Eşimin öfkesi ve benim sindirilmişliğim. yardım edin

nilayblt .!.:

beni hep sevdiğini söylüyor.
sinirlendiği anlar haricinde hep aşkım canım diye konuşur, uzak davranmaz teması vardır hep. evdedir genelde.
ama sinirlendiği şeylerden örnek verdim işte hiç bitmiyoki... ve o anlarda söyledikleri geri kalan herşeyi götürüyo aslında..

gerçek sevgi bu mudur dersen, bende yaşamadım galiba sevginin ne olduğunu bilmiyorum. bence değildir..

Genişletmek için tıkla...

nilayblt .!.:

merhaba..

eşim sinirlendiğinde ağzından çıkana dikkat etmeden ilerisini gerisini düşünmeden bana hakaret ve küfür ediyor. sonrasındada herhangi bir özür dilemiyor,istisnalar hariç oda 4 senede 3 kere dilemiştir.
bugün devlet dairesinde işimiz vardı, adresi söyledim yanlış bişey anlamış küfür edicem ha diye çıkıştı. dönüşte arabaya binincede orda yükselmesinin gereksiz olduğunu söylerken konu uzadı diye yine sinirlendi arabada avaz avaz bağırdı. kuduz köpek gibi konuşuyosun bi çor bi sus dedi. beyninde betonmu var s.kik dedi.

eğitimsiz falan diye düşünürsünüz belki. lisans üzerine yurtdışında master yapmış bi şirketin genel müdürü konumunda şuan. yani işinde başarılı eğitimi olan bi insan. ailesine karşıda sinirlendimi kırıcı, küfür etmesede ağır konuşabiliyor. Tabiki hiç kimseye bana ettiği küfür hakaretleri etmiyodur. Dersenizki çok sindirmişsin, haklısınız çok taviz verdim ve artık ne yapmam gerektiğini bilmiyorum çok yıprandım.

evliliğin ilk 3 yılı yurtdışında yaşadık çalışıyodum bende, Türkiyeye döndük işe girmedim çocuk yapıcaz diye. 30 yaşındayım çocuk çok istiyorum ama böyle bir ilişkide kendimi zor ayakta tutabiliyoken nasıl yapabilirimki.
o yüzden o konu bile değil şu durumda..

çok kısa bi örnek daha vereyim. Eşim annemin çok kibirli vs olduğunu düşünüp yaşlandığında ona bakmam yardım etmem demişti. üzülmüştüm çok üzerinde durmamıştım boş konuşuyo sinirden heralde diye. Annem rahatsızlandı ben yemek yapmaya gittim, anneme dedimki biz varız anne merak etme, bunuda eşime anlatırken biz miz yokuz diye çıkıştı kılımı kıpırdatmicağımı söylemiştim dedi bana kal geldi oda noldu dunkof gibi bakıyosun unuttunmu yine konuştuklarımızı mal mal kaldın dedi. bende söylediklerine diyecek bişey bulamadım dedim. bana hakaret etmek hoşuna mı gidiyo ve annem hastayken dahi nası bu kadar kinli olabiliyosun kadın sana ne yapmış dedim. aptal olmazsan aptal muamelesi yapmam zaten sürekli kapasiteni artırmaya çalışarak geçiyo ömrüm dedi vs... ben tepki koyup çekilincede daha sonra bana ailemin bana destek olmadıklarını ama benim çok saf olup iyi niyetimden bunları yaptığım için onun sinirlendiğini vs söyleyip hakaretler için özür diledi. Ailem standart iyi bir ailedir. Beklediğim ilgiyi her zaman göremediysemde ekstrem bir durum yok. bunuda yorum yaparken belki örnek olur diye yazdım.. Ailemlede ilgili arada böyle garip şeyler söylüyo...

bu durumlar değişirmi sizce.. artık gözümü açmak ve huzurla yaşamak istiyorum.
işin en kötü yanı kendini her zaman akıllı, benden üstün, ve haklı görmesi....

