• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşim ve üvey kızım

sakin3232

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
12 Şubat 2025
44
64
3
32
Merhaba bayanlar ben 32 yaşında bi bayanım eşim 37 yaşında 3 yıl evvel evlendik. Eşimin ilk evliliğinden 1 kızı var halihazırda 12 yaşında ben evlenip ayrıldım fakat benim çocuğum yok. Evlendiğimiz ilk zaman çocuk babaannesi dedesi ile kalıyordu. (Tabi şuna açıklık getireyim.Çocuğun annesi çocuğa hiç bakmak istememiş çocuk bir kaç kere görme dışında annesini görmemiş ve annesi başkasıyla evli çocukları var eşimden olan çocuğu da istemiyor.) İlk zamanlar ben çok yanımıza almak istedim ama babaannesi ve özellikle dedesi vermek istemedi. Ara ara geldi yanımıza ilk 1,5 yıl da beni hiç istemedi ayrılmam gitmem için her yolu denedi. Ama ben ona karşı sabırlı olmayı denedim zaman verdim. Şu an bi süredir tamamen bizimle artık ve kendisi kalmak istiyor bizimle bende bunu mutlu şekilde karşıladım fakat çocuk yaşına göre aşırı kilolu şu an 80 küsür kiloda ve ona ye desem olmuyor deme desem küsüyor. Eşim de ona karşı kural koyduğum zaman surat asıyor. Çocuk bana anne diyor her gün ona türlü türlü yemekler yapan servise bindiren merak eden yine servisten alan benim birlikte namaz bile kılıyoruz. Ama terbiye etmeme müsade etmiyor eşim. Çocuğun yanında geçen gün göğüs çatalım gözüküyor diye(ki ben farkında bile değildim) bağırdı bana kapat hemen oranı diye. 3 sene oldu hala çocuğun yanında beni görmezden geliyor o bizim çocuğumuz diyorum tamam diyor yine aynı hareketleri yapıyor. Çocukta asla bizi yalnız bırakmıyor zaten akşamdan akşama görüyorum eşimi onda da biz uyumadan uyumuyor.Eşim gelmeden çocuğu uyutuyorum bu sefer eve gelip direkt çocuğun yanına girip uyandırıyor uyuyan çocuğa babacım uyudun mu diyor. Konuşuyorum kızım arada sırada artık akşamları yatmaya yakın odanda oyun oyna ders çalış baba ve anneler de arada baş başa kalmak isterler çünkü dedim. Eee zaten ben okuldan geliyordur babam ya da o zaman gelsin neyinize yetmiyor diyor. Hiçbir şekilde baş başa bi yemeğimiz bile yok dışarıda. Ama sorun eşimde. Arada kayınvalideme bırakabilir zaten hep beraber geziyoruz ayda bir de 1 kaç saat bırakıp baş başa kalabiliriz. Çok bunaldım çocuğu çok seviyorum ama insanın kendi doğurduğu bile olsa bunu ister sizce ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederim
 
Bu yazı bana dilek miydi neydi onu hatırlattı. Şimdi kızlar hatırlar tam adını. Kafayı üvey! kızına takmıştı. Hiçbir çözüm yolu yok. Kabul edip evlenmişsin. Çocuk bir orda bir burda heder olmuş elinizde. İnş ergenlik haliyle yanlış kararlar vermez.
 
Bu yazı bana dilek miydi neydi onu hatırlattı. Şimdi kızlar hatırlar tam adını. Kafayı üvey! kızına takmıştı. Hiçbir çözüm yolu yok. Kabul edip evlenmişsin. Çocuk bir orda bir burda heder olmuş elinizde. İnş ergenlik haliyle yanlış kararlar vermez.
Niçin heder olsun ki ben çocuk bile yapmıyorum kıskanır olumsuz şeyler düşünür diye. Biraz daha büyümesini bekliyorum. Onu yanımıza almayı isteyen ilk benim zaten. Dediğiniz kişi kim nedir bilmiyorum. Ben henüz yeni üyeyim.
 
