- 25 Haziran 2018
- 31
- 17
- 27
-
- Konu Sahibi monaglizag
- #61
Ne güzel yazmışsınız gerçekten. Her kelimeniz doğru. Dediğinizi yapacağım, harekete geçeceğim. Çok teşekkür ederim. Umarım buradaki yorumlardan silkelenişim, güzel bir hayat getirecek bana
Ne güzel yazmışsınız gerçekten. Her kelimeniz doğru. Dediğinizi yapacağım, harekete geçeceğim. Çok teşekkür ederim. Umarım buradaki yorumlardan silkelenişim, güzel bir hayat getirecek banaKocanız elbette vicdandan vurmaya çalışır, o kadar rahata alışmış ki elbette bırakmak istemez.
Çocukların oyuncak sakız alınmayınca senden nefret ediyorum anne demesi gibi.
Siz benim ailemle yaşayalım deseniz asla kabul etmez. Mesele adalet/vicdan değil lükse alışmış olmaları. Şu anda yaptığınız hizmeti verecek bir kişiyi mümkün değil parayla karşılayamazlar.
Yapacağınız şey şu, benim bir biyolojik yaş sınırım var anne olmak istiyorum kendi evimiz bile yokken bu koşullarda yapamam diyeceksiniz. Ayrı ev isteyeceksiniz.
Eşiniz ya ayrı ev açacak ya da vicdandan girecek, kötü eş olmanızdan çıkacak. Bu durumda herkes kendi yoluna gidecek.
Ayrı ev açmak onun görevi, bu imkanı sağlayamayan evlilik yoluna girmeyecek.
Evet mağlesef kimseye hayır diyemeyenlerdeyim. Herşeyi kabul edenlerdenim. Belkide bundandır kullanılışım. Artık kabul ettim. İnsanlar nankör , menfaatçi ve bu yanlar ile vuruyor insanları.Belli ki vicdanlı bir insansınız, iyi niyetli insanları böyle uyanıklık yapıp kötüye kullanıyorlar maalesef.
Bence bu vicdanınızı gerçekten yardıma muhtaç ihtiyaç sahipleri için kullanın, oturup annesinin dibinden ayrılamayanlar için değil.
Hayır bir de çocuk sahibi bile olamıyorum diyorsunuz, yazıktır. Şu ortamdan uzaklaşsanız, kendi çocuğunuz olsa hatta bir yudum sevgiye muhtaç başka çocuklara yardım etseniz daha iyi değil mi? Niye millet lüks yaşasın diye uğraşıyorsunuz ki?
Ben çalışıyorum evet evlenirken eşim ile bir işletme açtık, onun dışında başka bir iş yapmıyorum. Gelir ekonomiye göre elbette değişiyor. Ailem boşanma durumumda yanımda olmaz, çünkü kendine münhasır bir babam var.Sen calisiyormusun? Meslegin var mi? Kocanin geliri nasil? Ailen bosanma durumunda arkanda durur mu? En mühim soru, bosanmayi göze alirmisin?
Offf nasıl güzel bir hareket! Gerçekten süper yazmışsınız. Böyle güzel yazdıklarınız ile, bana burada bir cesaret geldi. Harekete geçmem için bir konuşmama bakıyor gibi hissediyorum artık.Eşiniz merhametli değil korkak. Yavru kuş gibi yuvadan ayrılmaktan korkuyor. Evinizi ayırın iş hayatında da abisiyle mi çalışıyor annesiyle mi umursamayın. Kabul etmez de demeyin bulun bi ev koyun önüne kontratı ya bunu imzalarsın ya da boşanma dilekçesini deyin. Yani ben kendi annemin evinde bile yapamam siz nasıl bilmem kaç yaşında tanıdığınız bi aileyle aynı evde yaşayabiliyorsunuz
Çok doğru bir konuşma, hem adil hem doğru. Sadece herşeyi garantilemek gerekiyor. Gerisi mühim değil elbet. Yaşım genç , dediğiniz gibi ya aklı başına gelir ya da bu gemi batar :)Önce bir iş bulun, sonra da işiniz garanti olduktan sonra alın bunu karşınıza konuşun. Ben bu şekilde devam etmeyeceğim, herkes evlenince kendi evine geçiyor, herkes mi vicdansız? Ben bu ortama çocuk getirmem, mutsuzum, beni görmek anlamak zorundasın de. Akli başına gelirse kendi evinize geçersiniz gelmezse direkt boşanın. Bu yaşta ohooo kimleri kimleri bulursunuz, çok gençsiniz. Mutlu olmak sizin de hakkınız.
