- 2 Mart 2012
- 24.007
- 55.974
Bana kalsa alma derdim. :))
Ancak iyi düşünün. Önce sizin sağlığınız ve mutluluğunuz. Siz olmazsanız kimse yok.
Bana kalsa alma derdim. :))Tabiiki erken menepoz yaşadıklarım yüzünden öyle olmasa bile bu yaşadıklarım olmasa ilk seneden sonra hemen çocuk düşünürdüm.Sende benzer şeyleri yaşadığın için çok doğru konuşuyorsun bana birazda olsa gü verdin saol. Kadın dayanışması bu olsa gerek. Biraz daha bu şekilde konuşursan akşam eşimi eve almıcam :)))
Şu kısmı anlayamadım kusura bakmayın. Sizin uçağınız kaçtaydı?Ve o gün eve döndügümüzde ben uçak saatine kadar valiz hazırladım tek başıma eşim koltukta uyuyakaldı ilk geceme kaynana yemeği damgasını vurdu ve uyandıgında ilk gecemizi bu şekilde geçirdik diye sabahın 5inde kavga etti benimle. Daha ilk günümüz bismillah kavgayla başladı.balayına gittikk
38 yaşındayım 3 yıllık evliyiz. Kv ile aynı şehirdeyiz yakın yani. Ben hemsireyim. Eşimi arar o evde yoksa geleyim özledim der. Ben isteyken Geldiğinde agliyormus çocuklarıma hasret kaldım. Diger eltime de takmis onu da boşayacakmış. O zavallı da çok mazlum. Allah yardımcımız olsun. Terapiye gidiyorum. Kv düzeltemeyiz, eşin düzelmek zorunda hala rahim döneminde ve annesi göbek bağını kesmemiş diyor. Eşim terapiyi reddediyor.
Bana kalsa alma derdim. :))
Ancak iyi düşünün. Önce sizin sağlığınız ve mutluluğunuz. Siz olmazsanız kimse yok.
Elbette saygısızlık yapmayın ancak kendinizi de ezdirmeyin.4 sene önce neredeydin sen.Biraz geç karşıma çıktın. Bu gazı bana dügün gecesi versen kaynanamın evinde yangın çıkarırdım :) bu işin şakası tabii yaşadığım onca şeye ragmen yinede saygısızlık yapmadım o bizim hayatımıza saygılı olmasada
Hikayemiz çok yakın allah yardımcımız olsun rabbim bu analara akıl fikir versin inşallah. Eşin kaç yaşında. Eşinde 3 yılda hiç mi olumlu gelişme yok. Valla ne desem nasıl teselli etsem bilemedim kelin ilacı olsa misali :)) ama seni çok iyi anlıyorum içinde bulundugumuz durum çok zor. Dertleşicek birine ihtiyac duyarsan bana özeldende yazabilirsin.
