Eşimin öfkesiyle baş edemiyorum.

Merhaba herkese
buraya derdimi yazmadan önce çok düşündüm. Ama başka çarem kalmadı. Çünkü beni tanıyan kimseye anlatamıyorum. Ve tek başıma düşünmekten yoruldum.
Öncelikle şunu söyliyim eşimle üniversite de tanıştık ilişkimizin 3. Yılında evlendik evlenmeden önce de sinirlendiği zamanlar öfke krizleriyle kalbimi kırardı itiraf edeyim ama ben hep lüzumsuz konular diye affederdim. Neden bilmiyorum hep değişeceğine inandım çünkü beni inandırıyodu. Sanırım en büyük hatayı burada yaptım. Öyle böyle 3 yıl sevgili kaldık sonra evlendik. Eşimin bilmediğim bazı yönlerini keşfetmeye başladım. Ailesini tanıdım ve öfkesinin nedenini buldum. Ben bana saygısızlık yaptığında ona karşı çizgimi bozmamaya çalışıyordum ama benim de sabrım artık taşmıştı aramızda saygı denen şey tamamen yok olmaya başladı.
Bir diğer sıkıntı da artık eşim ailemin içine girip onları tanımaya başladı. Tandıkça da ilk başta çok sevmiş gibi konuşuyodu ama sonra birinde bi kusur görünce bütün söylemleri değişip ailemin arkasından saygısızca konuşuyordu. Ben böyle yaptığında ona kızdığım için beni onlarla bir olmakla suçlayıp kendisinin haklı olduğunu benim ona hiç destek vermediğimi söylüyordu. Giderek bu tarz tartışmalar çoğalmaya başladı ve eşim ne zaman ailemle ilgili bi konu açılsa saygısızlaşıp hakaret ediyordu. Elbette ki ben çok kötü hissediyodum ama bi şekilde orta yolu bulmaya çalıştım. Çünkü benim ona itiraz etmem sonuç vermiyordu. Gittikçe şiddetli bi şekilde tartışıyoduk. Beni de ailemi de hiç bi zaman olduğumuz gibi kabul etmedi hep beklentileri vardı. Karşılık bulamayınca da sinirlenip hakaret ediyordu.
Ben şuan hala dayanamıyorum bu duruma ailemi ziyarete gittiğimizde diken üstünde oluyorum hep bi yerden kavga çıkarıcak beni rezil edicek korkusu taşıyorum. Son çözümü ben yalnız giderek buldum. Zaten o da gelmek istemiyor. Ama çare olmadı ben ailemin evindeyken telefonda bana sorular sorup yine onlarla ilgili kötü sözler söylemeye başladı. Beni ailemden soğutmaya çalışıyor. Aklı sıra onların açığını yakalayıp haklı olduğunu kanıtlayacak. Bildiğiniz ailemle kafayı bozmuş gibi. Üstelik ailemden kimseyle geçmişte bi münakaşa yaşamamıştı. Hep kendi kendine kurduğu düşünceler yüzünden evde huzursuzluk çıkardı.
Ama benim asıl üzüldüm şey onun öfke patlamaları. Ben artık ailemden geçtim bi tane oğlumuz var 10 aylık. O büyüdükçe babasının sorunlarını görecek. Aynı öfke krizlerine maruz kalıcak. Fiziksel şiddet uygulamasa bile sözlü ve duygusal şiddetiyle tanışacak. Çok çaresiz kaldım eşim sadece bizimle ilgilendiği zaman iyi bi eş. Ama aşamadığı şeyler yüzünden korkunç birine dönüşüyor ondan giderek soğuyorum. İtici gelmeye başlıyor. her kavgamızda keşke evlenmeseydim diyorum. Yumuşayınca unutmaya çalışıyorum. hakaretlerini bağırıp çağırmalarını en son tartışmamızda küfür bile etti hem bana hem aileme. Çılgın gibiydi. Acilen psikiyatriste gitmesi gerektiğini düşünüyorum ama asla kabul etmiyor sorunlu olduğunu. Ben değişirsem o da değişirmiş ama mümkün değil çünkü benim normal olarak söylediğim şeyleri bile yanlış anlayıp hakaret ediyor. Aslında onun sorun olarak gördüğü şeyler herkes açısından normal olan şeyler. Ama o kadar kötü bi bakış açısı var ki her şeyi yanlış yorumluyor. Ve durup dururken huzursuzluk çıkarıyor.
Ben kendim için ve oğlum için en doğru kararı vermek istiyorum lütfen yargılamadan bana yardımcı olur musunuz.

