Mutsuz olmayin. Ne ise yariyor bu adam onu dusunun. Evli olmanizin size getirisi nedir somut olarak? Ekmeginizi suyunuzu o mu veriyor? Cocugunu alip beraber vakit gecirirken size bir hafta sonu 4-5 saat zaman mi yaratiyor? Ailesine karsi koruyor mu? Ailenize saygi duyuyor mu? Bunlar onemli. Ki bunlar yoksa evli olmanizin mantigi da kalmiyor. Oglunuzla gayet guzel gecinebilirsiniz,anneniz bakiyormus. Zamanla kres yasina gelince daha da rahat edersiniz. Ama bu zamanlarinizin cefasini cekmeyen koca o zaman sefa surmeyi de hak etmiyor bence.
Gayet zor bir cocugum var benim de,3,5 yasina gelmek uzere. O zamanlara kiyasla oldukca duzelme var. Benimki de 2,5 sene memede yasadi. Adim atamadim disariya cocuksuz. Her yere beraber gitmek zorunda kaldik. Meslege o dogdu diye ara vermistim,esimle de cinsel yonden ve duygusal yonden uzaklastik ilk 14 ayda. Maddi sorunlarimiz tavan olmustu. Zamanla duzeldi her sey. İnanin tamamiyla ayni olmasa da benzer seyler yasamisiz sizinle. Ben de cok dusundum bosanmayi. Ama ailesi konusunda asla benimle zitlasmadi,cocuga ve eve gayet guzel bakardi ve asla bir gun sunu yap demedi. Sanirim o yuzden tahammul ettim kendisine. Sonra gecti mucize gibi. Ama bu mucizedeki en buyuk pay cocugun buyuyup artik bakiminin kolaylasmasi.
Sizin durumunuzdaki birine sabret demem. Cogu seyi hos goren bir insanimdir. Lakin isin icinde psikolojik baski varsa,emirler yagdirmak varsa,yaptigi bes dakikalik supurge isini burnumdan getiriyorsa o supurgenin sopasiyla kovalarim oyle kocayi. Defol ananin evini supur de derim,agzim bozuktur. Yazik degil mi size? Evlat sahibisiniz,ileride sizin cocugunuz da esi sebebiyle boyle mutsuz olsa uzulmez misiniz? Boyle dusunerek davranin lutfen.