Eşimin ailesinin çalışmam için baskısı

Merhaba herkese,
2 buçuk yıllık evliyim, evliliğimin ilk bir senesi çalışıyordum. Sonra iş yerinde anlaşmazlik yaşadığım için çıktım. Eşim özel bir şirkette çalışıyor 7 aylık bebeğim var. İşten çıktıktan sonra 4-5 ay kadar eşimin kurduğu farklı bir işi yürüttüm, sonra ekonomik kriz derken o işi kapatmak zorunda kaldık. Bu sırada hamile kaldım ve takdir edersiniz ki özel sektörler hamile bir kadını işe almaz.
Kendi annem çalışıyor, kayınvalidem başka şehirde. Yani bebeğimi onlara bırakıp da ise başlayacak durumum yok. Bakıcı düşündüm ama en iyi ihtimalle günlük 11 saat çalışacağım. Alacağım da asgari ücret. Kimse bu kadar uzun saate gelmiyor ki gelse hem ücreti çok istiyorlar hem benim gönlüm el vermiyor kızımı o kadar uzun saatler bakıcıya bırakmaya. Çünkü beslenme problemi olan bir bebek benden başkası baş edemez. Eşime gelince o kızımı biraz daha büyütmem taraftarı o da istemiyor bakıcıya bırakmamızı. Şimdilik onun maaşı yetiyor bize.
Gel gelelim asıl soruna;
Benim 3 tane görümcem var. Bunlardan en büyüğü sürekli çalışmam konusunda baskı yapıyor ama sürekli. En son iki hafta önce arayıp kızımı kreşe vermemi söyledi ( 6 buçuk aylık bebekten bahsediyor) her ne kadar saatlerimin çok uzun olduğunu öyle bir kreşin olmadığını söylesem de kadın asla anlamıyor. Diğer aile fertleri de sürekli iş bulmam konusunu açıyor ama görümcem kadar baskıcı değiller. Ben bu konudan çok bunalmış vaziyetteyim ama onları da kırmak tartışmak istemiyorum.
Birsuru detay var da yorumlarda belirtiyim konu çok uzun olmasın. Onlar konuyu açtıkça nasıl bir üslup ile cevap vermeliyim ne demeliyim bana bir yol gösterin ne olur
Size ne neden diyemiyorsunuz? Size böyle akıl verme hakkknı onlara kim vrdi. Hayır para yardım mı istiyorsunuz.
Yavrunuz daha çok küçük. Eşiniz de istemiyor çalışmanızı. Anlaşılır gibi değil .para evlattan bile öte olmuş ülkede
 
Hayırdır yavrum aklın fazla geldi şimdi de bize mi dağıtıyorsun şimdi de diyeceksiniz? Kendi işine bak diyeceksiniz. Sana Ne diyeceksiniz. İster bu üslupta, ister kibarca.
Ama yok siz kimseyi kırmayın olur mu? Cici gelin olun. En çok sizi sevsinler daha çok sizi sevsinler. Okuduğum en saçma postlardan biriydi. Eşiniz sizin yanınızda. Anlamadım ki niye susuyorsunuz?
 
