Eşimden ayrılığı nasıl atlatabilirim?

alevalev888 .!.:

Boşanma davası açtık, bir ay sonra boşanıyoruz. Kalbim paramparça. Boşanmak istemiyordum, eşimin değişmesini istiyordum. Evliliğimizin iyi yanları da vardı, ama çok sık tartışıyorduk, çoğu zaman küçük şeylerden dolayı.

Bana hakaret eder, evden kovar (sadece sözde), ağladığımda çoğu zaman beni yalnız bırakırdı. Her tartışmada boşanmaktan bahsederdi, bu da benim kaygımı inanılmaz artırdı. Çok sık ağlıyordum.

Ama iyi anılarımız da vardı. Tartışmalardan sonra bana sarılır, hediyeler alırdı, yemek yapardı. Başlarda onu hep affettim.

Son zamanlarda ise, içimdeki kırgınlıklar birikti ve neredeyse her gün kavga etmeye başladık. Artık hakaretlerine sessiz kalamıyordum, ben de ağır karşılık vermeye başladım. Kendimi eskisi gibi tutamıyordum, sanki kendimden geçmiş gibiydim son 6 ay.

Önceden olduğu gibi barışamıyorduk, ben artık yapamayacağımı söylüyordum. Onun değişmesini bekledim, ama o boşanma davası açtı.

Canım çok yanıyor, çünkü onu seviyorum ama o beni yarı yolda bırakıyor. Diğer yandan düşünüyorum, onca hakaretten sonra belki de artık birbirimizi affedemezdik.

Maddi olarak bağımsızım, kendi evim, işim, param var, çocuğumuz yok. Ama bir daha asla birini böyle sevememekten korkuyorum. Onunla konuşmaya çalıştım ama bana “Benim istediğim gibi biri değilsin, iyi bir ev hanımı olamadın, çocuk doğurmadın, o yüzden bana lazım değilsin” dedi. Ona, hakaretlerinin beni çok yıprattığını, psikolojimin mahvolduğunu, çok kötü hissettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemedi bile…

Genişletmek için tıkla...

sedagaziantep27 .!.:

severekmi evlendiniz en başta yoksa görücü
Usulü müydü ?
adınıza üzüldüm.
ama size değer vermiyorsa buda ayrı zor tabiki.

Genişletmek için tıkla...

alevalev888 .!.:

evden kovar (sadece sözde)

Genişletmek için tıkla...

alevalev888 .!.:

Maddi olarak bağımsızım, kendi evim, işim, param var, çocuğumuz yok. Ama bir daha asla birini böyle sevememekten korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

alevalev888 .!.:

istediğim gibi biri değilsin, iyi bir ev hanımı olamadın, çocuk doğurmadın, o yüzden bana lazım değilsin” dedi.

Genişletmek için tıkla...

alevalev888 .!.:

Çok severek evlendik. Ama eşim doğuda bir köyde doğup büyüdü, ben ise Avrupa’da doğup büyüdüm. İçim çok acıyor. Ama o artık beni sevmediğini ve bana ihtiyacı olmadığını söylüyor, bu da acımı daha da artırıyor. Bugün ağladım ve ona kalbimin paramparça olduğunu söyledim. Ama o bana umrumda değil, geber dedi.

Genişletmek için tıkla...

alevalev888 .!.:

Boşanma davası açtık, bir ay sonra boşanıyoruz. Kalbim paramparça. Boşanmak istemiyordum, eşimin değişmesini istiyordum. Evliliğimizin iyi yanları da vardı, ama çok sık tartışıyorduk, çoğu zaman küçük şeylerden dolayı.

Bana hakaret eder, evden kovar (sadece sözde), ağladığımda çoğu zaman beni yalnız bırakırdı. Her tartışmada boşanmaktan bahsederdi, bu da benim kaygımı inanılmaz artırdı. Çok sık ağlıyordum.

