Ben de ilişkimde böyle bir sorun yaşamak istemezdim. Ben buna nasıl izin verdim bana bir açıklar mısınız? Yetişkin insanların ilişkisinden bahsediyoruz. Ben onun annesi değilim o da benim çocuğum değil ki aramızda izin almalı/vermeli bi ilişki olsun. Yetişkin insanlar özgür iradeleri ile hareket eder ve bu hareketlerinin sonuçlarına katlanırlar. Ben kimsenin boynuna zincir geçiremem. Sürekli kontrol etmek zorunda kalacağım biriyle de evli olmak istemem. Eğer ki -bana göre- bir hata yaparsa sonucuna katlanır. Tek yapabileceğim bu.
Evi başına inen adamlar yapmıyor mu? Yapacak olan her türlü yapıyor. Hatta kısıtlanan, sürekli takip edilen insanlar daha çok yapıyor, yalan söylüyor. Ben ailemden de baskı görmediğim için baskıyla bir sonuç alınabileceğini hiçbir zaman düşünmedim. Hani çok katı babalar vardır , güya kızlarının hiçbir yere gitmesine izin vermezler, kızlarını iyi yetiştirdiklerini düşünürler ama kızlarının yemediği halt kalmaz gizli gizli. Bu da böyle. Benim ailesi çok baskı yapan bütün arkadaşlarım yalanla dolanla yine yapacağını yapardı.
Pasif derken? Konuştum, tartıştım, ültimatom verdim. Başka ne yapmam lazım mesela? Yani bence bu yargınız biraz ezbere olmuş. Aktif olunca ne yapılıyor? Evde cam çerçeve mi indirmek lazım, babamın evine koşmak mı? Ben blöf yapmıyorum. Dediğim gibi elimde kanıt yok, mesaj yok, iş dışında görüşme yok. Sadece güvenimi zedeleyici bir hareket gördüm, ki bu da 8 yıllık ilişkimde ilk kez oluyor. Onu konuştum, sizlerden de şüphelerimde haklı olup olmadığıma dair fikir aldım. Iyi ki yapmışım, kafamda her şey netleşti. Konuma yorum yaptığınız için çok teşekkür ederim. Forumu yıllardır takip ediyorum, sizin yorumlarınızı hep değerli bulurum. Ama bu konuda az veriyle fazla yargıda bulunduğunuzu düşünüyorum.
Ben pasif yada susan bir kadın değilim. Nasıl çenem çıktığını burada görmüyorsunuz sadece. Ve bu konu özelinde de kavgayla çözülebilecek bir şey olduğunu düşünmüyorum. Dediğim gibi hata yaparsa bedelini öder, onun seçimi.
Son olarak, şahsiyetime yapılmış herhangi bir hakareti kabul etmedim. Sanki bütün bunlar olurken ben köşede oturup ağlamışım gibi algılanıyor. Bunları dile getirdim, gerekli konuşmayı yaptım. Sadece hamile ve lohusa olduğum için kendimi daha da strese sokacak olaylar içine giremem. Çocuğumu düşünmek zorundayım. Bunu da asla pasiflik olarak görmüyorum.