Ben açıkcası eşinizin terapiye ihtiyacı oldugunu. Muhtemelen iş yerinde veya başka bir konuda olan stresini bu şekilde dışa vurduğunu düşünüyorum. Öncelikle öfke kontrolü için terapi alması gerektiğini yoksa bu şekide daha fazla yıpranıcağınızı ona söyleyin, siz üstünüze düşeni yaptıktan sonra eğer düzelirse zaten sorun kalmaz. Düzelmezse o zaman boşanmayı düşünürsünüz.merhaba
Eşimle 7 yıllık bir evliliğimiz var ve 1.5 yaşında bir kızımız var.
22 yaşında ( eşim 24 ) çok küçük bir yaşta çok severek evlendik. Eşim ev işi ve çocuk sorumluluğunu bilen biridir. Bu konuda beni hiç üzmedi. Genel olarak çevresinde çok sevilen iyi niyetli bir adamdır. Kızına da çok iyi bir baba..
Yıllar gelen bir sorunumuz var o da siniri. Gerçekten çok sinirli bir yapısı var. Trafikte, evde, misafirlikte sinirlenip bunu yüzüne çok kolay yansıtır. Asla hakaret küfür vs etmez. Sadece sesi biraz yükselip karşıdaki insanı gerecek hareketler vs.
Çocuktan sonra ama özellikle de son zamanlarda eşimden soğuduğumu çok net hissediyorum. Eskiden tolere edebildiğim şeyleri artık etmiyorum.
3-4 aydır ikimizde çok gerginiz. En ufak şeyden tartışma çıkmaya başladı. Birbirimize seni seviyorum diyemez olduk. Çocuk olmasa kesinlikle boşanırdık. Bir kez boşanmayı konuştuk eşim çok ağladı beni kızımdan ayırma diye. Eğer bizi ayırırsan seni ömür boyu affetmem ben kızımın her anına şahit olmak istiyorum dedi, kıyamadım.
Dün misafirimiz vardı. Arabadayız. Arabayı ben kullanıyorum. Sinyal verişimden, hızımdan, durup kalkmama kadar heeeer şeye söylendi. Zaten orada bi sinir oldum neyse dedim. Akşam yine misafirlerimizde salonda otururken sohbet anneler gününe geldi. Ben de eşimin hediye almadığını hatta kutlamadığını söyledim. Sen benim annem misin ne hediye alacağım gibi cümle kurdu. Taş gibi oturdu. Gerçekten çok beklemiştim güzel bir kutlama ama olmadı.
Akşam uzun uzadıya bir düşününce son günlerde özel günlerde hiç hediye almadığını, her fırsatta her konuda ne kadar çok söylendiğini, zor günlerimde artık destek olmadığını fark ettim.
Çok üzgünüm.. Toparlanır mıyız kopar gider miyiz bilmiyorum.
Çocuklu olmak ne zormuş, onun için kırk sefer düşünüp kılı kırk yarıyorum.
Bu evlilik nereye gider ?
Eskiden benimle bir ağlayan, her zaman karşı cinse kibar olup alçak gönüllü davranan adam, şekerimin olduğunu bildiği halde doğumdan sonra veremediğim kilolar için ayı gibi oldun bile dedi.. Günlerce özür diledi ama nafile.
Boşa mı zorluyorum ?
merhaba
Eşimle 7 yıllık bir evliliğimiz var ve 1.5 yaşında bir kızımız var.
22 yaşında ( eşim 24 ) çok küçük bir yaşta çok severek evlendik. Eşim ev işi ve çocuk sorumluluğunu bilen biridir. Bu konuda beni hiç üzmedi. Genel olarak çevresinde çok sevilen iyi niyetli bir adamdır. Kızına da çok iyi bir baba..
Yıllar gelen bir sorunumuz var o da siniri. Gerçekten çok sinirli bir yapısı var. Trafikte, evde, misafirlikte sinirlenip bunu yüzüne çok kolay yansıtır. Asla hakaret küfür vs etmez. Sadece sesi biraz yükselip karşıdaki insanı gerecek hareketler vs.
Çocuktan sonra ama özellikle de son zamanlarda eşimden soğuduğumu çok net hissediyorum. Eskiden tolere edebildiğim şeyleri artık etmiyorum.
3-4 aydır ikimizde çok gerginiz. En ufak şeyden tartışma çıkmaya başladı. Birbirimize seni seviyorum diyemez olduk. Çocuk olmasa kesinlikle boşanırdık. Bir kez boşanmayı konuştuk eşim çok ağladı beni kızımdan ayırma diye. Eğer bizi ayırırsan seni ömür boyu affetmem ben kızımın her anına şahit olmak istiyorum dedi, kıyamadım.
