- 4 Mayıs 2024
- 128
- 153
- 34
-
- Konu Sahibi Nanelilimon11
- #41
Selam vermezdiBen baştan öyle bir evlilik tercih etmezdim. Anne babasını silemiyor insan. Günün sonunda da işte kendinize yapılanları silmenizi bekliyor. Aynı durumda kendi olsaydı sizin ailenizle görüşür müydü mesela?
İnsanın gururu ve şerefi her şeyden önce gelir. Namusuma laf edip, bana hakaret eden insana sümüğümü atmam.Selam vermezdi
Teşekkür ederim aynı düşüncedeyim bu yüzden kardeşleri ile de görüşmem.İnsanın gururu ve şerefi her şeyden önce gelir. Namusuma laf edip, bana hakaret eden insana sümüğümü atmam.
ben kırgın olmanızı çok iyi anlıyorum amaAnne ve babasına gidiyor, özel zamanlarda hastalık, bayram gibi durumlarda ben de eşlik ediyorum.
Anne ve babasına hiç lafım sözüm yok ama kırgınlığım çok..
Kardeşleri ile çok tartıştık çünkü bana hakaret vari, iğneleyici çok konuşmaları oldu..
Onlarla hiç bir durumda görüşmüyorum m
Kendisi yine gerekirse konuşuyor..
Mesele bunlar değil.
Bütün zor zamanları geçirdik.
Babamlarin desteği ile.
Ben ne ev ne dükkan konusunu ağzıma bile almadım.
Annesi hastalandı kendi kızları gitmedi ben gittim geldim yine de.
Ama bana şimdi, ben herseyi unutalım, zaman geçti bosver.
Gidelim gelelim dediği vakit sinirlerim tepeme çıkıyor m
Ne yeni gelin oldum ne lohusalik bildim m
Borca battık evini sat demedim m
Babam, herseyi halletti.
Bir bardak su ikram etmediler.
Çok kırgınlimlarim var.
Çok olaylar var.
Bende kayinvalidemle gorusup konusmuyorum.. Bana cok saygisizligi oldu özellikle arkamdan. Eşim konusuyor, telefonda kayinvalidem esimin beni besledigine kadar konusuyor. Ben gorusmeme karari aldim evet ama esime karisamam. Ne olursa olsun ailesi, konusup gorusmesine karismak bana dusmez diye dusunuyorum.. Gidip gormek istiyorsa gorsun, konusmak istiyorsa konussun ben karismam banane. Siz de buna karisamazsiniz ne yazikki, bazi insanlarin huyu suyu kotu naparsan yap, annesi de oyle ki kendide kabul ediyor ama sonucta annesi, atsan atilmaz satsan satilmaz.Günaydın hanımlar...
Eşimle 5 yıllık evliyiz.. Aramızda 10 yaş farkımiz var.. Evlilikten öncede 5 yıl birliktegimiz oldu, toplamda 10 yıldır birlikteyiz..
Acı tatlı bu zamana geldik.. Ancak acısı tatlısından çoktu..
Evlilik birliğimizin kurulabilmesi için, inanılmaz derecede mücadele ettik.. Mücadelenin büyüğü bendeydi.
Eşimin içinde bulunduğu ortam gerçekten son derece zor ve kötüydü...
Ailesi, bizim evlenmemizi hiç istemediler, bunun için kendilerince pek çok sebebi vardı..
Ben aynı mezhep ten değildim..
Eğitimli, kültürlü bir kadindim onların tabiri ile tehlikeliydim.
Biz evlenir isek anne ve babalarının sorumluluğu onların üzerine kalacaktı yada paylaşılacaktı.
Eşimin kendi evinde oturuyordu anne ve babası, olur da biz orda yaşamak istersek, anneleri de rahatsızdı sorumluluk alırlar diye ödleri koptu resmen..
Hatta bunları benim yakınımda konuştular..
Bir kaç örnekle anlatayim, eşimle görüştüğümuz için, ablası üzerine kaldın kardeşimizin dedi...
