Eşimin iş arkadaşıyla samimiyetini abartıyor muyum? Nasıl davransam?

Eşiniz çok dikkat çekiyor bence artık tamamen yok farz edin ya konu kapanır yada ne gizliyorlarsa açığa çıkar.
Eve gelme olayını ben yazmıştım sonuç ne olursa olsun peşinde el kadar bebek oldugunu bilecek
Kızına çok düşkün. Çok seviyorlar birbirlerini. Ona kıyabileceğini hiç sanmıyorum.
 
olursa da kendi kaybeder. Sonuçta ona muhtaç değilsiniz. Size ve en çok da kızına değer veriyorsa böyle birşeye girişmez. Girişirse de kendi bilir. Siz sürekli kafaya takıp kendinizi yıpratmayın. Bir şekilde ortaya çıkar yaparsa.Şimdilik eşinize güvenin. Akışına bırakıp hayatınızı yaşayın. Sürekli bu konuyu açarsanız zaten huzursuz olucak aileniz.
Valla beni kaybeden derdine yansın... inşallah konu burada kapanır.
 
Psikopatlık seviyesinde olmadığım için benim görüşme dediğim hiç kimseyle görüşemez. Görüşme diyorsam gerçekten rahatsız olmuşumdur. Rahatsız olduysam konu bitmiştir, onun mantıklı hiçbir açıklaması tutumumun değişmesine sebep olmaz.

İş yerinde başka insan mı yok sürekli aynı iki kişi yemeğe çıkacak. Kızla resmen sizden daha fazla özel zaman geçiriyor. Sizi alıp her gün 1 saat dışarda takılıyor mu beyfendi.
 
erkeği işyerindeki bir kadından kıskanmanın doğru olmadığını düşünüyorum. bak o kadın şöyle böyle sana ilgisi var diyince adamın aklına düşüyor. acaba bana ilgisi mi var gerçekten diyor. kendi ellerinizle o kadının varlığını eve sokup sohbetlere sokup sinirlenme ağlama bana göre doğru değil.sizi anlıyorum kıskanmanız normal ama adamın bunu bilmesine gerek yok. vay be ben ne önemliyim iki kadın benimle ilgileniyor olayları inanın sağlıklı değil. bunları adam düşünecek sizin uyarmanıza gerek yok. her erkek doğru yanlışı bilir. eğer salak bir adam olsaydı zaten evlenmezdiniz.
en kötüyü düşünelim. eşinizin o kadına ilgisi var diyelim. iyi de birkaç ay sonra iş yerinde konuşa konuşa sıradan olacak. sanki erkekler 50 yıl romantik de. kadın o kadar rahat cilveli bir tipse neden eşinizle olsun gözü daha paralı iş adamındadır zaten. kadını arasanız bu sizi aciz gösterir. siz onun insafına mı kaldınız ne münasebet. ben olsam adını bile anmam evde. eşiniz bahsederse sanki önemsiz bir şeyden bahseder gibi he he diyin. o kadına sizin evliliğinizde kriz yaratma gücü vermeyin çünkü hak etmiyor. bence kadının sevgilisi bile olabilir. boşu boşuna kendinizi üzmeyin. bekar zengin adam dururken eşi yeni doğum yapmış evli adamla olmaz o kadın tipolojisi. eşiniz size ait siz de ona. sevgiler.
Şöyle böyle demeye gerek yok. İlgisi var demeye de gerek yok, benim hayatımdaki adam her gün öğle yemeğini bir kadınla yalnız yiyemez. Aynı durumun tersi de geçerli, erkekler kendilerinin rahatsız olduğu hiçbir şeyi yapmamayı öğrenecekler konu bu aslında.
 
Güncellemeyi de okudum . Bence bir evlilik bu raddeye gelmemeli ya . Eşlerden biri buna izin vermemeli . Hergun karşı cinsten biriyle baş başa özel zaman ayirabilme konforu olmamalı . Bence bu rahatlığı siz de vermemelisiniz. Aldatan yine aldatır mı evet. Ama böyle göz göre göre yapamasin en azından.

