Eşime ve anneme küçükken tacize ugradığımı söylemeli miyim

_FenikS_ .!.:

Mutlaka psikolojik destek al. Kimse evladını senden almaz merak etme. Destek almazsan kendin zarar verirsin bebeğine cunki düşüncelerin normal değil. Eşinin çocuğunun ne günahı varda öldürmek fikrine kapılıyorsun. Bu saatten sonra annene anlatmanın bir alemi yok hicbir anne evladı bunları yaşasın istemez. Tacizi farketse mutlaka seni korur kollardı boşuna üzme hasta kadını. Canini yakan konuları çok açıyorsa görüşmeyi konuşmayı aza indir daha az görüş mesela. Annende ilk duyduğunda şaşırır sonra üzülür sana pek bir fayda sağlamaz. Eşine gelince nekadar güveniyorsun? Birgün başına kaka bilir. Konu farklı yerlere sapa bilir. Evin barkin çocuğun esin artik eskiyi unutup geleceğe bakacaksın birde tedavini olacaksın cunki tedavi şart.

Genişletmek için tıkla...

Merve3112 .!.:

Cok duygusal bakıyoraunuz duruma. Hasta kadını üzme falan. Burada taze bir anne var ve o hasta kadın bu anneyi üzmekten cekinmiyor. Artık ailevi olaylara duggusal bakmayın cunku herkes ayrı bir birey bir kişilik. Annesi kızını düşünmüyor. Torununu düşünmüyor. Sanki ben yaşadım sende yala gibilerinden cocugunu kendi kızına benzetiyor. Bu kadın evet hasta olablr ama bence kisiligide hasta.

Genişletmek için tıkla...

nergisos .!.:

"Mutlu olan tek çocuğunu" mutsuzluğa itmemeli!

Genişletmek için tıkla...

oncebidinle .!.:

Bende benzer durumu çok küçükken tek sefer yaşadım, nasıl hissettiğinizi iyi biliyorum. Allah böyle sapkın insanların belasını versin. Yıllar sonra öğrendim ki, sadece ben değil ailedeki diğer birkaç kadın daha aynı durumu yaşamış. Asla utanmadım. Bigün oturdum babama anlattım, inanmadı tabiki çünkü karşı taraf hiç beklemeyeceği birisiydi. Söyleyip, yaşadığınız karanlığı onlara da yaşatmayın. Ortaya çıkınca anneme de söyledim, bikaç kişiye de. Şimdi düşünüyorum da annem babam ne kadar üzülmüştür, içine düştükleri çaresizliği düşündüm sonra. Keşke bu sır benimle mezara kadar gitseydi dedim.

Geçenlerde öldü cenazesine gittim, asla unutmuyor insan böyle anları. Helallik vermedim. Ebedi dünyada çekecek yaptıklarını. Şimdi içim rahat, kendi kendime yendim ama hem utangaç ve mahçup bir çocuk olarak büyüdüm. Siz böyle olmayın, kimseye söylemeyin. Ve sizinki daha şiddetli, maddi durumunuz varsa destek alın yoksa da devlet hastanelerine gidin. Bu konuyu bitirin. İnşallah iyi olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

ekmeksarapsenveben .!.:

Herkese merhaba.

Uzun olacak kusura bakmayın. Detaylara pek girmeden anlatacagim.

Ablam çok küçük yaşta kaçarak evlendi. Ablam çok ezildi çok dayak yedi. Hiperaktif laf anlamayan biriydi . Okula gitmemek için kendini kusturur , başka bir konuda çok feci dayak yese de aynı hareketi yapmaya devam ederdi . Psikolojik destek alirdi kucuktum net hatirlamiyorum. Hayatı kötü sürdü çocuklarını bırakıp kaçtı vs. Annem hiç rest çekmedi herşeye hep destek oldu onun psikolojisi iyi değil dedi .

