Merhaba.. buraya birkaç kez eşimin bana karşı olan cinsel soğukluğu ile alakalı konu açmıştım kendisi artı 18 yetişkin programlarına giriyor demiştim orada kendi tatmin ettiğinden şüphelenmiştim. En son birkaç gündür mental olarak iyi değildim iki gün evden ayrıldım arkadaşımda kaldım eve geldiğimde eşimin banyo yaptığını anladım kendisi sık sık yıkanan biri değildir sonra kirli sepetine baktım ic çamaşırında da beyaz lekeler gördüm az çok tahmin edebilirsiniz ne hale geldiğimi artık emindim yüzümün perdesini yırttım akşam aldım karşıma ben her şeyi biliyorum gördüm dedim bana ilk defa adam gibi geç karşıma doğruları anlat dedim bunun böyle gitmeyeceğini ikimiz de farkındayız dedim ben bu durumdayken iki gün evden ayrıldım senin aklına gelen ilk şey bu mu oldu gerçekten dedim karın ne halde yuvamızı da almak üzere demedin de bunu mu yaptın dedim ne olursa olsun bu kadın yanımda iki konuşup susacak mi dedin dedim.
O zaman lafın kısası bana doğru söylemesi için tüm baskıları yaptım bahanelerini hiç dinlemeden reddettim doğru söylemek zorunda kaldı.
Ben ona psikolojik ya da bedensel bir rahatsızlığın mı var öyleyse tedavi ol diye defalarca söylemiştim en sonki konuşmamızda eğer böyle bir rahatsızlığın yoksa eşcinsel olduğundan şüpheleniyorum dedim çok kızdı bir erkek rahatlamadan kaç gün dayanabilir dedim bizim aramızda bir aydır bir şey geçmiyor hiç kendi kendini tatmin ettirme dedim hayır dedi benimle de etmedin dedim evet dedi o zaman sen de bir hastalık var dedim bunları duyunca daha çok doğru söylemek zorunda kaldı. Bizim aramızda soğukluk var dedi nasıl yani dedim sevgisizlik var dedi beni her hasta olsaydım kendimi bilirdim ve bu zamana kadar gidip tedavi olurdum dedi bu benim elimde olan bir şey dedi ben hasta değilim sana karşı soğukum dedi hatırlamıyor musun biz nişanlıyken seni nasıl arzuluyordum dedi peki ne zamandır bu soğukluk var dedim siz nişanlıyken ve düğünde beni oynamaya davet ettin ben gelmeyince elime vurdu kolumdan saatim düştü dedi herkes bize baktı dedi bir ara daha lohusayken sofrayı dağıtmıştım onu söyledi evde daha çok benim sözüm geçer ben biraz daha sinirliyimdir o daha çok alttan alır kına gecemizde birkaç sorun çıktı bunlardan dolayı beni suçladın insanlar içinde beni rencide ettin dedi ben de haklı olabilirsin doğru söylüyorsun ama bunun cezası 7 sene her gün üzülüp ağlamak mıydı dedim sence bu çok fazla değil mi dedim ben sana bir şey söyleyince yani senin bir hatanı görüp söylersem kavga çıkacak diye korkuyorum o yüzden susup içime atıyorum içime attığım zaman da soğuyorum dedi yoksa istemem mi karımın elinden tutup gezeyim aşk dolu bir hayatı yaşayayım umarım da soğukluk var dedi. Daha çok şey söyledi ama diğerlerini neredeyse hiç duymadım çünkü yıllardır düşündüm taşındım adamım gay olabileceğini bile düşündüm ama beni sevmiyor ve arzulamıyor olabileceğini hiç ihtimal vermemiştim beynimden vurulmuşa döndüm yani yıllarca sevmediğini bana belli etmeden nasıl benimle zaman geçirdi ben nasıl anlamıyorum buna çok şaşırıyorum seni sevmiyorum değil dedi seviyorum dedi ama sana karşı içimde Arzu yok dedi evet beni gerçekten seviyor her durumda arkamda destekçim gerek ailesine karşı gerek çevresine karşı beni el üstünde tutan bir dediğimi yapmayan bir adam ama beni eş olarak değil de kadın olarak değil annesi gibi kardeşi gibi arkadaşı gibi görüyormuş o böyle söylemedi ama benim anladığım bu ben ayrılmak istedim madem öyle bunu uzatmaya gerek yok dedim zaten benim içimde de sana karşı sevgi ya da saygı kalmadı dedim bunları anlatırken birden ağlamaya başladı hatta öyle bir ağladı