Merhaba herkese,
2 buçuk yıllık evliyim, evliliğimin ilk bir senesi çalışıyordum. Sonra iş yerinde anlaşmazlik yaşadığım için çıktım. Eşim özel bir şirkette çalışıyor 7 aylık bebeğim var. İşten çıktıktan sonra 4-5 ay kadar eşimin kurduğu farklı bir işi yürüttüm, sonra ekonomik kriz derken o işi kapatmak zorunda kaldık. Bu sırada hamile kaldım ve takdir edersiniz ki özel sektörler hamile bir kadını işe almaz.
Kendi annem çalışıyor, kayınvalidem başka şehirde. Yani bebeğimi onlara bırakıp da ise başlayacak durumum yok. Bakıcı düşündüm ama en iyi ihtimalle günlük 11 saat çalışacağım. Alacağım da asgari ücret. Kimse bu kadar uzun saate gelmiyor ki gelse hem ücreti çok istiyorlar hem benim gönlüm el vermiyor kızımı o kadar uzun saatler bakıcıya bırakmaya. Çünkü beslenme problemi olan bir bebek benden başkası baş edemez. Eşime gelince o kızımı biraz daha büyütmem taraftarı o da istemiyor bakıcıya bırakmamızı. Şimdilik onun maaşı yetiyor bize.
Gel gelelim asıl soruna;
Benim 3 tane görümcem var. Bunlardan en büyüğü sürekli çalışmam konusunda baskı yapıyor ama sürekli. En son iki hafta önce arayıp kızımı kreşe vermemi söyledi ( 6 buçuk aylık bebekten bahsediyor) her ne kadar saatlerimin çok uzun olduğunu öyle bir kreşin olmadığını söylesem de kadın asla anlamıyor. Diğer aile fertleri de sürekli iş bulmam konusunu açıyor ama görümcem kadar baskıcı değiller. Ben bu konudan çok bunalmış vaziyetteyim ama onları da kırmak tartışmak istemiyorum.
Birsuru detay var da yorumlarda belirtiyim konu çok uzun olmasın. Onlar konuyu açtıkça nasıl bir üslup ile cevap vermeliyim ne demeliyim bana bir yol gösterin ne olur
Bebegimi ben buyutecegim calismayi dusunmuyorum diye 2 kez soylerim. 3.e neden benim caismami bu kadar istiyosun diye gergin gergin sorarim. Devam ederse o beni kirmaktan korkmuyo der tukururum canina
 
Merhaba herkese,
2 buçuk yıllık evliyim, evliliğimin ilk bir senesi çalışıyordum. Sonra iş yerinde anlaşmazlik yaşadığım için çıktım. Eşim özel bir şirkette çalışıyor 7 aylık bebeğim var. İşten çıktıktan sonra 4-5 ay kadar eşimin kurduğu farklı bir işi yürüttüm, sonra ekonomik kriz derken o işi kapatmak zorunda kaldık. Bu sırada hamile kaldım ve takdir edersiniz ki özel sektörler hamile bir kadını işe almaz.
Kendi annem çalışıyor, kayınvalidem başka şehirde. Yani bebeğimi onlara bırakıp da ise başlayacak durumum yok. Bakıcı düşündüm ama en iyi ihtimalle günlük 11 saat çalışacağım. Alacağım da asgari ücret. Kimse bu kadar uzun saate gelmiyor ki gelse hem ücreti çok istiyorlar hem benim gönlüm el vermiyor kızımı o kadar uzun saatler bakıcıya bırakmaya. Çünkü beslenme problemi olan bir bebek benden başkası baş edemez. Eşime gelince o kızımı biraz daha büyütmem taraftarı o da istemiyor bakıcıya bırakmamızı. Şimdilik onun maaşı yetiyor bize.
Gel gelelim asıl soruna;
Benim 3 tane görümcem var. Bunlardan en büyüğü sürekli çalışmam konusunda baskı yapıyor ama sürekli. En son iki hafta önce arayıp kızımı kreşe vermemi söyledi ( 6 buçuk aylık bebekten bahsediyor) her ne kadar saatlerimin çok uzun olduğunu öyle bir kreşin olmadığını söylesem de kadın asla anlamıyor. Diğer aile fertleri de sürekli iş bulmam konusunu açıyor ama görümcem kadar baskıcı değiller. Ben bu konudan çok bunalmış vaziyetteyim ama onları da kırmak tartışmak istemiyorum.
Birsuru detay var da yorumlarda belirtiyim konu çok uzun olmasın. Onlar konuyu açtıkça nasıl bir üslup ile cevap vermeliyim ne demeliyim bana bir yol gösterin ne olur
Kimseye kendinizi durumunuzu aciklamayin. Hep şey diyin , hmm olabilir haklısın bı de onu denemek lazım. Sonra telefonu kapıyı kapatınca hadeee dersin. Takma kafanı ne istiyorsan onu yap
 
