınvalideye KV yazıyor falan derdimiz de bu zatenBunu şu an düşünmeyin zaten. Çok önceden düşünmeniz ve yazım kurallarını öğrenmeniz gerekiyordu.
Bu yazıyı bir öğretmenin yazmış olması fecaat.
Konuya gelince annenizden çok etkilenmişsiniz.
Sakin kafayla yalnızca kendinize odaklanarak karar alın.
Evlilik iki kişi arasında oluyor; ailesiyle görüşmeyi seyrekleştirin yeter.
Yoo. Virgülle ayırabileceğiniz iki cümleyi anlam karmaşası olmasın diye noktalı virgülle de ayırabilirsiniz.Dedi noktalı virgülü yanlış kullanan kişi şakasin heralde burda o kadar insan kayınvalideye KV yazıyor falan derdimiz de bu zaten
Okumaya başladığım şeyi bitirme takıntım olduğundan okudum. Insan gerçekten sevabına bir nokta koyar.Şuan düşüneceğim en son şey bu çok kötü durumdayım kusura bakmayin
Kusurq bakmayın küçük bebeğim var her zaman giremiyorum sorunuza cevap vermek istedim. Evet seviyordum hemde çok kızsada ailesine anlatsa da işten gelsin diye kapının önünde bekliyodum. Davranışlarından biraz vazgeçse kesinlikle ayrılmazdım aklımdan bile geçmezdi. Ayrıldıktan sonra da çok zorlandım şimdiki eşimle tanışana kadar iki sene neler çektiğimi ben bilirim. Ama eşimle tanışınca evliliğin yaşadığım durum olmadığjnı sadece kendi benliğimden olabildiğince taviz verdiğim kendimi kaybettiğim bi birliktelik olduğunu anladım ve asla sevmemişim onuda anladım. Kendi bencilliği ailesinin bencilliği beni yiyip bitirmişler. Bi buçuk sene evli kaldım ama yaşadığım haksızlıkları ve sorunları senelerce evli kalanlar yaşamamıştır. Gerçekten asıl sevgi aşk bambaşka bişey. İnsan bile isteye kendine zarar veren birini sevemez öyle düşünün. Şimdiki eşim bana gerçek yuva olmanın aile kurmanın ve gerçek aşkın sevginin ne olduğunu gösterdi. Bazen ilk zamanlar her hareketine şaşırırdım çünkü kötülük haksızlık görmeye alışmıştım. 5. Senemiz dolacak evliliğimizde ve iyiki ayrılmışım demediğim bir tek günüm bile yok. Hatta eski eşimi görsem teşekkür ederim ayrılmak için yaptıklarından dolayıKaç yıl.evli kaldınız eşinizi seviyor muydunuz sonrasında nasıl oldu biraz anlatır misiniz
Virgül , noktadan haberiniz var mı öğretmenim ? Okurken içim şişti ayrıca ana kuzusu adamcıklara katlanamıyorum, bence çocuğun da yok maaşın işin de var, boşan ve daha fazla bu alışkanlığa dönüşmüş ilişkiyi sürdürme, çocuk falan olursa anası sana daha çok çektirir, çocuğunun annesi kendisiymiş gibi davranır, her şeyinize karışır. Anacığın tek başına oralarda yalnızken, git boşan biraz kendine gelince eminim kafana uygun aklı selim birisi çıkar karşına canım. Bu dünyaya bir kere geliyoruz, mutlu olmak senin de hakkın…İlk defa bdv konu açıyorum bundan önce hep çocuk isteme bölümlerine açardım 4 yıllık evliyim ikimizde öğretmeniz üniversitede sevgili olduk okul bitince aileleri tanistirdigimizda annem hiç istemedi çünkü annesi gerçekten çok farklı bı karakter bunu sadece ben değil tüm akrabalarım söyler ama ben yine de eşimi sevdiğim için kulak ardı ettim babam vefat etmisti biz küçükken sonra eşim askere gitti o zaman problemlerimiz başladı ilk defa ama ben asker diye görmemezlikten