Diğeri dedikodular yaptı.
Diğeri araştırma yaptı hakkımda...
Daha da neler neler..
Çok uzatmayım. Zorlu bir mücadele ile evlendik.
İkimiz ve benim annem babam vardı yalnızca..
Eşimin aile bireylerinin evinde bir bardak sularını içmek dahi kısmet olmadı...
Yalnız evlendik, dogum yaptım gelen olmadı..
Anlatmaya kalksam sayfalar yetmez..
Çok ciddi maddi sıkıntılar, işsizlik, hastalık neler geldi geçti...
Şimdi sorun ne derseniz.?
Eşim, onları hayatımıza çekmeye çalışıyor..
Kesin bir dille reddettim..
İhanete uğramış gibi hissediyorum..
Daha önce de defalarca konuştuk lakin anlamıyor...
Periyodik olarak, onlarla görüşmek istiyor...
Zaman geçti hersey unutulsun istiyor... Dillendirmesede, belli ediyor..
Seviyorsun, sayıyorsun, hakaretlere maruz kalıyorsun, parasız pulsuz her şeyine tamam diyorsun ve sonuç bu...
Kendisi görüşsün siz karışmayın diyebilirsiniz ancak ben bu sözlere ve hareketlere onunla olduğum için maruz kaldım...
Ve kesinlikle görüşmüyorum..
Onun görüşmesinde beni çok rahatsız ediyor..
Çünkü olayların nereye gideceğini tahmin ediyorum.. Cok üzülüyorum..
Hanımlar bir konu yanlış anlaşıldım.
Eşim zaten görüşüyor. Bayramdan bayrama bende anne ve babası ile görüşüyorum.
Normal zamanda görüşmüyorum.
Eşim maddi manevi destek de oluyor.
Çok yakın olmak istiyor demek istediğim buydu...
girilmez tabi kiİşin komik tarafı şuanne babasi ve kardeşleri benimle konuşmak görüşmek istemiyor.
Eşim istiyor ki biz gidelim görüşelim, kırgınlık bitsin..
Hadi anne babasına gittik geldik bitti diyelim.
Kardeşleri benim namusuma dil uzattı.
Paragöz dediler ki ben bir tane toka bile alınmadan evlendim.
Dedikodumu yaptılar ve yüzüme karşı seni istemiyoruz dediler ben bu İnsanlarla nasıl aynı ortama girebilirim?
Siz girer misiniz?
Ablasj geldi gitti geçen yıl. Haftada 3 5 kez sonra aniden küstü neymiş ben kardeşi ile konuşmuyormusum ondan. Sen gelirken de ben konuşmuyordum.
O kadar saçma sapan ki hersey
Çok uzatıp, sıkmak istemedim sebebi bu.Konuyu açarken düzgün ifade etmemişsiniz, o yüzden herkes sizi haksız bulmuş. Gelen cevaplara göre konuyu çevirmediyseniz haklısınız kesinlikle. Kendiniz gitmeyin, bu konuda geri atmayın. Eşiniz ne yapıyorsa yapsın.
Bir insan anne babasıyla yakın olmasın istemek ne kadar toksik bir davranış farkında değil misiniz?Günaydın hanımlar...
Eşimle 5 yıllık evliyiz.. Aramızda 10 yaş farkımiz var.. Evlilikten öncede 5 yıl birliktegimiz oldu, toplamda 10 yıldır birlikteyiz..
Acı tatlı bu zamana geldik.. Ancak acısı tatlısından çoktu..
Evlilik birliğimizin kurulabilmesi için, inanılmaz derecede mücadele ettik.. Mücadelenin büyüğü bendeydi.
Eşimin içinde bulunduğu ortam gerçekten son derece zor ve kötüydü...
Ailesi, bizim evlenmemizi hiç istemediler, bunun için kendilerince pek çok sebebi vardı..
Ben aynı mezhep ten değildim..
Eğitimli, kültürlü bir kadindim onların tabiri ile tehlikeliydim.