Merhaba herkese,
2 buçuk yıllık evliyim, evliliğimin ilk bir senesi çalışıyordum. Sonra iş yerinde anlaşmazlik yaşadığım için çıktım. Eşim özel bir şirkette çalışıyor 7 aylık bebeğim var. İşten çıktıktan sonra 4-5 ay kadar eşimin kurduğu farklı bir işi yürüttüm, sonra ekonomik kriz derken o işi kapatmak zorunda kaldık. Bu sırada hamile kaldım ve takdir edersiniz ki özel sektörler hamile bir kadını işe almaz.
Kendi annem çalışıyor, kayınvalidem başka şehirde. Yani bebeğimi onlara bırakıp da ise başlayacak durumum yok. Bakıcı düşündüm ama en iyi ihtimalle günlük 11 saat çalışacağım. Alacağım da asgari ücret. Kimse bu kadar uzun saate gelmiyor ki gelse hem ücreti çok istiyorlar hem benim gönlüm el vermiyor kızımı o kadar uzun saatler bakıcıya bırakmaya. Çünkü beslenme problemi olan bir bebek benden başkası baş edemez. Eşime gelince o kızımı biraz daha büyütmem taraftarı o da istemiyor bakıcıya bırakmamızı. Şimdilik onun maaşı yetiyor bize.
Gel gelelim asıl soruna;
Benim 3 tane görümcem var. Bunlardan en büyüğü sürekli çalışmam konusunda baskı yapıyor ama sürekli. En son iki hafta önce arayıp kızımı kreşe vermemi söyledi ( 6 buçuk aylık bebekten bahsediyor) her ne kadar saatlerimin çok uzun olduğunu öyle bir kreşin olmadığını söylesem de kadın asla anlamıyor. Diğer aile fertleri de sürekli iş bulmam konusunu açıyor ama görümcem kadar baskıcı değiller. Ben bu konudan çok bunalmış vaziyetteyim ama onları da kırmak tartışmak istemiyorum.
Birsuru detay var da yorumlarda belirtiyim konu çok uzun olmasın. Onlar konuyu açtıkça nasıl bir üslup ile cevap vermeliyim ne demeliyim bana bir yol gösterin ne olur
gorumcenin aile ici iliskilerine -ekonomik, kari koca arasindaki iliski vs) karistigini gorunce, okuyunca sinirlerime hakim olamiyorum. lutfen ama lutfen haddini bildirin gorumcenize. ona neymis ki? sizin evinizin rizkini gorumce mi sagliyor? tek maasla gecinen sizsiniz, esinizle ortak hayati, sartlari paylasan sizsiniz. o kim oluyor ya kim?? ne olur net bi sekilde calismayi dusunmuyorum, ben istedigim zaman calisirim veya calismam, bu kimseyi ilgilendirmez" deyin ki kessin sesini gerizekali. eger haddini bildirmezseniz isi cirkinlige vurur. ve sonra ayni benim gibi olursunuz. gorumce ile ilgili olaylar yasadim. haddini bildirmedigim icin, bana cirkinlige vardiracak sozler sarfetti yani cesaret buldu. hatta burada konu actim " affedemiyorum" isimli bir konu. okuyun, ders cikarin benim yasadiklarimdan
 
Valla eşin çalışmamana karışmıyorumuş anladığım kadarıyla şanslısın. Bir de benim konumu gör. Neyse üç görümce ile hayat zor olmalı tabii. Ama ben senin yerinde olsam eşime söylerdim yaptıklarını, sonra da baktım yine aynı konulara giriyorlar, ayy çocuk ağlıyor vs der konuyu kapatır,sonra telefonlarına da mümkün olduğunca çıkmazdım. Baktım öyle de olmuyor, abla başka bir şey diceksen de var mı başka bişe kararım kesin der bir daha konuyu açtırmazdım. Eşin destekmiş nasılsa, onlara ne. Eşim çalış baskısı yapmasına rağmen kaynanamı bu konulara asla karıştırmıyoruz. Bir kez kaynanam benle kavga çıkardı çalışmıcak mısın diye, ben de ses yükselttim. Artık girmiyor o konuya, fırsat vermem. Kaldı ki ah bir de eşim çalışmaszsan çalışma dese daha ne
 
bir laf söyler birikir iki söyler birikir ama üçüncüye çok saçma bir nedenle patlarsınız en başından resti çekmeniz lazım. kendilerinin söyledikleri unutulur sizin o anki patlamanız konuşulur
 
Back