Sankı benım hayatımı anlattın.4 ay evlı kaldım.Hayatım evimizde oturalım dıodım.Neden sanki gidip orda işmi yapacan.Murat almasınlaröı dıodu.Eve alışverıs yapılacak dolapta hiç bişey yok kendı evınden once anasıyla pazara gıdıodu.Ben hakkımı helal etmıorumMerhaba kızlar hayatımda ilk defa bir problemimle ilgili böyle bir platforma yazıyorum. Çaresizlik insana neler yaptırıyor. Amacım hem cinslerimden yardım ve destek almak. Benimle benzer şeyleri yaşayanlar varsa belki karanlığıma ışık tutarlar. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik masallardaki prensimi bulmuştum adeta bulutların üzerinde gibiydik.aramızda bi çok kültürel ailesel farklılıklar olsada o an için hiç sorun olmadı ve hiç sorun olmıcak gibi geldi. Benim ailem oldukça çağdaş ve modern, onun ailesi daha muhafazakardı. Ama bu evlenene kadar aramızda hiç sorun olmadı. Bu arada ikimizinde yaşı çok küçük değil ben 29 eşim 30 yaşında idi. 2 yıl flört döneminin ardından evlendik. Ne zaman evlilik yoluna girdik işin işine aileler girdi bulutların üzerinden gerçek dünyaya döndük. O anlayışlı duygusal sevgi dolu adam gitti sinirli baskıcı beni ailesinin kurallarına uydurmaya çalışan bi adam geldi. Düğün stresidir dedim geçer dedim. Ama geçmedi tam 4 yıl oldu. Dertlerin sorunların yaşadıklarımızın ardı arkası kesilmedi. Kıyafetlerim arkadaşlarım oturmam kalkmam ve hatta gülmem bile sorun oldu. Ailesinin yanında kot pantolon bile üzerine kıçımı kapatan bişey giymeden giyemez oldum ki ben açık bir bayanım 30 yaşıma kadar ailem tarafından kılığıma kıyafetime hiç karışılmadı serbestçe giyindim eşimde benimle evlenmek isterken bunların gayet farkındaydı. (Bunlar tabi eşimin değil ailesinin istekleri imiş)Bunların bi şekilde üstesinden geldim öyle yada böyle. Evlendik ve gördümki eşim annesinin güdümünde bütün istekleri ihtiyaçları annesi tarafından karşılanmış çayına şekerine kadar annesi karıştırır giyecegi çorabına kadar annesi verir neredeyse yemeğini kaşıkla annesi yediricek o kadar düşkün oğluna ve hayattaki tek gayesi oğlunu doyurmak yemek yedirmek. Eşimde annesinin her dedigini yapmaya çalışan asla hayır diyemeyen annesinden bağını koparamamış tek başına birey olamamış biri imiş. Annesi gel der gider git der gider. Annesi onun yerine herşeyi düşündügü için onun her işine koştuğu için maalesef hiç bir sorumluluk duygusu gelişmemiş. ne yazıkki evlenene kadar hiç fark edemedim. Evlenmeden önce ikimizde çalıştığımız için evin sorumluluğunu ortak paylaşıcaz diye konuştuk. İş bölümü yapıcaz vs vs... evlendikkkk. Düğün bitti biz o gece balayına gidicez benim valizim hazır değil ve ilk gecemiz. Kv düğün sonrası yemek yemeye evine götürmek istedi. Gitmek istemedim eşime söyledim bugün bizim günümüz ne işimz var kaynana evinde hem valizim hazır değil çok işim var dediysemde kaynanama yemeğe gittik. Ve o gün eve döndügümüzde ben uçak saatine kadar valiz hazırladım tek başıma eşim koltukta uyuyakaldı ilk geceme kaynana yemeği damgasını vurdu ve uyandıgında ilk gecemizi bu şekilde geçirdik diye sabahın 5inde kavga etti benimle. Daha ilk günümüz bismillah kavgayla başladı.balayına gittikk hergünnn annesi aradı napıosunuz diye annesi arıo kapatıo babası arıo kapatıo ablası arıo ben artık bu durumdan bi kıllanmaya başladım. Balayındayız yaaa bi rahat bırakın di mi. Balayından