- 28 Mart 2016
- 6.641
- 13.447
Ahahhahaa dinsizin hakkından imansız gelşrmiş
Ahahhahaa dinsizin hakkından imansız gelşrmişBenim bir akrabamın Geri zekalı kocası böyleydi
Kimseyi beğenmezdi dötüm ve ailesi
Şimdi başka biriyle evlenmiş sustallı maymuna dönmüş
Benim akrabamda yaptığı gibi başkasının ailesinin yanında küçük düşürmeye çalışmış suratına yediği bacanak yumruğuyla kendine gelmiş
Kadın ne ayrılıyor ne bunun tek sözünün altında kalıyormuş
6 ayda kelaynak kuşu gibi kaldı
Beter olsun
Aynen elin yumruğunu yemeyen kendininkini balyoz sanıyorAhahhahaa dinsizin hakkından imansız gelşrmişhelal olsun o bacanağa da, o kadına da. Öylesine böylesi yaranır. Buluyolar kibar zarif kadınları, kendi kabalıklarıyla bi halt ettik sanıyolar.
akrabanız haberlerini duydukça oh diyodur.. İlahi adalet ne güzel bir şey :)Aynen elin yumruğunu yemeyen kendininkini balyoz sanıyor
Bilmiyor ki kendi pisliğinden susmuyor kadınlar hanımefendilikten susuyor ama bilmezler öylesi layık işte onlara
Eşiniz narsist. Düzelir mi? Pek sanmıyorum. Ettiği küfürler akıllara zarar. S.kik ne demek? Çıldırdım burda hayvan herif.
Müdür olmuş da bi b.k olamamış. İnsaniyet vicdan sıfır. Sizin gibi sabırlı bir eş bulmuş kıymet bilmiyor. Ömür geçmez böylesiyle. Kımıldayın, bir şeyler yapın. Yoksa kalacaksınız öyle. Yaşınız genç ne güzel günler var önünüzde..
O herif sadece kendini sever, kendiyle sevişir öyle mutlu olur, manyak çünkü.. Başkasının yumruğunu yemeyen kendi yumruğunu demir zannedermiş hesabı, o çok beğendiği aklını birgün bir gömerler neye uğradığını şaşırır. İnsani eğitim ve kendini yetiştirme eksi 1 milyon.. Olmamış bu herif.. Anana babana söyle seni yeniden yapsınlar olmamışsın sen deyin.. O ona yeter.
O zaman kendine kücük bir bavul hazirla ve annende kal. Dedigim gibi dinlenip, annen ile konustugunda beraber ilk is bir avukata gidin. Avukatin sana yasal süreci anlatmasi bile, bosanmanin hayal degil, gercek olabildigini düsündürür sana.
Su an cok pasifsin, kimildamadigin sürecte bosanmak hep hayal kalacak senin icin. Mecbur bisey yapmalisin. Annene herseyi anlatmak bile büyük adim.
Avukat ile konustukan sonra, esin ile konusabilirsin. Esinin agresiflesecegini düsünüyorsan yaninda bir arkadas, kuzen felan biri olsun.
o yüzden harekete geçin dedim ya, yoksa bu psikolojik şiddetle mahvolursunuz. Bunu kendinize yapmayın. Eşinizin ruhu hasta sizi de hasta etmesine izin vermeyin. Bu tip erkekler siz sessiz kaldıkça sizi pasif ve ezik görecektir, hakkından gelin bi dişkerinizi çıkarın da desturla alsın adınuzı ağzına hadsiz pislik s.k.kmişBen kendim olmaya calisarak baslayacagim ise. Kimsenin altinda ezilerek degil kendimi hatirlayarak, cok zamandir yapmadigim bisey bu hep esimin dediklerine gore yasadim. Sonrasi insallah kolay ve guzel olur , kaldigim yerde kalirsam yine seneler sonra bunlari konusuyor olurum ondan korkuyorum...
seni o kadar iyi anlıyorum ki ben anlatsam bu kadar olurdu. Bir uzman teşhis koymuş ama benim eski sevgilimle ilgili fikrim bipolar olduğu. mutluyken inanılmaz mutluyuz, bana ne kadar aşık olduğundan eminim, öyle anlarda dünyanın en mutlu kadını oluyordum hayatım boyunca hiç böyle aşık hissetmedim ama kavgalıyken o adamın içine sanki şeytan giriyordu. kullandığı kelimeleri bir duysan tanımadığın halde kızım sen salak misin dersin, daha ilk seferde neden bırakmadın diye. Her seferinde en tepeden düşmüş gibi oldum ama sonra ayrı kaldığımızda bunları unutup onu özlemeye başladım ve o beni yine en tepeye çıkarıp yine aşağı bıraktı. Bu kısır döngü sonu gelmez bir hal alınca anladım. şükürler olsun artık onu sevmiyorum. ama üzerimde bıraktığı enerji düşüklüğünü tarif edemem. ozguvenimin ayarıyla oynadı.Alamancı değil aslında. ama o kelimeyi sıkça kullanır..
