Bu ne demek tam olarak? Pencere camından mi bahsediyoruz? Daha net sorayım, pencereden atmaktan mi bahsediyor bu adam? Nasıl gülüp geçtiniz siz buna? 10 gündür konuşmuyorsuniz, oda mı konuşmuyor, özür mözur yok mu?
Tanıdım tanıyalı çabuk parlayıp sönen bir insan. Ama hakaret tehdit bu tarz kelimeler yoktu hiç. 11 yıldır birlikteyiz. Son iki kavgada söyledikleri bunlar.
Evet mutfaktaydım bağırırken sus artık kapa çeneni şu mutfak camından geçiririm seni dedi. Gülüp geçtim o an çünkü tedirgin hissettim. Bir an önce evden çıkıp gitsin istedim. O kendi çapında bi iletişim kurmaya çalışıyor ilk gün özür dilemeye geldi. İstemedim
Anladım, gerçekten çok can sıkıcı yaptığı. Üçüncü de artık net kararınızı verirsiniz, dediğiniz gibi şiddete evrilebilir zamanla. Şiddet olmasa bile insanın içinde yara açar zamanla bu sözler.
Tartışma bağırışma hangi ilişkide yok ki. Ama bağırmayıda bağırılmayıda sevmem bunuda biliyo bildiği halde böyle b.ktan bir sebep için söylediği şeyler söyleme şekli o an ki suratı gözümün önünden gitmiyo asla. Ufak sürtüşmeler yaşıyoruz tabi ama işte bundan önce ki bağırışmalı kavgamız 7 ay önceydi. Eşimi bu konuda uyaracağım aklıma bile gelmezdi. Şu hayatta yapmaz olmaz başıma gelmez dememek lazımmış.
Dikkat edin, çarpıcam şimdi ağzınayla başlamış seni şu camdan geçiririmle devam etmiş bir sonrakinde ne yapar bilemem. Ben şiddete eğilimliliğin konuşmayla, korkutmayla geçeceğini düşünmüyorum.
Üçüncüde bu iş kesinlikle bitmiştir. Ne evladım var derim ne anam babam derim ne seviyorum derim. Ama üçüncü bir kavgaya bırakmamak mı lazım bi yandan da bunu düşünüyorum. Allak bullak etti beni.
Cok haklısın.
Benide düşündüren bu. Bir sonraki kavgada bişey yapmayacağının garantisi mi var. Ve konuşsam da korkutmak değil niyetim yapacak olan ne desen yapar. Bilsin bende bişeyleri yavaş yavaş öldürdüğünü bitirmeye başladığını bilsin istiyorum galiba.
Hiç olmadı hemde. O yüzden şaştım kaldım. Annesiyle hep bağırış çağırış geçiniyolar. Onların dinamiği bu. İlk evlendiğimizde banada yapmaya kalktı aynı annesiyle nasıl konuşuyosa. Ağzının payını aldı oturdu. 5 yıllık evliyiz. 11 yıldır birlikteyiz. İnanamıyorum böyle şeyler söylemesine. İlk söylediğinde kapa çeneni çarpıcam ağzına bi tane diye büyük bir şoktu benim için ve hamileydim yani. Tatilden döndüğümüz gibi annemlere gittim geldi peşime yok eşeğim yok nasıl çıktı ağzımdan bilmiyorum anında pişman oldum cart curt. İyi dedim. Dememek lazımmış.
İnanın hiç bişey ispat etmek niyetinde değilim. Ne duyduğumu da gayet iyi biliyorum ne gördüğümüde. Şu dk boşansak ne dirisi dirime ne ölüsü ölüme. Boşanıcam desem önce diretir sonra tamam der susar oturur. Çocuğuma bakıcam çalışmıcam desem paramıda yollar. Bide öyle bi tip. Hiç anlam veremiyorum bu tavrına.
Boşanma fikrine uzak değilsiniz madem, sonradan hiç oturup konuşmadık belki aşardık bunları diye pişman olmak yerine ciddi ciddi bi konuşma yapın. Duygusal davranmayın sert konuşun. Uyarmanıza rağmen yapıyorsa,söylenilenler uygulamaya geçmeden boşanın gitsin. Bunu da genele bakınca mutlu bi aileyiz dediğiniz için diyorum. Belki dilinin kemiği aşılabilir bi durumdur bilmiyorum. Ortada bir çocuk var. Seven insan taşın altına elini koyar.
Kendimce verdiğimi sanıyodum az yapmışım demek ki ifadem yetersiz kaldı. Öyle bi hale getirmek lazımdı ki tekrar böyle konuşmaya cesaret etmeyi bırak aklından geçiremicekti.
Dediğim gibi genel ilişkimize bakınca saygısızlığını görmedim. Kavga ederken de salak mal aptal gibi veya küfür gibi ne bileyim insanın karakterini rencide edecek şeyler söylemez. Ama bu daha beter değil mi? Direkt canımı yakacağını yeterince sinirlenirse bana zarar vereceğini söylüyor adam resmen. Bu sınır ihlali de değil sınırı alıp parçapinçik etmek yok etmek. Ve 11 yıldır tanıdığım adam bu. Nasıl yani bu kelimeler nasıl çıktı ağzından nasıl aklına gelipte söyledi inanamıyorum. Bir tekrar olursa ne olacağı belli. Kendimi geçtim direkt çocuğum bu adamla büyümesin diye boşanırım. Konuşmak zorundayım zaten ama ne içimden geliyo ne inanasım geliyo. Sakinleşemedim.