döndük evimizdeki ilk günümüz ilk sabahımız heyecanlı heyecanlı tencerelerimi çıkardım sana ne yemek yapiim aşkım dedim ilk yemeğimiz olucak. Daha lafımı yeni bitirdim kv aradı kahvaltıya çağırdı ve eşim döndü bana gider miyiz diye sordu şaka gibi. Ve biz o gün bu sebebten dolayı kavga ettik. İnsan evindeki ilk gününde neden aranır hadi aradın neden yemeğe davet edersin. Bu zaten hayatımızın özeti gibi eşimle evimizde olacagımız her an saolsun hep aradı.Neysee ailesine yakın oturuyoruz ben çalışıyorum eşimde çalışıyor. Eşim vardiyalı çalışıo ve eve haftanın 4 günü 23 te gelio ben ise sabah 5.30da kalkıp işe gidiyorum. Ortak tek bi günümüz yok o geldiginde ben uyku modunda oluyorum ben geldigimde o olmuo sadece cmtsi akşamları 7de gelio o zaman görüşebiliyoruz. Vakit problemimiz var birbirimizi göremiyoruz yeni evliyiz birbirmize ihtiyacımız var vs vs. Sanıyorum ama görüşemiyoruz diye fırsatlar yaratmaya çalışıyorum ama her yarattığım fırsatta eşim annesiyle birlikte olmamızı istio düğün günü oldugu gibi, evimizdeki ilk gününde oldugu gibi. İzin günlerinde ben çalışıyorum.annesinin telefonuyla evden çıkıo benim eve gelmeme yakın gelio sabahları annesine kahvaltıya gidio. Sonrada tek görüşme günümiz olan cmtsi günü ailesine vakit ayırmadığım için evde benimle tartışıo. Bu arada benim ailem yok gibi zaten bi kerede senin ailene gidelim annen nasıl demek yok. Ayrıca annesine gitmekten evdeki hiç bir sorumluluğunu yerine getiremiyor çünkü vakti yok.Bütün evin sorumluluğunu sırtıma yükledi.evlenmeden önce konuşulan hiç bişi olmadı. Ev işlerinde bana yardımcı olmadı zaten eşimin bu hayattaki tek sorumluluğu annesinin yemeklerini yemek. Saolsun oda hiç bir gün davet etmeyi eksik etmedi görüşemedigimzi defalarca kez belirtmemize ragmen. Ben izin günlerimde temizlik yaparım üti yaparım çamaşır yaparım anneme gdcek vaktim olmaz o ise sabah uyandıgı gibi annesinde.Bu arada yemeğe gittiğimzdede kalkmak bilmio sabah 5.30da kalktığımı bilmesine rağmen gece yarılarına kadar oturur. Yeni evliyim kocama yemek pişirmek istiyorum vakit geçirmek istiyorum ama bunu dile getirdigimde kavga çıkıo. Bu arada işten gelince hergün en az 2 çeşit yemek yaparım hatta eşimin kahvaltısına kadar hazırlar dolaba koyarım ama eşim onu dolaptan çıkarıp yemeye bile üşenir onun yerine bi mahalle ötede oturan annesine gider koşa koşa kahvaltısını orda yapar.
annesine gitmezsede mutlaka annesine o gün ne yaptığının ve ne yediginin raporunu verir. Birlikte dışarı çıktığımızda arar annesine haber verir. Benden önce vardia saatlerini annesi bilir, yemek yapar ve bizi davet eder. Gitmezsen ağlar. Yada kocanla kavga edersin. Artık telefonum çaldığımda ve üzerinde kaynanamın adını gördügümde telefonumunu kırıp parçalamak istiodum.O kadar sorun yaşadımki o kadar kavga ettik ki kaç kez evi terkettim. Eşime durumu anlatmaya çalıştığımda hep suçlu oldum birlikte başbaşa vakit geçirmek istedgm için suçlandım. sinir krizleri geçirdi evde ne cam kaldı kırılmadık ne çerçeve. Konu komşuya rezil olduk. eşim kocadan daha çok anasının evladı 5yaşında bebek. Sanki anasının sütünden kesilmemiş.ama evde kükreyen aslan ben nasıl farkedemedim diye kendimi yedim bitirdim. Ama inanın evlenene kadar hiç böyle bir belirtisi yoktu asla. Zaten şaşırdıgım noktada bu oldu....Kv bu tavırları yüzünden eşim evini bilemedi sorumluluklarını bilemedi evliliğe alışamadı çocukluktan adamlığa geçemedi bi karısı oldugu anlayamadı beni evimi hep 2. plana attı. Aile olamadık kısacası. Anasının evinde tv bozulur hemen yapmaya gider bizim evmizde kombi bozulur 2 ay öyle bozuk durur.......Ve maalesef aramıza her anlamda soğukluk girdi. Ben kv davetlerine icabet edemedigim için ve evde sürekli kavga yaşandığı için işimi bıraktımm. 