ki sanki hayatında ilk defa ağlıyor gibiydi hiç durmadan bir buçuk saat boyunca hıçkırıkla ve sesli bir şekilde agladı. Ayrılık konusuna geldiğimde aramızdaki sorunları aşabiliriz dedi bizim aramızda açılacak bir sorun yok ki kumar oynasaydın aşardık çalışmasaydın Asardık ama bu sevgisizlik bu aşınmaz bu sonradan olmaz bu zorla da olmaz dedim açık konuşmak gerekirse ayrılsam da ne yapacağım ki bir daha evlensem evlenemem bir işim yok gelirim yok bir çocuğum var ailem ile anlaşamıyorum çocuğumun düzenini bozmaktan başka bir şeye yaramayacak ama o en azından her konuda arkamda ayrılıp da ailemin yanına gitmişim gibi düşüneceğim aynı evin içinde iki yabancı olarak yaşayacağım o bunu kabul etmedi bundan sonra bir sorunum olduğunda sana söyleyeceğim ama sen de bana kızmayacaksın tatlı dilli her şeyi halledeceğiz bu şekilde de aramızda soğukluk olmayacak dedi ben asla kabul etmedim madem ayrılmak istemiyorsun benden kadınlık bekleme yine çocuğumuzun annesi babası olarak aynı evde arkadaş olarak hayatımıza devam edelim dedim yine çok üzüldü çok ağladı ben sana bunca haksızlığı nasıl yapmışım dedi sen bunları hak etmedin dedi sana söz veriyorum yemin ediyorum Bir daha gözümden tek damla yaş bile akıtmayacağım dedi birgun olsun seni üzdüğümü görürsen işte o zaman yapmak istiyorsan yaparsın bütün hatalarımı telafi edeceğim güvensizliğini onaracağım sevgini yine kazanacağım dedi ama bu söylediği hiçbir şeyin ben de ufacık bir anlamı bile kalmadı İlk birkaç gün aklımı yitirdim zannettim üzüntüden hayal kırıklığından ama şimdi yavaş yavaş toparlanıyorum herkesin kaderi başka benimki de buymuş bir kadının hayatındaki en zor dönem sevilmediğini kabullendiği dönemmiş ama her kabullenişten sonra bir ferahlık vardır şu an sağlıklı düşünemiyorum sağlıkla hareket edemiyorum ama o ferahlığa erdikten sonra eminim ki hayatım çok başka olacak ben çok başka olacağım bir erkeğin sevgisini muhtaç değilim sevilmeden de yaşayabilirim. Bundan sonra hayatıma sadece evladım ve kendim için devam edeceğim moralimi yüksek tutarak her zaman keyifli ve zinde olarak sağlığıma dikkat ederek bir şey umursamayarak bir süre sonra Allah nasip ederse kendi işimi de kurmayı düşünüyorum ondan sonra Allah büyük ben bı şekilde kendi kendime yeteceğim..
O zaman lafın kısası bana doğru söylemesi için tüm baskıları yaptım bahanelerini hiç dinlemeden reddettim doğru söylemek zorunda kaldı.
Ben ona psikolojik ya da bedensel bir rahatsızlığın mı var öyleyse tedavi ol diye defalarca söylemiştim en sonki konuşmamızda eğer böyle bir rahatsızlığın yoksa eşcinsel olduğundan şüpheleniyorum dedim çok kızdı bir erkek rahatlamadan kaç gün dayanabilir dedim bizim aramızda bir aydır bir şey geçmiyor hiç kendi kendini tatmin ettirme dedim hayır dedi benimle de etmedin dedim evet dedi o zaman sen de bir hastalık var dedim bunları duyunca daha çok doğru söylemek zorunda kaldı. Bizim aramızda soğukluk var dedi nasıl yani dedim sevgisizlik var dedi beni her hasta olsaydım kendimi bilirdim ve bu zamana kadar gidip tedavi olurdum dedi bu benim elimde olan bir şey dedi ben hasta değilim sana karşı soğukum dedi hatırlamıyor musun biz nişanlıyken seni nasıl arzuluyordum dedi peki ne zamandır bu soğukluk var dedim siz nişanlıyken ve düğünde beni oynamaya davet ettin ben gelmeyince elime vurdu kolumdan saatim düştü dedi herkes bize baktı dedi bir ara daha lohusayken sofrayı dağıtmıştım onu söyledi evde daha çok benim sözüm geçer ben biraz daha sinirliyimdir o daha çok alttan alır kına gecemizde birkaç sorun çıktı bunlardan dolayı beni suçladın insanlar içinde beni rencide ettin