saygıyı nasıl kazanabilirim veya siz olsanız ne yaparsınız... teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

derin sularda .!.:

Eşiniz psikolojik olarak hasta.
Anlattıklarınızdan yola çıkarak ya narsist ya da aşağılık kompleksi olduğunu düşünüyorum uzmanlığı PDR olan biri olarak.
Siz bu adamdan saygı görmeyi filan unutun,
bu saatten sonra olmaz o iş.
Gerçi narsistse hiç bir zaman olmaz.
Bende aşağılık kompleksi düşüncesi daha ağır basıyor ama birebir görüşme yapmadan net bir şey söylemek doğru olmaz elbette.

Adam sizi sevmiyor,beğenmiyor,kendine layık görmüyor,çok üzgünüm açıkca yazdım ki durumun vehametini anlayın diye.
İlişkiniz bu durumdayken çocuk sahibi olmayı kesinlikle düşünmeyin.

Çok seviyorum ayrılamam diyorsanız tedaviye yönlendirin diyeceğim ama narsistler tedavi olmayı kesinlikle kabul etmezler.
Aşağılık kompleksi ile düzenli ve uzun süreli çalışılırsa yol almak mümkün.

Yerinizde olsam bu evliliği devam ettirmeye çalışmazdım çünkü sonu sizin kendinize olan saygınızı kaybetmeye varacak,bundan eminim.

Genişletmek için tıkla...

nilayblt .!.:

merhaba..

eşim sinirlendiğinde ağzından çıkana dikkat etmeden ilerisini gerisini düşünmeden bana hakaret ve küfür ediyor. sonrasındada herhangi bir özür dilemiyor,istisnalar hariç oda 4 senede 3 kere dilemiştir.
bugün devlet dairesinde işimiz vardı, adresi söyledim yanlış bişey anlamış küfür edicem ha diye çıkıştı. dönüşte arabaya binincede orda yükselmesinin gereksiz olduğunu söylerken konu uzadı diye yine sinirlendi arabada avaz avaz bağırdı. kuduz köpek gibi konuşuyosun bi çor bi sus dedi. beyninde betonmu var s.kik dedi.

eğitimsiz falan diye düşünürsünüz belki. lisans üzerine yurtdışında master yapmış bi şirketin genel müdürü konumunda şuan. yani işinde başarılı eğitimi olan bi insan. ailesine karşıda sinirlendimi kırıcı, küfür etmesede ağır konuşabiliyor. Tabiki hiç kimseye bana ettiği küfür hakaretleri etmiyodur. Dersenizki çok sindirmişsin, haklısınız çok taviz verdim ve artık ne yapmam gerektiğini bilmiyorum çok yıprandım.

evliliğin ilk 3 yılı yurtdışında yaşadık çalışıyodum bende, Türkiyeye döndük işe girmedim çocuk yapıcaz diye. 30 yaşındayım çocuk çok istiyorum ama böyle bir ilişkide kendimi zor ayakta tutabiliyoken nasıl yapabilirimki.
o yüzden o konu bile değil şu durumda..

çok kısa bi örnek daha vereyim. Eşim annemin çok kibirli vs olduğunu düşünüp yaşlandığında ona bakmam yardım etmem demişti. üzülmüştüm çok üzerinde durmamıştım boş konuşuyo sinirden heralde diye. Annem rahatsızlandı ben yemek yapmaya gittim, anneme dedimki biz varız anne merak etme, bunuda eşime anlatırken biz miz yokuz diye çıkıştı kılımı kıpırdatmicağımı söylemiştim dedi bana kal geldi oda noldu dunkof gibi bakıyosun unuttunmu yine konuştuklarımızı mal mal kaldın dedi. bende söylediklerine diyecek bişey bulamadım dedim. bana hakaret etmek hoşuna mı gidiyo ve annem hastayken dahi nası bu kadar kinli olabiliyosun kadın sana ne yapmış dedim. aptal olmazsan aptal muamelesi yapmam zaten sürekli kapasiteni artırmaya çalışarak geçiyo ömrüm dedi vs... ben tepki koyup çekilincede daha sonra bana ailemin bana destek olmadıklarını ama benim çok saf olup iyi niyetimden bunları yaptığım için onun sinirlendiğini vs söyleyip hakaretler için özür diledi. Ailem standart iyi bir ailedir. Beklediğim ilgiyi her zaman göremediysemde ekstrem bir durum yok. bunuda yorum yaparken belki örnek olur diye yazdım.. Ailemlede ilgili arada böyle garip şeyler söylüyo...

