- 11 Aralık 2017
- 327
- 142
- 53
- 33
- Konu Sahibi Kararliiii
- #1
İlk defa bdv konu açıyorum bundan önce hep çocuk isteme bölümlerine açardım 4 yıllık evliyim ikimizde öğretmeniz üniversitede sevgili olduk okul bitince aileleri tanistirdigimizda annem hiç istemedi çünkü annesi gerçekten çok farklı bı karakter bunu sadece ben değil tüm akrabalarım söyler ama ben yine de eşimi sevdiğim için kulak ardı ettim babam vefat etmisti biz küçükken sonra eşim askere gitti o zaman problemlerimiz başladı ilk defa ama ben asker diye görmemezlikten geldim gelince de evlenmek istedi annem istememesine rağmen yine de bana bıraktı bende farkındaydım annesinin zor biri olduğunu ama yine de eşime çok güvendim ve sevdim aslında ne kadar yanlışmis nişanlılık dönemimiz de sıkıntılı geçti annesi gereksiz yere bana ve aileme düşman gibi davrandı bizim çeyiz götürüp duzdugumuz eve benden habersiz akrabalarını götürüp herşeyin yerini değiştirdi falan ben çok sinir olmuştum ama yüzük atmak aklıma gelmedi bile şimdi çok pişmanım düğün salonundan annemler giderken güle güle bile dememiş ben bunları sonradan öğrendim üstelik ben eşimi bırakıp onun ailesinin olduğu ilde yaşamaya başladım ama evlendikten sonra eşim her hafta anneannesigile gitmeye alıştığı için bana teyzemlere dayimlara anneanme gitmiyoruz diye kavgalar çıkardı ilk bir yıl çok zordu ama aşktan onları bile görmedim üstelik eşim tek çocuk ailesi ona çocuk gibi davranıyor 30 yaşındaki adama babası da hayatı boyunca çalışmamış oda biraz değişik aşırı takıntılı bir insan tüm bunlar beni çok yoruyor ve ben hep utandım bunlardan düğünümde akrabalarimdan utandım herkes sen sabirlisin olsun tarzında konuştu düğün günü bana bir yılımızı doldurdugumuzda küçük bı kavga etmiştik ama gerçekten küçüktü ben yalnız kalmak istedim evden git dedim gitmek istemedi özür dilerim aşkım falan diyerek evden giden adam akşamına beni aradı ben boşanmak istiyorum diye ve tüm akrabalarına da yaymislar bunu annemi aramış annesi benim oğlum kızından boşanacak hiç mutlu değil demiş annemde altta kalmamış benim kızım çalışan birisi senin oğluna muhtaç değil demiş ve anlatacak o kadar şey var ki kizlar bunlar özet bile değil ve ben bu dört yılda çok dolduğumu düşünüyorum 2 yıldır da bebek olmadı tüp bile denedik olmadı belki bunda bı hayır vardır boşanmam için diyorum eşim aslında çok iyi bir insan ailesi dışında da bı problemimiz yok ama benim annem memlekette tek yaşarken aşırı ailesine düşkün sırf tek çocuğum diye hayatında üniversite de dahil hatta atandığı ilk yerde hep aynı şehir başka şehire çıkmam çıkarsam adam değilim diyor bende annemin yalnız olmasına çok üzülüyorum asıl benim onu düşünmem gerekirdi diye aslında boşanmak istiyorum ama hem toplum baskısından hemde yeni bı duzen kurmaktan korkuyorum tek başına sevgi yetmiyormuş annem ne kadar haklıymış zaten sevgimde ilk günlerdeki gibi değil hatta sadece alışkanlık bence