Ben ablama rest çeksin tepki göstersin kızsın istedim . Ablam yanımıza gelsin bizimle olsun akli başında hanim hanımcık olsun istedim. Ergendim derdimi anlatamadım. Ablasına kötü gözle bakan kardeş oldum.

Annem kanser. 4 kardesiz. Aralarında anneme en iyi davranan benim kendi de söyler. Abim mutsuz sinirli bize hep öfkeli , annemi bazen çok kırar bazen mutlu eder. (babadan üvey onun psikolojisi ile böyle olduğunu düşünüyorum). Ablamı anlattım. Kardeşim hele yasa dışı işlere bulaştı onu hiç anlatmayayim . Kısaca annem hep evlatlarım içinde mutlu olan sensin senden yana yüzüm güldü aklım birtek sende kalmıyor der.

Annemle ergenligimde çok kavga ederdik hep sen benden de ablandan da beter olacaksın. Benim yasadiklarimdan beterini yaşayacaksın derdi. Ablamı ve kendisini ayipladigimi düşünürdü ama gerçek öyle değildi. Kendimi anlatamıyordum sadece.

Bir kızım var. Hareketli sinirli bir bebek .istediğini yaptırmak için çığlık atar bazen yine böyle bir zamanda annem ile telefonda konuşuyorduk . Aynı ablan dedi evet dedim telefonu yüzüne kapattım. ( Sürekli her hareketi görünüşünü ablama benzetir )

Sinirden ağlamaya başladım. Bebeğim korktu ağlamaya başladı. O korkmasın diye kendimi durdurmaya çalıştım.
Böyle olunca daha da arttı. İstemsiz şekilde ağlıyordum. Vücudum titremeye başladı. Yine kriz geçiriyordum.

Eşimi aradım hemen alt kattaydi geldi. Kapıyı zor açtım yuruyemedim düştüm. Yüzüm tutuldu ağzımı açamıyorum .Banyoya gidelim dedi ayağa kalktım bayıldım. Duyuyorum ama gözümü açamıyorum. Bebeğim çığlık çığlığa ağlıyor . Eşim suyun altına soktu titremem durmuyor . Zaman sonra sakinlestim.

Günlerce ustumden atamadım bunu .annemin bana bunu yapmaya ne hakkı var. Evet ablam çok kötü şeyler yasadi . Çocuğum öyle olsun istemem ablamı kinamiyorum yanlış anlaşılmasın . Annem her fırsatta aynı o diyor ben çok iyi anneydim size ama bak ona ne oldu diyor..

Deme be kadın deme . İyi anneydin o yüzden mi gozunuzun önünde tacize uğradım farketmedin. hemde aylarca. Hemde iğrenç bir şekilde. 5 yasindaydim daha. Unutamıyorum bunları ama sen hiç birşey bilmiyorsun diye bağırmak istiyorum.

Ama diyemiyorum. Çünkü kanser.
Çünkü evlatlarının içinde bir ben mutluyum. Bir ben yakmıyorum onun canını .

Ben cayır cayır yanıyorum. Kalbim yanıyor kalbim korkuyor. Her gece ağlıyorum her gece dua ediyorum. Ama yangın sönmüyor .

Napayım ben artık icimde tutamıyorum. . yıllarca hiç unutmadım yapılanları. Otobüste sinemada yemekte her anımda nereme nasıl taciz edildiği.

Eşime ve anneme söylemek istiyorum bu durumu bilsinler. Bana da acisin annem. Bende evladıyım. Kalbimi kirmasın çocuğumla vurmasin beni.

Bazen kendimi bebeğimi eşimi öldürmek istiyorum bu düşünceden dolayı uyuyamıyorum . Ben mutsuz olmak istemiyorum. Kızım kötü yola dusmesin eşim bir gün beni sevmekten vazgeçmesin bende annem gibi olmayayım.

Sizce ne yapmalıyım. Onlara söylersem yüküm artar mı, hafifler miyim.