1. hatam evlenmek ise 2.si bu oldu ya son pişmanlık fayda etmez. Eşime hep sordum bu kadar annenin evine meraklıydın neden evlendin. ben sanki hayatlarında fazlalıkmış gibi hissettim her zaman ve bu problemler psikolojimi çok bozdu, bizi çok yıprattı. Zaten çok bizde olamadık. Şimdi 4 yıl oldu ben resti çektim kendim gitmiyorum kocamda eskisi gibi değil ama evliliğimiz hiç sağlam temeller üzerine kurulmadı en güzel yıllarımız en özel günlerimiz hep kavga içinde geçti. Ve bu soğukluk yüzünden çocuk yapmak istemedim cesaret edemedim. Şuanda da öğrendimki erken menepoz dönemine girmek üzereymişim çocuk sahibi olmam çok zormuş.bu haberi aldığımdan beri yıkıldım ama eşimin umrunda bile değil. Senin yüzünden annen yüzünden erteledim çocuk yapmayı. Şimdi eşimin yüzünü bile görmek istemiyorum. Boşanmak istiyorum. Bana yaşattıklarını affedemiyorum unutamıyorum. Benimle benzer durumları yaşayanlar var mı. Bu durumu nasıl atlatabilirim?
Ben eşimle her bu sebeple tartıştığımda hep tavır aldı annesine. Mesela annesi “aa bu süpürgenin içi ne sen böyle mi gördün ananın evinde” dediğinde, “düşman gibi açığımı arayacaksan gelme evime” derdi. Aşırı lafçı annesi, eşim evden bile kovdu. Çünkü çok çok ayıp laflar etti arkamızdan. Hatta en sonki tartışmada bundan 1 ay önce eşim annesine “bizi rahat bırak, gelme arama bi süre, evliliğimizi toparlamamız gerek, senin yüzünden boşanma aşamasına geldik” dedi. Ve ertesi gün yine geldi yüzsüzce :) biz uzağa taşınsak diğer geline yaptığı gibi gelip kalıcak (kv haftada 4 gün çalışıyor, her perşembe gidermiş geline pazartesi sabah ordan işe geçermiş). Yani korkumuz uzağa gitsek yatılı gelicek. AŞırı yüzsüz ve yalancı bir kadınla karşı karşıyayım çünkü:) eşimin ve benim her yaptığımıza rağmen bizden uzaklaşmamasından dolayı da boşanmayı düşünüyorum..Annesi ne derse onu yaptı, annesini eleştirdiğimde yatağı ayırdı, annesi harçlık ver dediğinde verdi miktarı da anası belirliyordu -çünkü çalışmıyordum-, annemle iyi geçin diye baskı kuruyordu, bizim evde değil annesinde yerdi yemeğini, gece yarısına kadar annesindeydi ve beni çekiştirirlerdi hep. Yani konu sahibi ve sizler neler yaşadıysanız fazla/eksik hepsini yaşadım. Hem de balayı dediğimiz ilk ayda.
Ben tartışmadım, kavga çıkarmadım ya da ikna etmeye çalışmadım. 25 yaşındaki reşit insan bunları zaten bilmeli diye düşündüğüm için değiştirmek için kendimi paralamadım. Bir ayın sonunda mutsuz olduğumu ve boşanma kararı aldığımı söyledim. Çünkü gerçekten kararlıydım. Eşim blöf yapmadığımı anladığı için konuşmak için yalvardı. İşte o zaman o 1 ayı önüne döktüm. Eşim defol git de diyebilirdi, bunu zaten göze almıştım. O ayrılmak istemedi ve değişeceğine söz verdi. O söz verdiği gün aldığımız ilk karar kv den uzağa taşınmaktı. Hemen ev bulup taşındık ve telefon nolarımızı değiştirdik. Biz evliliğimizi düzene koyana kadar görüşmedik.