Evlendiğim de ilk zamanlar hep yapacağız , olucak, az bir zaman dendi. Evet o zamanlar durum belliydi. O yüzden üstelemiyordum.Bu durum evlenmeden önce var mıydı yoksa evlenince mi ortaya çıktı?
Ben haklı değil, olması gerekeni sana aktarmaya çalışıyorum.Çok haklısınız
Kendinizi boğmayın. Insan alışkanlıklarından, sevgisinden, emeğinden öyle söylendiği gibi kolayca vazgeçemiyor. Bu bir süreç. Korkularınız, endişeleriniz çok normal. Ilerisini düşünüp vaktinizi ziyan etmemek adına gerçekçi ve ileriye dönük kararlar almanız gerek. Bunu sürekli aklınızda tutun. Sonra pişman olmayın senelerim gitti diye. Teşekkür ederim güzel temennileriniz için. Sevgiler ❤Hayır çocuğum yok, bu durumda olmamasına şükür ediyorum. Dediğiniz gibi keşke baştan kabul etmeseydim. Herşey olur cümlesine bu kadar denli inanmasaydım.
Bazen yaşanacakların önüne geçemiyorsun. Geçememe sebebi, bir an’da ağızdan çıkan evet / olur kelimeleriymiş meğer. Bunu çok iyi anladım.
Belki zaman geçince , belki yaş alınca.
Kendime şimdi kızıyorum, eğer bir şeyleri toparlamazsam ömür boyu kızacağım. Ama kendime inanıyorum bir cesaret ile kendi isteklerimi ve olması gerekeni sunacağım karşımdaki insanı, anlıyorsa olur , anlamıyorsa olmaz .
İşte herşey birikiyor içte. Birikince karşı tarafın saltanatı da bitiyor .. o güzel yorumlarınız için , fikirleriniz için teşekkür ederim. Allah o güzel kalbiniz gibi, bir ömür sunsun size
Bence çok yorucu. Ama 5 yıl olmuş. Çok çok zor . Eskıdenmıs bütün onlar yenı nesıl yapamıyor. Bazen oluyor kemdımıze bıle istemıyoruz.Evet soru da da belirttiğim üzere , eşim çok merhametli olduğu için herkese kucak açan bir karektere sahip. 5 senedir evliyim kayınvalidemin evinde yaşıyoruz, kirasını giderlerini ödüyoruz. Rabbim büyüktür dedim ses etmedim sabrettim. Hâla aynı. Değişen bir şey yok. Şimdide abisi ile iş’te ortak oldu. Ev de ailesinden biri, işimizde ailesinden birileri. Her gün iç içeyiz. Sabrederken zaman geçmiş.
Bazen yoruluyorum ne hissedeceğimi bilmiyorum , sıkışmış gibi hissediyorum .
Asla gocunmam ama herşeye evet demem, bu evliliğimin için doğru mu?
Kayınvalide evde durumlar nasıl? Aranız nasıl? Çok misafiri var mı? bir işe girip kendi yolunuzu çizmeye cesaretiniz var mı?Evlendiğim de ilk zamanlar hep yapacağız , olucak, az bir zaman dendi. Evet o zamanlar durum belliydi. O yüzden üstelemiyordum.
Sonra bir şeyler toparlandı.
Ama bir şeyler değişmedi
kötü olmuşAh şimdi ben size nasıl evlendiğimi anlatsam bana kızarsınız, o an ailem yanımda değildi ve eşim babasını kaybetmişti. Ona destek olayım derken fazla abarttım. Oda kendini ya da burdan vurdu kendini bilmiyorum.
Ben birine bir el uzatmaz isem sanki günah işliyormuşum gibi hissederdim. Ergenlik aklı. Ya da saflık aklı diyelim .
