Merhaba arkadaşlar, içim artık o kadar boş ki; ne düşüneceğimi ne yapacağımı inanın bilemiyorum. Kendimi inanılmaz çaresiz hissediyorum. Belki bir nebze dertleşmek veya akıl almak adına, buraya yazmaya karar verdim.
Yaklaşık olarak 10 yıllık evliyim. Eşimle tamamen zıt şehirlerde doğup büyüdük, sonra görev yerlerimiz de tanıştık ve henüz nişanlıyken eşimin memleketine yakın bir yere tayin olduk.
Eşimin ailesinden bahsedecek olursam; kalabalık bir aile. Genel olarak herkes okumuş meslek sahibi olmuş, KV ev hanımı, kp emekli. Oldukça anlayışlılar herhangi bir şeye müdahale etmezler. Bizden asla maddi bir beklentileri yoktur. Oraya gittiğimde elimi sıcak sudan soğuk suya soktum azlar vs.
Ee o zaman sorun ne diyorsunuz değil mi? Aslında ortada bir sorun var mı, onuda bilmiyorum. Sizlere danışmak istedim.
Henüz 1 senelik evliyken çok ciddi bir rahatsızlık geçirdim, ölümlerden döndüm, 29 gün hastanede yattım. Bu arada eşimin ailesine 2.5 saat mesafedeyiz ve eşimin benimle yaşıt kardeşini gönderdiler bana bakması için ama KV gelmedi. Sonra eşim 3 ay sonra mesleki bir kursa gitti ve 9 ay başka bir şehirde kaldı. Ben bu sürede yine bir başıma kaldım. Bu arada henüz 21 yaşındaydım. Yine aynı görümcem geldi yanıma sağolsun. Eşimin ailesi yine bir kere kapımı çalmadı.
Çocuk konusunda sıkıntılı bir sürece girdik. 3 defa karnımda bebeğimin kalp atışları durdu. Defalarca kez yıkıldık. Sadece telde bir geçmiş olsun dediler. Sebep ise KV hep yolculuk yapamıyorum uzun yola gidemiyorum rahatsızlanıyorum diyordu. Bu arada 2.5 saat mesafeye gelmeyen insanlar, 15 saat uzaklıkta diğer oğlunun evine gittiler bebeğine hayırlı olsuna. İnanın hiç kıskanmadım, eltimle abla kardeş gibiyiz çünkü. Zaten gitmeliler, olması gereken bu. Ama hani yolculuk yapamıyorsunuz ne oldu, ne değişti.
Sonrasında şükürler olsun 4. Hamileliğimde kızım doğdu. Bu defa bekledim yine gelmediler. Bu arada bizde farklı bir şehire tayin olduk. Mesafede arttı yaklaşık olarak 15 saat civarı oldu. Bu bahane değil tabii gelmek isteyene. Yine gelmediler, görümcem geldi Allah razı olsun ondan. Kızım 10 aylıkken dersaneye başladım. Bakıcı tuttum. Asla gelin vs demedim. Sonuçta herkes doğurduğu çocuğa bakmalı. Kimseye güvenerek yapmadık çocuğumuzu. Kızım 2 yaşındayken hamile olduğumu öğrendim, diğer bebeklerim tedaviyle olmuştu. Bu defa Rabbim nasip etti. Sürpriz oldu. Hamileliğimi öğrendiğimiz ertesi günü doğunun çok ücra bir ilçesine atandığımı öğrendim ve eşimin tayınını vermediler. Hiç bilmediğim bir yer. Annemler umredeler bu arada. Annem aradı hemen 10 gün idare edin ben yetişecek. Orda kimseyi bilmiyorsun kızım bakıcıyla uğraşma, hem eşinde yok gözüm arkada kalmasın dedi.
10 gün kadar eşim yanımda kaldı. Ev eşya vs ayarladık. Annem geldi yanımda 5 ay kaldı. Bu arada tayin için çıktığı şehir eşimin ailesine 5 saat bizimkilere 20 saat mesafede. Yine bir kerede biz gelelim annem dinlensin demediler. Buraya kadar hiç önemsemedim inanın ki. Herkes kendine yakışanı yapar diye düşündüm. Ama bu süreçte de asla bir kırgınlık vs yok. Gayet güzel konuşuyoruz görüşüyoruz. Sonra ben eşimin tayini istedim eşimle bambaşka bir şehire ikimizin birden tayini çıktı. Biraz karışık ve uzun olmuş olabilir, lütfen kusura bakmayın arkadaşlar.
