Kızlar,
Eşim iş yerine 7-8 ay önce gelen bir kızla ben rahatsız olduğumu belirttiğim halde yakın. Eşimin de benim de karşı cinsten arkadaşlarımız var, problem o değil. Sorun, eşimin tavırları. Kızdan bahsederken "bir arkadaş" ekolünü kullanmasından kıllandım ilk olarak. Çünkü iş yerinde olanları bana her gün anlatır, iş o kıza gelince isim hiç geçirmedi. Sonra kızın eşime işle ilgili bir mesaj artarken fazla samimi bir hitap kullandığını gördüm. Her gün öğle yemeğine baş başa gidiyorlar. Bunlar olurken ben 7 aylık hamileydim.
Kızım doğunca eşimle bu konuyu sakince konuştum. Benden gizlemesinden rahatsız olduğumu, bu kadar samimiyse benimle de tanıştırması gerektiğini söyledim. Tamam dedi. Kızım 2 aylıkken iş yerinin bir organizasyonunda kızla tanıştım. Orada da ne eşimin ne de kızın tavırları hoşuma gitmedi. Kız masanın diğer ucundan eğilip eşimin kulağına bir şey söyleyince kan beynime sıçradı. Kalabalığın içinde bir şey belli edemedim ama eşimin bir kadınla burun buruna konuşması hoşuma gitmedi. Ben yakın erkek arkadaşlarımla bile böyle fiziksel yakınlık kurmuyorum. Yani bizim hayat tarzımız içinde bu olağan bir davranış değil.
O günden sonra eşimle bu konu hakkında tartıştık ama beyhude... Koca adam, boynuna tasma takacak da değilim... Bana aralarının bozulduğunu söylemişti ama yine yemeklere beraber gidiyorlarmış. Madem öyle, beraber de plan yapalım dedim. Acaba hata mı ediyorum, kızı tanımaya çalışarak?
Evet iş yerinde başbaşa öğle yemeği yemek aldatmak sayılmaz ama çok masum da gelmiyor. Abartıyor muyum? Ben işimi gücümü bırakıp evde kızımızla ilgilenirken beni bunlarla meşgul ettiği için eşime de kızgınım. Bu konuyu eşimle tekrar son bir kez konuşmalı mıyım? Yoksa eşşeğin aklına karpuz kabuğu düşürmesem mi? Ters tepmesinden korkuyorum açıkçası. Ne yapayım ben?
kısa ve etkili cümleler.
