Eşimden ailesinden kayınvalidemden herşeyden çok sogudum.

Tearss .!.:

Teşekkür ederim senin adına çok sevindim mutluluğunuz daim olsun inşallah. Eşim ilk yıllardaki gibi değil hatasını kabul etmesede değişti beni bişeylere zorlamıyor yemek evde yenicekse evde yeniyor bunları aştık ama ben eşime yaşadıklarımdan dolayı güvenemedim. Seninde söyledigin gibi tek başına bir birey olarak göremiyorum. Kendi bağımsızlığını kazanamamış şuan 34 yaşında inanırmısınız kombinin nasıl açıldıgını daha bu sene öğrendi. O kadar herşeyi annesi yapmışki evlendigimizde çorap bile seçemiodu. Ben sorumluluk vermeye çalıştıkca annesi engelledi. Adam evinde vakit geçiremediki öğrensin evi neresi bocaladı. Hal böyle olunca evliliğim otursun istedim sorumluluk alsın istedim onu bekledim ama beklerken çocuk sahibi olmak istemedim. Bu hafta aldığım bi haberle o günlerime tekrar döndüm şuan tekrar eşimi suçlar oldum yoksa aynı şeyleri yaşamam bi daha. Neden biz ilk günden bir aile olamadık şuanki gibi neden davranamadı diye. Şimdi eğer çocuk sahibi olamazsam ben eşimi affedebilir miyim veya bu psikoloji ile boşansam bile nasıl hayatıma devam edebilirim

Genişletmek için tıkla...

Tearss .!.:

Benim düştüğüm hataya düşmeyin eğer uzun bir süre çocuk yapmayı düşünmüyorsanız bu konuyu mutlaka bir doktora danışın hakkınızda hayırlısı olsun

Genişletmek için tıkla...

Tearss .!.:

Merhaba kızlar hayatımda ilk defa bir problemimle ilgili böyle bir platforma yazıyorum. Çaresizlik insana neler yaptırıyor. Amacım hem cinslerimden yardım ve destek almak. Benimle benzer şeyleri yaşayanlar varsa belki karanlığıma ışık tutarlar. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik masallardaki prensimi bulmuştum adeta bulutların üzerinde gibiydik.aramızda bi çok kültürel ailesel farklılıklar olsada o an için hiç sorun olmadı ve hiç sorun olmıcak gibi geldi. Benim ailem oldukça çağdaş ve modern, onun ailesi daha muhafazakardı. Ama bu evlenene kadar aramızda hiç sorun olmadı. Bu arada ikimizinde yaşı çok küçük değil ben 29 eşim 30 yaşında idi. 2 yıl flört döneminin ardından evlendik. Ne zaman evlilik yoluna girdik işin işine aileler girdi bulutların üzerinden gerçek dünyaya döndük. O anlayışlı duygusal sevgi dolu adam gitti sinirli baskıcı beni ailesinin kurallarına uydurmaya çalışan bi adam geldi. Düğün stresidir dedim geçer dedim. Ama geçmedi tam 4 yıl oldu. Dertlerin sorunların yaşadıklarımızın ardı arkası kesilmedi. Kıyafetlerim arkadaşlarım oturmam kalkmam ve hatta gülmem bile sorun oldu. Ailesinin yanında kot pantolon bile üzerine kıçımı kapatan bişey giymeden giyemez oldum ki ben açık bir bayanım 30 yaşıma kadar ailem tarafından kılığıma kıyafetime hiç karışılmadı serbestçe giyindim eşimde benimle evlenmek isterken bunların gayet farkındaydı. (Bunlar tabi eşimin değil ailesinin istekleri imiş)Bunların bi şekilde üstesinden geldim öyle yada böyle. Evlendik ve gördümki eşim annesinin güdümünde bütün istekleri ihtiyaçları annesi tarafından karşılanmış çayına şekerine kadar annesi karıştırır giyecegi çorabına kadar annesi verir neredeyse yemeğini kaşıkla annesi yediricek o kadar düşkün oğluna ve hayattaki tek gayesi oğlunu doyurmak yemek yedirmek. Eşimde annesinin her dedigini yapmaya çalışan asla hayır diyemeyen annesinden bağını koparamamış tek başına birey olamamış biri imiş. Annesi gel der gider git der gider. Annesi onun yerine herşeyi düşündügü için onun her işine koştuğu için maalesef hiç bir sorumluluk duygusu gelişmemiş. ne yazıkki evlenene kadar hiç fark edemedim. Evlenmeden önce ikimizde çalıştığımız için evin sorumluluğunu ortak paylaşıcaz diye konuştuk. İş bölümü yapıcaz vs vs... evlendikkkk. Düğün bitti biz o gece balayına gidicez benim valizim hazır değil ve ilk gecemiz. Kv düğün sonrası yemek yemeye evine götürmek istedi. Gitmek istemedim eşime söyledim bugün bizim günümüz ne işimz var kaynana evinde hem valizim hazır değil çok işim var dediysemde kaynanama yemeğe gittik. Ve o gün eve döndügümüzde ben uçak saatine kadar valiz hazırladım tek başıma eşim koltukta uyuyakaldı ilk geceme kaynana yemeği damgasını vurdu ve uyandıgında ilk gecemizi bu şekilde geçirdik diye sabahın 5inde kavga etti benimle. Daha ilk günümüz bismillah kavgayla başladı.balayına gittikk hergünnn annesi aradı napıosunuz diye annesi arıo kapatıo babası arıo kapatıo ablası arıo ben artık bu durumdan bi kıllanmaya başladım. Balayındayız yaaa bi rahat bırakın di mi. Balayından döndük evimizdeki ilk günümüz ilk sabahımız heyecanlı heyecanlı tencerelerimi çıkardım sana ne yemek yapiim aşkım dedim ilk yemeğimiz olucak. Daha lafımı yeni bitirdim kv aradı kahvaltıya çağırdı ve eşim döndü bana gider miyiz diye sordu şaka gibi. Ve biz o gün bu sebebten dolayı kavga ettik. İnsan evindeki ilk gününde neden aranır hadi aradın neden yemeğe davet edersin. Bu zaten hayatımızın özeti gibi eşimle evimizde olacagımız her an saolsun hep aradı.Neysee ailesine yakın oturuyoruz ben çalışıyorum eşimde çalışıyor. Eşim vardiyalı çalışıo ve eve haftanın 4 günü 23 te gelio ben ise sabah 5.30da kalkıp işe gidiyorum. Ortak tek bi günümüz yok o geldiginde ben uyku modunda oluyorum ben geldigimde o olmuo sadece cmtsi akşamları 7de gelio o zaman görüşebiliyoruz. Vakit problemimiz var birbirimizi