Dediğim gibi reddetseydi evli değildim. Çünkü şu 3 günlük ömrümü değer görmediğim bir evcilik için feda etmek istemedim.
Evliliğin en baş zamanları cicim aylarındediklwri zamanlar kavga ile geçince düzelmiyor hemen malesef. Düzelmez diye bişey yok ama karşılıklı çaba be isteğe bağlı. Benim eşimde değişti ama ben o kdar kötülük yapan kadının yüzsüzce gelmesine dayanamıyorum.Meğer aynı kaderi paylaştığım ne çok kişi varmış ve bu durumu kabullenmeye mecbur bırakılıyıruz yada eşim düzelir diye bekliyoruz bu arada kaybolan yıllar yitip giden gençlik. Bide üzerine çocukk sonra o çocuk sağlıklı olmayan bu evlilkte büyüo ve sağlıksız bi birey yetişiyor sonra oda sağlıksız bir evlilik yapıyor. Bu döngü hep böyle ddvam edicek. Kadın ne kadar bilgili olursa olsun okumuş olursa osun maalesef hep eilen taraf oluo. İşin kötüsü bunu bize yaşatanda bir kadın. Benim eşim şuan düzeldi eskisi gibi değil ama bende eskisi gibi değilim. İlk günkü gibi ne o beni seviyor ne ben onu. Kendi değişti aynı şeyleri yapmıyor yapamazda zaten ama hatasını hala kabul etmiyor çünkü anası acılı çünkü anası yaralı çünkü anası çilekeş çünkü yapayanlız bugün var yarın yok ben kazık çaktım yarınımın garantisi var ve hergün bizim ilk gecemiz. Bende anamı yerimi yurdumu hayatımı işimi gücümü bıraktım geldim yaşamadığım şey kalmadı. Ben yalnızım farkında değil annesinin kocası var 2 çocugu var torunları var. Benim bi kocam var oda varmı yok mu belli değil.
Benim kv de de yüzsüz olduğu için haber vermeden taşınıp telefon nolarımızı değiştirdik. 1-2 sene hiçbir şekilde bize ulaşamadılar.Ben ilk ayrulm
Ben eşimle her bu sebeple tartıştığımda hep tavır aldı annesine. Mesela annesi “aa bu süpürgenin içi ne sen böyle mi gördün ananın evinde” dediğinde, “düşman gibi açığımı arayacaksan gelme evime” derdi. Aşırı lafçı annesi, eşim evden bile kovdu. Çünkü çok çok ayıp laflar etti arkamızdan. Hatta en sonki tartışmada bundan 1 ay önce eşim annesine “bizi rahat bırak, gelme arama bi süre, evliliğimizi toparlamamız gerek, senin yüzünden boşanma aşamasına geldik” dedi. Ve ertesi gün yine geldi yüzsüzce :) biz uzağa taşınsak diğer geline yaptığı gibi gelip kalıcak (kv haftada 4 gün çalışıyor, her perşembe gidermiş geline pazartesi sabah ordan işe geçermiş). Yani korkumuz uzağa gitsek yatılı gelicek. AŞırı yüzsüz ve yalancı bir kadınla karşı karşıyayım çünkü:) eşimin ve benim her yaptığımıza rağmen bizden uzaklaşmamasından dolayı da boşanmayı düşünüyorum..
