Merhaba
4.evlilik yıldönümümüzü kutladık 2 gün önce . 2 yaşında oğlum var , 6 aylıkta kızıma hamileyim . Beni çok seven bir eşim ve hayatta kalan birtek annesi var. Kaynanam beni çok sever bende onu, gelinim değil kızımsın der ne temizlik yapmama izin verir ne de köye geldigimizde köy işi yaptırır . Eker biçer hep bize kışlık hazırlar 6 ay köyde tek kalır 6 ayda bizim üst katımızda kalır.
Eşim desem beni benden çok dusunur . Isten gekir oglumuzu alıp parka goturur bana uyu dinlen sen der dışardan yemek alır gelir. Bazen ben bile utanırım neden bu kadar el üstunde tutuyor diye aileme cok saygilidir. Annem, babqm cok severler esimide kaynanamıda , maddi durumumuz çok iyi ben şuan calismiyorum esim tamamiyle ben ve cocuklarım odaklı yasar isteyken surekli arar ozledim der
Ee sorun ne diyeceksiniz.. Sorun benim hayatt enerjimin olmaması, ilk dogumdan asiri kilo aldim ve beklenmeyen ikinci gebelik oluncada veremedim kilolarimi smdi hamileyim ve cok kiloluyum kendime de cok bakan biri degilim daha dogrusu asiri üşengecim . Yemek yapmayq bile üşeniyorum, oglumda cok yaramaz bir cocuk degil ama ben nedense kendimi bırakmıs gibiyim .
Önerilerinize ihtiyacım var. Evlendikten snra benim gibi üşengec olan varmı? Varsa nasl kurtuldunuz bu durumdan , evim cok guzel, esim yemek takimindan tutun tum mutfak malzemelerimi kendi alır, mor severim diye mutfak hep mor ama ben instgramdan bile hikaye atacak hevesi bulmuyorum kendimde hani şu guzel masa hazirlayip hikaye atan kadinlar gbi hayat enerjim yok .
Sizce çok kilolu olmam beni yavaslatiyor strese mi sokuyor..? Nasıl enerjimi yukseltip esimin sevgisine bana yaptiklarina layık olabilirim..?