Evlilikte saygı çok önemlidir. Buna çok katılıyorum eşime hakaret etmeyi bırakın ses yükseltmem . Ama yani adam bir kadının peşinde kaptırıp gidiyorsa da o evi bir başına indirmelisiniz . Sanki sizin de fazla rahat olmanız adama rahatlık veriyor gibi
 
Birde bana ilişkinizde çok pasif geldiniz adam sekiz aydır tanıdığı kadın için size ben istediğimle görüşurim kimse karışamaz diyor . Kadının dibine girdiği laf soktugu yemekte sırf suratiniz asik olduvi için size kızıyor . Bu adam her türlü üste cikabiliyor . Neden her şeye susuyorsunuz ki ? İşiniz kariyeriniz varmış . Bence şahsiyetinize bu kadar hakareti kabul etmeyin .
 
Kızlar,

Eşim iş yerine 7-8 ay önce gelen bir kızla ben rahatsız olduğumu belirttiğim halde yakın. Eşimin de benim de karşı cinsten arkadaşlarımız var, problem o değil. Sorun, eşimin tavırları. Kızdan bahsederken "bir arkadaş" ekolünü kullanmasından kıllandım ilk olarak. Çünkü iş yerinde olanları bana her gün anlatır, iş o kıza gelince isim hiç geçirmedi. Sonra kızın eşime işle ilgili bir mesaj artarken fazla samimi bir hitap kullandığını gördüm. Her gün öğle yemeğine baş başa gidiyorlar. Bunlar olurken ben 7 aylık hamileydim.

Kızım doğunca eşimle bu konuyu sakince konuştum. Benden gizlemesinden rahatsız olduğumu, bu kadar samimiyse benimle de tanıştırması gerektiğini söyledim. Tamam dedi. Kızım 2 aylıkken iş yerinin bir organizasyonunda kızla tanıştım. Orada da ne eşimin ne de kızın tavırları hoşuma gitmedi. Kız masanın diğer ucundan eğilip eşimin kulağına bir şey söyleyince kan beynime sıçradı. Kalabalığın içinde bir şey belli edemedim ama eşimin bir kadınla burun buruna konuşması hoşuma gitmedi. Ben yakın erkek arkadaşlarımla bile böyle fiziksel yakınlık kurmuyorum. Yani bizim hayat tarzımız içinde bu olağan bir davranış değil.

O günden sonra eşimle bu konu hakkında tartıştık ama beyhude... Koca adam, boynuna tasma takacak da değilim... Bana aralarının bozulduğunu söylemişti ama yine yemeklere beraber gidiyorlarmış. Madem öyle, beraber de plan yapalım dedim. Acaba hata mı ediyorum, kızı tanımaya çalışarak?
Evet iş yerinde başbaşa öğle yemeği yemek aldatmak sayılmaz ama çok masum da gelmiyor. Abartıyor muyum? Ben işimi gücümü bırakıp evde kızımızla ilgilenirken beni bunlarla meşgul ettiği için eşime de kızgınım. Bu konuyu eşimle tekrar son bir kez konuşmalı mıyım? Yoksa eşşeğin aklına karpuz kabuğu düşürmesem mi? Ters tepmesinden korkuyorum açıkçası. Ne yapayım ben?
Onu bunu bilmem de essegin âkli karpuzda kalmış dikkatli ol
 
Güncellemeyi de okudum . Bence bir evlilik bu raddeye gelmemeli ya . Eşlerden biri buna izin vermemeli . Hergun karşı cinsten biriyle baş başa özel zaman ayirabilme konforu olmamalı . Bence bu rahatlığı siz de vermemelisiniz. Aldatan yine aldatır mı evet. Ama böyle göz göre göre yapamasin en azından.

