Eşiniz haklı gibi konuşmadı ya da direkt öyle bir söylemi olmadı. Şöyle söyleyeyim. Siz aile olamamışsınız dedi, birinci önceliğiniz çekirdek aileniz olmalı dedi eşime. Eşimin bu hoşuna gitmedi tabi. Yapıcı konuştu. Terapistten değil eşimden kaynaklı sorun. Gitiğimiz psikolog da ucuz değil bir kliniğe gidiyorduk.Sana hak veren terapist, iyi bir terapist değil. Terapist hakem değildir. Çözüm "x hakli, özür dile" değil. Iletişim tikanikliği var. Önemli olan hak sahibi olmak değil, karşindakini anlamak, nedrn birşeyi yaptiğini anlamak ve iletişimi güclendirmek.
Ben eşimden boşancaktim sonr o yalvardi psikologa gidelim diye ve hayatimda aldiğim en iyi karar diyebilirim. Önümüzde daha uzun bir yol var ama en azindan artik birbirimizi daha iyi anliyoruz.
Yani başka bir psikolog ara, pahali olsa dahi. Size yardimci olabilir.
Ve tekrar uyku eğitimi dene, kendi odasina alişsin. Evet zor ve yorucu ama ondan sonra ikinizde rahatlarsaniz. Sadece eş ile uyumak bile ilişkiye iyi gelebilir.
Yere düşüyor diye yatağı bazadan indirdik. Bazaya da oğlanın küçük yatağını koyduk. Yatıramıyorum hiçbir şekilde. Beşikte hiç yatıramadım. Bazaya koyduğumuz yatakta da yatmıyor. Sürekli üzerimde. Gidip gelmeye dayanamıyorumAğrılardan yorgunluktan ağlıyorum artık.
Parmaklık beşik var. Söktüm çünkü hiç yatıramadım. 6. aya kadar yattı sonra bu çok uyanmalar başladı ve öyle de devam ediyor. İyi niyetinizi anlıyorum. Ama görseniz halimi bana hak verirsiniz.işte biraz mücadele
yatmıyor diye bir şey yok
parmaklıklı beşik varsa uyutun ve koyun oraya
bir uyanır iki uyanır belki bir hafta sürer ama alışır
yani gidip gelmenin de sınırı olmalı
oğlum 30 ay emdi gecede 3 kere kalktı sadece
düzenini bozmadı ama kendi yatağında uyudu emmediği zaman
odasında benim yatağım da vardı emzirmeye oraya alır kucağımda emzirir yatağına yatırırdım
emmek isteyebilir ama emzik gibi sürekli olmamalı
bir de baza kenarı korumaları var
nette satılıyor fileli gibi kenarları plastik
düşmesine engel
oğlum 8 yaşında bu yıl çıkardık kenarlıklarını 3 yaşında bazaya geçti ondan önce beşiği vardı
Eşiniz haklı gibi konuşmadı ya da direkt öyle bir söylemi olmadı. Şöyle söyleyeyim. Siz aile olamamışsınız dedi, birinci önceliğiniz çekirdek aileniz olmalı dedi eşime. Eşimin bu hoşuna gitmedi tabi. Yapıcı konuştu. Terapistten değil eşimden kaynaklı sorun. Gitiğimiz psikolog da ucuz değil bir kliniğe gidiyorduk.
Sürekli annem annem diyen bir insan olduğu için bana normal geldi söyledikleri bilemiyorum haklı olabilirsiniz. Sanki benim de uğraşacak mecalim kalmadı gibi. Boşanmak istiyorum soğudum çok. Kararımdan emin olamıyorum. Neden hep kadınlar bir şey yapmak zorunda? Çok yoruldum. Terapiste gitmeyi sağlayan da bendim zaten.Ama çok yargilayici ve yaralaci bir çümle. Ve bunu sadece 1 seanstan sonra söylemesi pek profesyonelce değil. Tabiki eşin hemen kendi egosunu korumaya düşer, yargilandiğini his ediyor.
Iyi bir psikolog bu cümleyi eşine sarf etmez, eşinin kendisi bu olayin farkinda olmasini sağlar. O halde daha iletişime acik olup, baze şeyleri anlar.
Sirf pahali diye, iyi bir psikologtur diye birşey yok. Bence yine araştir.