geldim gelince de evlenmek istedi annem istememesine rağmen yine de bana bıraktı bende farkındaydım annesinin zor biri olduğunu ama yine de eşime çok güvendim ve sevdim aslında ne kadar yanlışmis nişanlılık dönemimiz de sıkıntılı geçti annesi gereksiz yere bana ve aileme düşman gibi davrandı bizim çeyiz götürüp duzdugumuz eve benden habersiz akrabalarını götürüp herşeyin yerini değiştirdi falan ben çok sinir olmuştum ama yüzük atmak aklıma gelmedi bile şimdi çok pişmanım düğün salonundan annemler giderken güle güle bile dememiş ben bunları sonradan öğrendim üstelik ben eşimi bırakıp onun ailesinin olduğu ilde yaşamaya başladım ama evlendikten sonra eşim her hafta anneannesigile gitmeye alıştığı için bana teyzemlere dayimlara anneanme gitmiyoruz diye kavgalar çıkardı ilk bir yıl çok zordu ama aşktan onları bile görmedim üstelik eşim tek çocuk ailesi ona çocuk gibi davranıyor 30 yaşındaki adama babası da hayatı boyunca çalışmamış oda biraz değişik aşırı takıntılı bir insan tüm bunlar beni çok yoruyor ve ben hep utandım bunlardan düğünümde akrabalarimdan utandım herkes sen sabirlisin olsun tarzında konuştu düğün günü bana bir yılımızı doldurdugumuzda küçük bı kavga etmiştik ama gerçekten küçüktü ben yalnız kalmak istedim evden git dedim gitmek istemedi özür dilerim aşkım falan diyerek evden giden adam akşamına beni aradı ben boşanmak istiyorum diye ve tüm akrabalarına da yaymislar bunu annemi aramış annesi benim oğlum kızından boşanacak hiç mutlu değil demiş annemde altta kalmamış benim kızım çalışan birisi senin oğluna muhtaç değil demiş ve anlatacak o kadar şey var ki kizlar bunlar özet bile değil ve ben bu dört yılda çok dolduğumu düşünüyorum 2 yıldır da bebek olmadı tüp bile denedik olmadı belki bunda bı hayır vardır boşanmam için diyorum eşim aslında çok iyi bir insan ailesi dışında da bı problemimiz yok ama benim annem memlekette tek yaşarken aşırı ailesine düşkün sırf tek çocuğum diye hayatında üniversite de dahil hatta atandığı ilk yerde hep aynı şehir başka şehire çıkmam çıkarsam adam değilim diyor bende annemin yalnız olmasına çok üzülüyorum asıl benim onu düşünmem gerekirdi diye aslında boşanmak istiyorum ama hem toplum baskısından hemde yeni bı duzen kurmaktan korkuyorum tek başına sevgi yetmiyormuş annem ne kadar haklıymış zaten sevgimde ilk günlerdeki gibi değil hatta sadece alışkanlık bence
Kusurq bakmayın küçük bebeğim var her zaman giremiyorum sorunuza cevap vermek istedim. Evet seviyordum hemde çok kızsada ailesine anlatsa da işten gelsin diye kapının önünde bekliyodum. Davranışlarından biraz vazgeçse kesinlikle ayrılmazdım aklımdan bile geçmezdi. Ayrıldıktan sonra da çok zorlandım şimdiki eşimle tanışana kadar iki sene neler çektiğimi ben bilirim. Ama eşimle tanışınca evliliğin yaşadığım durum olmadığjnı sadece kendi benliğimden olabildiğince taviz verdiğim kendimi kaybettiğim bi birliktelik olduğunu anladım ve asla sevmemişim onuda anladım. Kendi bencilliği ailesinin bencilliği beni yiyip bitirmişler. Bi buçuk sene evli kaldım ama yaşadığım haksızlıkları ve sorunları senelerce evli kalanlar yaşamamıştır. Gerçekten asıl sevgi aşk bambaşka bişey. İnsan bile isteye kendine zarar veren birini sevemez öyle düşünün. Şimdiki eşim bana gerçek yuva olmanın aile kurmanın ve gerçek aşkın sevginin ne olduğunu gösterdi. Bazen ilk zamanlar her hareketine şaşırırdım çünkü kötülük haksızlık görmeye alışmıştım. 