Evlilikte saygı çok önemlidir. Buna çok katılıyorum eşime hakaret etmeyi bırakın ses yükseltmem . Ama yani adam bir kadının peşinde kaptırıp gidiyorsa da o evi bir başına indirmelisiniz . Sanki sizin de fazla rahat olmanız adama rahatlık veriyor gibi
Ben de ilişkimde böyle bir sorun yaşamak istemezdim. Ben buna nasıl izin verdim bana bir açıklar mısınız? Yetişkin insanların ilişkisinden bahsediyoruz. Ben onun annesi değilim o da benim çocuğum değil ki aramızda izin almalı/vermeli bi ilişki olsun. Yetişkin insanlar özgür iradeleri ile hareket eder ve bu hareketlerinin sonuçlarına katlanırlar. Ben kimsenin boynuna zincir geçiremem. Sürekli kontrol etmek zorunda kalacağım biriyle de evli olmak istemem. Eğer ki -bana göre- bir hata yaparsa sonucuna katlanır. Tek yapabileceğim bu.
Evi başına inen adamlar yapmıyor mu? Yapacak olan her türlü yapıyor. Hatta kısıtlanan, sürekli takip edilen insanlar daha çok yapıyor, yalan söylüyor. Ben ailemden de baskı görmediğim için baskıyla bir sonuç alınabileceğini hiçbir zaman düşünmedim. Hani çok katı babalar vardır , güya kızlarının hiçbir yere gitmesine izin vermezler, kızlarını iyi yetiştirdiklerini düşünürler ama kızlarının yemediği halt kalmaz gizli gizli. Bu da böyle. Benim ailesi çok baskı yapan bütün arkadaşlarım yalanla dolanla yine yapacağını yapardı.

Birde bana ilişkinizde çok pasif geldiniz adam sekiz aydır tanıdığı kadın için size ben istediğimle görüşurim kimse karışamaz diyor . Kadının dibine girdiği laf soktugu yemekte sırf suratiniz asik olduvi için size kızıyor . Bu adam her türlü üste cikabiliyor . Neden her şeye susuyorsunuz ki ? İşiniz kariyeriniz varmış . Bence şahsiyetinize bu kadar hakareti kabul etmeyin .
Pasif derken? Konuştum, tartıştım, ültimatom verdim. Başka ne yapmam lazım mesela? Yani bence bu yargınız biraz ezbere olmuş. Aktif olunca ne yapılıyor? Evde cam çerçeve mi indirmek lazım, babamın evine koşmak mı? Ben blöf yapmıyorum. Dediğim gibi elimde kanıt yok, mesaj yok, iş dışında görüşme yok. Sadece güvenimi zedeleyici bir hareket gördüm, ki bu da 8 yıllık ilişkimde ilk kez oluyor. Onu konuştum, sizlerden de şüphelerimde haklı olup olmadığıma dair fikir aldım. Iyi ki yapmışım, kafamda her şey netleşti. Konuma yorum yaptığınız için çok teşekkür ederim. Forumu yıllardır takip ediyorum, sizin yorumlarınızı hep değerli bulurum. Ama bu konuda az veriyle fazla yargıda bulunduğunuzu düşünüyorum.
Ben pasif yada susan bir kadın değilim. Nasıl çenem çıktığını burada görmüyorsunuz sadece. Ve bu konu özelinde de kavgayla çözülebilecek bir şey olduğunu düşünmüyorum. Dediğim gibi hata yaparsa bedelini öder, onun seçimi.
Son olarak, şahsiyetime yapılmış herhangi bir hakareti kabul etmedim. Sanki bütün bunlar olurken ben köşede oturup ağlamışım gibi algılanıyor. Bunları dile getirdim, gerekli konuşmayı yaptım. Sadece hamile ve lohusa olduğum için kendimi daha da strese sokacak olaylar içine giremem. Çocuğumu düşünmek zorundayım. Bunu da asla pasiflik olarak görmüyorum.
 