Onun yaptığı gibi yapmayı denedim ama değişmiyor maalesef. Debelenip durup aynı yere varıyorum.Bence eşinin hareketlerini taklit et ki anlasın kendini görsün nasıl biri olduğunu ay bunları bizde yaşadık ben hep onu taklit ederek anlatırdım bir gün annem bize gelecek tabi ben işteyim ev ortalık karışık annem gelecek diye kızımla ikisi evi temizlem işler tabi o vakit kızım 4 yaşında annem gelince anneme sen geleceksin diye sabahtan beri temizlik yapıyoruz demiş annemde o zaman gülmüş bu arada benim eşimde titiz ben yoğun çalıştığım dönemlerde kaynana evine gelir kendi düzenini göre oğluyla evimi temizler koltukların düzenini kendi istediği şekle getir giderdi tabi oğlunun gözüne girer Di bu konuda bende bir şey diyemedim ama bence yanlış niye evime müdahale ediliyor bütün düzenim değiştiriliyor eşime de o zaman üzüldüğümü söylemiştim tabi annesine laf söyletmezdi sadece beğenmediyse o zaman yine eski düzenine getir demişti ama anneme laf söyletmem demişti
Sürekli annem annem diyen bir insan olduğu için bana normal geldi söyledikleri bilemiyorum haklı olabilirsiniz. Sanki benim de uğraşacak mecalim kalmadı gibi. Boşanmak istiyorum soğudum çok. Kararımdan emin olamıyorum. Neden hep kadınlar bir şey yapmak zorunda? Çok yoruldum. Terapiste gitmeyi sağlayan da bendim zaten.
Biz benim büyük oğlana şöyle bir çözüm bulmuştuk bizim yatağın yanına ona da bir baza aldık yani kocaman 3 kişilik yatak gibi oldu yani hem elimi tutabiliyordu hem ayrı yataklarda yatıyorduk biz eşimle ayrı ayrı yatmamdan böyle kurtuldukBen her dediğini yapan bir insan değilim. Sen de yapabilirsin, çok yoruldum şimdi sen ilgilen gibi sözlerim fazlasıyla oluyor. Çoğu zaman da sert söylüyorum. Bu emrivaki tavırları başkalarının yanında da yapıyor. En çok da ona üzülüyorum. Ev işlerinde de çok paylaşımcı, mutfağı da temizler, çamaşır asar katlar yerleştirir amanasıl anlatsam kendi yaptığı gibi sürekli benim de aktif olmamı istiyor. Bu söylemden benim tembel olduğum çıkmasın gece 1 de filan yatıyorum sürekli, sabah 6 da işe gitmek için kalkıyorum ve bu saat aralığında oğlumla uğraşıyorum bir de.
Çocuğa beni annem bakıyor. Kayınaile uzaktalar ama aynı şehirdeyiz.. Evimde misafir ağırlama mevzusu, büyük grümcem yurt dışında yaşıyor. Babasıyla görüşmek istemediği için gelip benim evimde kaldılar. O zaman da sana gelelim diye sormamışlardı. Sonuçta eşimin de evi bir şey demedim. Kaldığı dönem bana sormadan hiç evime gelmemiş bir aileyi ben işteyken çağırıp ağırlamışlar evimde.
Yere düşüyor diye yatağı bazadan indirdik. Bazaya da oğlanın küçük yatağını koyduk. Yatıramıyorum hiçbir şekilde. Beşikte hiç yatıramadım. Bazaya koyduğumuz yatakta da yatmıyor. Sürekli üzerimde. Gidip gelmeye dayanamıyorumAğrılardan yorgunluktan ağlıyorum artık.
