Eşimin ilk evliliğinden çocuğu

arkadaşlarımızın çoğu konu sahibine yüklenmiş durmuş maalesef. herkes nefsine bi sorsun bakalım benim başıma böyle bişey gelse ben ne yaparım diye hani bi laf vardır bekara karı boşamak kolaydır diye hahhh işte sizler de tam bunu yapıyorsun. kimse kendi öz evladıyla karıştırmasın bu durumu.
Aynen öyle ya gerçekten konu sahibi pişman olmuştur sorduğuna öz annesi yaşıyor bakmıyorsa herkes banNe der geçer eminim... Şimdi herkes çocuğu sokağa atan kadın yerine koymuş ama doğuran kişi ne halta yarıyor???? 😠😠😠
 
Madem çocuğuna çok hassas, o zaman çocuğunun annesini mutlu etseydi ve o yuva yıkılmasaydı.

Konu sahibi arkadaşım, en güzeli al karşına konuş. Bize anlattığın gibi anlat içindekileri. Baktın hala burnu dik ve tehditkar, o zaman bir süre iste ve ailenin yanına git. Ya sana bir anneymişsin gibi teslim edecek çocuğu ya da her hareketinde bir çapanoğlu arayıp seni çocuktan soğutacak bunu da söyle.

Çocuk annesinden ayrı büyüyor, öz annesini arayıp sıvayacağına özveriyle bakmaya çalışan eşini kırıyor.
 
Konu sahibi içini dökmek için konu açmış nerdeyse linç edilecek. Gerçek hayatta ezilen insanlar burda aslan kesilip hakarete varacak yorumlar yazabiliyor kk girmedigim sürece hiç değişmemiş.
 
Eger cocuklu biriyle bilerek evlendiyseniz cocuguna bakmak zorundasin. Neticede bunu bile isteye kabul ettin.
Ben esinin cok haksiz oldugunu sanmiyorum. Cunku konunun basindna beri hep cocuk olarak bahsetmissin. Cocugum cocugumiz yada kizim olarak degil. Benimseyemedigin bir cocukla evlilik zor. Zaten travma yasamis bir cocugu daha fazla travmatize etmeden yolunuzu ayirin.
Ne kadar da haklı bir konuya parmak bastınız. siz tebrik ediyorum. konu sahibinin bu konuda düşünmesi gerek bence de gerekten benimsemiş mi benimseyememiş mi çocuğu.
 
Aynen öyle ya gerçekten konu sahibi pişman olmuştur sorduğuna öz annesi yaşıyor bakmıyorsa herkes banNe der geçer eminim... Şimdi herkes çocuğu sokağa atan kadın yerine koymuş ama doğuran kişi ne halta yarıyor???? 😠😠😠
kesinlikle suçu günahı olmayan tek kişi konu sahibi ama maalesef bizim çok bilmiş kadınlarımız günah keçisi ilan etti çıktı kadıncağızı yazık günah ya.
 
Ne münasebet. Annesi var, babası var çocuğun. Siz en fazla ablalık yapabilirsiniz ona. Eşiniz bir kendine gelsin ya. Keşke burayı okusa.
 
Siz o Kızın annesi değilsiniz o da sizin kızınız değil. Anne gibi davranmaya çalışmayın.
Olduğunuz gibi bir abla teyze gibi davranın. Iyi davranın ama yapmacık olmayın. Ne kadar taviz verseniz de eşiniz hep daha fazlasını isteyecektir. O Yüzden taviz de vermeyin. Kendinizden ödün vermeden çözün bu meseleyi çözemiyorsanız da bir uzman yardımı almaya eşinizi ikna edin. Aile terapisti sizin evliliğiniz için de küçük kız için de en doğrusu olur.
 