Dün misafirimiz vardı. Arabadayız. Arabayı ben kullanıyorum. Sinyal verişimden, hızımdan, durup kalkmama kadar heeeer şeye söylendi. Zaten orada bi sinir oldum neyse dedim. Akşam yine misafirlerimizde salonda otururken sohbet anneler gününe geldi. Ben de eşimin hediye almadığını hatta kutlamadığını söyledim. Sen benim annem misin ne hediye alacağım gibi cümle kurdu. Taş gibi oturdu. Gerçekten çok beklemiştim güzel bir kutlama ama olmadı.
Akşam uzun uzadıya bir düşününce son günlerde özel günlerde hiç hediye almadığını, her fırsatta her konuda ne kadar çok söylendiğini, zor günlerimde artık destek olmadığını fark ettim.
Çok üzgünüm.. Toparlanır mıyız kopar gider miyiz bilmiyorum.
Çocuklu olmak ne zormuş, onun için kırk sefer düşünüp kılı kırk yarıyorum.
Bu evlilik nereye gider ?
Eskiden benimle bir ağlayan, her zaman karşı cinse kibar olup alçak gönüllü davranan adam, şekerimin olduğunu bildiği halde doğumdan sonra veremediğim kilolar için ayı gibi oldun bile dedi.. Günlerce özür diledi ama nafile.
Boşa mı zorluyorum ?
Akşam yine misafirlerimizde salonda otururken sohbet anneler gününe geldi. Ben de eşimin hediye almadığını hatta kutlamadığını söyledim. Sen benim annem misin ne hediye alacağım gibi cümle kurdu. Taş gibi oturdu. Gerçekten çok beklemiştim güzel bir kutlama ama olmadı.
Bugün kocişkomla ilk el ele tutuştuğumuz gün meşalelerle kutlayacağız hdhshhdÇok küçük yaşta evlenmişsiniz ve evliliğin yükü altında ezilmiş eşiniz. Aşılmayacak sorunlar değil bunlar.
Bu konuda eşiniz haklı. Bana da doğru gelmiyor. Sizin doğum gününüz var zaten her özel günü kutlama merakını anlamıyorum ben
Yani o kadar içime oturmuştu ki o laf verecek cevap bile bulamadım. Hiç beklemediğim bir anda geldi.Doğru demiş adam Annesi değilsiniz
Kilo meselesine gelince de orada size bir söylediyse siz ona 10 söyleseydiniz.
Ben şunu çok net biliyorum hediye derdine düşülen ve beklentiye girilen evlilik asla iflah olmuyor.
Ben sizi çok kaprisli buldum. Bence kilo almak sizin de psikolojiyi çökertmiş.
Doğum günümü de kutlamadı :))Çok küçük yaşta evlenmişsiniz ve evliliğin yükü altında ezilmiş eşiniz. Aşılmayacak sorunlar değil bunlar.
Bu konuda eşiniz haklı. Bana da doğru gelmiyor. Sizin doğum gününüz var zaten her özel günü kutlama merakını anlamıyorum ben
Goygoyu bende çok severim ama yeri burası değil ne olursunuz. Rica ediyorum sizden.Bugün kocişkomla ilk el ele tutuştuğumuz gün meşalelerle kutlayacağız hdhshhd
Kutlamazsa boşarım !
Böyle bir öneri sundum ama paramız yok dedi eşim. Yokmuş ne yapayım :)Sorunlarınız çözülmeyecek gibi durmuyor. Eşinizi yaşına göre olgun buldum, konuşunca laftan anlayan bir adama benziyor.
Sizin aranızdaki iletişim sorunu biraz üstüne düşülürse çözülür gibi geliyor bana.
Ortak bir terapi ikinize de iyi gelir.
merhaba
Eşimle 7 yıllık bir evliliğimiz var ve 1.5 yaşında bir kızımız var.
22 yaşında ( eşim 24 ) çok küçük bir yaşta çok severek evlendik. Eşim ev işi ve çocuk sorumluluğunu bilen biridir. Bu konuda beni hiç üzmedi. Genel olarak çevresinde çok sevilen iyi niyetli bir adamdır. Kızına da çok iyi bir baba..
Yıllar gelen bir sorunumuz var o da siniri. Gerçekten çok sinirli bir yapısı var. Trafikte, evde, misafirlikte sinirlenip bunu yüzüne çok kolay yansıtır. Asla hakaret küfür vs etmez. Sadece sesi biraz yükselip karşıdaki insanı gerecek hareketler vs.
Çocuktan sonra ama özellikle de son zamanlarda eşimden soğuduğumu çok net hissediyorum. Eskiden tolere edebildiğim şeyleri artık etmiyorum.
3-4 aydır ikimizde çok gerginiz. En ufak şeyden tartışma çıkmaya başladı. Birbirimize seni seviyorum diyemez olduk. Çocuk olmasa kesinlikle boşanırdık. Bir kez boşanmayı konuştuk eşim çok ağladı beni kızımdan ayırma diye. Eğer bizi ayırırsan seni ömür boyu affetmem ben kızımın her anına şahit olmak istiyorum dedi, kıyamadım.