Bu arada,

Esime söylemeyi isteme nedenimi utanarak yazıyorum , beraber olurken bazen aynı hareketi yapıyor yapma diyorum ama unutuyor. Ben her defasında o zamana geri dönüyorum kendimi orada sanıyorum .

Genişletmek için tıkla...

sonCamene .!.:

Herkese merhaba.

Uzun olacak kusura bakmayın. Detaylara pek girmeden anlatacagim.

Ablam çok küçük yaşta kaçarak evlendi. Ablam çok ezildi çok dayak yedi. Hiperaktif laf anlamayan biriydi . Okula gitmemek için kendini kusturur , başka bir konuda çok feci dayak yese de aynı hareketi yapmaya devam ederdi . Psikolojik destek alirdi kucuktum net hatirlamiyorum. Hayatı kötü sürdü çocuklarını bırakıp kaçtı vs. Annem hiç rest çekmedi herşeye hep destek oldu onun psikolojisi iyi değil dedi .

Ben ablama rest çeksin tepki göstersin kızsın istedim . Ablam yanımıza gelsin bizimle olsun akli başında hanim hanımcık olsun istedim. Ergendim derdimi anlatamadım. Ablasına kötü gözle bakan kardeş oldum.

Annem kanser. 4 kardesiz. Aralarında anneme en iyi davranan benim kendi de söyler. Abim mutsuz sinirli bize hep öfkeli , annemi bazen çok kırar bazen mutlu eder. (babadan üvey onun psikolojisi ile böyle olduğunu düşünüyorum). Ablamı anlattım. Kardeşim hele yasa dışı işlere bulaştı onu hiç anlatmayayim . Kısaca annem hep evlatlarım içinde mutlu olan sensin senden yana yüzüm güldü aklım birtek sende kalmıyor der.

Annemle ergenligimde çok kavga ederdik hep sen benden de ablandan da beter olacaksın. Benim yasadiklarimdan beterini yaşayacaksın derdi. Ablamı ve kendisini ayipladigimi düşünürdü ama gerçek öyle değildi. Kendimi anlatamıyordum sadece.

Bir kızım var. Hareketli sinirli bir bebek .istediğini yaptırmak için çığlık atar bazen yine böyle bir zamanda annem ile telefonda konuşuyorduk . Aynı ablan dedi evet dedim telefonu yüzüne kapattım. ( Sürekli her hareketi görünüşünü ablama benzetir )

Sinirden ağlamaya başladım. Bebeğim korktu ağlamaya başladı. O korkmasın diye kendimi durdurmaya çalıştım.
Böyle olunca daha da arttı. İstemsiz şekilde ağlıyordum. Vücudum titremeye başladı. Yine kriz geçiriyordum.

Eşimi aradım hemen alt kattaydi geldi. Kapıyı zor açtım yuruyemedim düştüm. Yüzüm tutuldu ağzımı açamıyorum .Banyoya gidelim dedi ayağa kalktım bayıldım. Duyuyorum ama gözümü açamıyorum. Bebeğim çığlık çığlığa ağlıyor . Eşim suyun altına soktu titremem durmuyor . Zaman sonra sakinlestim.

Günlerce ustumden atamadım bunu .annemin bana bunu yapmaya ne hakkı var. Evet ablam çok kötü şeyler yasadi . Çocuğum öyle olsun istemem ablamı kinamiyorum yanlış anlaşılmasın . Annem her fırsatta aynı o diyor ben çok iyi anneydim size ama bak ona ne oldu diyor..

Deme be kadın deme . İyi anneydin o yüzden mi gozunuzun önünde tacize uğradım farketmedin. hemde aylarca. Hemde iğrenç bir şekilde. 5 yasindaydim daha. Unutamıyorum bunları ama sen hiç birşey bilmiyorsun diye bağırmak istiyorum.

Ama diyemiyorum. Çünkü kanser.
Çünkü evlatlarının içinde bir ben mutluyum. Bir ben yakmıyorum onun canını .