göremiyoruz yeni evliyiz birbirmize ihtiyacımız var vs vs. Sanıyorum ama görüşemiyoruz diye fırsatlar yaratmaya çalışıyorum ama her yarattığım fırsatta eşim annesiyle birlikte olmamızı istio düğün günü oldugu gibi, evimizdeki ilk gününde oldugu gibi. İzin günlerinde ben çalışıyorum.annesinin telefonuyla evden çıkıo benim eve gelmeme yakın gelio sabahları annesine kahvaltıya gidio. Sonrada tek görüşme günümiz olan cmtsi günü ailesine vakit ayırmadığım için evde benimle tartışıo. Bu arada benim ailem yok gibi zaten bi kerede senin ailene gidelim annen nasıl demek yok. Ayrıca annesine gitmekten evdeki hiç bir sorumluluğunu yerine getiremiyor çünkü vakti yok.Bütün evin sorumluluğunu sırtıma yükledi.evlenmeden önce konuşulan hiç bişi olmadı. Ev işlerinde bana yardımcı olmadı zaten eşimin bu hayattaki tek sorumluluğu annesinin yemeklerini yemek. Saolsun oda hiç bir gün davet etmeyi eksik etmedi görüşemedigimzi defalarca kez belirtmemize ragmen. Ben izin günlerimde temizlik yaparım üti yaparım çamaşır yaparım anneme gdcek vaktim olmaz o ise sabah uyandıgı gibi annesinde.Bu arada yemeğe gittiğimzdede kalkmak bilmio sabah 5.30da kalktığımı bilmesine rağmen gece yarılarına kadar oturur. Yeni evliyim kocama yemek pişirmek istiyorum vakit geçirmek istiyorum ama bunu dile getirdigimde kavga çıkıo. Bu arada işten gelince hergün en az 2 çeşit yemek yaparım hatta eşimin kahvaltısına kadar hazırlar dolaba koyarım ama eşim onu dolaptan çıkarıp yemeye bile üşenir onun yerine bi mahalle ötede oturan annesine gider koşa koşa kahvaltısını orda yapar.
annesine gitmezsede mutlaka annesine o gün ne yaptığının ve ne yediginin raporunu verir. Birlikte dışarı çıktığımızda arar annesine haber verir. Benden önce vardia saatlerini annesi bilir, yemek yapar ve bizi davet eder. Gitmezsen ağlar. Yada kocanla kavga edersin. Artık telefonum çaldığımda ve üzerinde kaynanamın adını gördügümde telefonumunu kırıp parçalamak istiodum.O kadar sorun yaşadımki o kadar kavga ettik ki kaç kez evi terkettim. Eşime durumu anlatmaya çalıştığımda hep suçlu oldum birlikte başbaşa vakit geçirmek istedgm için suçlandım. sinir krizleri geçirdi evde ne cam kaldı kırılmadık ne çerçeve. Konu komşuya rezil olduk. eşim kocadan daha çok anasının evladı 5yaşında bebek. Sanki anasının sütünden kesilmemiş.ama evde kükreyen aslan ben nasıl farkedemedim diye kendimi yedim bitirdim. Ama inanın evlenene kadar hiç böyle bir belirtisi yoktu asla. Zaten şaşırdıgım noktada bu oldu....Kv bu tavırları yüzünden eşim evini bilemedi sorumluluklarını bilemedi evliliğe alışamadı çocukluktan adamlığa geçemedi bi karısı oldugu anlayamadı beni evimi hep 2. plana attı. Aile olamadık kısacası. Anasının evinde tv bozulur hemen yapmaya gider bizim evmizde kombi bozulur 2 ay öyle bozuk durur.......Ve maalesef aramıza her anlamda soğukluk girdi. Ben kv davetlerine icabet edemedigim için ve evde sürekli kavga yaşandığı için işimi bıraktımm. 1. hatam evlenmek ise 2.si bu oldu ya son pişmanlık fayda etmez. Eşime hep sordum bu kadar annenin evine meraklıydın neden evlendin. ben sanki hayatlarında fazlalıkmış gibi hissettim her zaman ve bu problemler psikolojimi çok bozdu, bizi çok yıprattı. Zaten çok bizde olamadık. Şimdi 4 yıl oldu ben resti çektim kendim gitmiyorum kocamda eskisi gibi değil ama evliliğimiz hiç sağlam temeller üzerine kurulmadı en güzel yıllarımız en özel günlerimiz hep kavga içinde geçti. Ve bu soğukluk yüzünden çocuk yapmak istemedim cesaret edemedim. Şuanda da öğrendimki erken menepoz dönemine girmek üzereymişim çocuk sahibi olmam çok zormuş.bu haberi aldığımdan beri yıkıldım ama eşimin umrunda bile değil. Senin yüzünden annen yüzünden erteledim çocuk yapmayı. Şimdi eşimin yüzünü bile görmek istemiyorum. Boşanmak istiyorum. Bana yaşattıklarını affedemiyorum unutamıyorum. Benimle benzer durumları yaşayanlar var mı. Bu durumu nasıl atlatabilirim?