anlattıkların gibi benimde yaşadıklarım, başından itibaren büyülenmişçesine davranıyorum ve kendimi çok sindirilmiş ve güçsüz hissediyorum. bide bu bi döngü, kavga olmayınca güzel geçen zamanlarımızda baştan güvenmeye inanmaya başlıyorum sonra her seferinde yıkıma uğruyorum. o inanma güvenme sürecindede hep düzelir belki değişir mutlu oluruz diye düşünüyorum. sonra hüsran yine hakaret aşağılama.... ne yapsam suçta bende oluyo bende kendimi suçlar oldum artık.. nası bitireceğimi napıcağimi bilmiyorum kendimi suçlamadan yeni yol nası çizicem..
bide eşim ilk başlarda çok ilgili çok iyiydi nişanlandıktan bir süre sonra değişti yavaş yavaş hatta en çok evlendikten sonra değişti o beni el üstünde tutan değer veren insan gitti yerine benim hatamı gözeten sürekli kendiyle beni kıyaslayan ve altta kalmamı isteyen bi adam geldi. günden güne küfürlerin derecesi arttı... bi şekilde alıştım bu muameleye malesef kendimi kurtarmak için yada ne yapmam gerekiyosa acı gerçeklerle yüzleşmem gerekiyo o yüzden konu açtım buraya...
seni o kadar iyi anlıyorum ki ben anlatsam bu kadar olurdu. Bir uzman teşhis koymuş ama benim eski sevgilimle ilgili fikrim bipolar olduğu. mutluyken inanılmaz mutluyuz, bana ne kadar aşık olduğundan eminim, öyle anlarda dünyanın en mutlu kadını oluyordum hayatım boyunca hiç böyle aşık hissetmedim ama kavgalıyken o adamın içine sanki şeytan giriyordu. kullandığı kelimeleri bir duysan tanımadığın halde kızım sen salak misin dersin, daha ilk seferde neden bırakmadın diye. Her seferinde en tepeden düşmüş gibi oldum ama sonra ayrı kaldığımızda bunları unutup onu özlemeye başladım ve o beni yine en tepeye çıkarıp yine aşağı bıraktı. Bu kısır döngü sonu gelmez bir hal alınca anladım. şükürler olsun artık onu sevmiyorum. ama üzerimde bıraktığı enerji düşüklüğünü tarif edemem. ozguvenimin ayarıyla oynadı.
gerçekten o hayatimdayken, mutluyken her şey çok iyi gidiyordu bana inanılmaz şans getirdiğini söyleyebilirim ama hayatımdan her çıkışında bir sürü şey ters gitmeye başladı. Yani onsuzluğa her alışmaya başladığımda, beni ona sanki uyuşturucu bağımlısı biri gibi ihtiyaç duyuracak şeyler oldu. burada böyle şeyler konuşmak istemiyorum ama büyü mü yaptı diye bile düşündüm. yaşadıklarıma tanık olan kız, erkek farketmeksizin bütün arkadaşlarımin yorumu bu oldu. Yani böyle şeylere inanmayan bir arkadaşım bile bu adamda başka bir şey var kötü bi enerji, normal olmayan başka şeyler sanki demişti. Stockholm sendromu diye bir şey var, resmen o haldeydim. Şu an hala peşimi bırakmış değil, uzakta da olsa takip ediyor. numaramı değiştirip her şeyi kapatmak istiyorum ama bi taraftan da öyle daha fazla tedirgin olacağım için yapmıyorum. diğer türlü bir anda karşıma çıkma fikri beni korkutuyor. Bana ulaşırsa bir şekilde idare edip ne yapacağımı düşünme fırsatım olur diye yapmıyorum.
