Eşinizle konuşabilmeniz lazım. Ama önce yapmanız gereken şey, ilk bir yıl eve kimseyi yatılı almayın. Daha sadece 2 aylık ilişkiniz. Daha birbirinize alışmamışsınız. Araya birinin girmesinden önce sizin denge kurmanız lazım. Babanızın yaptığı çok çok yanlış. Sizin evliliğinize zarar veriyor. Babanıza söyleyin, bizim birlikte vakit geçirmemiz lazım biraz kalma diye. Küsecekse küssün barışır nasıl olsa. Belki utanır biraz yeni evliler cinsel hayatları daha yeni diye düşünür.
Sonra eşinizle konuşun. Hemen olmak zorunda değil. Daha önünüzde zaman var. Bir ara "Konuşarak anlaşmamız lazım" diyin. "Beni dinlemen lazim ve senin de konusman lazim. Neden boyle davrandigini acikla cozelim sorunlarimizi. Boyle trip atarak cocuk gibi olmaz" diyin.
Ve sizin de degismeniz lazim. Bu surecte kendiniz (iliski icin degil kendiniz icin) terapi alin. Insanlari mutlu etmek icin cirpiniyorsunuz. Esim niye babama selam vermedi, babam mutsuz. Ailesine bi sey demiyim uzulmesinler diye diye sadece mutsuz evliligi olan, mutsuz cocuklari olan, mutsuz bir aile olacaksiniz. Kimseyi de mutlu edemeyeceksiniz. Kendiniz de esinize patlayacaksiniz. "Beni ne mutlu ederdi?" diye kendinize sordugunuzda verdiginiz cevap "Babamin mutlu olmasi,X'in mutlu olmasi"vs ise yanlis yoldasiniz. Sadece baskalarini tatmin etmeye bir hayat adamissiniz ki edemeyeceksiniz. Bosa bir caba.
Ama once ennn basta aileleri evinizden iliskinizden cikarin. Once bir iliskiniz otursun. Once esinizle bir ailenizi kurun. Bu oyle bir ay alan bir sey degil. Bir iki yil surecek belki.