Bu yazı bana dilek miydi neydi onu hatırlattı. Şimdi kızlar hatırlar tam adını. Kafayı üvey! kızına takmıştı. Hiçbir çözüm yolu yok. Kabul edip evlenmişsin. Çocuk bir orda bir burda heder olmuş elinizde. İnş ergenlik haliyle yanlış kararlar vermez.
Konuda konu sahibi açısından sıkıntılı bir durum görmedim ben. Kendi çocuğu olsaydı da bence açabilirdi bu konuyu. Neden ellerinde heder olmuş olsun? Kadın, kocasıyla vakit geçirmek istiyor olabilir. Gayet doğal. Kendi çocuğu ile ilgili de böyle konu açanlar oluyor onlara bin tavsiye, burdaki kız üvey diye "kabul edip evlenmişsin"
 
Merhaba bayanlar ben 32 yaşında bi bayanım eşim 37 yaşında 3 yıl evvel evlendik. Eşimin ilk evliliğinden 1 kızı var halihazırda 12 yaşında ben evlenip ayrıldım fakat benim çocuğum yok. Evlendiğimiz ilk zaman çocuk babaannesi dedesi ile kalıyordu. (Tabi şuna açıklık getireyim.Çocuğun annesi çocuğa hiç bakmak istememiş çocuk bir kaç kere görme dışında annesini görmemiş ve annesi başkasıyla evli çocukları var eşimden olan çocuğu da istemiyor.) İlk zamanlar ben çok yanımıza almak istedim ama babaannesi ve özellikle dedesi vermek istemedi. Ara ara geldi yanımıza ilk 1,5 yıl da beni hiç istemedi ayrılmam gitmem için her yolu denedi. Ama ben ona karşı sabırlı olmayı denedim zaman verdim. Şu an bi süredir tamamen bizimle artık ve kendisi kalmak istiyor bizimle bende bunu mutlu şekilde karşıladım fakat çocuk yaşına göre aşırı kilolu şu an 80 küsür kiloda ve ona ye desem olmuyor deme desem küsüyor. Eşim de ona karşı kural koyduğum zaman surat asıyor. Çocuk bana anne diyor her gün ona türlü türlü yemekler yapan servise bindiren merak eden yine servisten alan benim birlikte namaz bile kılıyoruz. Ama terbiye etmeme müsade etmiyor eşim. Çocuğun yanında geçen gün göğüs çatalım gözüküyor diye(ki ben farkında bile değildim) bağırdı bana kapat hemen oranı diye. 3 sene oldu hala çocuğun yanında beni görmezden geliyor o bizim çocuğumuz diyorum tamam diyor yine aynı hareketleri yapıyor. Çocukta asla bizi yalnız bırakmıyor zaten akşamdan akşama görüyorum eşimi onda da biz uyumadan uyumuyor.Eşim gelmeden çocuğu uyutuyorum bu sefer eve gelip direkt çocuğun yanına girip uyandırıyor uyuyan çocuğa babacım uyudun mu diyor. Konuşuyorum kızım arada sırada artık akşamları yatmaya yakın odanda oyun oyna ders çalış baba ve anneler de arada baş başa kalmak isterler çünkü dedim. Eee zaten ben okuldan geliyordur babam ya da o zaman gelsin neyinize yetmiyor diyor. Hiçbir şekilde baş başa bi yemeğimiz bile yok dışarıda. Ama sorun eşimde. Arada kayınvalideme bırakabilir zaten hep beraber geziyoruz ayda bir de 1 kaç saat bırakıp baş başa kalabiliriz. Çok bunaldım çocuğu çok seviyorum ama insanın kendi doğurduğu bile olsa bunu ister sizce ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederim
Ya bu deveyi güdecek ya da bu diyardan gideceksiniz. Sorun eşinizde.

Evliliğinizi gözden geçirin. Eşinizden sevgi, saygı, değer ve ilgi görmediğiniz bir ilişkide kendi zamanınıza ve hayatınıza yazık etmeyin.
 