Ben bu arada 8 aylık hamileyim. Yeni tayini mizin çıktığı yer tamamen tercihlerimizin dışında geldi ve benim aileme 3 saat mesafede. Annem yine herşeyime yetişti. Evimi taşıdılar, yerleştirdiler. Annem tekrar 1 ay sonra doğuma gelirim deyip evine döndü. 1 hafta sonra ben erken doğum yaptım. Yine ablamlar annemler apar topar yetiştiren. Eşimin ailesinden hiç kimse yok. Bebeğim yoğun bakımda kaldı, yine kimseden ses yok. Yine önemsemedim ama en son bende şu olaylarla ipler koptu.
Lütfen rica ediyorum olayı siyasete dökmeyin, konum kapanırsa hiç kimseye bir faydası olmaz. 2 sene önceki olaylarla eşim tutuklandı ve ihraç oldu. Eşim rütbeli bir personel bu arada. Eşim eski görev yaptığımız şehire götürüldü. Ben 2 çocukla perişan oldum. Eşim ihraç olunca lojmanı boşaltmak zorunda kaldım. Yine her daim benim ailem yanımda tabii. Karşı taraftan kimse birkere bişe kızım ne haldesin diye gelmedi. Tabi bu sürede iki çocukla sürekli görüşlere gidiyorum bambaşka bir şehire. Eşimin ailesinden yine kimse gelmiyor görüşlere bile. Ama telefonda ağlayıp sızlıyorlar. Bu süreçte sadece evli olan kaynıö ve sürekli yanıma gelen görümcem maddi manevi destek oldular. İkisininde hakkını ödeyemem. Eltimde çok çok ilgilendi. Benim doğum iznim vs bitince yeniden göreve başladım. Kayınvalidemi aradım. Anne durum ortada lojmandan çıktık, ev kira, avukat vs parası ödüyoruz ben tek maaşla birde 750 tl bakıcı parası ödeme yeyim dedim. Annem dediki ben 45 gün kalayım, onlarda 15 gün kalsın dönüşümlü bakalım kızım bakıcıya para verme dedi. Her telefonumda kv, bir düşünelim bilmem ki vs deyip durdu. Sonra diğer görümcem aradı. Sadece 1 kere gelirim başının çaresine bak dedi. Nitekim geldi Allâh razı olsun. Bende bakıcı tuttum zaten hemen. 19 gün kalıp döndü.
Bu süreçte eşimin yanına birkere gitmedi kayınvalidemler. 1.5 sene sonra eşim tahliye oldu, şükürler olsun görevine döndü. Suçsuzluğumuz anlaşıldı. Tabii ailesi yine gelmedi bir geçmiş olsun veya hayırlı olsuna. Eşim gitti 1 haftalığına biz gitmedik.
Arkadaşlar çok uzun oldu ama daha kısa nasıl anlatırım bilmiyorum. Şu anda görümcemin düğünü var ve ben nasıl bir yol izliycem bilemiyorum. Gitmesem görümcem benım için çok değerli. Gitsem 10 senedir evime ayak basmadılar, daha eşyalarımın rengini bilmiyorlar. En zor zamanlsrımda yalnızdım. Ama en zoru da ortada bir tartışmak vs yok. Ne diycem gitmeyip. Çok çaresiz hissediyorum kendimi. Bir taraftan umursama git, resmi davran bir şeyde deme zaten umurlarında değilsin diyor.
Bu arada şimdi görümcemin 2 düğünü olacak. Biri memlekette biri damadın memleketinde ve diğer düğüne de gidecek kv. Gitsin tabii ki ama bana niye bu haksızlık. Yada benmi abartıyorum. Arkadaşlar çok çok uzun olmuş kusura bakmayın ama 10 seneyi, daha kısa anlatamazdım.