Biz evlenir isek anne ve babalarının sorumluluğu onların üzerine kalacaktı yada paylaşılacaktı.
Eşimin kendi evinde oturuyordu anne ve babası, olur da biz orda yaşamak istersek, anneleri de rahatsızdı sorumluluk alırlar diye ödleri koptu resmen..
Hatta bunları benim yakınımda konuştular..
Bir kaç örnekle anlatayim, eşimle görüştüğümuz için, ablası üzerine kaldın kardeşimizin dedi...
Diğeri dedikodular yaptı.
Diğeri araştırma yaptı hakkımda...
Daha da neler neler..
Çok uzatmayım. Zorlu bir mücadele ile evlendik.
İkimiz ve benim annem babam vardı yalnızca..
Eşimin aile bireylerinin evinde bir bardak sularını içmek dahi kısmet olmadı...
Yalnız evlendik, dogum yaptım gelen olmadı..
Anlatmaya kalksam sayfalar yetmez..
Çok ciddi maddi sıkıntılar, işsizlik, hastalık neler geldi geçti...
Şimdi sorun ne derseniz.?
Eşim, onları hayatımıza çekmeye çalışıyor..
Kesin bir dille reddettim..
İhanete uğramış gibi hissediyorum..
Daha önce de defalarca konuştuk lakin anlamıyor...
Periyodik olarak, onlarla görüşmek istiyor...
Zaman geçti hersey unutulsun istiyor... Dillendirmesede, belli ediyor..
Seviyorsun, sayıyorsun, hakaretlere maruz kalıyorsun, parasız pulsuz her şeyine tamam diyorsun ve sonuç bu...
Kendisi görüşsün siz karışmayın diyebilirsiniz ancak ben bu sözlere ve hareketlere onunla olduğum için maruz kaldım...
Ve kesinlikle görüşmüyorum..
Onun görüşmesinde beni çok rahatsız ediyor..
Çünkü olayların nereye gideceğini tahmin ediyorum.. Cok üzülüyorum..
Hanımlar bir konu yanlış anlaşıldım.
Eşim zaten görüşüyor. Bayramdan bayrama bende anne ve babası ile görüşüyorum.
Normal zamanda görüşmüyorum.
Eşim maddi manevi destek de oluyor.
Çok yakın olmak istiyor demek istediğim buydu...
Ben ayrıldım.. Eşim çok ağladı bize geldi.girilmez tabi ki
yalnız şu var işte zaten balık baştan kokmuş
bu kadar çirkinlik yaşandıktan sonra evlenmek de olmazdı aslında
Ben ayrıldım.. Eşim çok ağladı bize geldi.girilmez tabi ki
yalnız şu var işte zaten balık baştan kokmuş
bu kadar çirkinlik yaşandıktan sonra evlenmek de olmazdı aslında
Eğer aranızda kavga, hakaret tarzı bir şey yoksa evet yapılır; diğer türlü destek olmayışları eşinizin problemi.Bakin kardeşlerinden ciddi zararlar gördük..
Anne babası hakkında hiç konuşmamaya özen gösteriyorum ama bana gel gidelim, gelsinler dediği vakit gerçekten çok sinirleniyorum..
Sanırım anlatamıyorum.
Hiç bir şeyim izde kendileri bize destek olmadı ve o evlatlık görevini yapıyor ama ben yapmak zorunda mıyım? Siz olsanız yapar mısınız?