Genişletmek için tıkla...

MaviSac .!.:

Biz bir gafta görüşmeyince benimki hastanelere yatıyor. Tüm sülale bize ulaşıyor kadın tek neden böyle yapıyorsunuz falan diye. İçimden diyorum kadının kocası, diğer oğlu, bekar kızı sağ ama hepsi kaçıyo biz miyim günah keçisi diye :) Gelip ağlıyor milletin yanında bi daha yapmixam falan diyor ama sonra gene aynı sorunlar. İnşallah bizimkide sizinki gibi gider hayatımızdan:) şuanda haftada iki gün görüşmeye indirdim diye kötü gelin, kötü evladım:)

Genişletmek için tıkla...

nadasta .!.:

Eşinden ziyade kayınvalidenle konuştun mu açıkça? Ne bileyim belki durumun farkında değildir. Ben olsam evladımın yuvası dağılmasın diye o gelmek istese bile kendime çeki düzen verip karısının evine yönlendiririm.

Genişletmek için tıkla...

Began .!.:

Boşverin.
Diğerlerine havale edin.

Genişletmek için tıkla...

Tearss .!.:

Merhaba kızlar hayatımda ilk defa bir problemimle ilgili böyle bir platforma yazıyorum. Çaresizlik insana neler yaptırıyor. Amacım hem cinslerimden yardım ve destek almak. Benimle benzer şeyleri yaşayanlar varsa belki karanlığıma ışık tutarlar. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik masallardaki prensimi bulmuştum adeta bulutların üzerinde gibiydik.aramızda bi çok kültürel ailesel farklılıklar olsada o an için hiç sorun olmadı ve hiç sorun olmıcak gibi geldi. Benim ailem oldukça çağdaş ve modern, onun ailesi daha muhafazakardı. Ama bu evlenene kadar aramızda hiç sorun olmadı. Bu arada ikimizinde yaşı çok küçük değil ben 29 eşim 30 yaşında idi. 2 yıl flört döneminin ardından evlendik. Ne zaman evlilik yoluna girdik işin işine aileler girdi bulutların üzerinden gerçek dünyaya döndük. O anlayışlı duygusal sevgi dolu adam gitti sinirli baskıcı beni ailesinin kurallarına uydurmaya çalışan bi adam geldi. Düğün stresidir dedim geçer dedim. Ama geçmedi tam 4 yıl oldu. Dertlerin sorunların yaşadıklarımızın ardı arkası kesilmedi. Kıyafetlerim arkadaşlarım oturmam kalkmam ve hatta gülmem bile sorun oldu. Ailesinin yanında kot pantolon bile üzerine kıçımı kapatan bişey giymeden giyemez oldum ki ben açık bir bayanım 30 yaşıma kadar ailem tarafından kılığıma kıyafetime hiç karışılmadı serbestçe giyindim eşimde benimle evlenmek isterken bunların gayet farkındaydı. (Bunlar tabi eşimin değil ailesinin istekleri imiş)Bunların bi şekilde üstesinden geldim öyle yada böyle. Evlendik ve gördümki eşim annesinin güdümünde bütün istekleri ihtiyaçları annesi tarafından karşılanmış çayına şekerine kadar annesi karıştırır giyecegi çorabına kadar annesi verir neredeyse yemeğini kaşıkla annesi yediricek o kadar düşkün oğluna ve hayattaki tek gayesi oğlunu doyurmak yemek yedirmek. Eşimde annesinin her dedigini yapmaya çalışan asla hayır diyemeyen annesinden bağını koparamamış tek başına birey olamamış biri imiş. Annesi gel der gider git der gider. Annesi onun yerine