Ama iyi anılarımız da vardı. Tartışmalardan sonra bana sarılır, hediyeler alırdı, yemek yapardı. Başlarda onu hep affettim.

Son zamanlarda ise, içimdeki kırgınlıklar birikti ve neredeyse her gün kavga etmeye başladık. Artık hakaretlerine sessiz kalamıyordum, ben de ağır karşılık vermeye başladım. Kendimi eskisi gibi tutamıyordum, sanki kendimden geçmiş gibiydim son 6 ay.

Önceden olduğu gibi barışamıyorduk, ben artık yapamayacağımı söylüyordum. Onun değişmesini bekledim, ama o boşanma davası açtı.

Canım çok yanıyor, çünkü onu seviyorum ama o beni yarı yolda bırakıyor. Diğer yandan düşünüyorum, onca hakaretten sonra belki de artık birbirimizi affedemezdik.

Maddi olarak bağımsızım, kendi evim, işim, param var, çocuğumuz yok. Ama bir daha asla birini böyle sevememekten korkuyorum. Onunla konuşmaya çalıştım ama bana “Benim istediğim gibi biri değilsin, iyi bir ev hanımı olamadın, çocuk doğurmadın, o yüzden bana lazım değilsin” dedi. Ona, hakaretlerinin beni çok yıprattığını, psikolojimin mahvolduğunu, çok kötü hissettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemedi bile…

Genişletmek için tıkla...

alevalev888 .!.:

Boşanma davası açtık, bir ay sonra boşanıyoruz. Kalbim paramparça. Boşanmak istemiyordum, eşimin değişmesini istiyordum. Evliliğimizin iyi yanları da vardı, ama çok sık tartışıyorduk, çoğu zaman küçük şeylerden dolayı.

Bana hakaret eder, evden kovar (sadece sözde), ağladığımda çoğu zaman beni yalnız bırakırdı. Her tartışmada boşanmaktan bahsederdi, bu da benim kaygımı inanılmaz artırdı. Çok sık ağlıyordum.

Ama iyi anılarımız da vardı. Tartışmalardan sonra bana sarılır, hediyeler alırdı, yemek yapardı. Başlarda onu hep affettim.

Son zamanlarda ise, içimdeki kırgınlıklar birikti ve neredeyse her gün kavga etmeye başladık. Artık hakaretlerine sessiz kalamıyordum, ben de ağır karşılık vermeye başladım. Kendimi eskisi gibi tutamıyordum, sanki kendimden geçmiş gibiydim son 6 ay.

Önceden olduğu gibi barışamıyorduk, ben artık yapamayacağımı söylüyordum. Onun değişmesini bekledim, ama o boşanma davası açtı.

Canım çok yanıyor, çünkü onu seviyorum ama o beni yarı yolda bırakıyor. Diğer yandan düşünüyorum, onca hakaretten sonra belki de artık birbirimizi affedemezdik.

Maddi olarak bağımsızım, kendi evim, işim, param var, çocuğumuz yok. Ama bir daha asla birini böyle sevememekten korkuyorum. Onunla konuşmaya çalıştım ama bana “Benim istediğim gibi biri değilsin, iyi bir ev hanımı olamadın, çocuk doğurmadın, o yüzden bana lazım değilsin” dedi. Ona, hakaretlerinin beni çok yıprattığını, psikolojimin mahvolduğunu, çok kötü hissettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemedi bile…

Genişletmek için tıkla...

alevalev888 .!.:

Boşanma davası açtık, bir ay sonra boşanıyoruz. Kalbim paramparça. Boşanmak istemiyordum, eşimin değişmesini istiyordum. Evliliğimizin iyi yanları da vardı, ama çok sık tartışıyorduk, çoğu zaman küçük şeylerden dolayı.

Bana hakaret eder, evden kovar (sadece sözde), ağladığımda çoğu zaman beni yalnız bırakırdı. Her tartışmada boşanmaktan bahsederdi, bu da benim kaygımı inanılmaz artırdı. Çok sık ağlıyordum.