bu durumlar değişirmi sizce.. artık gözümü açmak ve huzurla yaşamak istiyorum.
işin en kötü yanı kendini her zaman akıllı, benden üstün, ve haklı görmesi....

saygıyı nasıl kazanabilirim veya siz olsanız ne yaparsınız... teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Minel00 .!.:

Bu adam sana saygı duymaz. Duyamaz.
Kaybetme korkusu da yok çünkü.
Her şeye rağmen yanında durarak çok kez bunu ispat etmişsiniz.

Lütfen kendinize ve ailenize o saygı duymasa da siz saygı duyun.
Ve böyle bir psikopati baba yapmayin

Genişletmek için tıkla...

Samsonn .!.:

Niye değişsin ki? Eğitimi bile yontamamış malın daniskası olan kendisini....

Benim de böyle bir arkadaşım vardı. Çok eğitimli kocasından yıllarca dayak yiyeyerek yaşadı.

Değişen tek ne oluyor biliyor musunuz? Kadın kabulleniyor, normaliniz gördüğünüz muamele oluyor, hayattan fazlasını beklemekden vazgeçiyorsunuz.

Bu konuların klişesi kocamı çok seviyorum eklenmemiş buraya en azından. Ya n'olur bir de çocuğun başını yakmayın bari. Evladına da aynı size davrandığı gibi davranacak bu hödük.

Genişletmek için tıkla...

lucy whitmore .!.:

dunkof kelimesine kadar alamancı mi acaba diye düşünüyordum, emin oldum. Bu alamancı erkeklerin hepsi mi böyle acaba ? benim şu an ayrı olduğum eski sevgilim de aynı böyleydi.gerci ben o halini gördükten sonra tek derdim ondan kurtulmaya çalışmak oldu ama bir anda da yapamadım bunu beni farkında olmadan o kadar sindirmis o kadar ezmiş ki, ufak şeyde arkasına bakmayan ben küfürleri bile sineye çeker olmuştum. böyle sanki büyülü gibiydim gerçekten. ayrılmaya çalıştığımda ettiği küfürler bile seninkiyle aynı. Hala peşimi bırakmış değil ama Allahtan aynı ülkede değiliz.

velhasıl seni çok iyi anlıyorum, aynı karakterde ve belki de daha kötüsü bi adama 3 yıl kadar tahammül etmiş biri olarak söylüyorum, sakın bu adamdan çocuk yapma kardeşim. böyle bir adamla ömür geçmez. kendinin değerinin farkında ol ve bu değeri görüp bunu sana hissettirecek bir adamdan çocuk yap yapacaksan. yoksa bu adamla işkence dolu hayata bir can daha getirip onun da hayatını karartacaksin. çocuk olursa değişir sanma sakın, kimse değişmez, hatta aksine daha da çığırından çıkacak çocuk olursa. şu an tek düşüncen bence "bu adamdan nasıl kurtulurum?" olsun. yolunu bu düşünceye göre çizmeye başla ona hissettirmeden. dünyaya bir kere geliyorsun neden bi deliyle esir hayatı yaşayasın? Ben şu an gerekirse kimse olmasın hayatımda hiç önemli değil, en azından huzurum var diye şükrediyorum. ya evlenseydim diye düşünüyorum. şu başlığı okuyunca bile şükrettim. Sen de ilerde keşke diyen değil, çok şükür diyen ol.

Genişletmek için tıkla...