Bakin abla dedigim biri, sizin gibi bosanmis 2 cocuklu bir adamla evlendi (adam ilk askiydi, yillar sonra kavustular).
Adam, evlenmeden once iki cocuguna da birer ev aldi ve ustlerine yapti, evler kirada ve cocuklarin masraflarini karşılıyor, anneleri (birebir sahit olduğum icin yaziyorum) icip icip bizimkilere sariyordu, sonucta ne mi oldu?
2 cocugunda velayetini aldilar, daha anne bile olmamisken birden iki cocuga annelik yapar oldu, cocuklarda onu cok seviyor, sonra kendi cocugu oldu, cocuklarin tum annelik yuku kendisinde, babada on numara baba sizin esiniz gibi. Ama iste orada kocaman bir ama var... herseye ragmen evlendigine ve cocuk yaptigina inanilmaz pisman, cunku birsey dedigi anda adi uvey anneye çıkıyor, kimse demese kendi kendine vuruyor bu yaftayi.
Bunu neden mi anlattim, uvey evlat zordur, siz kendi cocugunuza birsey icin kizsaniz, annedir disiplin veriyor derler, ama uveye kizsaniz katlanamiyor derler. Simdi uvey cocugunuza yapılanlar size batmiyor sanıyorsunuz ama aslinda batiyor, yoksa kadinin botox yaptırmasi niye sizi rahatsiz etsin ki? Evet esiniz duzgun biri belli ama birakin isi hukuki yollara dokup cozumu kendi bulsun, yoksa bir babanne doldurusuna bakar yuvanizin yokus asagi yuvarlanip istemediğiniz bir bosanmayla sonuclanmasi. Eşim dolmaz demeyin, soz konusu evlat olunca dolmayacak anne baba yoktur, uzgunum ama hayatin gercekleri bunlar.
Birakin eşiniz halletsin siz de kendisine bu meseleleri bana taşima, bu konular senle eski esinin konusu deyin ve kapatin, nafaka meselesi duzene girene kadar da (bence) cocuk dusunmeyin, belliki aklınıza yatmayan cok sey var ki bosanma lafi beyninizde dolasiyor.
Kendinize iyi bakin, uzulmeyin ve kocaniza birakin bu meseleleri.