Bir psikologa gitmeden asla bu adamla bir evliliği devam ettirmeyi düşünme lütfen.
Ömür törpüsü.
Senden ve evladından götürür.
Evladın bile babası gibi davranmaya başladığında adı sen yetiştirdin olur.
Ciddi konuşun, baktınız olmuyor alın evladınızı gidin.
Belki kafasına dank eder.
Etmiyorsa da bu evlilik nereye kadar devam eder böyle diye iyi düşünüp tartın.
Aileleriniz sizi böyle manyakları çekip adam edin diye büyütmedi.

Yanlış anlıyor ve sinirleniyor dediğiniz şeyler ne acaba?? Orası önemli.Bir de ne olursa olsun aileye kimsenin söz söylemeye hakkı yok.Buna asla izin vermeyin.Yani hem muhatap olmuyor hem telefonda sorup yorum yapıyor.Ben olsam ailemle ilgili hiç bir şeyi anlatmazdım, sorsa da sana ne der geçerdim.

Kadının ailesine kafayı takmış erkeklerin kendi ailesiyle çözemediği problemler oluyor bunu bikac arkadaşımın eşinde gözlemlemiştim.sizin aileniz onunkinden maddi ya da manevi yönden daha iyi durumdaysa bu ezikliği size ailenizi kötüleyerek kapatmaya çalışıyor olabilir.

Ben de sizin gibi düşünüyorum. Her yöntemi denedim ama hep başa döndük. O aileme karıştıkça ben de beni anlasın diye aynı şekilde karşılık verdim ama anlamıyor sıkıntımı. Ona derdimi analtıcam diye bana yakışmayan şeyler yapmak zorunda kaldım ama onu hiç etkilemedi bile. Ben kalksam ailesine kötü bi söz söylesem bana nankör der. Onun ailesi beni kendi ailemden daha çok kızı gibi görüyormuş güya. O yüzden söz söyletmiyor. Baktım iyice çirkinleşiyor o yüzden karşılık vermeyi de bıraktım. Boşanma ilk aklıma gelen şey ama takdir edersiniz ki hiç kolay bişey değil özellikle de bu toplumda o yüzden çok iyi düşünmem lazım

Bahar gibi .!.:

Kadının ailesine kafayı takmış erkeklerin kendi ailesiyle çözemediği problemler oluyor bunu bikac arkadaşımın eşinde gözlemlemiştim.sizin aileniz onunkinden maddi ya da manevi yönden daha iyi durumdaysa bu ezikliği size ailenizi kötüleyerek kapatmaya çalışıyor olabilir.

Genişletmek için tıkla...

Evet öyle ben de evlendikten sonra anladım. Kötü bi ailde büyümüş aslında hep hatalar yapmış kendi ailesi maddi manevi iyi durumda değiller ama ben onları olduğu gibi kabul ettim hiç kötü bi sözüm olmadı hiç kalbini kırmadım bu konuda hep hassas olmaya çalıştım. Ama o sanki yaşadı ailevi sorunların intikamını benden ve ailemden çıkarmaya çalışır gibi davranıyor.

Hep söylüyorum kavgada bana yapılanı bir yere kadar yutabiliyorum. Ama aileme haksız yere gelen en ufak çirkin söze tahammül edemem.
Tek başına boşanma sebebidir emin olun.

Çocuğunuz henüz küçük büyüdükçe görecek ve babasını rol alacak. Işte o zaman başlayacak asıl mutsuzluğunuz .

Bence eğer tedaviyi kabul etmezsen boşanmak istiyorum diye ciddi bir konuşma yapın.
Kararlılığınızi göstermek için evi terkedin gerekirse.

