Eşime ve anneme küçükken tacize ugradığımı söylemeli miyim

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ayni ablan..lafini duyup kendini yere atip krize giriyorsan olay ciddi.

Ben bunda krize girecek birsey goremedim
Sinirlenirsin ok ama cinnetlik olmazsin

Kizini esini ve kendini oldurme hissini soylemiyorum bile.
 
Annenize söylemek demek onu dahada bedbaht eder ve öyle olmasına gerek yok geçmişi artık düşünmemelisiniz maalesef sizde çok ağır yaralar açmış arkadaşlarında söylediği gibi acilen profesyonel yardım almalısınız bu hem sizin ve ailen için çok mühim Allah'ım yâr ve yardımcınız olsun amin
 
Arkadaşlar bütün yorumlarınızı okudum.
Hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.

Birde şunu açıklama gereği duydum,
Annem hep bu benzetmeyi yapar. Aynı ablana benziyor hep onun hareketlerini yapıyor vs diye hep susarim tepki vermem. O kriz günü yaşadığım son damla gibiydi birden oluverdi herşey.. bir kere duymakla olan şey değil hani tak etti artık.

Aklımdan geçen intihar olayı ise ,
O an düşünür rahatlarım ciddi anlamda yapma niyetim olmaz. Ölürsek kotu seyler yasamayiz , mutsuz olmayiz , annem hakli çıkmaz gibi düşünüyorum . Sonra sacmaladigimi fark ediyorum bile.
İfade etmekte zorlanıyorum kendimi şu an doğru kelimeleri bulamıyorum . Umarım açıklayabilmisimdir ...

Konuyu başkası açmış siz yorumlamişsiniz gibi okudum. Başka pencereden bakmaya çalıştım. Kesinlikle destek alacağım. Kızım için. Kendim için .

Sağolun...
 
Allah korusun insallah bu kehanet gerceklesmez.Anneniz kirk kere soylerek siz de olmasindan korkarak Allah muhafaza olduracaksiniz.Gerekirse ailenizle mesafeli olun guzel sekilde yetistirmeye calisip Allaha guvenin .
 
Annen sana acıyacak diye eskiyi yeniden deşmenin anlamı yok.
Annenin de psikolojisi düzgün değil.
"Beter olacaksınız" diyen bir anneden söz ediyoruz.
Belliki ablan güzel şeyler yaşamamış mimli birisi.
Annenin ısrarla bebeğini ona benzetmesi, üstüne bir de "beter olacaksınız" demeleri hiç normal değil.

Yaşadığın o kötü olayları unutmak,en azından şimdiki hayatını gölgelemesine engel olmak adına uzman desteği almalısın.
Eşine de söz etme.
İlişkinizi zedeleme şimdi.
Sen "bana da acısınlar,ben de çektim" diye bir an çıkış yaparsın ama sonucu kötü olur gerek yok.
Destek al,Allahın izniyle atlatırsın.
Anneni de ablanı da kendine belli bir mesafede tut ve onlara kafanı yorma.
Bebeğin ve eşinle mutluluklar
 
Öncelikle unutmamalısın ki insanların çoğunda bu tip düşüncelerden mevcut. Önemli olan o sese uymamak cevap vermemek. Yeri geldiğinde “saçmalama be!” Diyebilmek.

Demek istediğim; seni iyileştirecek tek doktor “sensin!”
Tabiiki destek al ama psikolog olsun. Psikiyatrist ilaç verir boşuna uyuşturur beynini.
Önemli olan bunu yenmek.

Annen konusuna gelince; bu konuyu ona söyleme isteğin, ilgi bekleme veya sana da merhamet duyulmasını istemen ile alakalı. Tamam çok zor zamanlar geçirmişsin fakat bunu profösyonel olmayan 3 kişilere anlatman sana daha çok zarar verir kanısındayım. Eşin olay çıkarabilir ailen onu bulup öldürmek isteyebilir, veya eşin sana yaklaşırken hep onu hatırlar boşuna aranızda sorun olsun istemem.