dedi ben de haklı olabilirsin doğru söylüyorsun ama bunun cezası 7 sene her gün üzülüp ağlamak mıydı dedim sence bu çok fazla değil mi dedim ben sana bir şey söyleyince yani senin bir hatanı görüp söylersem kavga çıkacak diye korkuyorum o yüzden susup içime atıyorum içime attığım zaman da soğuyorum dedi yoksa istemem mi karımın elinden tutup gezeyim aşk dolu bir hayatı yaşayayım umarım da soğukluk var dedi. Daha çok şey söyledi ama diğerlerini neredeyse hiç duymadım çünkü yıllardır düşündüm taşındım adamım gay olabileceğini bile düşündüm ama beni sevmiyor ve arzulamıyor olabileceğini hiç ihtimal vermemiştim beynimden vurulmuşa döndüm yani yıllarca sevmediğini bana belli etmeden nasıl benimle zaman geçirdi ben nasıl anlamıyorum buna çok şaşırıyorum seni sevmiyorum değil dedi seviyorum dedi ama sana karşı içimde Arzu yok dedi evet beni gerçekten seviyor her durumda arkamda destekçim gerek ailesine karşı gerek çevresine karşı beni el üstünde tutan bir dediğimi yapmayan bir adam ama beni eş olarak değil de kadın olarak değil annesi gibi kardeşi gibi arkadaşı gibi görüyormuş o böyle söylemedi ama benim anladığım bu ben ayrılmak istedim madem öyle bunu uzatmaya gerek yok dedim zaten benim içimde de sana karşı sevgi ya da saygı kalmadı dedim bunları anlatırken birden ağlamaya başladı hatta öyle bir ağladı ki sanki hayatında ilk defa ağlıyor gibiydi hiç durmadan bir buçuk saat boyunca hıçkırıkla ve sesli bir şekilde agladı. Ayrılık konusuna geldiğimde aramızdaki sorunları aşabiliriz dedi bizim aramızda açılacak bir sorun yok ki kumar oynasaydın aşardık çalışmasaydın Asardık ama bu sevgisizlik bu aşınmaz bu sonradan olmaz bu zorla da olmaz dedim açık konuşmak gerekirse ayrılsam da ne yapacağım ki bir daha evlensem evlenemem bir işim yok gelirim yok bir çocuğum var ailem ile anlaşamıyorum çocuğumun düzenini bozmaktan başka bir şeye yaramayacak ama o en azından her konuda arkamda ayrılıp da ailemin yanına gitmişim gibi düşüneceğim aynı evin içinde iki yabancı olarak yaşayacağım o bunu kabul etmedi bundan sonra bir sorunum olduğunda sana söyleyeceğim ama sen de bana kızmayacaksın tatlı dilli her şeyi halledeceğiz bu şekilde de aramızda soğukluk olmayacak dedi ben asla kabul etmedim madem ayrılmak istemiyorsun benden kadınlık bekleme yine çocuğumuzun annesi babası olarak aynı evde arkadaş olarak hayatımıza devam edelim dedim yine çok üzüldü çok ağladı ben sana bunca haksızlığı nasıl yapmışım dedi sen bunları hak etmedin dedi sana söz veriyorum yemin ediyorum Bir daha gözümden tek damla yaş bile akıtmayacağım dedi birgun olsun seni üzdüğümü görürsen işte o zaman yapmak istiyorsan yaparsın bütün hatalarımı telafi edeceğim güvensizliğini onaracağım sevgini yine kazanacağım dedi ama bu söylediği hiçbir şeyin ben de ufacık bir anlamı bile kalmadı İlk birkaç gün aklımı yitirdim zannettim üzüntüden hayal kırıklığından ama şimdi yavaş yavaş toparlanıyorum herkesin kaderi başka benimki de buymuş bir kadının hayatındaki en zor dönem sevilmediğini kabullendiği dönemmiş ama her kabullenişten sonra bir ferahlık vardır şu an sağlıklı düşünemiyorum sağlıkla hareket edemiyorum ama o ferahlığa erdikten sonra eminim ki hayatım çok başka olacak ben çok başka olacağım bir erkeğin sevgisini muhtaç değilim sevilmeden de yaşayabilirim. Bundan sonra hayatıma sadece evladım ve kendim için devam edeceğim moralimi yüksek tutarak her zaman keyifli ve zinde olarak sağlığıma dikkat ederek bir şey umursamayarak bir süre sonra Allah nasip ederse kendi işimi de kurmayı düşünüyorum ondan sonra Allah büyük ben bı şekilde kendi kendime yeteceğim..