Yaşlandıkça daha beter biri olacak yoksa.
Dayanılır yani yok. Insan sağlığından olur.

Ben sizin konunuza eşinize benzeyen biri olarak cevap veriyorum, belki o seviyeye gelmedim ama benzediğimi düşünüyorum
Ben dışarıda ya da başka insanlarla çok iyiyim
Ama eşimle birlikteyken öfke patlamaları yaşıyorum
Yaptığı bazı şeyleri hep kötü niyetli gibi görüyorum
Güvenemiyorum. Kaybetme korkusu yaşadığım için sevgimi çok fazla gösteremiyorum. Saçma gelebilir ama birçeşit korunma içgüdüsü diyelim. Aslında böyle yapınca daha çok kaybediyoruz, ama elimde değil
Sorum şu, acaba eşinizin de güven problemi olabilir mi? Kaybetme korkusu yaşıyor mu? Belki de kaybetme korkusundan dolayı sizi ailenizden soğutmaya çalışıyordur, tek dayanağınız kendisi olsun istiyordur. Hayatında eğer çok darbe almışsa o yüzden de sizin hep kötü niyetli olduğunuzu sanıyordur, her dediğinizin altında bir artniyet arıyordur. Depresyonda olabilir, belki iş hayatında çok mutsuzdur. Bir de bu tarz kişilerin tartışma konuları incir çekirdeğini doldurmaz, o sebeple kolay affedersiniz, ama süreklilikten dolayı yıpranırsınız.
Bu söylediklerim sadece tahmin tabi.
Bunun çözümünü sağlayacak olan şey psikolojik tedavi ve bunu kabul etmesi.
Ben kabul ediyorum mesela. Çünkü ben de çok üzülüyordum. Eşimi seviyorum. Psikolojik tedavi alıyorum. Sizin de eşinizi ikna etmeniz gerekiyor kesinlikle.

En büyük korkum oğlum zaten. Bir yanım babasız mı büyüse daha iyi diyor bir yanım bu şekilde hep babasını görüp ondan başkalarının hayatına ve ailesine dil uzatmayı öğrenecek diyor inanın hangisi daha kötü karar veremiyorum ben yetişkinim bir şekilde idare ederim. Kendimden çok oğlum için doğru kararı vermeliyim. Çünkü atacağım her yanlış adım onu etkileyecek.

Adamın düzelmesi gerekiyor mu? Evet. Bu konuda bir adım atıyor mu? Hayır. Bence cevap belli. Kavga dövüşle ömür gecmez.

Namutenahii .!.:

Ben sizin konunuza eşinize benzeyen biri olarak cevap veriyorum, belki o seviyeye gelmedim ama benzediğimi düşünüyorum
Ben dışarıda ya da başka insanlarla çok iyiyim
Ama eşimle birlikteyken öfke patlamaları yaşıyorum
Yaptığı bazı şeyleri hep kötü niyetli gibi görüyorum
Güvenemiyorum. Kaybetme korkusu yaşadığım için sevgimi çok fazla gösteremiyorum. Saçma gelebilir ama birçeşit korunma içgüdüsü diyelim. Aslında böyle yapınca daha çok kaybediyoruz, ama elimde değil
Sorum şu, acaba eşinizin de güven problemi olabilir mi? Kaybetme korkusu yaşıyor mu? Belki de kaybetme korkusundan dolayı sizi ailenizden soğutmaya çalışıyordur, tek dayanağınız kendisi olsun istiyordur. Hayatında eğer çok darbe almışsa o yüzden de sizin hep kötü niyetli olduğunuzu sanıyordur, her dediğinizin altında bir artniyet arıyordur. Depresyonda olabilir, belki iş hayatında çok mutsuzdur. Bir de bu tarz kişilerin tartışma konuları incir çekirdeğini doldurmaz, o sebeple kolay affedersiniz, ama süreklilikten dolayı yıpranırsınız.
Bu söylediklerim sadece tahmin tabi.
Bunun çözümünü sağlayacak olan şey psikolojik tedavi ve bunu kabul etmesi.
Ben kabul ediyorum mesela. Çünkü ben de çok üzülüyordum. Eşimi seviyorum. Psikolojik tedavi alıyorum. Sizin de eşinizi ikna etmeniz gerekiyor kesinlikle.