herşeyi düşündügü için onun her işine koştuğu için maalesef hiç bir sorumluluk duygusu gelişmemiş. ne yazıkki evlenene kadar hiç fark edemedim. Evlenmeden önce ikimizde çalıştığımız için evin sorumluluğunu ortak paylaşıcaz diye konuştuk. İş bölümü yapıcaz vs vs... evlendikkkk. Düğün bitti biz o gece balayına gidicez benim valizim hazır değil ve ilk gecemiz. Kv düğün sonrası yemek yemeye evine götürmek istedi. Gitmek istemedim eşime söyledim bugün bizim günümüz ne işimz var kaynana evinde hem valizim hazır değil çok işim var dediysemde kaynanama yemeğe gittik. Ve o gün eve döndügümüzde ben uçak saatine kadar valiz hazırladım tek başıma eşim koltukta uyuyakaldı ilk geceme kaynana yemeği damgasını vurdu ve uyandıgında ilk gecemizi bu şekilde geçirdik diye sabahın 5inde kavga etti benimle. Daha ilk günümüz bismillah kavgayla başladı.balayına gittikk hergünnn annesi aradı napıosunuz diye annesi arıo kapatıo babası arıo kapatıo ablası arıo ben artık bu durumdan bi kıllanmaya başladım. Balayındayız yaaa bi rahat bırakın di mi. Balayından döndük evimizdeki ilk günümüz ilk sabahımız heyecanlı heyecanlı tencerelerimi çıkardım sana ne yemek yapiim aşkım dedim ilk yemeğimiz olucak. Daha lafımı yeni bitirdim kv aradı kahvaltıya çağırdı ve eşim döndü bana gider miyiz diye sordu şaka gibi. Ve biz o gün bu sebebten dolayı kavga ettik. İnsan evindeki ilk gününde neden aranır hadi aradın neden yemeğe davet edersin. Bu zaten hayatımızın özeti gibi eşimle evimizde olacagımız her an saolsun hep aradı.Neysee ailesine yakın oturuyoruz ben çalışıyorum eşimde çalışıyor. Eşim vardiyalı çalışıo ve eve haftanın 4 günü 23 te gelio ben ise sabah 5.30da kalkıp işe gidiyorum. Ortak tek bi günümüz yok o geldiginde ben uyku modunda oluyorum ben geldigimde o olmuo sadece cmtsi akşamları 7de gelio o zaman görüşebiliyoruz. Vakit problemimiz var birbirimizi göremiyoruz yeni evliyiz birbirmize ihtiyacımız var vs vs. Sanıyorum ama görüşemiyoruz diye fırsatlar yaratmaya çalışıyorum ama her yarattığım fırsatta eşim annesiyle birlikte olmamızı istio düğün günü oldugu gibi, evimizdeki ilk gününde oldugu gibi. İzin günlerinde ben çalışıyorum.annesinin telefonuyla evden çıkıo benim eve gelmeme yakın gelio sabahları annesine kahvaltıya gidio. Sonrada tek görüşme günümiz olan cmtsi günü ailesine vakit ayırmadığım için evde benimle tartışıo. Bu arada benim ailem yok gibi zaten bi kerede senin ailene gidelim annen nasıl demek yok. Ayrıca annesine gitmekten evdeki hiç bir sorumluluğunu yerine getiremiyor çünkü vakti yok.Bütün evin sorumluluğunu sırtıma yükledi.evlenmeden önce konuşulan hiç bişi olmadı. Ev işlerinde bana yardımcı olmadı zaten eşimin bu hayattaki tek sorumluluğu annesinin yemeklerini yemek. Saolsun oda hiç bir gün davet etmeyi eksik etmedi görüşemedigimzi defalarca kez belirtmemize ragmen. Ben izin günlerimde temizlik yaparım üti