Konu sahibi babanın tavrından bıkmış. Hem bir annenin yapması gereken her şeyi yapması bekleniyor hem de en ufak bir şeyde "sen benim kızıma ne yapacağını söyleyemezsin" deniyor. Az empati yapın ya. Ne yapsın bu kadın. Bu gidişle kocasından da çocuktan da her şeyden soğuyacak ki nitekim öyle olmaya başlamış. Yaptığının hiçbir kıymeti yok. En ufak bir şeyde üvey anne yaftası yiyor. Babanın bu tavrı çocuğun gelişimi açısından da yanlış. Çocuk büyüdüğünde konu sahibinin kendisi üstünde hiçbir otoritesinin olmadığını fark ettiğinde işler iyice sarpa saracak. Bu evlilik devam ederse özellikle çocuğun ergenlik döneminde çok daha zor günler bekliyor konu sahibini. Allah yardımcısı olsun.
Evet bende tam bu durumdan bahsetmeye çalışmıştım ama insanlarımız üvey anne deyince hemen kötü eleştiri yapıyorlar hayatımda olduğu gibi. Burda da aynı şeyle karşılaştım tam olarak bundan şikayetçiyim bende sanırım üvey anne olduğum için herkes beni kötü eleştiririlerine maruz edecek buraya üye olup derdimi sıkıntımı anlatmak istedim ama bir kısmı hariç çoğu insan beni yine yanlış anladı
 
Konu sahibi içini dökmek için konu açmış nerdeyse linç edilecek. Gerçek hayatta ezilen insanlar burda aslan kesilip hakarete varacak yorumlar yazabiliyor kk girmedigim sürece hiç değişmemiş.
Hep aynı şey yapılıyor zaten üvey anneliğim sorgulanıyor benim . Hayatımda yaşadığım sorunları derdimi kimseye anlatamadığım için buraya yazdım belki bir kaç fikir alırım diye ama insanların kafası hep aynı üvey anne deyince canavar muamelesi yapıyorlar.
 
Hiç mi sevgi görmediniz? Bir sarılmaya nasıl muhtaç kim bilir? Sevin lütfen çocuğu ya da boşanın.
Eşinizin küfürleri korkunç ama çocuğun ne suçu var. Çok üzüldüm çook.
Ben çocuğu sevmiyorum diye bir şey söylemedim çocukla aramızda iletişim bozukluğu yok diye kaç kere yazmam gerekiyor . insanlar üvey anne kelimesini duyunca içinde ne kadar kin öfke varsa karşı tarafa bunu yakıştırmaya ne kadar meraklıymış ya
 
Tabi ki, ama cocuklu biriyle evlenen tarafin fevkalade olgun olup o cocuga ana-babalik yapacak ruhsal kapasitede ve olgunlukta olmasi gerekiyor. Konu sahibesi, cocuklu biriyle evlenmenin zorluklarindan bihaber sekilde, adam gibi bir degerlendirme yapmadan ve adami hic tanimadan evlenmis. Adam zaten bir ruh hastasi, o ayri. Yani bu evliligin hicbir oluru yok. Adam genc guzel kiz diye evleneyim demis, ama yanlis yani bu evliligin hicbir oluru yok. Cocuklu taraf, karsi tarafi iyice olcup bicmeli acaba cocuguma baba/anne olabilir mi diye. Kendi cocugu olmayan biri bence baska bir cocuga annelik/babalik yapamayabilir. Yaparsa da @ATTRAENTE gibi olgun durumdayken evlendiyse olabilir.
Adam bodoslama evlenmis, konu sahibesi zaten genc ve hayat tecrubesi yok. Oluru olmayan bir evlilik bu.

Konu sahibesinin mesajlarina bir bakin, 7 yasinda anne babanin istemedigi bir yavrucaga bakacak olgunlukta duruyor mu hic Allah askina??
Benim mesajlarımda ne var bu yorumu yaptınız bana? Mesela nasıl anladınız benim 7 yaşındaki çocuğa bakacak olgunlukta olmadığımı ?
 
Siz caniniz istediginde cocugunuza annelik yapmayi nasil birakamiyorsaniz uvey annenin birakma hakkida yok. Isine gelmiyorsa evlenmeyecekti yada bosanacak.
Ben çocuğu bırakmak istiyorum diye bir şey yazmadım eşimle aramdaki problemi yazdım ama siz o kadar alışmışsınız ki üvey anne bakmıyor istemiyor sevmiyor gibi hikayelere hayat televizyonda haberlerde gördüğünüz şeylerden ibaret değil yargılamadan önce neler yaşadığımı anlamaya çalışsanız keşke.
 