Genişletmek için tıkla...

Bu söylediklerinizi ben de çok düşünmüştüm özellikle de evlenmeden önce. O zamanlar affetmek çok kolay oluyordu gerçekten hatta oturup onunla konuşurdum bana hep söz verirdi düzeleceğine dair. Ama o sözler hep unutuldu. Bu yazdıklarınızı da göz önüne tutarak tedavi teklif edicem çünkü içimde her zaman bi umut oldu. Böyle olması ailesinin suçu aslında. Kendim için değil ben ona eşim olarak değil oğlumun babası olarak sabrımın sonuna kadar mücadele edicem. Sonuç iyi olmasa bile en azından oğluma büyüdüğünde denedim diyebilmek için yorumlarınız için teşekkür ederim

Aileye yalnız giderek çözüm buluyorsunuz ama o durumda bile hala bu defa arayarak rahatsız ediyor sizi. Yani siz ne kadar çözüm odaklı iseniz o da bi o kadar kaos odaklı gibi. Siz orta yol bulmaya çalıştıkça abartmış sanki ben öyle anladım. O zaman artık siz de orta yol bulmayın daha ne yapabilirsiniz ki bırakın biraz da kendisi orta yol bulmaya çalışsın tabiki istiyorsa orta yolu. Ama yok ben huzursuzluk seviyorum devamlı seni ve aileni eleştirip hakaret edeceğim seni diken üstünde tutacağım küfür de edeceğim hatta ilerde öfkemi kontrol edemeyip şiddet de uygulayacağım kafasında ise kendinizi ezdirmeyin çocuğunuza da böyle bir ortam iyi gelmeyecektir hem.

Omeragahinannesi .!.:

En büyük korkum oğlum zaten. Bir yanım babasız mı büyüse daha iyi diyor bir yanım bu şekilde hep babasını görüp ondan başkalarının hayatına ve ailesine dil uzatmayı öğrenecek diyor inanın hangisi daha kötü karar veremiyorum ben yetişkinim bir şekilde idare ederim. Kendimden çok oğlum için doğru kararı vermeliyim. Çünkü atacağım her yanlış adım onu etkileyecek.

Genişletmek için tıkla...

Yeminle kocamin aynisi

Omeragahinannesi .!.:

Merhaba herkese
buraya derdimi yazmadan önce çok düşündüm. Ama başka çarem kalmadı. Çünkü beni tanıyan kimseye anlatamıyorum. Ve tek başıma düşünmekten yoruldum.
Öncelikle şunu söyliyim eşimle üniversite de tanıştık ilişkimizin 3. Yılında evlendik evlenmeden önce de sinirlendiği zamanlar öfke krizleriyle kalbimi kırardı itiraf edeyim ama ben hep lüzumsuz konular diye affederdim. Neden bilmiyorum hep değişeceğine inandım çünkü beni inandırıyodu. Sanırım en büyük hatayı burada yaptım. Öyle böyle 3 yıl sevgili kaldık sonra evlendik. Eşimin bilmediğim bazı yönlerini keşfetmeye başladım. Ailesini tanıdım ve öfkesinin nedenini buldum. Ben bana saygısızlık yaptığında ona karşı çizgimi bozmamaya çalışıyordum ama benim de sabrım artık taşmıştı aramızda saygı denen şey tamamen yok olmaya başladı.
Bir diğer sıkıntı da artık eşim ailemin içine girip onları tanımaya başladı. Tandıkça da ilk başta çok sevmiş gibi konuşuyodu ama sonra birinde bi kusur görünce bütün söylemleri değişip ailemin arkasından saygısızca konuşuyordu. Ben böyle yaptığında ona kızdığım için beni onlarla bir olmakla suçlayıp kendisinin haklı olduğunu benim ona hiç destek vermediğimi söylüyordu. Giderek bu tarz tartışmalar çoğalmaya başladı ve eşim ne zaman ailemle ilgili bi konu açılsa saygısızlaşıp hakaret ediyordu. Elbette ki ben çok kötü hissediyodum ama bi şekilde orta yolu bulmaya çalıştım. Çünkü benim ona itiraz etmem sonuç vermiyordu. Gittikçe şiddetli bi şekilde tartışıyoduk. Beni de ailemi de hiç bi zaman olduğumuz gibi kabul etmedi hep beklentileri vardı. Karşılık bulamayınca da sinirlenip hakaret ediyordu.
Ben şuan hala dayanamıyorum bu duruma ailemi ziyarete gittiğimizde diken üstünde oluyorum hep bi yerden kavga çıkarıcak beni rezil edicek korkusu taşıyorum. Son çözümü ben yalnız giderek buldum. Zaten o da gelmek istemiyor. Ama çare olmadı ben ailemin evindeyken telefonda bana sorular sorup yine onlarla ilgili kötü sözler söylemeye başladı. Beni ailemden soğutmaya çalışıyor. Aklı sıra onların açığını yakalayıp haklı olduğunu kanıtlayacak. Bildiğiniz ailemle kafayı bozmuş gibi. Üstelik ailemden kimseyle geçmişte bi münakaşa yaşamamıştı. Hep kendi kendine kurduğu düşünceler yüzünden evde huzursuzluk çıkardı.
Ama benim asıl üzüldüm şey onun öfke patlamaları. Ben artık ailemden geçtim bi tane oğlumuz var 10 aylık. O büyüdükçe babasının sorunlarını görecek. Aynı öfke krizlerine maruz kalıcak. Fiziksel şiddet uygulamasa bile sözlü ve duygusal şiddetiyle tanışacak. Çok çaresiz kaldım eşim sadece bizimle ilgilendiği zaman iyi bi eş. Ama aşamadığı şeyler yüzünden korkunç birine dönüşüyor ondan giderek soğuyorum. İtici gelmeye başlıyor. her kavgamızda keşke evlenmeseydim diyorum. Yumuşayınca unutmaya çalışıyorum. hakaretlerini bağırıp çağırmalarını en son tartışmamızda küfür bile etti hem bana hem aileme. Çılgın gibiydi. Acilen psikiyatriste gitmesi gerektiğini düşünüyorum ama asla kabul etmiyor sorunlu olduğunu. Ben değişirsem o da değişirmiş ama mümkün değil çünkü benim normal olarak söylediğim şeyleri bile yanlış anlayıp hakaret ediyor. Aslında onun sorun olarak gördüğü şeyler herkes açısından normal olan şeyler. Ama o kadar kötü bi bakış açısı var ki her şeyi yanlış yorumluyor. Ve durup dururken huzursuzluk çıkarıyor.
Ben kendim için ve oğlum için en doğru kararı vermek istiyorum lütfen yargılamadan bana yardımcı olur musunuz.

Genişletmek için tıkla...

Bence ikna edip aile, çift terapistine gidin derim. Her yol denenmesine rağmen olmuyorsa olmuyordur..

Ben hep babamdan cekinerek kizacakmi diye korkarak buyudum. Asiri bir otoritesi vardi. Bence hic hos degil. En kötusu ise annemin herseyi alttan almasi ve evliligi idare etmeye calismasi. Haketmedigi davranislara maruz kalmasi. Bir cocuk olarak bunlari görmek cok zor. Bence birde böyle dusunun.

Boyle biriyle beraberdim. Hersey benim sucumdu. Sen degis bende degisirim diyordu. Benim ofkemin sebebi sensin diye diye piskolojimi tamamen bozdu. Hakaretler kufurler .. okadar iyi anliyorumki seni. Iyikene bu kisiden ayrilmissim. Tedavi olsun yoksa bu kisiyle omur gecmez. Allah yardimcin olsun

Sabır meziyettir
Sabır göster düzelir
Yani umarım

benim.enistemde yeni evliyken bize karşı öyleydi ..sonra ablam da onun ailesinin yanına gidince öyle oldu nornalde onlara çok iyiydi ..bı nevi tehdit gibi ..enişte bey baktı çok huzuruskuk cikiyo şimdi kuzu oldu icimizde