20 yıl sonra o akıllansa bile sen aklını kaybetmişsindir. Sizinde hakkınızda hayırlısı olsun
Benim kv Türkiye’de sağolsun bana 300 km uzaklıktaki görümcem o görevi üstlenmiş en başından, ben salak sonra fark ettim. Bizde ilk yıllar neredeyse 5 yıl her iki haftada giderdik tatillerde 2 hafta orda kalırdık, eşim ablası ne derse onu yapardı, kıyafeti bile ablası söylerse o tarzda alırdı. Çok yıprandık, ben çokk yıprandım! Ama 20 yıl sonra kocam akıllandı, yani eminde değilim:)) . Çok yakın mesafede çekilecek çile değil. Hakkınızda hayırlısını diliyorum
Bu ben olsam boşanırdım laflarına pek ben inanmıyorum. Tabiki mutsuz olduğunuz evliliği sürdürmek istememek normal. Ama öyle herkesin akıl verdiği gibi kolay değil tahminimce. Çocuk olmaması sizin için bir avantaj. Daha mutlu olacağınıza inanıyorsanız belki ayrılmalısınız. Ben de benzer sorunlar yaşadım. Eskisi kadar olmasa da hala yaşıyorum. En son ramazanın ilk günü ilk kez birlikte evimizde oruç açacakken davet edilince açık açık söyledim kayınvalideme. Sizin kayınvalidenizin niyeti kötü mü bilemem benimki iyi niyetliydi sadece anlamıyordu. Her zaman çağırmayı bana destek olmak sanıyordu. Hep bir arada olmak istiyordu ama vazgeçti zamanla. Eşim de bana karşı ısrarcı olmaktan vazgeçti. Bu kadar mutsuzsanı açık açık söyleyin. Annesine güzellikle anlatsın. Ben eşime de zaman ayırmalıyım desin. Tabi bunun farkına varmalı önce. Baktınız düzelmiyor ayrılık bir seçenek evet. Ben eşimi değiştirenin benim ayrılmamdan endişe etmesi olduğunu düşünüyorum.
Ayyyy bebeğim bir günlükken bunun üstüne küstü buda küstü gitti
Boy abdesti aldım bu veledin yüzünden dedi sen öğrettin buna dedi birde deli karı
O kadar degusik
Hepsinin değişik değişik huyları var öyle yaads böle gelinleri çektiriyorlarAyy senin kv çok üst boyutmuş hakkaten. Beterinde beteri varmış:)
Sizin çalışma saatleri uymuyor. Siz yokken annesine gitsin. Bazı işleri ona devredin. Ütü ,çamaşır bulaşık ev süpürmek hangileri olursa. Eve yardımcı gelsin. C.tesileri birbirinize vakit ayırın. Kabul etmezse boşanın.
Böyle şeyleri okudukça çok üzülüyorum. Ben olsaydım napardım bilmiyorum çünkü uzaktan yorum yapmak kolay. Cahile laf anlatmak gerçekten zor. Burada cahilden kastım yanlış anlaşılmasın karşısındaki insanı anlamak istemeyenden bahsediyorum. Benim eşimin ailesi uzakta benim ailem yakınımızda ve benzer durumu benim ailemle yaşıyoruz bazen. Eşim ve çocuğumla 3 kişilik plan yapsam eşim ayıp olur olmaz diyerek engellemeye çalışıyor. Bi yere gitsek diken üstünde ayıp oldu diyor delleniyorum demem o ki erkekler garip ve sanırım yeni bir aile kurduklarını anlamaları için yaşlanmaları gerekiyor. Babamdan biliyorum. Bence daha yeni evlisiniz ve araya yıpranmalar girmiş kırgınlıklar... Çözüm boşanmak mı ta iki bunu biz bilemeyiz burada bazı konular okuyoruz net boşan denilen ama sizin durumunuz biraz daha farklı eşinizi terapiye ikna edebilir misiniz ya da bir arkadaş grubunuz var mı aile yerine onlarla plan yaparak arada eşinize annesine gitmeden de dünyanın sonu olmadığını görmesini sağlayabilirsiniz belki. Ya tabii ki anneleri görecekler yardım edecekler gönül yapacaklar ama dozunu ayarlamayı bilmeleri gerekir. Eşlerini ihmal etmeden önceliklerini bilerek
Anneye bağlılık ve bağımlılık gerçekten çok ayrı..