Şöyle böyle demeye gerek yok. İlgisi var demeye de gerek yok, benim hayatımdaki adam her gün öğle yemeğini bir kadınla yalnız yiyemez. Aynı durumun tersi de geçerli, erkekler kendilerinin rahatsız olduğu hiçbir şeyi yapmamayı öğrenecekler konu bu aslında.
Aslında bir misilleme her şeyi çözer de işte şu an şartlarım müsait değil.
 
Kızlar,

Eşim iş yerine 7-8 ay önce gelen bir kızla ben rahatsız olduğumu belirttiğim halde yakın. Eşimin de benim de karşı cinsten arkadaşlarımız var, problem o değil. Sorun, eşimin tavırları. Kızdan bahsederken "bir arkadaş" ekolünü kullanmasından kıllandım ilk olarak. Çünkü iş yerinde olanları bana her gün anlatır, iş o kıza gelince isim hiç geçirmedi. Sonra kızın eşime işle ilgili bir mesaj artarken fazla samimi bir hitap kullandığını gördüm. Her gün öğle yemeğine baş başa gidiyorlar. Bunlar olurken ben 7 aylık hamileydim.

Kızım doğunca eşimle bu konuyu sakince konuştum. Benden gizlemesinden rahatsız olduğumu, bu kadar samimiyse benimle de tanıştırması gerektiğini söyledim. Tamam dedi. Kızım 2 aylıkken iş yerinin bir organizasyonunda kızla tanıştım. Orada da ne eşimin ne de kızın tavırları hoşuma gitmedi. Kız masanın diğer ucundan eğilip eşimin kulağına bir şey söyleyince kan beynime sıçradı. Kalabalığın içinde bir şey belli edemedim ama eşimin bir kadınla burun buruna konuşması hoşuma gitmedi. Ben yakın erkek arkadaşlarımla bile böyle fiziksel yakınlık kurmuyorum. Yani bizim hayat tarzımız içinde bu olağan bir davranış değil.

O günden sonra eşimle bu konu hakkında tartıştık ama beyhude... Koca adam, boynuna tasma takacak da değilim... Bana aralarının bozulduğunu söylemişti ama yine yemeklere beraber gidiyorlarmış. Madem öyle, beraber de plan yapalım dedim. Acaba hata mı ediyorum, kızı tanımaya çalışarak?
Evet iş yerinde başbaşa öğle yemeği yemek aldatmak sayılmaz ama çok masum da gelmiyor. Abartıyor muyum? Ben işimi gücümü bırakıp evde kızımızla ilgilenirken beni bunlarla meşgul ettiği için eşime de kızgınım. Bu konuyu eşimle tekrar son bir kez konuşmalı mıyım? Yoksa eşşeğin aklına karpuz kabuğu düşürmesem mi? Ters tepmesinden korkuyorum açıkçası. Ne yapayım ben?
Kusura bakma tavrini al gerekirse rezil et yani kızı falan sinirlendim böyle aşağılık insanlar yuzunden ne evlilik kalıyor nede huzur
 
Ay canım benm ne kadar da naif kırılgan iyi niyetli birine benziyorsunuz. Sizin gibi kırmaktan korkan bir kadında aldatılmaz be . Umarım öyle bir durum yoktur içiniz rahat olsun ama takipte kalın yine de
 
Ay canım benm ne kadar da naif kırılgan iyi niyetli birine benziyorsunuz. Sizin gibi kırmaktan korkan bir kadında aldatılmaz be . Umarım öyle bir durum yoktur içiniz rahat olsun ama takipte kalın yine de
Çok teşekkür ederim. Kimse aldatılmaz, aldatılmayı hak etmez.
Ben kırmaktan korkuyor değilim. Bunlar büyük ithamlar ve altı dolu olmadan adım atılacak bir mevzu değil. Beni üzen adamın kafasını da kalbini de kırarım.
 