5. Senemiz dolacak evliliğimizde ve iyiki ayrılmışım demediğim bir tek günüm bile yok. Hatta eski eşimi görsem teşekkür ederim ayrılmak için yaptıklarından dolayıİşin şakası önünüzü göremediğiniz bi hayata kendinizi mahkum etmeyin derim. Karar sizin iyi düşünün umarım en hayırlısı olur
Teşekkür ederimMaşallah canım, doğru insanla tekrar yuva kurmana sevindim, nazar değmesin hep mutlu olun
Cevabınız için teşekkür ederim ama sanki başka bir insanı sevemez ve evlenemez misin gibi geliyorKusurq bakmayın küçük bebeğim var her zaman giremiyorum sorunuza cevap vermek istedim. Evet seviyordum hemde çok kızsada ailesine anlatsa da işten gelsin diye kapının önünde bekliyodum. Davranışlarından biraz vazgeçse kesinlikle ayrılmazdım aklımdan bile geçmezdi. Ayrıldıktan sonra da çok zorlandım şimdiki eşimle tanışana kadar iki sene neler çektiğimi ben bilirim. Ama eşimle tanışınca evliliğin yaşadığım durum olmadığjnı sadece kendi benliğimden olabildiğince taviz verdiğim kendimi kaybettiğim bi birliktelik olduğunu anladım ve asla sevmemişim onuda anladım. Kendi bencilliği ailesinin bencilliği beni yiyip bitirmişler. Bi buçuk sene evli kaldım ama yaşadığım haksızlıkları ve sorunları senelerce evli kalanlar yaşamamıştır. Gerçekten asıl sevgi aşk bambaşka bişey. İnsan bile isteye kendine zarar veren birini sevemez öyle düşünün. Şimdiki eşim bana gerçek yuva olmanın aile kurmanın ve gerçek aşkın sevginin ne olduğunu gösterdi. Bazen ilk zamanlar her hareketine şaşırırdım çünkü kötülük haksızlık görmeye alışmıştım. 5. Senemiz dolacak evliliğimizde ve iyiki ayrılmışım demediğim bir tek günüm bile yok. Hatta eski eşimi görsem teşekkür ederim ayrılmak için yaptıklarından dolayıİşin şakası önünüzü göremediğiniz bi hayata kendinizi mahkum etmeyin derim. Karar sizin iyi düşünün umarım en hayırlısı olur
Şu an uzak gelmesi normal tabiki umarım herşey istediğiniz gibi olur. İyi düşünüp eşinizle konuşarak karar verin.Cevabınız için teşekkür ederim ama sanki başka bir insanı sevemez ve evlenemez misin gibi geliyor
Hele ki cinsel anlamda başka birine dokunma fikri bile çok uzak geliyor şuan
Yani tipik k.v. ve anasının paşası biricik oğlu vakası...Eşiniz maalesef ailesine bağımlı ..Sorun bu değil sorun onları yüceltirken sizi yerin dibine sokması. Kavga sonrası annesine gidip boşanacağını söylemiş oda annenizi aramış falan filan...Gereksiz saçmalamışlar...Eşinizle sizin aranızda kalması gerekirdi bu konunun...Bu durum zaman geçse de değişmeyecektir..