Siz mesafe koyduktan sonra kv niz üsteledi mi? Biz niye bu mesafe koymayı beceremiyoruz :)
Biz bir gafta görüşmeyince benimki hastanelere yatıyor. Tüm sülale bize ulaşıyor kadın tek neden böyle yapıyorsunuz falan diye. İçimden diyorum kadının kocası, diğer oğlu, bekar kızı sağ ama hepsi kaçıyo biz miyim günah keçisi diye :) Gelip ağlıyor milletin yanında bi daha yapmixam falan diyor ama sonra gene aynı sorunlar. İnşallah bizimkide sizinki gibi gider hayatımızdan:) şuanda haftada iki gün görüşmeye indirdim diye kötü gelin, kötü evladım:)Benim kv de de yüzsüz olduğu için haber vermeden taşınıp telefon nolarımızı değiştirdik. 1-2 sene hiçbir şekilde bize ulaşamadılar.
Sonra eşim gidip görmeye başladı.
Tabi o yüzsüz yine ilk fırsatta bana geldiği gün boşanın dedi.
Ben de eğer bir daha bu eve gelirsen polise veririm dedim, gelemedi.
Boşverin.Biz bir gafta görüşmeyince benimki hastanelere yatıyor. Tüm sülale bize ulaşıyor kadın tek neden böyle yapıyorsunuz falan diye. İçimden diyorum kadının kocası, diğer oğlu, bekar kızı sağ ama hepsi kaçıyo biz miyim günah keçisi diye :) Gelip ağlıyor milletin yanında bi daha yapmixam falan diyor ama sonra gene aynı sorunlar. İnşallah bizimkide sizinki gibi gider hayatımızdan:) şuanda haftada iki gün görüşmeye indirdim diye kötü gelin, kötü evladım:)
Ben eşimle her bu sebeple tartıştığımda hep tavır aldı annesine. Mesela annesi “aa bu süpürgenin içi ne sen böyle mi gördün ananın evinde” dediğinde, “düşman gibi açığımı arayacaksan gelme evime” derdi. Aşırı lafçı annesi, eşim evden bile kovdu. Çünkü çok çok ayıp laflar etti arkamızdan. Hatta en sonki tartışmada bundan 1 ay önce eşim annesine “bizi rahat bırak, gelme arama bi süre, evliliğimizi toparlamamız gerek, senin yüzünden boşanma aşamasına geldik” dedi. Ve ertesi gün yine geldi yüzsüzce :) biz uzağa taşınsak diğer geline yaptığı gibi gelip kalıcak (kv haftada 4 gün çalışıyor, her perşembe gidermiş geline pazartesi sabah ordan işe geçermiş). Yani korkumuz uzağa gitsek yatılı gelicek. AŞırı yüzsüz ve yalancı bir kadınla karşı karşıyayım çünkü:) eşimin ve benim her yaptığımıza rağmen bizden uzaklaşmamasından dolayı da boşanmayı düşünüyorum..
Siz mesafe koyduktan sonra kv niz üsteledi mi? Biz niye bu mesafe koymayı beceremiyoruz :)
Bu okuduklarım dehşete düşürdü beniEşim çarşamba günleri izinli perşembe günleri geç gidiyor. Bugünler zaten anasında koskoca bi gün. Bazı günler eve gelmeden annesinede uğruyor.izinli olduğu gün Eve geliyorum uyandığı gibi evden çıkmış pijamaları bile çıkardığı yere bırakmış. İzin günlerinde ev işlerini ortaklaşa yapıcaz diye konuşmuştuk nerdeeeeee işi geçtm bari pijamalarını kaldır. Neyseee çarşamba orda perşembe orda cmtsi akşam 7de gelio bende izinliyim. Tek vakit geçirme günümüz. Bi gün özel yemek hazırlıyorum sofra kuruyorum mum filan bile aldım. Ogün eşim aradı napıosun filan dedi akşam için bişiler hazırlıyorum konuyu bi şekilde annesine getirdi bugün uğrayalım mı dedi. Kan beynime sıçradı daha 2 gün önce ordaydın nereden çıktı bu. Birliktede gitmeliymişiz