işte bu yuzden biseyi zorlada olsa istemiceksin tabiki simdi dersin cocugum bana yuk degil ama bak adam kendini belli etmis zaten keske olmasaydı cocugun belki ayrılıcaktınİyi akşamlar arkadaşlar, 4 yıllık evliyim ve hamileyim. Çocuğumuz olmuyordu, sebepsiz kısırlık teşhisi konulmuştu. Tam aşılama ya da tüp bebek düşünürken; hamile kaldım. Eşimde bende çok sevindik hatta mutluluktan delirdik.
Herşey buraya kadar iyi..
Eşim ta ki şu son 2 aya kadar benimle çok ilgiliydi, hergün kahvaltı-yemek-vitamin saatlerimi bile hatırlatır, üzerime titrer, işe gittiğinde sürekli mesaj atıp arardı. Hiçbirşey istemez, aksine o bana hizmet ederdi. Son derece naif ve sıcaktı. Bebeğimiz için çok heyecanlı ve ilgiliydi. Her doktor kontrolüne benimle gelip, bebeğin ultrason görüntülerini biriktiriyordu. Sürekli eli karnımda, bebek için eşya giyecek vs bakıyordu. Parayı daha dikkatli harcıyordu.
Sürekli online oyun oynaması dışında başka çözümsüz bir sorunumuz yoktu. Ama şu son 2 aydır tanıyamıyorum. Artık delirme noktasına geldim. Borçları ve ilgisizliği beni mahvetti. Ben ve bebeğim yokmuş gibi davranıyor, öylesine ilgisiz ki.
Gün boyu aramıyor mesaj atmıyor merak etmiyor konuşmuyor. Üzerine birde kırıcı ve agresif hareketleri var. Son kontrolüme tek başıma gittim doktora ve umurunda dahi olmadı. Ne bebeği soruyor ne beni. Üstelik erken doğum riskim varmış. Sormadı bile. Eve geliyor, bana bir iki laf atıyor, yemek yeyip çay içip, oyun oynayıp, uyuyor. Arada bir arkadaşlarıyla da çıkıyor.
Ufak tefek borçlarımız vardı herkesin olduğu gibi. Kriz dönemi bizide vurdu fakat eşimin sorumsuzluğu ile birlikte gırtlağa kadar daha da borca girdik. Eşim outdoor sporuyla ilgileniyor ve bu doğrultuda sürekli birşeyler alıyor. Sürekli borçlanıyor, sorumsuzca para harcıyor.
Defalarca güzelce konuştum artık sorumluluk sahibi olması gerektiğini, bencilce davrandığını vs anlattım. Ama sanki duymuyor beni.
Asıl olay ise; geçen hafta patlak verdi. Arkadaşına borçlanıp onun kredi kartıyla, kendisine 3000 tlye spor ayakkabı, çanta, malzeme vs almış. Benden habersiz üstelik. Kavga ettik ve bağırıp çağırıp ağzına geleni söyledi.
''Sana ne, benim borcum ben ödeyeceğim, bana karışma, istediğimi yaparım, seni mi avutacağım vs vs'' gibi kırıcı saçma sapan sözler söyledi. Ağladım, öylesine üzgünüm ki ve hepsini gördü.
Kavga sonrası ne özür diledi ne bir açıklama yaptı. Bir haftadır hiçbirşey yokmuş gibi davranıyor. Hatta hala internette kendisine birşeylere bakıyor. Bu daha çok sinirimi bozuyor. Şuan ödenecek, elektrik doğalgaz su internet aidat vs biriken borçlarımız var, ayrıca kredi ve kredi kartı borçlarımız var. Hatta ihbarname geldi, borcunuzu ödeyin doğalgaz kesilecek diye. Söyledim, hallederiz deyip geçiyor herşeye. En çokta canımı yakan; bebeğe henüz hiçbirşey alınmadı. Bir tane çorabı dahi yok ve erken doğum riskim var. Ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum artık. Çünkü sanki görmüyor duymuyor tanımıyor beni.......
Duvar gibi sanki. Kendi dünyasında kendi istekleri doğrultusunda yaşıyor.
Neden bir anda bu kadar ilgisizleşti anlam veremiyorum. Canım çok yanıyor, çok yalnız hissediyorum kendimi.. Hamileliğimin en güzel dönemini geçireceğimi düşünürken; şuan berbat durumdayım....... Nereye kadar devam edecek bu durum ve ben ne yapacağım bilmiyorum.
Ayrıca ben sağlıkçıyım ve 2. üniv okuyorum kızlar, haftada 3 gün okula gidip geliyorum. Haftaya finallerim başlayacak ama ben allak bullak oldum. Çalışamıyorum bile
.