İlk defa bdv konu açıyorum bundan önce hep çocuk isteme bölümlerine açardım 4 yıllık evliyim ikimizde öğretmeniz üniversitede sevgili olduk okul bitince aileleri tanistirdigimizda annem hiç istemedi çünkü annesi gerçekten çok farklı bı karakter bunu sadece ben değil tüm akrabalarım söyler ama ben yine de eşimi sevdiğim için kulak ardı ettim babam vefat etmisti biz küçükken sonra eşim askere gitti o zaman problemlerimiz başladı ilk defa ama ben asker diye görmemezlikten geldim gelince de evlenmek istedi annem istememesine rağmen yine de bana bıraktı bende farkındaydım annesinin zor biri olduğunu ama yine de eşime çok güvendim ve sevdim aslında ne kadar yanlışmis nişanlılık dönemimiz de sıkıntılı geçti annesi gereksiz yere bana ve aileme düşman gibi davrandı bizim çeyiz götürüp duzdugumuz eve benden habersiz akrabalarını götürüp herşeyin yerini değiştirdi falan ben çok sinir olmuştum ama yüzük atmak aklıma gelmedi bile şimdi çok pişmanım düğün salonundan annemler giderken güle güle bile dememiş ben bunları sonradan öğrendim üstelik ben eşimi bırakıp onun ailesinin olduğu ilde yaşamaya başladım ama evlendikten sonra eşim her hafta anneannesigile gitmeye alıştığı için bana teyzemlere dayimlara anneanme gitmiyoruz diye kavgalar çıkardı ilk bir yıl çok zordu ama aşktan onları bile görmedim üstelik eşim tek çocuk ailesi ona çocuk gibi davranıyor 30 yaşındaki adama babası da hayatı boyunca çalışmamış oda biraz değişik aşırı takıntılı bir insan tüm bunlar beni çok yoruyor ve ben hep utandım bunlardan düğünümde akrabalarimdan utandım herkes sen sabirlisin olsun tarzında konuştu düğün günü bana bir yılımızı doldurdugumuzda küçük bı kavga etmiştik ama gerçekten küçüktü ben yalnız kalmak istedim evden git dedim gitmek istemedi özür dilerim aşkım falan diyerek evden giden adam akşamına beni aradı ben boşanmak istiyorum diye ve tüm akrabalarına da yaymislar bunu annemi aramış annesi benim oğlum kızından boşanacak hiç mutlu değil demiş annemde altta kalmamış benim kızım çalışan birisi senin oğluna muhtaç değil demiş ve anlatacak o kadar şey var ki kizlar bunlar özet bile değil ve ben bu dört yılda çok dolduğumu düşünüyorum 2 yıldır da bebek olmadı tüp bile denedik olmadı belki bunda bı hayır vardır boşanmam için diyorum eşim aslında çok iyi bir insan ailesi dışında da bı problemimiz yok ama benim annem memlekette tek yaşarken aşırı ailesine düşkün sırf tek çocuğum diye hayatında üniversite de dahil hatta atandığı ilk yerde hep aynı şehir başka şehire çıkmam çıkarsam adam değilim diyor bende annemin yalnız olmasına çok üzülüyorum asıl benim onu düşünmem gerekirdi diye aslında boşanmak istiyorum ama hem toplum baskısından hemde yeni bı duzen kurmaktan korkuyorum tek başına sevgi yetmiyormuş annem ne kadar haklıymış zaten sevgimde ilk günlerdeki gibi değil hatta sadece alışkanlık bence
ahh canım annesine cok düşkün biri olarak seni cok iyi anladım,benim eşimin annesi de aynı telde,aynı kibirlikte ben 11 aylık evliyim,ne yazik ki kimseyi terbiye edemiyoruz edemeyiz.Eşinden ümidi kestiysen annene dön derim,toplum her zaman konuşacak bisey bulur,her zaman baskı yapacak bisey bulur,yüzün gözün mor gelsen kimse sana hak verir mi sanıyorsun,sen her zaman haksız olursun kadın olduğun icin. Ben şöyle kadınım dayağa da dayandım diye gururla bahseden kadınlar bunu bi meziyet sanır,halbuki asıl cesur hareket