Merhaba bayanlar ben 32 yaşında bi bayanım eşim 37 yaşında 3 yıl evvel evlendik. Eşimin ilk evliliğinden 1 kızı var halihazırda 12 yaşında ben evlenip ayrıldım fakat benim çocuğum yok. Evlendiğimiz ilk zaman çocuk babaannesi dedesi ile kalıyordu. (Tabi şuna açıklık getireyim.Çocuğun annesi çocuğa hiç bakmak istememiş çocuk bir kaç kere görme dışında annesini görmemiş ve annesi başkasıyla evli çocukları var eşimden olan çocuğu da istemiyor.) İlk zamanlar ben çok yanımıza almak istedim ama babaannesi ve özellikle dedesi vermek istemedi. Ara ara geldi yanımıza ilk 1,5 yıl da beni hiç istemedi ayrılmam gitmem için her yolu denedi. Ama ben ona karşı sabırlı olmayı denedim zaman verdim. Şu an bi süredir tamamen bizimle artık ve kendisi kalmak istiyor bizimle bende bunu mutlu şekilde karşıladım fakat çocuk yaşına göre aşırı kilolu şu an 80 küsür kiloda ve ona ye desem olmuyor deme desem küsüyor. Eşim de ona karşı kural koyduğum zaman surat asıyor. Çocuk bana anne diyor her gün ona türlü türlü yemekler yapan servise bindiren merak eden yine servisten alan benim birlikte namaz bile kılıyoruz. Ama terbiye etmeme müsade etmiyor eşim. Çocuğun yanında geçen gün göğüs çatalım gözüküyor diye(ki ben farkında bile değildim) bağırdı bana kapat hemen oranı diye. 3 sene oldu hala çocuğun yanında beni görmezden geliyor o bizim çocuğumuz diyorum tamam diyor yine aynı hareketleri yapıyor. Çocukta asla bizi yalnız bırakmıyor zaten akşamdan akşama görüyorum eşimi onda da biz uyumadan uyumuyor.Eşim gelmeden çocuğu uyutuyorum bu sefer eve gelip direkt çocuğun yanına girip uyandırıyor uyuyan çocuğa babacım uyudun mu diyor. Konuşuyorum kızım arada sırada artık akşamları yatmaya yakın odanda oyun oyna ders çalış baba ve anneler de arada baş başa kalmak isterler çünkü dedim. Eee zaten ben okuldan geliyordur babam ya da o zaman gelsin neyinize yetmiyor diyor. Hiçbir şekilde baş başa bi yemeğimiz bile yok dışarıda. Ama sorun eşimde. Arada kayınvalideme bırakabilir zaten hep beraber geziyoruz ayda bir de 1 kaç saat bırakıp baş başa kalabiliriz. Çok bunaldım çocuğu çok seviyorum ama insanın kendi doğurduğu bile olsa bunu ister sizce ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederim
Sizi kinamiyorum anne olmamissiniz haliyle tam bir annelik yapamiyor olmanız bana normal geldi
Yalnız bizlerde de normali bu sanmissiniz onu yazmak istedim
Ne ben ne de tanıdığım her hangi biri kocam gelmeden çocuğu uyutayim kocamla yalnız kalayım olayina ne girdim ne gireni duydum
O çocuğun da her gün babasını görme hakkı var kaldı ki adam kaç saat görecek cocugu maksimum 3 sonra uyur gece zaten sizin öyle değil mi
Lütfen çocuğa bu baskıyı hele de her anne yapar bunu diye sakın yapmayın her anne yapmaz ben yapmadım ve gerçekten yapanı da duymadım öz anne olup evet ben yaptim diyen varsa yazsın
Not : kırk yılda bir özel gün olur vs amenna ona lafım yok belirteyim
 
Konuda konu sahibi açısından sıkıntılı bir durum görmedim ben. Kendi çocuğu olsaydı da bence açabilirdi bu konuyu. Neden ellerinde heder olmuş olsun? Kadın, kocasıyla vakit geçirmek istiyor olabilir. Gayet doğal. Kendi çocuğu ile ilgili de böyle konu açanlar oluyor onlara bin tavsiye, burdaki kız üvey diye "kabul edip evlenmişsin"
Evet benim eski bi arkadaşım da kızıyla yaşamıştı böyle bi problem ve artık ağlıyordu. Ne ilgisi var üvey olunca hemen bir linç girişimi. Ben ona üvey gibi asla davranmıyorum. Gider gelir beni öper sever bende onu. Hem sevdiğim adamın çocuğu hem de o bi çocuk onların bi suçu yok
 