yaparım çamaşır yaparım anneme gdcek vaktim olmaz o ise sabah uyandıgı gibi annesinde.Bu arada yemeğe gittiğimzdede kalkmak bilmio sabah 5.30da kalktığımı bilmesine rağmen gece yarılarına kadar oturur. Yeni evliyim kocama yemek pişirmek istiyorum vakit geçirmek istiyorum ama bunu dile getirdigimde kavga çıkıo. Bu arada işten gelince hergün en az 2 çeşit yemek yaparım hatta eşimin kahvaltısına kadar hazırlar dolaba koyarım ama eşim onu dolaptan çıkarıp yemeye bile üşenir onun yerine bi mahalle ötede oturan annesine gider koşa koşa kahvaltısını orda yapar.
annesine gitmezsede mutlaka annesine o gün ne yaptığının ve ne yediginin raporunu verir. Birlikte dışarı çıktığımızda arar annesine haber verir. Benden önce vardia saatlerini annesi bilir, yemek yapar ve bizi davet eder. Gitmezsen ağlar. Yada kocanla kavga edersin. Artık telefonum çaldığımda ve üzerinde kaynanamın adını gördügümde telefonumunu kırıp parçalamak istiodum.O kadar sorun yaşadımki o kadar kavga ettik ki kaç kez evi terkettim. Eşime durumu anlatmaya çalıştığımda hep suçlu oldum birlikte başbaşa vakit geçirmek istedgm için suçlandım. sinir krizleri geçirdi evde ne cam kaldı kırılmadık ne çerçeve. Konu komşuya rezil olduk. eşim kocadan daha çok anasının evladı 5yaşında bebek. Sanki anasının sütünden kesilmemiş.ama evde kükreyen aslan ben nasıl farkedemedim diye kendimi yedim bitirdim. Ama inanın evlenene kadar hiç böyle bir belirtisi yoktu asla. Zaten şaşırdıgım noktada bu oldu....Kv bu tavırları yüzünden eşim evini bilemedi sorumluluklarını bilemedi evliliğe alışamadı çocukluktan adamlığa geçemedi bi karısı oldugu anlayamadı beni evimi hep 2. plana attı. Aile olamadık kısacası. Anasının evinde tv bozulur hemen yapmaya gider bizim evmizde kombi bozulur 2 ay öyle bozuk durur.......Ve maalesef aramıza her anlamda soğukluk girdi. Ben kv davetlerine icabet edemedigim için ve evde sürekli kavga yaşandığı için işimi bıraktımm. 1. hatam evlenmek ise 2.si bu oldu ya son pişmanlık fayda etmez. Eşime hep sordum bu kadar annenin evine meraklıydın neden evlendin. ben sanki hayatlarında fazlalıkmış gibi hissettim her zaman ve bu problemler psikolojimi çok bozdu, bizi çok yıprattı. Zaten çok bizde olamadık. Şimdi 4 yıl oldu ben resti çektim kendim gitmiyorum kocamda eskisi gibi değil ama evliliğimiz hiç sağlam temeller üzerine kurulmadı en güzel yıllarımız en özel günlerimiz hep kavga içinde geçti. Ve bu soğukluk yüzünden çocuk yapmak istemedim cesaret edemedim. Şuanda da öğrendimki erken menepoz dönemine girmek üzereymişim çocuk sahibi olmam çok zormuş.bu haberi aldığımdan beri yıkıldım ama eşimin umrunda bile değil. Senin yüzünden annen yüzünden erteledim çocuk yapmayı. Şimdi eşimin yüzünü bile görmek istemiyorum. Boşanmak istiyorum. Bana yaşattıklarını affedemiyorum unutamıyorum. Benimle benzer durumları yaşayanlar var mı. Bu durumu nasıl atlatabilirim?