Kızlar,

Eşim iş yerine 7-8 ay önce gelen bir kızla ben rahatsız olduğumu belirttiğim halde yakın. Eşimin de benim de karşı cinsten arkadaşlarımız var, problem o değil. Sorun, eşimin tavırları. Kızdan bahsederken "bir arkadaş" ekolünü kullanmasından kıllandım ilk olarak. Çünkü iş yerinde olanları bana her gün anlatır, iş o kıza gelince isim hiç geçirmedi. Sonra kızın eşime işle ilgili bir mesaj artarken fazla samimi bir hitap kullandığını gördüm. Her gün öğle yemeğine baş başa gidiyorlar. Bunlar olurken ben 7 aylık hamileydim.

Kızım doğunca eşimle bu konuyu sakince konuştum. Benden gizlemesinden rahatsız olduğumu, bu kadar samimiyse benimle de tanıştırması gerektiğini söyledim. Tamam dedi. Kızım 2 aylıkken iş yerinin bir organizasyonunda kızla tanıştım. Orada da ne eşimin ne de kızın tavırları hoşuma gitmedi. Kız masanın diğer ucundan eğilip eşimin kulağına bir şey söyleyince kan beynime sıçradı. Kalabalığın içinde bir şey belli edemedim ama eşimin bir kadınla burun buruna konuşması hoşuma gitmedi. Ben yakın erkek arkadaşlarımla bile böyle fiziksel yakınlık kurmuyorum. Yani bizim hayat tarzımız içinde bu olağan bir davranış değil.

O günden sonra eşimle bu konu hakkında tartıştık ama beyhude... Koca adam, boynuna tasma takacak da değilim... Bana aralarının bozulduğunu söylemişti ama yine yemeklere beraber gidiyorlarmış. Madem öyle, beraber de plan yapalım dedim. Acaba hata mı ediyorum, kızı tanımaya çalışarak?
Evet iş yerinde başbaşa öğle yemeği yemek aldatmak sayılmaz ama çok masum da gelmiyor. Abartıyor muyum? Ben işimi gücümü bırakıp evde kızımızla ilgilenirken beni bunlarla meşgul ettiği için eşime de kızgınım. Bu konuyu eşimle tekrar son bir kez konuşmalı mıyım? Yoksa eşşeğin aklına karpuz kabuğu düşürmesem mi? Ters tepmesinden korkuyorum açıkçası. Ne yapayım ben?
Kadin şüphe ediliyor ise vardır bir şey

Benim de var iş yerinden erkek arkadaşlarım ne yemeği ayol mesai biter herkes evine eşimde aynı şekil

Babada ters benim olduğum ortamda kocamın kulağına fısıldıcak yolarım valla nafakayı alır ikisini de Allah’a havale ederdim

Şu bir gerçek sen bu şekil bir arkadaşınla buluşsan etsen bak eşin ne tepki verir ona gelince biz sadece arkadaşız yersen
 
Şimdi benim de çalıştığım iş yerinde erkek kadın evli bekar karışık bir beyaz yaka tayfası var. Biz de yemekleri birlikte yeriz, yeri gelir yanlarına gider muhabbet ederim. Çay molalarında hep beraberizdir kahvemi onlarla içerim. Biri abim gibidir biri de yine benden büyük ama daha yakın yaşlarımız arkadaşım gibidir. Ben de evliyim. Espiri de yapılır ciddi konular da konuşulur. Eşine yıl dönümü hediyesi almak istiyordu mesela biri benden fikir aldı kadın gözüyle. Asla farklı bir düşünce yok kimsede. He işten çıktıktan sonra görüşmeyiz herkesin hayatı farklı. Ama iş yerinde zaten kısıtlı insan var kimseyle konuşmadan put gibi gezemiyorsun mecbursun. Topluca dışarı yemeğe gittiğimiz de oldu. Baş başa eğitimlere katılıp şehir dışı fuarlara gittiğimiz de bunlar iş gereğiydi. Ama eşim rahatsız olsa ve mesafe koy dese sanane diyebileceğim insanlar değil. Eşim herkesten önemli. Onlar için de bu böyledir eminim.
 
canım senden çocuğu olduğu için eşin, senin onu asla bırakmayacağını düşünüp heyecana kapılmış bence. dedikleri gibi eşini işkillendirmemen lazım ki senden saklamasın bu davranışlarını. sen de gözlemle. kalabalık bir etkinlik organize et. kadın anlayacaktır zaten.
 