Dün misafirimiz vardı. Arabadayız. Arabayı ben kullanıyorum. Sinyal verişimden, hızımdan, durup kalkmama kadar heeeer şeye söylendi. Zaten orada bi sinir oldum neyse dedim. Akşam yine misafirlerimizde salonda otururken sohbet anneler gününe geldi. Ben de eşimin hediye almadığını hatta kutlamadığını söyledim. Sen benim annem misin ne hediye alacağım gibi cümle kurdu. Taş gibi oturdu. Gerçekten çok beklemiştim güzel bir kutlama ama olmadı.
Akşam uzun uzadıya bir düşününce son günlerde özel günlerde hiç hediye almadığını, her fırsatta her konuda ne kadar çok söylendiğini, zor günlerimde artık destek olmadığını fark ettim.
Çok üzgünüm.. Toparlanır mıyız kopar gider miyiz bilmiyorum.
Çocuklu olmak ne zormuş, onun için kırk sefer düşünüp kılı kırk yarıyorum.
Bu evlilik nereye gider ?
Eskiden benimle bir ağlayan, her zaman karşı cinse kibar olup alçak gönüllü davranan adam, şekerimin olduğunu bildiği halde doğumdan sonra veremediğim kilolar için ayı gibi oldun bile dedi.. Günlerce özür diledi ama nafile.
Boşa mı zorluyorum ?es
15 yaşında evlenmedim. 22 yaşında evlendim. 1.5 yaşında kızım var. Karıştırdınız sanırım :) Şu an 29 yaşındayım15 yaşında evlenmek 21.yy da akıl alır gibi değil.15 yaş çocuk yasidir .12 yaşında kızım var ve onu 3 yıl sonra evli düşünmek ne demek.
Doğum gününüzü kutlamayan adamın anneler günün mü kutlamasını bekliyorsunuz gerçekten ?Doğum günümü de kutlamadı :))
Ah yanlış anlamışım dehşete düştüm birden.15 yaşında evlenmedim. 22 yaşında evlendim. 1.5 yaşında kızım var. Karıştırdınız sanırım :) Şu an 29 yaşındayım
Hatırlıyorsan kutlamalısın benceBugün kocişkomla ilk el ele tutuştuğumuz gün meşalelerle kutlayacağız hdhshhd
Kutlamazsa boşarım !
Aslında tam tersi içimde tutamayan yapım var. Ben arabada arkadaşlarımız var diye sessiz kaldım. Yoksa asla lafımı esirgemem ve altta kalmam. Eşim hep der hatta hiç bir şeyleri görmezden gelmiyorsun illa karşılık vereceksin diye. Vereceğim tabi neden vermeyeyim ?Bence karşılıklı olarak birbirinize bir şeyler biriktirmişsiniz. Sizin karşılıklı olarak rahatsız olduğunuz şeyleri içinizde tutma, ve yersiz zamanlarda patlama tutumunuz var.
Alınıp alınmaması gerektiği ayrı konu ama Anneler günüde hediye alınmadığı için rahatsız olduysanız, anneler günüde söyleyeceksiniz üstünden zaman geçtikten sonra bir aile oturmasında değil. Araba kullanırken her şeye söylendiyse neyse deyip içinizde biriktirmeyeceksiniz, beğenmiyorsan in gülüm taksi orada diyeceksiniz.
Eşiniz sinirli agresif bir tip, sizin de ufak şeyleri biriktirip kin tutan bir yapınız var. İkisi de kötü şeyler.
Karşılıklı olarak rahatsız olunan konuların dile getirilmediği, birbirine güzel söz söylemekten aciz olunan her evlilikte, var olan duyguların zamanla yok olması kaçınılmaz.
Teşekkür ederim yorumunuz için lakin ben böyle düşünmüyorum.Evliliğinizin terapiye ihtiyacı var.
Yaşça büyük olduğum için biraz rahat konuşucam (yapıcı olabilmek adına)
Boşanmanın bir nedeni vardır.
Aradım konunuzda, ama bulamadım, birbirinize şurdan kalk şuraya otur demeniz boşanma nedeni değildir.
Evet eşiniz sinirli olabilir, her sinirli olan şiddete başvurmuyor. Bende yapı olarak öyleyim.
Her eşimize kızdığımızda, ne bileyim bunaldığımızda, veremediğimiz kiloların hırsını çıkarmak istediğimizde boşanamıyoruz.
Kiiii sevgiliyken bile ayrılmak için karşı taraf geçerli bir neden ister.
Allah kuzuna sağlıklı sıhhatli bir ömür versin, sana da akıl salimliği böylece eminim kendinde bizlere hak vereceksin.
Evlilik hep aşkla yürüyen bir kurum değil, saygını koru..............
O saygı sana hep lazım olacak.