Ben cayır cayır yanıyorum. Kalbim yanıyor kalbim korkuyor. Her gece ağlıyorum her gece dua ediyorum. Ama yangın sönmüyor .

Napayım ben artık icimde tutamıyorum. . yıllarca hiç unutmadım yapılanları. Otobüste sinemada yemekte her anımda nereme nasıl taciz edildiği.

Eşime ve anneme söylemek istiyorum bu durumu bilsinler. Bana da acisin annem. Bende evladıyım. Kalbimi kirmasın çocuğumla vurmasin beni.

Bazen kendimi bebeğimi eşimi öldürmek istiyorum bu düşünceden dolayı uyuyamıyorum . Ben mutsuz olmak istemiyorum. Kızım kötü yola dusmesin eşim bir gün beni sevmekten vazgeçmesin bende annem gibi olmayayım.

Sizce ne yapmalıyım. Onlara söylersem yüküm artar mı, hafifler miyim.

Bu arada,

Esime söylemeyi isteme nedenimi utanarak yazıyorum , beraber olurken bazen aynı hareketi yapıyor yapma diyorum ama unutuyor. Ben her defasında o zamana geri dönüyorum kendimi orada sanıyorum .

Genişletmek için tıkla...

sonCamene .!.:

Herkese merhaba.

Uzun olacak kusura bakmayın. Detaylara pek girmeden anlatacagim.

Ablam çok küçük yaşta kaçarak evlendi. Ablam çok ezildi çok dayak yedi. Hiperaktif laf anlamayan biriydi . Okula gitmemek için kendini kusturur , başka bir konuda çok feci dayak yese de aynı hareketi yapmaya devam ederdi . Psikolojik destek alirdi kucuktum net hatirlamiyorum. Hayatı kötü sürdü çocuklarını bırakıp kaçtı vs. Annem hiç rest çekmedi herşeye hep destek oldu onun psikolojisi iyi değil dedi .

Ben ablama rest çeksin tepki göstersin kızsın istedim . Ablam yanımıza gelsin bizimle olsun akli başında hanim hanımcık olsun istedim. Ergendim derdimi anlatamadım. Ablasına kötü gözle bakan kardeş oldum.

Annem kanser. 4 kardesiz. Aralarında anneme en iyi davranan benim kendi de söyler. Abim mutsuz sinirli bize hep öfkeli , annemi bazen çok kırar bazen mutlu eder. (babadan üvey onun psikolojisi ile böyle olduğunu düşünüyorum). Ablamı anlattım. Kardeşim hele yasa dışı işlere bulaştı onu hiç anlatmayayim . Kısaca annem hep evlatlarım içinde mutlu olan sensin senden yana yüzüm güldü aklım birtek sende kalmıyor der.

Annemle ergenligimde çok kavga ederdik hep sen benden de ablandan da beter olacaksın. Benim yasadiklarimdan beterini yaşayacaksın derdi. Ablamı ve kendisini ayipladigimi düşünürdü ama gerçek öyle değildi. Kendimi anlatamıyordum sadece.

Bir kızım var. Hareketli sinirli bir bebek .istediğini yaptırmak için çığlık atar bazen yine böyle bir zamanda annem ile telefonda konuşuyorduk . Aynı ablan dedi evet dedim telefonu yüzüne kapattım. ( Sürekli her hareketi görünüşünü ablama benzetir )

Sinirden ağlamaya başladım. Bebeğim korktu ağlamaya başladı. O korkmasın diye kendimi durdurmaya çalıştım.
Böyle olunca daha da arttı. İstemsiz şekilde ağlıyordum. Vücudum titremeye başladı. Yine kriz geçiriyordum.