Ben de ilişkimde böyle bir sorun yaşamak istemezdim. Ben buna nasıl izin verdim bana bir açıklar mısınız? Yetişkin insanların ilişkisinden bahsediyoruz. Ben onun annesi değilim o da benim çocuğum değil ki aramızda izin almalı/vermeli bi ilişki olsun. Yetişkin insanlar özgür iradeleri ile hareket eder ve bu hareketlerinin sonuçlarına katlanırlar. Ben kimsenin boynuna zincir geçiremem. Sürekli kontrol etmek zorunda kalacağım biriyle de evli olmak istemem. Eğer ki -bana göre- bir hata yaparsa sonucuna katlanır. Tek yapabileceğim bu.
Evi başına inen adamlar yapmıyor mu? Yapacak olan her türlü yapıyor. Hatta kısıtlanan, sürekli takip edilen insanlar daha çok yapıyor, yalan söylüyor. Ben ailemden de baskı görmediğim için baskıyla bir sonuç alınabileceğini hiçbir zaman düşünmedim. Hani çok katı babalar vardır , güya kızlarının hiçbir yere gitmesine izin vermezler, kızlarını iyi yetiştirdiklerini düşünürler ama kızlarının yemediği halt kalmaz gizli gizli. Bu da böyle. Benim ailesi çok baskı yapan bütün arkadaşlarım yalanla dolanla yine yapacağını yapardı.


Pasif derken? Konuştum, tartıştım, ültimatom verdim. Başka ne yapmam lazım mesela? Yani bence bu yargınız biraz ezbere olmuş. Aktif olunca ne yapılıyor? Evde cam çerçeve mi indirmek lazım, babamın evine koşmak mı? Ben blöf yapmıyorum. Dediğim gibi elimde kanıt yok, mesaj yok, iş dışında görüşme yok. Sadece güvenimi zedeleyici bir hareket gördüm, ki bu da 8 yıllık ilişkimde ilk kez oluyor. Onu konuştum, sizlerden de şüphelerimde haklı olup olmadığıma dair fikir aldım. Iyi ki yapmışım, kafamda her şey netleşti. Konuma yorum yaptığınız için çok teşekkür ederim. Forumu yıllardır takip ediyorum, sizin yorumlarınızı hep değerli bulurum. Ama bu konuda az veriyle fazla yargıda bulunduğunuzu düşünüyorum.
Ben pasif yada susan bir kadın değilim. Nasıl çenem çıktığını burada görmüyorsunuz sadece. Ve bu konu özelinde de kavgayla çözülebilecek bir şey olduğunu düşünmüyorum. Dediğim gibi hata yaparsa bedelini öder, onun seçimi.
Son olarak, şahsiyetime yapılmış herhangi bir hakareti kabul etmedim. Sanki bütün bunlar olurken ben köşede oturup ağlamışım gibi algılanıyor. Bunları dile getirdim, gerekli konuşmayı yaptım. Sadece hamile ve lohusa olduğum için kendimi daha da strese sokacak olaylar içine giremem. Çocuğumu düşünmek zorundayım. Bunu da asla pasiflik olarak görmüyorum.
Siz benim yazdığımı komple yanlış anlamissiniz . Ben kimseye baskıyla birşeyleri yaptırın demedim . Ben insanların ilişkide baskıcı olmasini savunmuyorum . Ama bazı şeyler bellidir . Ortada sekiz senelik bir evlilik varken yedi aydır çalıştığı kadınla baş başa her öğlen nasıl yemek yeniyor ? Ondan önce yemek yediği arkadaşlarına ne oldu ? Böyle bir durumda evet kendisi zaten yapmamaliydi ama siz acik bir şekilde uyarmadiysaniz adam tamam o zaman eşim bunda sorun görmüyor diye devam edebilmiş.