Duygularıma tercüman olmuşsunuz teşekkür ederimben kırgın olmanızı çok iyi anlıyorum ama
bu hikaye %99 böyle oluyor zaten
bu ülkede kadın evlenmek için öyle çook çoook çaba göstermemeli. evliliği sürdürmek için de madden ailesini yormamalı.
evlenirken ailesini ikna eden susturan, emek/para harcayan, evi varsa orayı açan değilse kirayı ödeyeceğini bilen erkek olmalı. babamın evi de olsa gidip oturmam (zaten yok). baba öde kocamın borcunu demem. istenmeyen gelinsem mezhep vs sorunsa adama bi bakarım benden çok o mücadele ediyor mu, beni ezdirmemek için kurdeşen döküyor mu...
bakın asla ataerkil kafada bir insan değilim
evli de değilim, evlenmeye meraklı da değilim. kadın-erkek olarak rollerimiz, yüklerimiz aynı olsa sorun yok. ama değil. siz gelinsiniz diye kocanız sizden bunu bekleyebiliyor. bu böyle işte, koca kişisi de bir yerden sonra illa topluma ayak uyduruyor çünkü işine öyle geliyor!
ben bekarken kiramı faturamı ödeyip misler gibi geçiniyorum zaten. kafama göre gezip eğlenip kafama göre işime bakıp hayatıma istediğim kişiyi de alabiliyorum.
evliliğin zibilyon tane yükünü kadın çekiyor mu çekiyor bunu asla değiştiremiyoruz
e o zaman ne anladık evlilikten?
siz cefa çekmek için mi evlendiniz, dahası babanıza yazık değil mi?
Bence haklısınız, eşinizin anne babasıdır istediği zaman görüşür ama sizi mecbur bırakamaz buna hakkı da yok haddi de değil, sizin yerinizde olsam beni insan yerine koymayan, ahlakıma kadar laf eden kişilerle görüşmezdim, o ailesinin sözlerini istediği gibi yutabilir ama sizin yutmanızı isteyemez, kaldı ki sizin aileniz kucak açmış maddi manevi yanınızda olmuşlar, sizi geçtim sizin ahlakınıza laf ederek dolaylı yoldan anne babanızın ahlak anlayışına, ebeveynliğine laf eden insanları hangi yüzle sizin eve getirmeyi düşünüyorİşte mesele buraya geliyor sonra ben istemiyorum oluyor.. Ben anne ve babasına karışmıyorum.
Hastalık bayram seyran gidiyorum hepsi bu..
Kardeşleri neler neler dedi.
Ne büyük zararlar gördük.
Onları zaten görmek istemiyorum..
Ama ana baba hakkı olduğu için ben sessiz kalmaya çalıştıkça kendisi de beni zorluyor.
Doğum yaptım gelmediler evlendim gelmediler.
Ev ve dükkan konusunu borca batık bir halde olduğumuz zamanlar bile konuşmadım
Babam bütün borçlarımızı ödedi.
Şimdi ben kötü gelin oluyorum..
Teşekkür ederim. Ben zaten karışmıyorum..Bence haklısınız, eşinizin anne babasıdır istediği zaman görüşür ama sizi mecbur bırakamaz buna hakkı da yok haddi de değil, sizin yerinizde olsam beni insan yerine koymayan, ahlakıma kadar laf eden kişilerle görüşmezdim, o ailesinin sözlerini istediği gibi yutabilir ama sizin yutmanızı isteyemez, kaldı ki sizin aileniz kucak açmış maddi manevi yanınızda olmuşlar, sizi geçtim sizin ahlakınıza laf ederek dolaylı yoldan anne babanızın ahlak anlayışına, ebeveynliğine laf eden insanları hangi yüzle sizin eve getirmeyi düşünüyor
Keşke çevir kazı olsaydı da ben bu kadar uzulmeseydim..Konuyu açarken yazdıklarınızda yorumlarda yazdıklarınız birbirini tutmuyor .
Gelen tepkiler üzerine çevir kazı yanmasın yapmadıysanız ben sizi haklı buldum .
Siz hatayı baştan yapmışsınız . Size bu kadar hakaretler edildiği , istenilmediğiniz yerde olmamalıydınız .
kadına farklı mezhepten diye (muhtemelen kadın daha seküler bir tarzda erkek ailesi herhalde daha muhfazakar tarzda) namusuna kadar edilmedik laf kalmamışEğer aranızda kavga, hakaret tarzı bir şey yoksa evet yapılır; diğer türlü destek olmayışları eşinizin problemi.