Konuda konu sahibi açısından sıkıntılı bir durum görmedim ben. Kendi çocuğu olsaydı da bence açabilirdi bu konuyu. Neden ellerinde heder olmuş olsun? Kadın, kocasıyla vakit geçirmek istiyor olabilir. Gayet doğal. Kendi çocuğu ile ilgili de böyle konu açanlar oluyor onlara bin tavsiye, burdaki kız üvey diye "kabul edip evlenmişsin"
Ben hiç görmedim öyle bir konu. Varsa link atın okuyayım. Eşim kızımızı uykudan bile uyandırıp seviyor. Başbaşa vakit geçiremiyoruz diye bir tane bile konu okumadım. Tabi ki heder olmuş çocuk. Önce anne atıp gitmiş. Sonra baba atmış çocuğu. Ondan sonra yanlarına almışlar ama çocuktan memnun değiller. Benim 2 çocuğum var. Allah bağışlar inş. Babalarından ayrıyım ama hiç anne baba eksikliği yaşatmıyorum. Kendimi çocuklarıma adadım. Zaten insanın çocupu olunca önce çocuk gelir diğerleri sonra gelir normali budur
 
Sizi kinamiyorum anne olmamissiniz haliyle tam bir annelik yapamiyor olmanız bana normal geldi
Yalnız bizlerde de normali bu sanmissiniz onu yazmak istedim
Ne ben ne de tanıdığım her hangi biri kocam gelmeden çocuğu uyutayim kocamla yalnız kalayım olayina ne girdim ne gireni duydum
O çocuğun da her gün babasını görme hakkı var kaldı ki adam kaç saat görecek cocugu maksimum 3 sonra uyur gece zaten sizin öyle değil mi
Lütfen çocuğa bu baskıyı hele de her anne yapar bunu diye sakın yapmayın her anne yapmaz ben yapmadım ve gerçekten yapanı da duymadım öz anne olup evet ben yaptim diyen varsa yazsın
Not : kırk yılda bir özel gün olur vs amenna ona lafım yok belirteyim
Sizin çocuğunuz okula gitmiyor galiba 3e kadar bi çocuğun ayakta kalması çok anormal bi durum. Ben her gece demedim arada sırada uyumaya yakın odana çekilebilirsin kızım dedim. Burada kesinlikle yanlış bi tutum yok. Ve bazen ben eşime diyorum al çocuğu ikiniz çıkın dışarı biraz gezdir diyorum ikisini baş başa bırakıyorum. Düşünceniz bana hiç uymuyor.
 
Eşinizin yaklaşımı yanlış . Eğer söylediğiniz gibiyse sizin çabanızı yok sayıyor aranızda iki kişlik bi ilişki olmasına sınır koyuyor .hem çocukla sizin aranıza ,hem kendıyse sizin aranıza
Evet aynen duygularıma tercüman oldunuz. Çocukla arama görünmez bi set koyuyor. Kendisiyle de öyle
 
Ben hiç görmedim öyle bir konu. Varsa link atın okuyayım. Eşim kızımızı uykudan bile uyandırıp seviyor. Başbaşa vakit geçiremiyoruz diye bir tane bile konu okumadım. Tabi ki heder olmuş çocuk. Önce anne atıp gitmiş. Sonra baba atmış çocuğu. Ondan sonra yanlarına almışlar ama çocuktan memnun değiller. Benim 2 çocuğum var. Allah bağışlar inş. Babalarından ayrıyım ama hiç anne baba eksikliği yaşatmıyorum. Kendimi çocuklarıma adadım. Zaten insanın çocupu olunca önce çocuk gelir diğerleri sonra gelir normali budur
Konu ezberlemiyorum, ama daha kısa süre önce çocuktan sonra eşimle vakit geçiremiyoruz kavga ediyoruz diye konu vardı.
Çocuğun bi onun bi öbürünün yanında kalması da konu sahibinin suçu değil.
12 yaşında bi çocuktan memnun olan zaten azdır. Sıkıntılı bir dönem çünkü. Kaldı ki konu sahibi de kötü konuşmamış etmemiş.