Ben de böyle bi türden nişan döneminde ayrıldım.
Çok üzüldüm adına canım, Allah en doğru olanı yaşatsın inşallah
Ben olsam bende anneme gider evin isini gucunu birakir yoruluyorum annemde dinlenicem derdim
Yada o annesinde yesin giderken kirlilerinide tutustur eline
sende annende ye olay cozulsun
Aslında herkese karşı öyle ama hal böyle olunca benzer durumları yaşıyoruz çünkü herkese ayıp olurBöylesinide ilk defa duydum :) normalde karşı tarafın ailesi ile pek iç içe olunmak istenmez ama eşiniz çok ince düşünceliymiş
Iyide cok yanlış kafadan bakıyorsun bak bende baska turlu esimin davranislarini beyenmedigim.icin ki bi suru sebep var cocuk yapmasim 10 sene olcak sen sana deger vermeyen ailesiine saydirmayan birine ki cocuk olsa bile hep tek basina olucaksin neden bu sorumlulugu aliyim ki tek basina takil kafan rahat etsin ne cocugu babannecim.diye diye evden cikmaz kocanda anasini tutar sende delirirsin bosansan bile ille goruscekler eee ne kiymeti var valla kafam net olmadan asla cocuk yapmam bence kimsede yapmaasin yok yaşım gecti kaynabam dedi annem ben bakarim dedi diye asla cocuk yapmamMerhaba kızlar hayatımda ilk defa bir problemimle ilgili böyle bir platforma yazıyorum. Çaresizlik insana neler yaptırıyor. Amacım hem cinslerimden yardım ve destek almak. Benimle benzer şeyleri yaşayanlar varsa belki karanlığıma ışık tutarlar. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik masallardaki prensimi bulmuştum adeta bulutların üzerinde gibiydik.aramızda bi çok kültürel ailesel farklılıklar olsada o an için hiç sorun olmadı ve hiç sorun olmıcak gibi geldi. Benim ailem oldukça çağdaş ve modern, onun ailesi daha muhafazakardı. Ama bu evlenene kadar aramızda hiç sorun olmadı. Bu arada ikimizinde yaşı çok küçük değil ben 29 eşim 30 yaşında idi. 2 yıl flört döneminin ardından evlendik. Ne zaman evlilik yoluna girdik işin işine aileler girdi bulutların üzerinden gerçek dünyaya döndük. O anlayışlı duygusal sevgi dolu adam gitti sinirli baskıcı beni ailesinin kurallarına uydurmaya çalışan bi adam geldi. Düğün stresidir dedim geçer dedim. Ama geçmedi tam 4 yıl oldu. Dertlerin sorunların yaşadıklarımızın ardı arkası kesilmedi. Kıyafetlerim arkadaşlarım oturmam kalkmam ve hatta gülmem bile sorun oldu. Ailesinin yanında kot pantolon bile üzerine kıçımı kapatan bişey giymeden giyemez oldum ki ben açık bir bayanım 30 yaşıma kadar ailem tarafından kılığıma kıyafetime hiç karışılmadı serbestçe giyindim eşimde benimle evlenmek isterken bunların gayet farkındaydı. (Bunlar tabi eşimin değil ailesinin istekleri imiş)Bunların bi şekilde üstesinden geldim öyle yada böyle. Evlendik ve gördümki eşim annesinin güdümünde bütün istekleri ihtiyaçları annesi tarafından karşılanmış çayına şekerine kadar annesi karıştırır giyecegi çorabına kadar annesi verir neredeyse yemeğini kaşıkla annesi yediricek o kadar düşkün oğluna ve hayattaki tek gayesi oğlunu doyurmak yemek yedirmek. Eşimde annesinin her dedigini yapmaya çalışan asla hayır diyemeyen annesinden bağını koparamamış tek başına birey olamamış biri imiş. Annesi gel der gider git der gider. Annesi onun yerine herşeyi düşündügü için onun her işine koştuğu için maalesef hiç bir sorumluluk duygusu gelişmemiş. ne yazıkki evlenene kadar hiç fark edemedim. Evlenmeden