Ama iyi anılarımız da vardı. Tartışmalardan sonra bana sarılır, hediyeler alırdı, yemek yapardı. Başlarda onu hep affettim.

Son zamanlarda ise, içimdeki kırgınlıklar birikti ve neredeyse her gün kavga etmeye başladık. Artık hakaretlerine sessiz kalamıyordum, ben de ağır karşılık vermeye başladım. Kendimi eskisi gibi tutamıyordum, sanki kendimden geçmiş gibiydim son 6 ay.

Önceden olduğu gibi barışamıyorduk, ben artık yapamayacağımı söylüyordum. Onun değişmesini bekledim, ama o boşanma davası açtı.

Canım çok yanıyor, çünkü onu seviyorum ama o beni yarı yolda bırakıyor. Diğer yandan düşünüyorum, onca hakaretten sonra belki de artık birbirimizi affedemezdik.

Maddi olarak bağımsızım, kendi evim, işim, param var, çocuğumuz yok. Ama bir daha asla birini böyle sevememekten korkuyorum. Onunla konuşmaya çalıştım ama bana “Benim istediğim gibi biri değilsin, iyi bir ev hanımı olamadın, çocuk doğurmadın, o yüzden bana lazım değilsin” dedi. Ona, hakaretlerinin beni çok yıprattığını, psikolojimin mahvolduğunu, çok kötü hissettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemedi bile…

Genişletmek için tıkla...

alevalev888 .!.:

Boşanma davası açtık, bir ay sonra boşanıyoruz. Kalbim paramparça. Boşanmak istemiyordum, eşimin değişmesini istiyordum. Evliliğimizin iyi yanları da vardı, ama çok sık tartışıyorduk, çoğu zaman küçük şeylerden dolayı.

Bana hakaret eder, evden kovar (sadece sözde), ağladığımda çoğu zaman beni yalnız bırakırdı. Her tartışmada boşanmaktan bahsederdi, bu da benim kaygımı inanılmaz artırdı. Çok sık ağlıyordum.

Ama iyi anılarımız da vardı. Tartışmalardan sonra bana sarılır, hediyeler alırdı, yemek yapardı. Başlarda onu hep affettim.

Son zamanlarda ise, içimdeki kırgınlıklar birikti ve neredeyse her gün kavga etmeye başladık. Artık hakaretlerine sessiz kalamıyordum, ben de ağır karşılık vermeye başladım. Kendimi eskisi gibi tutamıyordum, sanki kendimden geçmiş gibiydim son 6 ay.

Önceden olduğu gibi barışamıyorduk, ben artık yapamayacağımı söylüyordum. Onun değişmesini bekledim, ama o boşanma davası açtı.

Canım çok yanıyor, çünkü onu seviyorum ama o beni yarı yolda bırakıyor. Diğer yandan düşünüyorum, onca hakaretten sonra belki de artık birbirimizi affedemezdik.

Maddi olarak bağımsızım, kendi evim, işim, param var, çocuğumuz yok. Ama bir daha asla birini böyle sevememekten korkuyorum. Onunla konuşmaya çalıştım ama bana “Benim istediğim gibi biri değilsin, iyi bir ev hanımı olamadın, çocuk doğurmadın, o yüzden bana lazım değilsin” dedi. Ona, hakaretlerinin beni çok yıprattığını, psikolojimin mahvolduğunu, çok kötü hissettiğimi anlatmaya çalıştım ama beni dinlemedi bile…

Genişletmek için tıkla...

alevalev888 .!.:

Çok severek evlendik. Ama eşim doğuda bir köyde doğup büyüdü, ben ise Avrupa’da doğup büyüdüm. İçim çok acıyor. Ama o artık beni sevmediğini ve bana ihtiyacı olmadığını söylüyor, bu da acımı daha da artırıyor. Bugün ağladım ve ona kalbimin paramparça olduğunu söyledim. Ama o bana umrumda değil, geber dedi.

Genişletmek için tıkla...