Yoo olmamis. Neticede bu cocuk supriz yumurtadan cikmadi. Hersey icin tesekkur bekleyecekse evlenmeyecekti.kadinin Kendi seciminin sonucuna cocuk katlanmak zorunda degil. Konu sahibini cocuk seçmedi babasi secti. Konu sahibide cocuklu bir adami kendi secti. Ama herseye konudan habersiz cocuk katlaniyor. Anne istemiyor uvey anne katlanamiyor. Yazik cocuga.
Evet anne istemiyor bu doğru ama ben çocuğa katlanamıyorum diye bir şey yazmadım. Öyle bir şey yok. Lütfen kafanızdaki kurguladığınız düşünceleri değil benim yazdıklarıma göre yorum yapın. Benim buraya yorum yazmamın tek sebebi fikir almak hayatımda kimseye açamadığım bu konuyu buraya yazıp ne yapsam daha iyi olur diye akıl almak istedim ama maalesef görüyorum ki sizler sadece insanları incitmeyi kırmayı biliyorsunuz.
 
Çocuğa elimden geldiğince iyi davranmaya çalışırdım ben olsam, annesi olduğu halde resmen öksüz kalmış çünkü.Kendi kanınızdan canınızdan değil, annesi de istememiş; çok sevap kazanırsınız çocuğa hakkıyla annelik yaparsanız ve inşallah Allah emeğinizin karşılığını verir.
 
Benim mesajlarımda ne var bu yorumu yaptınız bana? Mesela nasıl anladınız benim 7 yaşındaki çocuğa bakacak olgunlukta olmadığımı ?

Ablacığım olmaz.
Bak sana hakaret etme veya kötü bir şey söylemek gibi bir niyetim yok zaten, sadece durumu açıkladım. İnsan hayatı safhalarla ilerliyor. Bazı şeyleri kabullenecek/anlayacak olgunluğa erişmen için hayatta bazı şeyleri deneyimlemen gerekiyor.
Misal, üniversiteden yeni mezun bir çocuk çıkıp ben CEO olucam beni CEO yapın ben o olgunluğa sahibim dese kimse inanmaz, yüzüne güler. Neden derseniz, ne iş tecrübesi var, ne müşterilerle konuşmayı biliyor, ne de çalıştığı insanları idare tecrübesi var. Oluru yok yani.
Şimdi sen diyorsun ki, 23 yaşındayım ama 7 yaşında anne babasının çok da ilgi göstermediği bir çocuğa anne olurum. Hayır efendim olamazsın. Kendi çocuğun yok, çocuk büyütme tecrüben yok, hayat tecrüben zaten yok, ilişki tecrüben de sana bağırıp çağıran bir adamı çekmekten ibaret. Ebeveynlik öğrenilen ve insanın kafasında kendi çözmesi gereken bir durum. Tam şimdi çocuğun olsa, çocuğu yetiştirirken nasıl anne olunacağını öğrenirsin, 7 yaşındaki çocuk psikolojisini de 7 yıl sonra anlarsın.

Asıl konu şu ki, sen hazır olmadığın bir işi yapmayı neden bu kadar istiyorsun? Yarın bizim şirket CEOsu gelse bana dese ki, Cherryciğim gel seni CeO yapıyorum yerime vallahi kaçarım. Çünkü hazır değilim, ne yapılcağını bilmiyorum, o yükün altında ezilirim. Sense sırtına bir çuval tuğlayı almış ısrarla ben bu çuvalı taşıyacak yetkinlikteyim bırakın taşicam ille de diyorsun, neden??? Ben 23 yaşındayken yeni mezun olmuştum, ilk işimin ilk paramın keyfini sürüyordum hayattaki tek derdim de bugün ne giysemdi. Sen bu belayı kendi başına neden açıyorsun? Ben sana asla kötü üvey annesin vb yazmadım çünkü sen anne değilsin ve olmamalısın da. Bu tablo yanlış bir tablo, burda bir yerin olmamalı zaten.
 