toplum dayagina yani baskısına boyun eğmemekte,cesur olamayanlar korkakliklariyla övünüyor,ne yapalım hepimiz bir mücadelenin icindeyiz ve umarım cesur bir sekilde inandigin yolu secersinİlk defa bdv konu açıyorum bundan önce hep çocuk isteme bölümlerine açardım 4 yıllık evliyim ikimizde öğretmeniz üniversitede sevgili olduk okul bitince aileleri tanistirdigimizda annem hiç istemedi çünkü annesi gerçekten çok farklı bı karakter bunu sadece ben değil tüm akrabalarım söyler ama ben yine de eşimi sevdiğim için kulak ardı ettim babam vefat etmisti biz küçükken sonra eşim askere gitti o zaman problemlerimiz başladı ilk defa ama ben asker diye görmemezlikten geldim gelince de evlenmek istedi annem istememesine rağmen yine de bana bıraktı bende farkındaydım annesinin zor biri olduğunu ama yine de eşime çok güvendim ve sevdim aslında ne kadar yanlışmis nişanlılık dönemimiz de sıkıntılı geçti annesi gereksiz yere bana ve aileme düşman gibi davrandı bizim çeyiz götürüp duzdugumuz eve benden habersiz akrabalarını götürüp herşeyin yerini değiştirdi falan ben çok sinir olmuştum ama yüzük atmak aklıma gelmedi bile şimdi çok pişmanım düğün salonundan annemler giderken güle güle bile dememiş ben bunları sonradan öğrendim üstelik ben eşimi bırakıp onun ailesinin olduğu ilde yaşamaya başladım ama evlendikten sonra eşim her hafta anneannesigile gitmeye alıştığı için bana teyzemlere dayimlara anneanme gitmiyoruz diye kavgalar çıkardı ilk bir yıl çok zordu ama aşktan onları bile görmedim üstelik eşim tek çocuk ailesi ona çocuk gibi davranıyor 30 yaşındaki adama babası da hayatı boyunca çalışmamış oda biraz değişik aşırı takıntılı bir insan tüm bunlar beni çok yoruyor ve ben hep utandım bunlardan düğünümde akrabalarimdan utandım herkes sen sabirlisin olsun tarzında konuştu düğün günü bana bir yılımızı doldurdugumuzda küçük bı kavga etmiştik ama gerçekten küçüktü ben yalnız kalmak istedim evden git dedim gitmek istemedi özür dilerim aşkım falan diyerek evden giden adam akşamına beni aradı ben boşanmak istiyorum diye ve tüm akrabalarına da yaymislar bunu annemi aramış annesi benim oğlum kızından boşanacak hiç mutlu değil demiş annemde altta kalmamış benim kızım çalışan birisi senin oğluna muhtaç değil demiş ve anlatacak o kadar şey var ki kizlar bunlar özet bile değil ve ben bu dört yılda çok dolduğumu düşünüyorum 2 yıldır da bebek olmadı tüp bile denedik olmadı belki bunda bı hayır vardır boşanmam için diyorum eşim aslında çok iyi bir insan ailesi dışında da bı problemimiz yok ama benim annem memlekette tek yaşarken aşırı ailesine düşkün sırf tek çocuğum diye hayatında üniversite de dahil hatta atandığı ilk yerde hep aynı şehir başka şehire çıkmam çıkarsam adam değilim diyor bende annemin yalnız olmasına çok üzülüyorum asıl benim onu düşünmem gerekirdi diye aslında boşanmak istiyorum ama hem toplum baskısından hemde yeni bı duzen kurmaktan korkuyorum tek başına sevgi yetmiyormuş annem ne kadar haklıymış zaten sevgimde ilk günlerdeki gibi değil hatta sadece alışkanlık bence
Hocam bi nokta falan koysaydınız bari. Yakışmış mı?