Genişletmek için tıkla...

Cuttingcorners .!.:

Kk da okuduğum en ağır anacı vakası bu... ilk gece ne işiniz vardı orada? Keşke en baştan resti çekseydiniz sizin adınıza üzüldüm 4 yıl dayanmakta kolay olmamıştır aile bilincine sahip değil eşiniz bu kadar bile dayanmanız tam bir mucize

Genişletmek için tıkla...

6 ustu 1 anne .!.:

Ayy lafci mi en kötüsü bnde de var ondan
Yemeğe gelirdi yer içer giderdi sağda solda köpek e verir gibi iki lokma önüme attı o salak gelin olcak karı derdi evlerden ırak cekilcek kahrı yok bunlarin

Genişletmek için tıkla...

hayalalemiveben .!.:

Benzer durumdayim. Ailesine aşırı düşkünlük konusunda. Bende bur de bi kamyon borç yükünün altına girfim. Ve boşanma asamasindayim. Burnundan da asla kul aldırmaz hatalarını görmez nefen dersen çünkü benim masum rolleri oynayan şeytan kv de benum oğlum cok iyi oglum sen iyisin diye diye engeller onun hatalarını görmesini. Sende de bu kv olduğu sürece bu adam böyle olur hep. Benim kv nin hacı hoca isleri de vardır ve ben bundan şüpheleniyorum o yüzden dua etmekten başka carem yok. Mücadele etmek sadece beni yordu ve ruhuma zarar veriyor. O yuzden takmamalı öğrendim kv tarafına tamamen iletişimi kestim ayri bir hayat yaşıyor musum gibi kendimi düşünüyorum suyun akışına biraktim. Emin ol akışına birakmak zor evet zaman alıyor ama bunu yapmayi başarabilirsen cok daha rahat olacaksin. Birak yaptıkları onkarin sorunu. Ha çözümü olsa keske ne gerekirse yaptığımı düşünüyorum hic bi sey fayda etmedi. Bence onlar nasıl rahat sa deger vermiyor sa aynı onların silahıyla onlari vurmak kaxim. Yani sende onemsemeyeceksin evde utu temizlik olayını bıraktım. Ilk evlendiğinde herseyi tam takir bi hevesle yapardim baktım bj tek yoruluyorum. Yani onun icin yaptıklarımdan vazgeçtim tek onun icin borçlandigim kredilerim var. Onlarda geçecek elbet. Sende birak düşünmeyi zor biliyorum ama başarabilirsin asla onu arayip sorma Kendin e bir hayat kur aynı evin icinde. Sen de ailene git yemek utu kalsın yapma. Eleştirilerine kulak asma cevap dahi verme yani onB lutfen o yokken bakara suresini seslice ac dinle. Allah yardımcımız olsun

Genişletmek için tıkla...

Tearss .!.:

senin durumunda fenaymış allah yardımcın olsun. Benim kv hastanelere yatma aşamasına gelmedi henüz. Tencere dibin kara seninki benden kara. Hayır ben şunu anlamıyorum kocası var diosun başka evlatlarıda var nedir bu yalnız kaldım tripleri dünya yıkılmış bi oğlu bide o kalmış gibi tavırlar. Kocalarının yüzüne bakmazler oğullarının yüzüne bakmaya doyamazlar. Kend kocaşarını sevmedikleri için gelinleride sevmesin istiolar

Genişletmek için tıkla...

MaviSac .!.:

Ya ben bu kötülüğü anlamıyorum. Birinin evinde bi yudum su içsem, hakkından korkarım. Bunlar nasıl böyleler anlayamıyorum. Benimki her gün işten dönerken bana gelirdi, yemek yerdi, bide evine yemek götürürdü demezdi kız kendine iki günlük yapmış yarın nöbetten çıkıcak falan. Eşime “bugün ayaklarım çok kötü beni arabayla bıraksana eve” derdi. Anlardım ki dedikodu geliyo :)) eşim “basıl geldiysen git” dersi genelde çünkü biliyordu o da dırdırlanacak kadın. Neyse sonra eve suratı asık gelir eşim. Noldu derim biley demez, çaktırmamaya çalışır ama anlatım suratında bi hüzün var. Bana surat yapar gibi değil ama var bişiler. Neyse ertesi gün kaynanam arar “evlenince ... beni kırmaya başladı, dün sana bişey dedi mi” falan. Sonra eşimden laf alıyordum tabak tabak yemek yiyen,evine benden yemek götüren, bir geldiğinde 4-5 saatten önce gece 11den önce kalkmayıp banyo yapmama dinlenmeme engel olan o kadın neler demiş eşime. Misal bana “aşkım hadi görüşürüz bebeğim” diyerek vedalaştı eşim eve bırakırken “senin karın kimki bana elini yıka diyo, o çok mu temiz ben pis miyim, kim karın” diyip ortalığı yıkmış. Kaynanamın öyle huyu vardır, aşırı bağırır yerlere atar kendini:) eşim bana dedi işte. Kızdım ben, ordaydım mavisaç sana “anne vapur otobüs her yerden geliyorsun, eve gelince ellerini yıkaman beni mutlu eder” dedi seni kırmamak için kibarlıktan kendi kırılcaktı falan diye açıklamış. Kadın hkarete başlayınca in git gelme bize o zaman demiş. Ama yüzsüz, ertesi gün yine geldi yemeğimi yedi:)

Genişletmek için tıkla...

6 ustu 1 anne .!.:

Kocayı kapıdan uğurlama ma bile laf sokar canım denezmis o varken iş yapilmazmis bir gelir sabah 6 da gider gece 10 da iş yapiycaz oturcaz beraber onu istiyor akşam ne yicez diyom oğlun yeemek ister diyom girersin odaya doyurursun gece diyo o kadar terbiyesiz

Genişletmek için tıkla...

6 ustu 1 anne .!.:

ayyyyy bnimide aynı yaaaaa birde ağzı pis ikide birde meme veren öte gitsin a. Veren beri gelsin senin iki gramlık şeyin yüzünden oğlan beni sevmiyo der
Bekarken yüzüne bakmiyormus şimdi kiymatli oldu oğlu ana lafta
Ayyyy çok fenalar neler var neler bunda dessen neler çıkar yeminle
Çocuk yetiştirmeyi bilmez yemek yapmayı bilmez
Ama lafa geldimi boy boy

Genişletmek için tıkla...

Tearss .!.:

İlk günlerde evet yani her defasında vaktimiz olmadıgından yakındım evimizde hiç yemek yemiyoruz dedim direk olarak senin yüzünden kavga ediyoruz birbirimizi yioruz demedim ama durumumuzla ilgili defalarca konuştum. Bide şöyle bişi 30 yaşında çalışan yeni evli bir çift kendi ne zaman nerede yemek yiyecegine kendi karar verir kayınvalidesi değil. Özellikle birde çalışıolarsa insan ilk aylarda değil çağırmak aramaya bile utanır. Ayrıca iyi bir anne evladının evine eşine alışması için bi adım geride dururki yeni hayatına kolay adapte olsun. Benim ailemin yaptıgı gibi. Kv gibi kendini 10 adım ileri atmaz oğlum oğlummm ölürüm sana diye

Genişletmek için tıkla...

Tearss .!.:

İlk günlerde evet yani her defasında vaktimiz olmadıgından yakındım evimizde hiç yemek yemiyoruz dedim direk olarak senin yüzünden kavga ediyoruz birbirimizi yioruz demedim ama durumumuzla ilgili defalarca konuştum. Bide şöyle bişi 30 yaşında çalışan yeni evli bir çift kendi ne zaman nerede yemek yiyecegine kendi karar verir kayınvalidesi değil. Özellikle birde çalışıolarsa insan ilk aylarda değil çağırmak aramaya bile utanır. Ayrıca iyi bir anne evladının evine eşine alışması için bi adım geride dururki yeni hayatına kolay adapte olsun. Benim ailemin yaptıgı gibi. Kv gibi kendini 10 adım ileri atmaz oğlum oğlummm ölürüm sana diye

Genişletmek için tıkla...