Tamam eşinin dokunmasına kadar engelleme isteğin de normal fakat onun o kişi olmadığını eşin olduğuna sevdiğin insan çocuğunun babası olduğunu kendine hatırlatıp bu duyguyu yenmelisin.

O şerefsiz ile olan tüm bağlarını aklen/zihnen kes at. Artık sana zarar vermesine müsaade etme!
Aklına geldiğinde geçti ve asla artık olmayacak diye düşün, dua et. Pozitif o küçücük yaşında bununla başa çıkmışsın şu an 5 yaşında değilsin, yapabilirsin!
 
Allah binbelasini versin. Kutucuklara.. Allah'ın belaları çocuk bunlar çocuk.. yeter artık...inanın ben okurken kötü oldum..bence geçmişi değiştiremezsiniz.. sizi uzmekten başka bir işe yaramaz.lutfen yardım alın.yaralarinizi sarın.. bu dünya hiç bir pisliğe kalmiyacak..cehennem kütükleri...siz alamadığınız sevgiyi göremediğimiz ilgi için bu yolu denemeyin derim.cozumu bu değil çünkü..
 
Annenizin psikolojisi normal değil. Sakın söylediklerini ciddiye almayın. Hasta diye üzmüyorsunuz ama çok güzel onun tarafından üzülüyorsunuz. Herkesin dedigi gibi yardim alin zaten. Ama bir daha böyle bir şey söylerse "kızıma kötü şeyler olsa mutlu mu olacaksın? " diye bir sorun. Bence kendi vicdanı ablanız hakkında elinden geleni yapmadığını söylüyor ve siz iyi bir anne olmanıza rağmen kızınızın başına bir şey gelirse kendi kendini rahatlatacak. Ben iyiyim işte iyi anne olsan da farketmiyor diyecek. Bu arada küçükken yasadiklarinizi annenize söylemenin hiçbir faydası olmaz. Senin kızını da taciz ederler falan der saçmalar.
Lütfen üzüldüğünüzü söyleyin. Buna rağmen devam ederse görüşmeyi azaltın. Hasta olduğunu biliyorum ama sizi hasta ediyor bile isteye. Hayatta sizden ve evladinizdan daha önemli bir şey yok bunu unutmayın.
Destek alın, içinizde kalmasin anlatin doktora sadece bu bile işe yarar. Tacizi eşinize anlatmaya doktorla karar verin bence. Anlatmalı mısınız ya da ne zaman anlatmalisiniz en iyisi doktorla karar vermek.
 
Anneniz eşiniz çocuğunuz hepsi bir tarafa.. onlara kanıtlamak acımalarını sağlamak size bir şey kazandırmaz.Ölümü düşünmek daha da kötüsü öldürmeyi düşünmek
Çok zor..

Destek almalısınız en kısa zamanda!
 

Bende benzer durumu çok küçükken tek sefer yaşadım, nasıl hissettiğinizi iyi biliyorum. Allah böyle sapkın insanların belasını versin. Yıllar sonra öğrendim ki, sadece ben değil ailedeki diğer birkaç kadın daha aynı durumu yaşamış. Asla utanmadım. Bigün oturdum babama anlattım, inanmadı tabiki çünkü karşı taraf hiç beklemeyeceği birisiydi. Söyleyip, yaşadığınız karanlığı onlara da yaşatmayın. Ortaya çıkınca anneme de söyledim, bikaç kişiye de. Şimdi düşünüyorum da annem babam ne kadar üzülmüştür, içine düştükleri çaresizliği düşündüm sonra. Keşke bu sır benimle mezara kadar gitseydi dedim.

