Çalışsan da para kazansan da kendi ayaklarının üstünde dursan da ağız kokusu çekmek zorunda kalıyorsun. Kalıyorsun maalesef. Çocuklar varsa boşanana kadar çekiyorsun. Boşandıktan sonra saçma sapan saplantı olmalarını çekiyorsun. Sen ben boşanıp kurtuluyoruz; işi gücü olup çevre sebebiyle, tayin sebebiyle, ortak mal sebebiyle, akraba evliliği olup akrabalık sebebiyle bu zorbalığa maruz kalıyor.
Demek istiyorum ki para kazanmak çözüm değil. Bu zaten bir insandaki asgari özellik olmalı. Düzen bozuluyor, kadın çocuklarıyla savruluyor, çocuklar kadının sırtına kalıyor, hem iş hem ev hem çocuk.. boşanmak adama ödül oluyor. “Sen otur paranı tek başına ye ben çocuk bakarken ciğerim solsun” demek oluyor bazılarına boşanmak.
Ülkede pek çok kadın asgari maaş kazanıyor. Boşanmak özgürleştirmek yerine kısıtlanmayı artırıyor. Kira, fatura, çocuk bakımı kadını eziyor, nefes aldırmıyor. Tüm bunların sebebi neymiş, yavşak özgürlük istiyor. O özgürlük istiyor diye hayatımızın içine ediliyor. Kuzey ülkelerinden birinde yaşasak bunları konuşmazdık ama bu ülkede çocuklu bir kadın boşanınca gerçekten çok zorluk yaşıyor. Tek istediğimiz biraz sorumluluk sahibi erkekler. Kadınlar değil erkekler değişmeli.