Eşimi aradım hemen alt kattaydi geldi. Kapıyı zor açtım yuruyemedim düştüm. Yüzüm tutuldu ağzımı açamıyorum .Banyoya gidelim dedi ayağa kalktım bayıldım. Duyuyorum ama gözümü açamıyorum. Bebeğim çığlık çığlığa ağlıyor . Eşim suyun altına soktu titremem durmuyor . Zaman sonra sakinlestim.

Günlerce ustumden atamadım bunu .annemin bana bunu yapmaya ne hakkı var. Evet ablam çok kötü şeyler yasadi . Çocuğum öyle olsun istemem ablamı kinamiyorum yanlış anlaşılmasın . Annem her fırsatta aynı o diyor ben çok iyi anneydim size ama bak ona ne oldu diyor..

Deme be kadın deme . İyi anneydin o yüzden mi gozunuzun önünde tacize uğradım farketmedin. hemde aylarca. Hemde iğrenç bir şekilde. 5 yasindaydim daha. Unutamıyorum bunları ama sen hiç birşey bilmiyorsun diye bağırmak istiyorum.

Ama diyemiyorum. Çünkü kanser.
Çünkü evlatlarının içinde bir ben mutluyum. Bir ben yakmıyorum onun canını .

Ben cayır cayır yanıyorum. Kalbim yanıyor kalbim korkuyor. Her gece ağlıyorum her gece dua ediyorum. Ama yangın sönmüyor .

Napayım ben artık icimde tutamıyorum. . yıllarca hiç unutmadım yapılanları. Otobüste sinemada yemekte her anımda nereme nasıl taciz edildiği.

Eşime ve anneme söylemek istiyorum bu durumu bilsinler. Bana da acisin annem. Bende evladıyım. Kalbimi kirmasın çocuğumla vurmasin beni.

Bazen kendimi bebeğimi eşimi öldürmek istiyorum bu düşünceden dolayı uyuyamıyorum . Ben mutsuz olmak istemiyorum. Kızım kötü yola dusmesin eşim bir gün beni sevmekten vazgeçmesin bende annem gibi olmayayım.

Sizce ne yapmalıyım. Onlara söylersem yüküm artar mı, hafifler miyim.

Bu arada,

Esime söylemeyi isteme nedenimi utanarak yazıyorum , beraber olurken bazen aynı hareketi yapıyor yapma diyorum ama unutuyor. Ben her defasında o zamana geri dönüyorum kendimi orada sanıyorum .

Genişletmek için tıkla...

sonCamene .!.:

Çocuğumun ablama benzemesini istemiyorum . Ablam çok değişik biri. Kinamiyorum ama yaşadıklarını bilinçli yaptığını düşünüyorum . Hoş bulmuyorum. Annemi istemeden sucladim yani o ablama engel olabilirdi . Annemde beni suçlama senin kızın beter olacak der sen beter olacaksın ablan o..pu da olsa benim kızım der . Yaşadığında anlarsin diyor ben öyle şeyler yaşamak istemiyorum. Yaşayacağım diye aklım çıkıyor

Genişletmek için tıkla...

sonCamene .!.:

Herkese merhaba.

Uzun olacak kusura bakmayın. Detaylara pek girmeden anlatacagim.

Ablam çok küçük yaşta kaçarak evlendi. Ablam çok ezildi çok dayak yedi. Hiperaktif laf anlamayan biriydi . Okula gitmemek için kendini kusturur , başka bir konuda çok feci dayak yese de aynı hareketi yapmaya devam ederdi . Psikolojik destek alirdi kucuktum net hatirlamiyorum. Hayatı kötü sürdü çocuklarını bırakıp kaçtı vs. Annem hiç rest çekmedi herşeye hep destek oldu onun psikolojisi iyi değil dedi .

Ben ablama rest çeksin tepki göstersin kızsın istedim . Ablam yanımıza gelsin bizimle olsun akli başında hanim hanımcık olsun istedim. Ergendim derdimi anlatamadım. Ablasına kötü gözle bakan kardeş oldum.