dedi başladı bağırmaya ailesini ihmal ediyormuşum. Bu arada kendisi benim aileme 2 ayda 3 ayda bir gider bunuda belirtiyim. Bağırdı çağırdı bende ona bağırdım tabii . Sonra düşündum bu adam neden durup dururken böyle yapıo dedim bi hışımla kaynanama gittim kapıyı çaldım içeri girdigimde ağlıyodu kaynanam ben her kapı çaldığında sizsiniz diye açıyorum kapıyı gözüm yolda ne zaman geliceksiniz diye bekliyorum ama ne ağlamak insanın içi parçalanır. Bende onlarca kez anlattığım eşiminde daha önce bi çok kez izah ettigine şahit olduğum durumu bi kez daha sabırla anlattım. Bizim birlikte geçirebilecegimzi zamanımız yok eşim 11de gelio ben 5.30 işe gidiyorum yeni evliyiz. Sadece haftada bi gün evimizde yemek yiyebiliyoruz diye tekrar anlattım. Ve ogün anladımki eşimin anneme gitmiyoruz gelmiyoruz diye evde kavga çıkarmasının nedeni kayınvalidemin evlat kaybetmişcesine ağlaması ve yakınmasıymış. Kocamda annesinin bu durumuyla baş edemedigi için öfkesini bana kusuyormuş. Ben bunları hakediyormuyumm tabiiiki hayırrrrrrrrrr
Senin kv de benimki gibi sanırım, inadına istemediğin şeyi yapıyor. Benimkide öyle. Görüşmek istemediğimi açıkca yüzüne dedim, beni sevdiğinden değil ben istemiyorum diye eşimi arar yemeğe gelin der sinsi:)) Allah yardımcısınız olsun. Ama kayınvalideler bu kadar “benim dediğim olsun” cu olmasalar, bu kdar instlaşmasalar ne rşler arasında ne de gelin kaynana arasında bu kadar gerginlik olmaz.Senin eşin sana destek olmuş ne güzel ama herkes senin kadar şanslı olmuyor maalesef. Ben daha ilk haftada yaşadıklarımdan sonra mesafeli olma kararı aldım ve hep aynı tavırla yaklaştım. Evet tabiiki üsteledi yemek yedirmek onda takıntıydı ben mesafe koymak istedikce daha çok yemeğe çağırdı hiç vazgeçmedi. Önce çalışıyorum evde yemek yapamıyorum diye yapıo sandım ( çalışsam dahi evimde yemek yapıp düzenimi o şekilde oturtmak istedigimi belirtmeme rağmen) işten çıktım tavır değişmedi. Oysa o şekilde yaklaşmasaydı şuan e biz sorun yaşamış olucaktık ne aramızda şuanki kadar açık ara mesafe olucaktı
Ayy lafci mi en kötüsü bnde de var ondanBen eşimle her bu sebeple tartıştığımda hep tavır aldı annesine. Mesela annesi “aa bu süpürgenin içi ne sen böyle mi gördün ananın evinde” dediğinde, “düşman gibi açığımı arayacaksan gelme evime” derdi. Aşırı lafçı annesi, eşim evden bile kovdu. Çünkü çok çok ayıp laflar etti arkamızdan. Hatta en sonki tartışmada bundan 1 ay önce eşim annesine “bizi rahat bırak, gelme arama bi süre, evliliğimizi toparlamamız gerek, senin yüzünden boşanma aşamasına geldik” dedi. Ve ertesi gün yine geldi yüzsüzce :) biz uzağa taşınsak diğer geline yaptığı gibi gelip kalıcak (kv haftada 4 gün çalışıyor, her perşembe gidermiş geline pazartesi sabah ordan işe geçermiş). Yani korkumuz uzağa gitsek yatılı gelicek. AŞırı yüzsüz ve yalancı bir kadınla karşı karşıyayım çünkü:) eşimin ve benim her yaptığımıza rağmen bizden uzaklaşmamasından dolayı da boşanmayı düşünüyorum..
Siz mesafe koyduktan sonra kv niz üsteledi mi? Biz niye bu mesafe koymayı beceremiyoruz :)