Evliliğin ilk günleri, ortası falan bilmem. Benim işim masa başı ama çok kez sahada oluyorum özellikle bahar ve yaz aylarında. Etkinlikleri koordine etmek, görevlendirme vs. Hem ayakta, hem kafa kalmıyor ve eve zor atıyorum kendimi.
O an tek istediğim yarım saat bile olsa, ayaklarımı uzatıp, oturmak veya uzanmak. Bunu yapmazsam gergin oluyorum ve eşim temas etse bile tat almıyorum.
Hıı azarlamam ama, içimden gelen bir süre çok vıcık vıcık olmamak. Hani eve gelince sarılır, öpüşürüz vs. Ama bir süre dinlenmem lazım. (Çocukla biraz zor ama)
Normalinde cilveleşiriz, ama o yorgunluğum çıkmalı biraz.
Eşim, daha bir değişiktir mesela. Ben evdeysem, o görevden gelmişse dinlenmeden ilk bana sarılır, koklar, öper ve yarım saat, 1 saat böyle geçer. Onun işi daha yorucu oysaki. (Yapısı gereği süslü cümleler kuramaz, davranışları çok sıcak) Görev süresi uzamışsa, sırt çantasını ilkokul çocuğu gibi fırlatır nerdeyse koşa koşa sarılır, gözü falan dolar.
Ne bileyim, herkes başka huylu. Tamamen ilgisiz olması asla olmaz, yorgunum der (güzel bir dille) ve dinlenince ilgiliyse tamam ama, sürekli böyleyse bu olmaz.