Siz eşinizden ayrı olduğunuz için eşle vakit geçirme gibi bir durumunuz yok zaten. Ama evli olanlar tabii ki baş başa kalmak isterler. Daha doğal bir şey yok.
 
valla ben sizi tebrik ederim merhametinizden öpüyorum zamanla eşiniz alışacak o da çocuğa acıyordur eminim sizinle alakası yok buna inanın yemeklerı daha sağlıklı yapabilirsiniz çocukla yürüyüşe çıkabilirsiniz parka götürebilirsiniz böylece hareket alanı fazlalaşır kilo verir siz sakin olun biraz daha bağınız kuvvetlensin eşiniz ikna olsun çocuğun terapi almasını sağlarsınız böylece yeme sorunu da travmaya bağlıysa ortadan kalkar
 
Bana konu biraz absurd geldi yani ortada hayatta cok da sansli olmayan bi cocuk var anne yok, bi muddet dedesigille yasamis , sizi istememis bi donem belli ki cocuk psikolojik olarak su an cok iyi durumda degil ki bu durumda da olmamali yani . Sizle babasini yalniz birakmak istememesi o kadar normal bi durum ki. Ayrica benim de kizim var yani hic hadi uyu kizim baban gelmeden yada hadi uykun geldi odana gec yada bizde basbasa kalmak isteriz bazen tarzi konusmalar yapmadim , yapan da arkadasim olmadi bu kadar basbasa kalma konusunda israrciysamiz rahat basbasa kalacaginiz bi adami sececektiniz hayat secimlerden ibaret neticede
 
Bunu oturup eşinizle konusmalısınız
Çocukla ilgili konuşunca hemen üvey anne oluyorum 😢 çocuğumu şikayet ediyorsun diyor yanlış anlıyor beni. Beni anlamıyor. Geçen gün eşim erken gelmişti. Uyuyordu ben yatak odasından çıktım kızım geldi kapıyı açtım abdeste aldım sonra namaz kılacaktım. Hadi hadi git şimdi çocuğun yanına diyor. Benimle hiç bir vakti yok yatak dışında çok afedersiniz😔 sonra ben yokum sanki sadece bakıcı gibi hissediyorum kendimi
 
Sizin çocuğunuz okula gitmiyor galiba 3e kadar bi çocuğun ayakta kalması çok anormal bi durum. Ben her gece demedim arada sırada uyumaya yakın odana çekilebilirsin kızım dedim. Burada kesinlikle yanlış bi tutum yok. Ve bazen ben eşime diyorum al çocuğu ikiniz çıkın dışarı biraz gezdir diyorum ikisini baş başa bırakıyorum. Düşünceniz bana hiç uymuyor.
Yavrum ben 47 yasindayim benim büyük kizim evli en küçük çocuğum 12 yaşına girmek üzere ve uyku saati akşam 21:00 ama bunun babasının gelmesiyle veya gelmemesiyle bir alakası yok okul var ve o saatte yatmak zorunda o bunu biliyor
Baban gelmeden yat ben de babanla vakit geçireyim bana da babanla vakit kalsın demiyorum ki ben ona ya da o mantıkla uyutmuyorum ki mesela cuma akşamı ve cumartesi akşamı yatma saatine karışmıyorum yatsın ben babasıyla baş başa kalayım demiyorum mesela
Diğer yandan öz veya üvey fark etmez 12 yaşında bir çocuk gece 3 e kadar uyanık kalmaz esas problem bence bu
Gelişim çağında bu çocuk babasıyla ortak bir yol izleyerek uyku saatini düzenleyin
 
Çocukla ilgili konuşunca hemen üvey anne oluyorum 😢 çocuğumu şikayet ediyorsun diyor yanlış anlıyor beni. Beni anlamıyor. Geçen gün eşim erken gelmişti. Uyuyordu ben yatak odasından çıktım kızım geldi kapıyı açtım abdeste aldım sonra namaz kılacaktım. Hadi hadi git şimdi çocuğun yanına diyor. Benimle hiç bir vakti yok yatak dışında çok afedersiniz😔 sonra ben yokum sanki sadece bakıcı gibi hissediyorum kendimi
Eşiniz gitsin o zaman terapiye onun da ihtiyacı var gibi duruyor.
 
Back