senin durumun çok daha zor, bu adamla aynı evi paylaşıyorsun. Allah yardımcın olsun ama buraya gelip bu konuyu açtığında sana yaptığımız yorumlar bile Allah'in sana yardımcı olduğunu gösterir aslında görmesini bilene. Ben yaşadıklarımı ve artık ondan nasıl koptuğumu, bu yaşadığın şeyin kesinlikle aşk olmadığını yazıyorum sana birinci elden. okuma fırsatım olmadı ama eminim çok güzel yorumlar yazmışlardir, çok güzel yol gösterenler olmuştur. bu adam hasta ve onunla geçirdiğin her gün sen de hastalaniyorsun. benimkinin yüzüne söyledim hasta olduğunu, annesine bile söyledim. annesi kabul etmedi, bilmiyorum belki de konduramadi evlat sonuçta ama o kabul etti. doktora gitmeyi bile kabul etti tabi benim onunla uğraşacak sevgim kalmadı.
bir anda kopman çok zor ama bu yaşadığın şey sevgi asla değil, aşk da değil ama zaten aşk da olsa asla sevgiye dönüşmeyecek geçici bir duygu olduğuna emin ol. o adamın iyileşmesini bekleme, sen kendini iyiletirmeye odaklan, şu an bağımlı gibi davranan sensin. eroin bağımlılığı gibi düşün. Her geçen gün kendine bu adamın igrenc küfürlerini enjekte ediyorsun. halbuki ona ulaşacak imkanım olmasa, yani o artık hayatında olmasa ruhun günden güne arınmaya başlayacak. Bir önceki mesajimda dediğim gibi su an tek düşüncen, "bu adamdan nasıl kurtulurum? olsun ve yolunu bu düşünceye göre çizmeye başla.
Kendi kendinizi boşuna oyalıyor ve kandırıyorsunuzcok tesekkurler mesajin icin...
aynen bende soyledigin gibi seyler yasiyorum, sanki kendimi bagimli gibi hissediyorum bazen. bu belli bir donguye alismak aslinda, hani biliorumki bu kufurlerin hakaretlerin arkasindan guzel gunler gelecek vs. baska bi opsiyonumun olmadigini dusunup kabul etmek durumu ve bi sekilde sineye cekmek. ilk etapta kendi degerimi bilerek kendime saygi gostererek baslayacagim. esim hadsizlik ettiginde gerekli tepkileri verip ona gore davranicam. ben hep kaybetme korkusu ve tedirginlikle gerekli tepkiyi bile veremedim. artik kendimi on plana koyup ona gore davranicam ve bakalim bendeki degisimle kaybetme korkusu yasayacakmi, yasamazsa ve bu sekilde devam edersede hazir oldugum zamanda ya terapi sarti koyucam yada yok banane bosanalim resti falan cekersede terkedicem. kendimi buna hazirlicam oncelikle yoksa bu gordugum muamele hic degismeyecek biliyorum.
ben kendime layikmis gibi davrandigim icin esimde bi sakinca gormuyo bana hakaret kufur etmekte. sinirlarini koymasi gereken kisi benim artik biliyorum. biz kendimizi korumadikca kimse haddini bilmiyo onu anladim. en azindan haddini bilmez insanlar kendiliginden duzelmiyo yani, kendi benligimiz icin yapmaliyiz bunu..
sizin kurtulmaniza sevindim , evlenmemissiniz bu cok daha iyi bence ayrilmaniz bi bakima daha kolay olmustur. umarim gelecek hayatinizda onunuze sizin degerinizi bilen ve gercek sevgiyi goreceginiz insanlar cikar ...
Kendi kendinizi boşuna oyalıyor ve kandırıyorsunuz
Eşinizin sorunlu olduğu zaten çok açık ama burada esas soru şu; siz neden vermeniz gereken tepkileri vermiyorsunuz? Sergilemeniz gereken duruş kesinlikle bu değil. O yüzden onu değiştirmekle falan uğraşmayın aksine ‘ben neden buna izin veriyorum’ konusunu sorgulayın. Siz değişirseniz ve farkındalık kazanırsanız zaten yapmanız gerekeni göreceksiniz.
Bende bilmiyorum neden veremedigimi.
kufur hakaret duysamda sinirlenmiyorum artik cogu zaman, hissizlestim o duruma karsi.
Eskiden daha cok sinirlenir daha cok uzulur aglardim, artik fazla bisey hissedemiyorumda sadece konusarak soylediklerinin yanlis oldugunu anlamasini bekliyorum ama oda olmuyo. Hatirladigim kadariyla siz psikologtunuz. Sizce ne gibi sebepleri olabilir tepkisizligimin?