Onda sorun görmeyince kadın rahatça içine düşebilmiş sizin yanınızda. Sabahtan akşama kadar bir aradalar ve birlikte özel vakit geçiriyorlar samimi olmuşlar . Hepimiz is hayatindayiz bunun normal olmadığını biliriz değil mi ? Adam bunun üstüne eve gelince size psikolojik baskı kurmuş . Yetişkin insanlar özgür iradesiyle hareket ederler de sizin bir sınırınız olmazsa adam nerden bilebilir. Mesela benim sınırım eşim arkadaşlarıyla tatile gidebilir ama erkek arkadaşlarıyla. Biri de çıkıp diyebilir ki gidebilir tatile kadınlar da olabilir samimi dostlarımız var benlik sıkıntı yok . Bunun gibi siz burada bir problem olduğunun farkındasiniz ama adam sürekli bastırıyor.
 
Siz benim yazdığımı komple yanlış anlamissiniz . Ben kimseye baskıyla birşeyleri yaptırın demedim . Ben insanların ilişkide baskıcı olmasini savunmuyorum . Ama bazı şeyler bellidir . Ortada sekiz senelik bir evlilik varken yedi aydır çalıştığı kadınla baş başa her öğlen nasıl yemek yeniyor ? Ondan önce yemek yediği arkadaşlarına ne oldu ? Böyle bir durumda evet kendisi zaten yapmamaliydi ama siz acik bir şekilde uyarmadiysaniz adam tamam o zaman eşim bunda sorun görmüyor diye devam edebilmiş.

Onda sorun görmeyince kadın rahatça içine düşebilmiş sizin yanınızda. Sabahtan akşama kadar bir aradalar ve birlikte özel vakit geçiriyorlar samimi olmuşlar . Hepimiz is hayatindayiz bunun normal olmadığını biliriz değil mi ? Adam bunun üstüne eve gelince size psikolojik baskı kurmuş . Yetişkin insanlar özgür iradesiyle hareket ederler de sizin bir sınırınız olmazsa adam nerden bilebilir. Mesela benim sınırım eşim arkadaşlarıyla tatile gidebilir ama erkek arkadaşlarıyla. Biri de çıkıp diyebilir ki gidebilir tatile kadınlar da olabilir samimi dostlarımız var benlik sıkıntı yok . Bunun gibi siz burada bir problem olduğunun farkındasiniz ama adam sürekli bastırıyor.
Olay dikkatimi çektikten sonra takibe aldım ve yeterli fikre varınca eşimle konuşup onu uyardım. O da bizi tanıştırdı. Sonra aralarına mesafe girdiğini söyledi. Ben de konuyu açmadım taa ki tekrar aralarının iyi olduğunu öğrenene kadar. Hiçbir zaman benim kemalim yapmaz demedim, aman yaparsa yapsın demedim, çaresizim kabul etmek zorundayım demedim. Sınırlarım belli, tavrım net. Nerede pasif kalmışım hala anlayabilmiş değilim. Napayım öğle yemeklerine elinden tutup mu götüreyim adamı?

Niye her şeyde kadın suçlu oluyor? Bir kadın haddini aşıyorsa bunun suçlusu ben miyim? Eşim nasıl davranacağını bilmiyorsa bunun suçlusu ben miyim? Bu konuda herhangi bir suçum yada suskunluğum olduğunu düşünmüyorum. Herkes kendine yakışanı yapar.
Eşimin beni bastırdığını düşünüyorsunuz ama öyle değil.
 
Aralarında bir ilişki yoksa bile adı konulmamış elektrklenmeler vardır. Ben böyle şeyleri masum bulmayacak kadar çok şey gördüm.
Umarım sizin hikayenizde böyle bir şey yaşanmıyordur.
Haklısınız kesinlikle Kendi kaybeder. Siz değil.
 
X