Evlendiğim günden bu güne kadar yaşadığım birtakım problemler ile boğuşmaktaydım.Özetleyecek olursam;eşimin ailesi ile ailem ve benim aramda bakış açısı farklılıkları var ama ben bu durumu düğünden hemen sonra farketmeye başladım.İlk başlarda emin olamadım çünkü eşimle konuşarak evlendik,endişelerimi paylaştığımda herhangi bir problem olmayacağını söylemişti bir çok defa.Evlendiğim gün gelin arabasının içine eşimin ailesinin binmesiyle başladı herşey ki ben de bunu düğüne 1-2 saat kala eşimden öğrendim ve istemedim adetimiz vs denilerek ağlaya ağlaya o arabaya bindim. Düğünün hemen ertesi sabahı kayınvalidem eşime mesaj atmış aramış dışarı kahvaltıya gidiyoruz gelin diye neyseki eşim gelirsek haber ederiz demiş kestirmiş konuyu gitmedik. İlerleyen 1 aydaki süreçte evime yeni yeni alışırken sürekli yanlarına çağırıp konu komşuya karşı mahcup etme dur vs dediler. Birkaç kez gittim ama açıkçası baskılama yoluyla olduğu icin üzüldüm. Eşimle beraber gelmem saçmaymış kendim gidecekmişim bazen konu komşu ne dermiş… Bir de sürekli bir kalabalık akrabaları var onlarla görüşmek gerekirmiş onlarla hastaydık covit atlatmıştık evde görüşemedik dışarda görüştük vay efendim neden eve gelmediler… Ve de olan neredeyse tüm düğünlerde gelin aldık yanımızda görmek isteriz gibi şeyler…
Bir kez güzel bir dille anlattım bakın ben böyle anlamsız o ne dedi bu ne yaptı gibi şeyleri anlamıyorum gel git diyerek baskı yapılmasın rica ediyorum dedim. Kayınvalidem oğluna evliliğimizin üzerinden 2 hafta geçti;oğlum kot dar şeyler elbise vs giymesin baban diyecekti annesi olarak ben dedim buraya öyle şeyler giyip gelmesin söyle kıza dedi kendim duydum.
Bu tarz konuları konuşmak için eşim senin ailen benim ailem sen ben toplanalım konuşalım bir yemek yiyelim dışarda dedi. Eşimin babası bu tarz istekleri söyledi kendi bakış açılarına göre bişey diyemem ama ben de kendimi anlattım. Sonra kendimi neyin ortasında buldum diye düşündüm ve tutamadım gözlerimden yaşlar akıverdi ailemin yanında neyin ortasında kaldım böyle… Diyorum benim bakış açım sizin gibi olmayabilir çok fark var lütfen eşimle biz aslında çok mutluyuz dedim ve son cümlem bu oldu ağlamadan evvel. Yalnız eşim ağzını asmadı bu sanırım daha da yaraladı… Herşey eşimle aramızda güzelken bu konular çok huzurumuzu kaçırdı,çok küslükler yaşadık hala daha etkisindeyiz…