Biz de böyleydik en sonunda bir kızla mesajlasmalarini yakaladım boşanmaya kalktım evleri ayırıp avukat tuttum ondan sonra bir yalvarmalar bir ağlamalar kısmen düzeldi ama eskisi gibi olmuyor hiçbir şey ne yap et terapiye ikna et yoksa sonu buBuraya yazdıktan ve yorumlarınızı okuduktan sonra durumumun düşündüğümden daha vahim olduğunu anlayıp psikolojik olarak daha da çökeceğim muhtemelen. Kendi kendime debelenip duruyorum. Beni anlamayan, bencil bir eşim var. Oğlum 17. ayını tamamladı. Çok zor bir çocuk. Emziriyorum ve sabaha kadar sayısız kez uyanıyor, beraber yatıyoruz, sabaha kadar koala gibi üzerimde. Ağrı ve kramplarla uyanıyorum. Bunun yanı sıra çalışıyorum. Kendim için yaptığım en iyi şey işe geri dönmek oldu. Oğlum 11 buçuk aylık olduğundan beri çalışıyorum. Oğlum diyordum, yemek yemeyi sevmez, uyumayı sevmez, banyo yapmayı sevmez. Sevdiği ne var derseniz asla karşı çıkmadığı tek şey zeytin :)
Eşimle 7 buçuk yıl flörtten sonra evlendik. Kimseden destek almadan. Görevi gereği evlendikten sonra 1.5 yıl ayrı yaşadık. Kopuşlar o zaman başladı aslında ama toparladık bir şekil. Sonra oğlum düştü karnıma. Hamilelikle bizim kabuslar başladı. Aslında ne kadar bencil bir adamla evli olduğumu o zaman anladım. Çok zor bir hamilelik geçirdim, yatarak ve erken doğum oldu zaten. O dönem beni ailemin yanına bırakıp hep ailesine gitmek istedi ben sancı çekerken. Aileme kulp buldu, titiz olmadıklarından tutun, yemek yeme şekillerine kadar eleştirdi. Sürekli yatmak durumunda olduğumdan annem bana baktı ailemin evinde, bu huylarını da o zaman gördüm. Şuan evliliğin 4. yılını bitiriyoruz. Ailesi problemli annesi ve babasının ilişkisi yok gibi. Adam cimri eve para bırakmaz, karıyla kızla gezer. Kayınvalide her şeyi bilir, sürekli onu takip halinde ama çaresizlikten boşanamayan biri. Ama onun da kalbi kötü. Oğlunun evliliği umurunda değil. Eşimden kocasının yapması gerekenleri bekliyor. 3 ay öncesine kadar görüşüyordum. Artık görüşmek istemiyorum ve görüşmüyorum onlarla. Çok uzun olur o yüzden o kısıma değinmek istemiyorum. Sadece gururumu çok kırdıklarını ve beni oturduğum apartmana rezil ettiklerini söyleyebilirim.
Haklı olduğumu bildiği, çoğu zaman haklı olduğumu dile getirdiği halde sürekli görüşmem için beni zorluyor, çocuk gibi sürekli konuyu önüme getiriyor. Keşke tek sorun bu olsa, sürekli söylenme halinde bir yapısı var. Oğlumla ilgili konularda emir vermeye bayılıyor. Örnek verecek olursam, hadi git oğlanı uyut, mamasını yap, altını kirletti temizle. He derseniz o hiç mi yapmıyor, yapıyor hepsini de ama o çenesi hiç susmuyor ya. Ben hep hazırolda olayım, elimden süpürge eksik olmasın, ev düzenli olsun, ev dört dörtlük olsun oğlana bakılsın he tabi kadınlık asla eksik olmamalı. Eve haftada bir yardımcı geliyor. Ama çocukla o düzeni kuramıyorum, koltuk tepelerinde gezen, her şeyi dağıtan yaramaz bir oğlum var. Yani adam beni hem ailesinden yana eziyor, hem de psikolojik şiddet uyguluyor.
Son konu ise hafta sonu misafir geldi. Her yer kırıntı olmuş çocuklar sebebiyle. Pazar sabahı kalkmış, evi süpürecekmiş. Oğlanın mamasını yap dedi yine, ben annesi değilim çocuğun acıkmış olacağını düşünemiyorum tabi! Ama ses etmedim gittim yaptım. Bu sıra ev süpürüyor. Oğlum da süpürge sesini duysun başından ayrılmaz, mamayı yaptım tezgaha koyup balkona çıktım. Süpürge bitsin, yediririm dedim. Birden bir gürültü balkonun camını yumrukluyor güm güm. O iş yaparken ben nasıl otururmuşum? Ve ben gece sayısız kez oğlan için kalktım. 17 aydır da böyleyim. Bir dakika dinlenmeye hakkım yok. Bu olanlar olurken de saat 10 buarada. Sonrası konuşmuyoruz. Ve pazar akşamından beri salonda yatıyor. Haklı olan benken gördüğüm muamele? Annesine gitmek de istedi o sabah yine beni yokladı gitmek istemediğimi oğlumla kendisinin gidebileceğini söyledim. Muhtemelen onun acısını çıkarıyor.