Sen ya Trabzon ya Adana dan bahsediyorsunOnu da sordum dedim ben bu şehirden gitmek istiyorum çok kötüyüm dedim ben gidemem o zaman bosanacagis dedim gidemem diyor hatta daha da komiği annenle baban gelse bile mi gitmezsin diyorum benim tüm arkadaş çevrem burda gitmem diyor ama şuan yaşadığımız şehir hep böyle aşırı bağımlılar bu sehre
Eş dediğiniz kişi iyi mı?yok degil iyi falan degil.İlk defa bdv konu açıyorum bundan önce hep çocuk isteme bölümlerine açardım 4 yıllık evliyim ikimizde öğretmeniz üniversitede sevgili olduk okul bitince aileleri tanistirdigimizda annem hiç istemedi çünkü annesi gerçekten çok farklı bı karakter bunu sadece ben değil tüm akrabalarım söyler ama ben yine de eşimi sevdiğim için kulak ardı ettim babam vefat etmisti biz küçükken sonra eşim askere gitti o zaman problemlerimiz başladı ilk defa ama ben asker diye görmemezlikten geldim gelince de evlenmek istedi annem istememesine rağmen yine de bana bıraktı bende farkındaydım annesinin zor biri olduğunu ama yine de eşime çok güvendim ve sevdim aslında ne kadar yanlışmis nişanlılık dönemimiz de sıkıntılı geçti annesi gereksiz yere bana ve aileme düşman gibi davrandı bizim çeyiz götürüp duzdugumuz eve benden habersiz akrabalarını götürüp herşeyin yerini değiştirdi falan ben çok sinir olmuştum ama yüzük atmak aklıma gelmedi bile şimdi çok pişmanım düğün salonundan annemler giderken güle güle bile dememiş ben bunları sonradan öğrendim üstelik ben eşimi bırakıp onun ailesinin olduğu ilde yaşamaya başladım ama evlendikten sonra eşim her hafta anneannesigile gitmeye alıştığı için bana teyzemlere dayimlara anneanme gitmiyoruz diye kavgalar çıkardı ilk bir yıl çok zordu ama aşktan onları bile görmedim üstelik eşim tek çocuk ailesi ona çocuk gibi davranıyor 30 yaşındaki adama babası da hayatı boyunca çalışmamış oda biraz değişik aşırı takıntılı bir insan tüm bunlar beni çok yoruyor ve ben hep utandım bunlardan düğünümde akrabalarimdan utandım herkes sen sabirlisin olsun tarzında konuştu düğün günü bana bir yılımızı doldurdugumuzda küçük bı kavga etmiştik ama gerçekten küçüktü ben yalnız kalmak istedim evden git dedim gitmek istemedi özür dilerim aşkım falan diyerek evden giden adam akşamına beni aradı ben boşanmak istiyorum diye ve tüm akrabalarına da yaymislar bunu annemi aramış annesi benim oğlum kızından boşanacak hiç mutlu değil demiş annemde altta kalmamış benim kızım çalışan birisi senin oğluna muhtaç değil demiş ve anlatacak o kadar şey var ki kizlar bunlar özet bile değil ve ben bu dört yılda çok dolduğumu düşünüyorum 2 yıldır da bebek olmadı tüp bile denedik olmadı belki bunda bı hayır vardır boşanmam için diyorum eşim aslında çok iyi bir insan ailesi dışında da bı problemimiz yok ama benim annem memlekette tek yaşarken aşırı ailesine düşkün sırf tek çocuğum diye hayatında üniversite de dahil hatta atandığı ilk yerde hep aynı şehir başka şehire çıkmam çıkarsam adam değilim diyor bende annemin yalnız olmasına çok üzülüyorum asıl benim onu düşünmem gerekirdi diye aslında boşanmak istiyorum ama hem toplum baskısından hemde yeni bı duzen kurmaktan korkuyorum tek başına sevgi yetmiyormuş annem ne kadar haklıymış zaten sevgimde ilk günlerdeki gibi değil hatta sadece alışkanlık bence
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?