ya kusura bakmayında neden dışarıdaki insanları bu kadar takıyorsunuzki??boşverin gitsin .. 
siz kapınızı kapatıp evinizde huzurluysanız dışarıyı duymayın bile.. hayat yeterince zor zaten ..bakın çalışıyorsunuz çocuk ev zaten yeterince sorumluluk bide milleti takmayın .. merhaba merhaba .. ararlarsa arayın gelirseler hoş geldin deyin yeter fazlasını haketmiyor bu insancıklar demekki
Tatlım onları hiç takmıyorum, tiksindim onlardan zaten.
Kendi abisinin ameliyatına, 12 saat sonra elini kolunu salllayarak gelen ve 10 dk oturup kalkan bir kardeş müsveddesi..
Karısını aldatan, sorumsuz, tembel, hastalık hastası bir baba..
En zor günümüzde çocuğumuza yarım gün bakmayı reddeden, beni hamileleiğimde 6 aydır 1 kez bile aramayan iğrenç bir üvey anne..
Eşimin ailesi bu 3 kiiden ibaret ve takılacak bir durumları yok dediğin gibi.
Ama gel gör ki eşim ara ara "hadi bizimkilere gidelim" diyor.. Her defasında hayır demek zorunda kalıyorum. "Eğer istiyorsan sen git" diyorum, yalnız gitmiyor.
İşte sıkıntı burada başlıyor, konu sürekli önüme geliyor.
Ve ileride ciddi ciddi ihalenin bende kalmasından korkuyorum, "ben kaç defa gitmek istedim ama sen reddettin" gibi. Eşimin de gitmek istemediğini, ama bu soruyu arada bir bana yönelterek vicdani yükünü azalttığını düşünüyorum.
Dün akşam bu konuyu ciddi ciddi konuştuk eşimle.
Lütfen bana doğuma kadar ASLA "bizimkilere gidelim" gibi bir sözle gelme, formaliteden bile olsa bu soruyu duymak istemiyorum. Bebeğimi de kendimi de strese sokmak istemiyorum bu gereksiz insanlar yüzünden" dedim.
Hızımı da alamadım..
"Sen sabahın 8'inde ameliyata giriyorsun, sevgili kardeşin akşam 22.00'de seni ziyarete geliyor, bir yabancı gibi. Bir ihtiyacımız var mı diye bile sormuyor, sonra ben seni hastaneden çıakrıyorum, bir omzumda sen, kucağımda kızım. Yanımda senin ailenden tek insan yok. Sonrada küsüyorlar bebekleri oldu, evlerine gitmedik, hediye götürmedik diye ve mevlide çağırmıyorlar. Gene alttan alıyorum, bebek görmeye gidiyorum dünyanın hediyesiyle. Ben hamile kalıyorum, bir hayırlı olsun demiyorlar. Yeter artık senin ailen bitmiştir benim için. Bu konuyu hiçbir zaman benim önüme getirme ve ileride bana "senin yüzünden ailemle aram açıldı" tarzı bir lafla gelirsen senin benim hayatımdaki yerini de tekrar sorgularım" dedim.
Biraz ağır oldu.. Ama hak etti.. Çünkü bana son döneme kadar sürekli "büyüklük bizde kalmalı, sen büyüklüğünü göster" tarzı şeyler söyleyordu. Hamileliğimde hiç aramamaları sanırım onu da yorumsuz bıraktı artık.
Söylediklerimi kabul etti, hepsine hak verdi. "Ne olduklarını biliyorum onların, ama senden ricam doğumundan sonra bir daha değerlendirelim bu konuyu" dedi.
Ben de "biliyorsun bu benim ilk doğumum olmayacak, ilk doğumumda ne hastaneye geldiler, ne torunlarına/yeğenlerine bir bez parçası alıp hediye ettiler. Dolayısıyla 2.de de farklı bir ilgi beklemiyorum. Konuyu kapatalım, eğer ben gitmek istersem sana haber veririm" dedim. Tamam dedi, konu kapandı.
Şimdilik..
Canım her ne olursa olsun kendini üzmediğin bir çözüm bulmanı dilerim. Bizimkisi sadece hariçten gazel okumak, bu durumu yaşayan sensin o yüzden en iyisini sen bilirsin. 