Geçenlerde öldü cenazesine gittim, asla unutmuyor insan böyle anları. Helallik vermedim. Ebedi dünyada çekecek yaptıklarını. Şimdi içim rahat, kendi kendime yendim ama hem utangaç ve mahçup bir çocuk olarak büyüdüm. Siz böyle olmayın, kimseye söylemeyin. Ve sizinki daha şiddetli, maddi durumunuz varsa destek alın yoksa da devlet hastanelerine gidin. Bu konuyu bitirin. İnşallah iyi olursunuz.
 
annenz hepinizin psikolojisini bozmuş destek almalısınız
 
Bence artık ablanızı da sürekli kötülemek ve aşağılamaktan vazgeçin. Hiçkimse mükemmel değil zaten ve annenizin geçip giden zaman için şuan yapabileceği bir şey yok. Herkes çocuklarının en iyi insanlar olmasını ister ama bazen ne söylerseniz söyleyin o çocuk "olmuyor". Bu durumda annenizi ve kendinizi yıpratmaktan başka bir şey yapmıyorsunuz sürekli ablanızı gündeme getirirek. Kaldı ki annenizin ablanızı her haliyle kabul etmesi de olgunluk göstergesidir. Ne yapsaydı öldürse miydi? Dövse miydi? Dövseydi düzeleceğini mi sanıyorsunuz? Kızını "namussuzluk" yaptı diye öldüren anne-babalarla kıyasladığımda annenizin çok daha mantıklı ve sağlıklı bir insan olduğunu düşünüyorum. Annenizin çok üstüne gitmişseniz senin kızın olunca görürsün demesi de çok çok anormal bir durum değil, hepimiz insanız.

Kendi özelinizle ilgili konuya gelirsek eğer, evet maalesef kötü bir şey yaşamışsınız, keşke olmasaydı. Bu durum annenizin ya da babanızın olmadığı bambaşka bir yerde de gerçekleşebilirdi. Hayatta ak ile kara aynı anda mevcut. İyi insanlar da var çöplükler de... Maalesef annenizin bariz bir hatası varsa bile o konuda da şuan yapabilecek bir şey yok. Canına okusanız da, ağzınıza geleni de söyleseniz, elinizdekini de fırlatsanız bir şey değişmeyecek. Söyleyip söylememe konusunda sağlıklı karar verecek durumda değilsiniz gibi görünüyor. Söylediklerinizde olacakları da psikolojik olarak kaldırabilecek durumda olmanız gerekiyor. Bir de kanser olduğunu söylemişsiniz, Allah şifa versin, kısaca şuan söylemek için doğru zaman değil gibi...

Ablanızı ya da diğer aile bireylerini bir kenara bırakın. Günahı ve sevaplarıyla birlikte varlar kimsenin ablası ya da annesi ile de değiştiremezsiniz. Oldukları gibi kabul edip, artık kendi hayatınıza odaklanmanız gerekiyor. Travma geçirip kimseye güvenemeyip bir aile kuramayabilirdiniz, bunu yaşayan çok insan var. Ama kurmuşsunuz, demek insanlara güvenip sevebiliyorsunuz bunlar çok olumlu ayrıntılar. Ama geçmiş ve mevcut durum ile barışamıyorsunuz bu da çok doğal yaşadıklarınız sebebiyle,tüm bunlar için de uzman desteği şart. Bence siz çok güçlü bir kadınsınız, bu durumu tamamen atlatıp mutlu olabileceğinizi düşünüyorum.
 
Anneniz çok boş konuşuyor. O oyle konustu diye oyle seyler olacak degil. Kızınız asla ablanıza benzemeyecek. Ama anneniz aklınıza boyle fitneler soktugu icin sizin içinizde kızınıza olan bakış açısını degistirtiyor. Bşlerek yapıyor bunu anneniz çok bencil cunku. Kendi yaşadıklarını sizinde yaşamanızı istiyor. Minik bebegi ablanıza nasıl benzetebiliyor? Bu anca hasta ruhlu birinin görüşü lutfen anneniz anlıyorum ama hasta ruhlu kişilerin sizide hasta etmesine izin vermeyin
 
kendiniz için terapi alın ..annenize söylediğinizde sizin yanınızda olacak bi anne göremedim yazdıklarınızda...eşinize de söylemeyin döner dolaşır basınıza kakabilir. sizin için evet cok zor bi durum ama bunu terapi yle halledebilirsiniz ..
 