Annem kanser. 4 kardesiz. Aralarında anneme en iyi davranan benim kendi de söyler. Abim mutsuz sinirli bize hep öfkeli , annemi bazen çok kırar bazen mutlu eder. (babadan üvey onun psikolojisi ile böyle olduğunu düşünüyorum). Ablamı anlattım. Kardeşim hele yasa dışı işlere bulaştı onu hiç anlatmayayim . Kısaca annem hep evlatlarım içinde mutlu olan sensin senden yana yüzüm güldü aklım birtek sende kalmıyor der.

Annemle ergenligimde çok kavga ederdik hep sen benden de ablandan da beter olacaksın. Benim yasadiklarimdan beterini yaşayacaksın derdi. Ablamı ve kendisini ayipladigimi düşünürdü ama gerçek öyle değildi. Kendimi anlatamıyordum sadece.

Bir kızım var. Hareketli sinirli bir bebek .istediğini yaptırmak için çığlık atar bazen yine böyle bir zamanda annem ile telefonda konuşuyorduk . Aynı ablan dedi evet dedim telefonu yüzüne kapattım. ( Sürekli her hareketi görünüşünü ablama benzetir )

Sinirden ağlamaya başladım. Bebeğim korktu ağlamaya başladı. O korkmasın diye kendimi durdurmaya çalıştım.
Böyle olunca daha da arttı. İstemsiz şekilde ağlıyordum. Vücudum titremeye başladı. Yine kriz geçiriyordum.

Eşimi aradım hemen alt kattaydi geldi. Kapıyı zor açtım yuruyemedim düştüm. Yüzüm tutuldu ağzımı açamıyorum .Banyoya gidelim dedi ayağa kalktım bayıldım. Duyuyorum ama gözümü açamıyorum. Bebeğim çığlık çığlığa ağlıyor . Eşim suyun altına soktu titremem durmuyor . Zaman sonra sakinlestim.

Günlerce ustumden atamadım bunu .annemin bana bunu yapmaya ne hakkı var. Evet ablam çok kötü şeyler yasadi . Çocuğum öyle olsun istemem ablamı kinamiyorum yanlış anlaşılmasın . Annem her fırsatta aynı o diyor ben çok iyi anneydim size ama bak ona ne oldu diyor..

Deme be kadın deme . İyi anneydin o yüzden mi gozunuzun önünde tacize uğradım farketmedin. hemde aylarca. Hemde iğrenç bir şekilde. 5 yasindaydim daha. Unutamıyorum bunları ama sen hiç birşey bilmiyorsun diye bağırmak istiyorum.

Ama diyemiyorum. Çünkü kanser.
Çünkü evlatlarının içinde bir ben mutluyum. Bir ben yakmıyorum onun canını .

Ben cayır cayır yanıyorum. Kalbim yanıyor kalbim korkuyor. Her gece ağlıyorum her gece dua ediyorum. Ama yangın sönmüyor .

Napayım ben artık icimde tutamıyorum. . yıllarca hiç unutmadım yapılanları. Otobüste sinemada yemekte her anımda nereme nasıl taciz edildiği.

Eşime ve anneme söylemek istiyorum bu durumu bilsinler. Bana da acisin annem. Bende evladıyım. Kalbimi kirmasın çocuğumla vurmasin beni.

Bazen kendimi bebeğimi eşimi öldürmek istiyorum bu düşünceden dolayı uyuyamıyorum . Ben mutsuz olmak istemiyorum. Kızım kötü yola dusmesin eşim bir gün beni sevmekten vazgeçmesin bende annem gibi olmayayım.

Sizce ne yapmalıyım. Onlara söylersem yüküm artar mı, hafifler miyim.

Bu arada,

Esime söylemeyi isteme nedenimi utanarak yazıyorum , beraber olurken bazen aynı hareketi yapıyor yapma diyorum ama unutuyor. Ben her defasında o zamana geri dönüyorum kendimi orada sanıyorum .

Genişletmek için tıkla...