Bipolar gibi...İyi akşamlar arkadaşlar, 4 yıllık evliyim ve hamileyim. Çocuğumuz olmuyordu, sebepsiz kısırlık teşhisi konulmuştu. Tam aşılama ya da tüp bebek düşünürken; hamile kaldım. Eşimde bende çok sevindik hatta mutluluktan delirdik.
Herşey buraya kadar iyi..
Eşim ta ki şu son 2 aya kadar benimle çok ilgiliydi, hergün kahvaltı-yemek-vitamin saatlerimi bile hatırlatır, üzerime titrer, işe gittiğinde sürekli mesaj atıp arardı. Hiçbirşey istemez, aksine o bana hizmet ederdi. Son derece naif ve sıcaktı. Bebeğimiz için çok heyecanlı ve ilgiliydi. Her doktor kontrolüne benimle gelip, bebeğin ultrason görüntülerini biriktiriyordu. Sürekli eli karnımda, bebek için eşya giyecek vs bakıyordu. Parayı daha dikkatli harcıyordu.
Sürekli online oyun oynaması dışında başka çözümsüz bir sorunumuz yoktu. Ama şu son 2 aydır tanıyamıyorum. Artık delirme noktasına geldim. Borçları ve ilgisizliği beni mahvetti. Ben ve bebeğim yokmuş gibi davranıyor, öylesine ilgisiz ki.
Gün boyu aramıyor mesaj atmıyor merak etmiyor konuşmuyor. Üzerine birde kırıcı ve agresif hareketleri var. Son kontrolüme tek başıma gittim doktora ve umurunda dahi olmadı. Ne bebeği soruyor ne beni. Üstelik erken doğum riskim varmış. Sormadı bile. Eve geliyor, bana bir iki laf atıyor, yemek yeyip çay içip, oyun oynayıp, uyuyor. Arada bir arkadaşlarıyla da çıkıyor.
Ufak tefek borçlarımız vardı herkesin olduğu gibi. Kriz dönemi bizide vurdu fakat eşimin sorumsuzluğu ile birlikte gırtlağa kadar daha da borca girdik. Eşim outdoor sporuyla ilgileniyor ve bu doğrultuda sürekli birşeyler alıyor. Sürekli borçlanıyor, sorumsuzca para harcıyor.
Defalarca güzelce konuştum artık sorumluluk sahibi olması gerektiğini, bencilce davrandığını vs anlattım. Ama sanki duymuyor beni.
Asıl olay ise; geçen hafta patlak verdi. Arkadaşına borçlanıp onun kredi kartıyla, kendisine 3000 tlye spor ayakkabı, çanta, malzeme vs almış. Benden habersiz üstelik. Kavga ettik ve bağırıp çağırıp ağzına geleni söyledi.
''Sana ne, benim borcum ben ödeyeceğim, bana karışma, istediğimi yaparım, seni mi avutacağım vs vs'' gibi kırıcı saçma sapan sözler söyledi. Ağladım, öylesine üzgünüm ki ve hepsini gördü.
Kavga sonrası ne özür diledi ne bir açıklama yaptı. Bir haftadır hiçbirşey yokmuş gibi davranıyor. Hatta hala internette kendisine birşeylere bakıyor. Bu daha çok sinirimi bozuyor. Şuan ödenecek, elektrik doğalgaz su internet aidat vs biriken borçlarımız var, ayrıca kredi ve kredi kartı borçlarımız var. Hatta ihbarname geldi, borcunuzu ödeyin doğalgaz kesilecek diye. Söyledim, hallederiz deyip geçiyor herşeye. En çokta canımı yakan; bebeğe henüz hiçbirşey alınmadı. Bir tane çorabı dahi yok ve erken doğum riskim var. Ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum artık. Çünkü sanki görmüyor duymuyor tanımıyor beni.......
Duvar gibi sanki. Kendi dünyasında kendi istekleri doğrultusunda yaşıyor.
Neden bir anda bu kadar ilgisizleşti anlam veremiyorum. Canım çok yanıyor, çok yalnız hissediyorum kendimi.. Hamileliğimin en güzel dönemini geçireceğimi düşünürken; şuan berbat durumdayım....... Nereye kadar devam edecek bu durum ve ben ne yapacağım bilmiyorum.
Ayrıca ben sağlıkçıyım ve 2. üniv okuyorum kızlar, haftada 3 gün okula gidip geliyorum. Haftaya finallerim başlayacak ama ben allak bullak oldum. Çalışamıyorum bile
.
İnanın hiç ilgisiz değilim hani öyle çok bi kiloda almadım görünümüm değişecek kadar. 5 kilo sadece. Evet; bebeğe adapte olamadığının farkındayım. Zaten zorlamıyorum da sonuçta kolay bir psikoloji değil. Bunlar zamanla düzelecek şeyler. Ama bu borçlar ve dengesizliği ne olucak bilmiyorum.