Katılıyorum soylediklerinize. Bencede soylememeli eşine
 
konuyu hiç okumadım
başlığa göre yorum yapıyorum

kesinlikle söylemeyin aynı şeyleri onlara baktıkça hatırlayıp yaşamanıza sebep olabilir
psikolojik destek alabilirsiniz
ama söylemeyin
 
Bırak anneni ablanı ,senin yardıma ihtiyacın var .hemen destek almalısın. Eşine anlat durumu ,istemezsen doktorunla paylaşırsın. Senin sana çok ihtiyacı olan bir bebeğin var ,herseyden önce onu düşünmelisin .annen gibi bir anne olmak istemiyorsan ruh sağlığını kontrol altına almalısın .taciz küçük birşey değil .hatırlıyorsun herşeyi ,hatirlamasan bile bilinç altı unutmaz ,en derine iter ve sebebini bilmediğin bir huzursuzluk yaşarsın hep .

Ben de tacize uğradım lisede ve 6 yaşında .asla unutamıyorum ,bir saniyesi aklımdan çıkmıyor ,daha doğrusu çıkmıyordu . Uzman yardımıyla kurtuldum o kabustan .hayatımı çok kötü etkileyen bir durumdu .yirmi yaşında kocaman kızdım , gece ağlaya ağlaya babamın odasına iner ,hickiriklarimla onu uyandırır , beni sıkı sıkı saran kollarını bedenime gücüm yettiğince bastirirdim .bir süre öylece yatar arkamda gizlice ağlardı babam ( ah canımın içi ) sonra kalkar ılık suyun altına sokardı beni ,sarılırdık suyun altında da biraz ağlardık, devamında ben uyuya kalırdım ,annemle birlikte uzerimdekileri çıkararır, geceligimi giydirir ,yatağıma cikarirlardi. .o kadar zor zamanlardı ki ,asla hatırlamak istemiyorum .sen de uzman desteğiyle ve çevrenin yardımıyla unutmalısın .bunun için eşine açıkla durumu .sana çok büyük yardımı olacaktır .
 
Şu an sizin için çok üzüldüm acil psikolojik destek almanız gerekiyor yoksa kendinizi yiyip bitireceksiniz öncelikle ugradığıniz taciz yüzunden ileride kızınizında basına gelecek diye hep diken üstunde duracaksınız o yüzden lütfen destek alin
 
Diğer üyelerinde dediği gibi en kısa zamanda bir uzmana görünmeniz. EMDR gibi terapiler ile daha faydalı bir destek almanız gerekiyor.
 
Mutlaka psikolojik destek al. Kimse evladını senden almaz merak etme. Destek almazsan kendin zarar verirsin bebeğine cunki düşüncelerin normal değil. Eşinin çocuğunun ne günahı varda öldürmek fikrine kapılıyorsun. Bu saatten sonra annene anlatmanın bir alemi yok hicbir anne evladı bunları yaşasın istemez. Tacizi farketse mutlaka seni korur kollardı boşuna üzme hasta kadını. Canini yakan konuları çok açıyorsa görüşmeyi konuşmayı aza indir daha az görüş mesela. Annende ilk duyduğunda şaşırır sonra üzülür sana pek bir fayda sağlamaz. Eşine gelince nekadar güveniyorsun? Birgün başına kaka bilir. Konu farklı yerlere sapa bilir. Evin barkin çocuğun esin artik eskiyi unutup geleceğe bakacaksın birde tedavini olacaksın cunki tedavi şart.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…