Çocuğa elimden geldiğince iyi davranmaya çalışırdım ben olsam, annesi olduğu halde resmen öksüz kalmış çünkü.Kendi kanınızdan canınızdan değil, annesi de istememiş; çok sevap kazanırsınız çocuğa hakkıyla annelik yaparsanız ve inşallah Allah emeğinizin karşılığını verir.
Teşekkür dedim yorumunuz için elimden geleni yapmaya çalışıyorum çocuğu kırmamaya incitmemeye çalışıyorum ama her söylediğim her yaptığım yanlış algılanıyor üvey anne muamelesi yapılıyor bana ben çocuğa kendime anne bile deddittirmiyorum çünkü bir annesi var abla kardeş gibi olmaya çalışıyorum
 
Ablacığım olmaz.
Bak sana hakaret etme veya kötü bir şey söylemek gibi bir niyetim yok zaten, sadece durumu açıkladım. İnsan hayatı safhalarla ilerliyor. Bazı şeyleri kabullenecek/anlayacak olgunluğa erişmen için hayatta bazı şeyleri deneyimlemen gerekiyor.
Misal, üniversiteden yeni mezun bir çocuk çıkıp ben CEO olucam beni CEO yapın ben o olgunluğa sahibim dese kimse inanmaz, yüzüne güler. Neden derseniz, ne iş tecrübesi var, ne müşterilerle konuşmayı biliyor, ne de çalıştığı insanları idare tecrübesi var. Oluru yok yani.
Şimdi sen diyorsun ki, 23 yaşındayım ama 7 yaşında anne babasının çok da ilgi göstermediği bir çocuğa anne olurum. Hayır efendim olamazsın. Kendi çocuğun yok, çocuk büyütme tecrüben yok, hayat tecrüben zaten yok, ilişki tecrüben de sana bağırıp çağıran bir adamı çekmekten ibaret. Ebeveynlik öğrenilen ve insanın kafasında kendi çözmesi gereken bir durum. Tam şimdi çocuğun olsa, çocuğu yetiştirirken nasıl anne olunacağını öğrenirsin, 7 yaşındaki çocuk psikolojisini de 7 yıl sonra anlarsın.

Asıl konu şu ki, sen hazır olmadığın bir işi yapmayı neden bu kadar istiyorsun? Yarın bizim şirket CEOsu gelse bana dese ki, Cherryciğim gel seni CeO yapıyorum yerime vallahi kaçarım. Çünkü hazır değilim, ne yapılcağını bilmiyorum, o yükün altında ezilirim. Sense sırtına bir çuval tuğlayı almış ısrarla ben bu çuvalı taşıyacak yetkinlikteyim bırakın taşicam ille de diyorsun, neden??? Ben 23 yaşındayken yeni mezun olmuştum, ilk işimin ilk paramın keyfini sürüyordum hayattaki tek derdim de bugün ne giysemdi. Sen bu belayı kendi başına neden açıyorsun? Ben sana asla kötü üvey annesin vb yazmadım çünkü sen anne değilsin ve olmamalısın da. Bu tablo yanlış bir tablo, burda bir yerin olmamalı zaten.
Bilmiyorum ben yorumunuzu yanlış anladım söylediklerini düşüneceğim
 
Evet anne istemiyor bu doğru ama ben çocuğa katlanamıyorum diye bir şey yazmadım. Öyle bir şey yok. Lütfen kafanızdaki kurguladığınız düşünceleri değil benim yazdıklarıma göre yorum yapın. Benim buraya yorum yazmamın tek sebebi fikir almak hayatımda kimseye açamadığım bu konuyu buraya yazıp ne yapsam daha iyi olur diye akıl almak istedim ama maalesef görüyorum ki sizler sadece insanları incitmeyi kırmayı biliyorsunuz.
Mesajinizda cocuktan sogudum. Onu gormenek icin her pazartesi annem hasta babam hasta bahanesiyle evden gidiyorum yazmissiniz. Buna katlanamamak denir. Tam olarak hangi kismi kurguluyorum ki ben.
Neyse mutluluklar hoscakalin.
 
Mesajinizda cocuktan sogudum. Onu gormenek icin her pazartesi annem hasta babam hasta bahanesiyle evden gidiyorum yazmissiniz. Buna katlanamamak denir. Tam olarak hangi kismi kurguluyorum ki ben.
Neyse mutluluklar hoscakalin.
Bana yapılanlardan dolayı çocuğa her söylediğim her cümlemlenden dolayı korkuyorum uzaklaşıyorum diyorum böyle şeyler yaşamamak için Pazartesi günleri evimden uzaklaşıyorum diyorum çocuğu istemiyorum katlanamıyorum diye bir şey yok. Öyle birşey yazmadım. Yaptığım her şey yanlış anlaşılıyor diye duygu değişimi yaşıyorum diyorum bunda anlaşılmayacak bu kadar üstüme gelicek ne var ? Lütfen bir daha yorum yapmayın.
 
X