önce ikimizde çalıştığımız için evin sorumluluğunu ortak paylaşıcaz diye konuştuk. İş bölümü yapıcaz vs vs... evlendikkkk. Düğün bitti biz o gece balayına gidicez benim valizim hazır değil ve ilk gecemiz. Kv düğün sonrası yemek yemeye evine götürmek istedi. Gitmek istemedim eşime söyledim bugün bizim günümüz ne işimz var kaynana evinde hem valizim hazır değil çok işim var dediysemde kaynanama yemeğe gittik. Ve o gün eve döndügümüzde ben uçak saatine kadar valiz hazırladım tek başıma eşim koltukta uyuyakaldı ilk geceme kaynana yemeği damgasını vurdu ve uyandıgında ilk gecemizi bu şekilde geçirdik diye sabahın 5inde kavga etti benimle. Daha ilk günümüz bismillah kavgayla başladı.balayına gittikk hergünnn annesi aradı napıosunuz diye annesi arıo kapatıo babası arıo kapatıo ablası arıo ben artık bu durumdan bi kıllanmaya başladım. Balayındayız yaaa bi rahat bırakın di mi. Balayından döndük evimizdeki ilk günümüz ilk sabahımız heyecanlı heyecanlı tencerelerimi çıkardım sana ne yemek yapiim aşkım dedim ilk yemeğimiz olucak. Daha lafımı yeni bitirdim kv aradı kahvaltıya çağırdı ve eşim döndü bana gider miyiz diye sordu şaka gibi. Ve biz o gün bu sebebten dolayı kavga ettik. İnsan evindeki ilk gününde neden aranır hadi aradın neden yemeğe davet edersin. Bu zaten hayatımızın özeti gibi eşimle evimizde olacagımız her an saolsun hep aradı.Neysee ailesine yakın oturuyoruz ben çalışıyorum eşimde çalışıyor. Eşim vardiyalı çalışıo ve eve haftanın 4 günü 23 te gelio ben ise sabah 5.30da kalkıp işe gidiyorum. Ortak tek bi günümüz yok o geldiginde ben uyku modunda oluyorum ben geldigimde o olmuo sadece cmtsi akşamları 7de gelio o zaman görüşebiliyoruz. Vakit problemimiz var birbirimizi göremiyoruz yeni evliyiz birbirmize ihtiyacımız var vs vs. Sanıyorum ama görüşemiyoruz diye fırsatlar yaratmaya çalışıyorum ama her yarattığım fırsatta eşim annesiyle birlikte olmamızı istio düğün günü oldugu gibi, evimizdeki ilk gününde oldugu gibi. İzin günlerinde ben çalışıyorum.annesinin telefonuyla evden çıkıo benim eve gelmeme yakın gelio sabahları annesine kahvaltıya gidio. Sonrada tek görüşme günümiz olan cmtsi günü ailesine vakit ayırmadığım için evde benimle tartışıo. Bu arada benim ailem yok gibi zaten bi kerede senin ailene gidelim annen nasıl demek yok. Ayrıca annesine gitmekten evdeki hiç bir sorumluluğunu yerine getiremiyor çünkü vakti yok.Bütün evin sorumluluğunu sırtıma yükledi.evlenmeden önce konuşulan hiç bişi olmadı. Ev işlerinde bana yardımcı olmadı zaten eşimin bu hayattaki tek sorumluluğu annesinin yemeklerini yemek. Saolsun oda hiç bir gün davet etmeyi eksik etmedi görüşemedigimzi defalarca kez belirtmemize ragmen. Ben izin günlerimde temizlik yaparım üti yaparım çamaşır yaparım anneme gdcek vaktim olmaz o ise sabah uyandıgı gibi annesinde.Bu arada yemeğe gittiğimzdede kalkmak bilmio sabah 5.30da kalktığımı bilmesine rağmen gece yarılarına kadar oturur. Yeni evliyim kocama yemek pişirmek istiyorum vakit geçirmek istiyorum ama bunu dile getirdigimde kavga çıkıo. Bu arada işten gelince hergün en az 2 çeşit yemek yaparım hatta eşimin kahvaltısına kadar hazırlar dolaba koyarım ama eşim onu dolaptan çıkarıp yemeye bile üşenir onun yerine bi mahalle ötede oturan annesine gider koşa koşa kahvaltısını orda yapar.