Huzur yok, cinsellik bitti gibi bir şey. Çok mutsuzum. Nereye kadar dayanacağım bilmiyorum. İç döküş gibi işte. Canım acıyor.
Bizimki de öyle bir nevi. Kendi yatağımızı yere indirdik bazaya oğlanın yatağını koyduk aynı hizadayız ama orada da yatmıyor ki. Başta uyuyor gece bir bakıyorum üzerimde.Biz benim büyük oğlana şöyle bir çözüm bulmuştuk bizim yatağın yanına ona da bir baza aldık yani kocaman 3 kişilik yatak gibi oldu yani hem elimi tutabiliyordu hem ayrı yataklarda yatıyorduk biz eşimle ayrı ayrı yatmamdan böyle kurtulduk
Eğer öyleyse eşiniz de yatabilir sizinleBizimki de öyle bir nevi. Kendi yatağımızı yere indirdik bazaya oğlanın yatağını koyduk aynı hizadayız ama orada da yatmıyor ki. Başta uyuyor gece bir bakıyorum üzerimde.
Onu söylemeyi unutmuşum. Eşim de bizle yatıyor zaten. Küs olduğumuz için 2 gündür ayrı yatıyor.Eğer öyleyse eşiniz de yatabilir sizinle
Gece alıp telefonuna baktım maillerine kadar bir şey bulamadım. Yatak ayıracak kadar bir şey olmadı hem suçlu hem güçlü. Anlam veremiyorum.Biz de böyleydik en sonunda bir kızla mesajlasmalarini yakaladım boşanmaya kalktım evleri ayırıp avukat tuttum ondan sonra bir yalvarmalar bir ağlamalar kısmen düzeldi ama eskisi gibi olmuyor hiçbir şey ne yap et terapiye ikna et yoksa sonu bu
En azından bu güzel bir şey yataklar ayrılınca soğukluk oluyor maalesefOnu söylemeyi unutmuşum. Eşim de bizle yatıyor zaten. Küs olduğumuz için 2 gündür ayrı yatıyor.
Şuan aklıma gelmiyor ama genel olarak bir söylenme durumu var karakteri herhalde. Sevgiliyken hep tamam diyen bir yapısı vardı. Şuan her şeye muhalefet. Çocukla dozu çok arttı. Yardımcımızı sürekli övüyor bana, aman bak bunu da düşünmüş, ne de güzel yapmış vs. Sinir oluyorum, çünkü kendimi yetersizmişim gibi hissettiriyor bana.konunuzun son kısmı bizde de var maalesef bu huyundan vazgeçmiyor aynı emri vakiliği oğlumada yapıyor ve ben düzeltmek zorunda kalıyorum o getir dedikçe oğlum baban getirirmisin diyor diye papağan gibi tekrarlıyorum.hiç kimse dört dörtlük değil bunu hepimiz çok iyi biliyoruz önemli olan artı ve eksileri biraraya getirmek ,ben bu şekilde yendim arkadaşlarımın eşleriyle kıyasladım benimki 10 çeker onlarınkine ,artılarına baktım bazen eksilerini götürdü ,elbetki bu çocuklar büyüyecek böyle kalmayacak sizde nefes alacağınız zaman bulacaksınız 10 yıl aradan sonra 2. çocuğum dünyaya geldi oğlumda yaşadığım tükenmişliği yine yaşıyorum ama geçeceğini biliyorum,birde üzerine çalışıyorum,eşinin anneci düşkünlüğü için yorum yapamıycam bizimkinin o huyu yok Allah dan,bazen eleştirince kükreyip savunsada sonrasında sen haklısın diyebiliyor en azından
En son bir ay önce çok şiddetli kavga ettik. Ailesi sebebiyle zorlaması yüzünden. O gece oturdum mektup yazdım boşanmak istediğimi artık duygularımdan emin olmadığımı yazdım. Bir dahaki sefere böyle bir konuşma yapmayacağımı direkt protokolü önüne koyacağımı söyledim. 1 ay sürdü sakinlik. Hafta sonu çok şiddetli de olmadı kavga yani özür dilese konu kapanabilirdi. Yatak ayırdı. Çok mutsuzum gerçekten.Koyun kapiya
Biraz da sokak kapisini yumruklasin. İletisimden anlamayan adama boylesi gerek