Zamanla bu durumu normalleştirmiş olabilirsiniz, özdeğer ve özgüvenle ilgili problemleriniz olabilir, kaybetme, terkedilme, yalnız kalma korkusu olabilir.. Yüzyüze görüşme yapmadan sebebini bilmek zor tabi ki. Onun psikolojik şiddetini tolere etmenize neden olan kaygıyı bulup ortadan kaldırmak gerekiyor. O olmazsa ne olur, sorusuna yanıt bulmak gerek.. Benim size tavsiyem bir psikoloğa gidin ve bireysel terapi alın. Önce bi sizin kendinize gelmeniz lazım..
sema terapi aliyorum aslinda, ama psikolog cok detayli anlatmiyo, yani sebebini kendim bulmami istiyo sanirim ama bu sekilde cok zor, ben bu dongunun icinde yasarken farkindaligimi arttiramiyorum.
kendi farkettigim terkedilme/kaybetme korkumun oldugu..
esimin narsist oldugunu dusunursek sizce tartisma esnasinda bana kufur hakaret etmeye basladigi durumlarda ne demem gerekir nasil bir tepki vermeliyim? uste cikmaya calisayimmi onun yaptigi gibi , her lafina cevap vereyimmi? yoksa kisa kesip ortamdan uzaklasayimmi? veya baska bi cozumu varsa soylerseniz sevinirim....
Aslında işte tam olarak terkedilme-kaybetme korkunuz olduğu için hala ona göre kendinize şekil vermeye çalışıyorsunuz. Bu kaybetme korkunuz sizi sürekli uzlaşma ve çözüm arama yoluna sürüklüyor. Peki ya çözümü yoksa, her iki seçenek de çözüm değilse? Farkındaysanız ‘vazgeçme’ gibi bir seçenek hiç aklınızdan geçmiyor çünkü terkedilme korkunuz fazla, acı çekmekten korkuyorsunuz. Eşiniz sizi terketse mesela ne olur, oturun içtenlikle bunun cevabını yazın. Çözüm o cevapta gizli. Ayrıca özgüven üzerine kitaplar okumanızı tavsiye ederim, psikologların yazdığı çok güzel kitaplar var.
Dogru soyluyosunuz. Ayrilmak gibi bir opsiyon yok kafamda ona gore bi cozum bulmaya calisiyorum hep, bu durumda esimle uzlasmaya calisarakta aslinda onun bana olan saygisizligini artirmis ve egosunu beslemis oluyorum. O uzlasmayi zayiflik olarak goruyo muhtemelen.
Ayrilsak yalniz kalirim, daha gucsuz zayif olurum gibi hissediyorum.. bi endise korku duyuyorum.
Bundan daha kotu nasi olabilir mantiken cevabini veremesemde hissettigim bi endise var
cok tesekkurler mesajin icin...
aynen bende soyledigin gibi seyler yasiyorum, sanki kendimi bagimli gibi hissediyorum bazen. bu belli bir donguye alismak aslinda, hani biliorumki bu kufurlerin hakaretlerin arkasindan guzel gunler gelecek vs. baska bi opsiyonumun olmadigini dusunup kabul etmek durumu ve bi sekilde sineye cekmek. ilk etapta kendi degerimi bilerek kendime saygi gostererek baslayacagim. esim hadsizlik ettiginde gerekli tepkileri verip ona gore davranicam. ben hep kaybetme korkusu ve tedirginlikle gerekli tepkiyi bile veremedim. artik kendimi on plana koyup ona gore davranicam ve bakalim bendeki degisimle kaybetme korkusu yasayacakmi, yasamazsa ve bu sekilde devam edersede hazir oldugum zamanda ya terapi sarti koyucam yada yok banane bosanalim resti falan cekersede terkedicem. kendimi buna hazirlicam oncelikle yoksa bu gordugum muamele hic degismeyecek biliyorum.
ben kendime layikmis gibi davrandigim icin esimde bi sakinca gormuyo bana hakaret kufur etmekte. sinirlarini koymasi gereken kisi benim artik biliyorum. biz kendimizi korumadikca kimse haddini bilmiyo onu anladim. en azindan haddini bilmez insanlar kendiliginden duzelmiyo yani, kendi benligimiz icin yapmaliyiz bunu..
sizin kurtulmaniza sevindim , evlenmemissiniz bu cok daha iyi bence ayrilmaniz bi bakima daha kolay olmustur. umarim gelecek hayatinizda onunuze sizin degerinizi bilen ve gercek sevgiyi goreceginiz insanlar cikar ...