annesine gitmezsede mutlaka annesine o gün ne yaptığının ve ne yediginin raporunu verir. Birlikte dışarı çıktığımızda arar annesine haber verir. Benden önce vardia saatlerini annesi bilir, yemek yapar ve bizi davet eder. Gitmezsen ağlar. Yada kocanla kavga edersin. Artık telefonum çaldığımda ve üzerinde kaynanamın adını gördügümde telefonumunu kırıp parçalamak istiodum.O kadar sorun yaşadımki o kadar kavga ettik ki kaç kez evi terkettim. Eşime durumu anlatmaya çalıştığımda hep suçlu oldum birlikte başbaşa vakit geçirmek istedgm için suçlandım. sinir krizleri geçirdi evde ne cam kaldı kırılmadık ne çerçeve. Konu komşuya rezil olduk. eşim kocadan daha çok anasının evladı 5yaşında bebek. Sanki anasının sütünden kesilmemiş.ama evde kükreyen aslan ben nasıl farkedemedim diye kendimi yedim bitirdim. Ama inanın evlenene kadar hiç böyle bir belirtisi yoktu asla. Zaten şaşırdıgım noktada bu oldu....Kv bu tavırları yüzünden eşim evini bilemedi sorumluluklarını bilemedi evliliğe alışamadı çocukluktan adamlığa geçemedi bi karısı oldugu anlayamadı beni evimi hep 2. plana attı. Aile olamadık kısacası. Anasının evinde tv bozulur hemen yapmaya gider bizim evmizde kombi bozulur 2 ay öyle bozuk durur.......Ve maalesef aramıza her anlamda soğukluk girdi. Ben kv davetlerine icabet edemedigim için ve evde sürekli kavga yaşandığı için işimi bıraktımm. 1. hatam evlenmek ise 2.si bu oldu ya son pişmanlık fayda etmez. Eşime hep sordum bu kadar annenin evine meraklıydın neden evlendin. ben sanki hayatlarında fazlalıkmış gibi hissettim her zaman ve bu problemler psikolojimi çok bozdu, bizi çok yıprattı. Zaten çok bizde olamadık. Şimdi 4 yıl oldu ben resti çektim kendim gitmiyorum kocamda eskisi gibi değil ama evliliğimiz hiç sağlam temeller üzerine kurulmadı en güzel yıllarımız en özel günlerimiz hep kavga içinde geçti. Ve bu soğukluk yüzünden çocuk yapmak istemedim cesaret edemedim. Şuanda da öğrendimki erken menepoz dönemine girmek üzereymişim çocuk sahibi olmam çok zormuş.bu haberi aldığımdan beri yıkıldım ama eşimin umrunda bile değil. Senin yüzünden annen yüzünden erteledim çocuk yapmayı. Şimdi eşimin yüzünü bile görmek istemiyorum. Boşanmak istiyorum. Bana yaşattıklarını affedemiyorum unutamıyorum. Benimle benzer durumları yaşayanlar var mı. Bu durumu nasıl atlatabilirim?
Ben de öyleyim, yelefon her çaldığında inşallah o değildir diyorum. Habersiz gelme, her gün gelme huyu olduğu için kapıyı açtığımda merdivenlerden çıktığını gördüğüm an kapıyı kapatıp arkadan tüm kilitleri kitleyesim geliyor. Ne zaman bir cinnet gelir bizlere, merak ediyorum.Telefonun üzerinde kaynanam yazdığında telefonu parçalamak istiyordum demissiniz ya o anı yaşadım hissettim o kadar güzel ifade etmissinizki cumlelerinizle yasadiklarinizi çocuk olmamasına da öyle sevindim ki . Bosan güzel kardeşim durdugun kabahat .
Ben öyle değilim kv melek gibidir sizin yasadiklarinizi hissettim babında soyledim. Çekilecek gibi dert değil çocuk olsa vay halinize zehir olur hayat annelik yasatmazlar sizeBen de öyleyim, yelefon her çaldığında inşallah o değildir diyorum. Habersiz gelme, her gün gelme huyu olduğu için kapıyı açtığımda merdivenlerden çıktığını gördüğüm an kapıyı kapatıp arkadan tüm kilitleri kitleyesim geliyor. Ne zaman bir cinnet gelir bizlere, merak ediyorum.