Babasını kaybetti destek olayım yanında olayım dedim , konu evliliğe kadar geldi.
Ayrıca benim ne düğünüm oldu ne bir gelinliğim.
Annesi durumumu düzelteceğim öyle yapacağım dediğinden 5 sene geçti.
Şimdi yüzüne vuruyorum; öyle bir şey demedim diyor. Aklım ile oynanıyor bazen.
Durumu aşkında kötü değil kayınvalidenin, emekli maaşı var . Ama eşime sorsan çocuk anneye bakarmış. O yüzden ne dersem diyim beni sen böyle düşünüyorsun kötü insansın manipülesi ile düşüncelerimin yanlış olduğunu beynime sokmaya çalışıyor .
Dinimizdede hukuktada erkek kadına ayrı ev açmak zorunda. Kocana bunu söyle.Çocuk asla yapmadım yapmam da bu düzene. Benim asıl sorunum şu ; ben yanlış olanları ve hislerimi karşı tarafı söylediğim zaman karşı taraf beni ters köşe yapıyor. Örneğin bu yuvaya bakacağına kendi yuvamıza bakalım diyorum. Çocuk anneye bakar abim bakmıyor ben öyle bırakamam biraz daha durumumuz olsun, annenin evine de bakarım bizimkine de bu kadar merhametsiz olma diyor. Sanki ben kötü bir şey demişim gibi.. hatta inandırıyor da. Hatta ben sorumu yazarken linç yemekten korktum . Kocamın bilinci ile.
ben hep söylemisimdir merhamet vicdan sevgi saygi ilk önce es kisisi yada evlad önce anne baba es cocuk sonra digerleri meKocaniz size merhametli mi? Asil soru bu bence. Size merhameti olsa ne kadar zorlandiginizi gormez miydi?
Sabrın sonu selamet lafına hiç inanmıyorum. Böyle evlilik olmaz kendinize ait bir düzeniniz yok. Bence eşinizle konuşup bu duruma çözüm bulmalısınız yada evliliğinizi tekrar gözden geçirmelisinizEvet soru da da belirttiğim üzere , eşim çok merhametli olduğu için herkese kucak açan bir karektere sahip. 5 senedir evliyim kayınvalidemin evinde yaşıyoruz, kirasını giderlerini ödüyoruz. Rabbim büyüktür dedim ses etmedim sabrettim. Hâla aynı. Değişen bir şey yok. Şimdide abisi ile iş’te ortak oldu. Ev de ailesinden biri, işimizde ailesinden birileri. Her gün iç içeyiz. Sabrederken zaman geçmiş.
Bazen yoruluyorum ne hissedeceğimi bilmiyorum , sıkışmış gibi hissediyorum .
Asla gocunmam ama herşeye evet demem, bu evliliğimin için doğru mu?
O evlenmemişki siz evlenmişsiniz… onun hiç düzeni değişmemiş yeni bir hayat kurmamış bence işin kolayına kaçmış o kadar merhametliyse sizi neden düşünmüyor? İllaki evi siz çekip çeviriyorsunuz kaç kişiye yemek pişir taşır temizliği falan hiç kolay iş değil ayrıca özel hayatınıza da hakaret nasıl yaşayacaksın ailesinin yanında hep çekinerek tabiki… bilmiyorum rahatsızlığınızı dile getirin 5 yıl geçmiş gerçi bundan sonra evi ayırsanızda ne değişirEvet soru da da belirttiğim üzere , eşim çok merhametli olduğu için herkese kucak açan bir karektere sahip. 5 senedir evliyim kayınvalidemin evinde yaşıyoruz, kirasını giderlerini ödüyoruz. Rabbim büyüktür dedim ses etmedim sabrettim. Hâla aynı. Değişen bir şey yok. Şimdide abisi ile iş’te ortak oldu. Ev de ailesinden biri, işimizde ailesinden birileri. Her gün iç içeyiz. Sabrederken zaman geçmiş.
Bazen yoruluyorum ne hissedeceğimi bilmiyorum , sıkışmış gibi hissediyorum .
Asla gocunmam ama herşeye evet demem, bu evliliğimin için doğru mu?