Merhaba arkadaşlar,
Anlatacaklarım biraz uzun olacaktır.
Elimden geldiğince net bir şekilde yazmaya özen göstereceğim..sabrınız için şimdiden teşekküler.
Yaşım 34, 12 yaşında bir erkek çocuğu annesiyim ve 3 senedir ikinci eşimle (33) beraber güzel bir hayat sürüyoruz.
Eşim, çocuğumun babasının yapamadığı veya eksik kaldığı çoğu şeyleri yapıyor.
Gerek maddi gerek manevi eksik etmiyor, Allah razı olsun.
Eşim biraz asabidir, kindardır,kıskançtır da ama çok da odün verir kendisinden.
Içinde tek bir art niyeti yoktur ama yanlış yapanı da tek bir kalemde silecek karaktere sahiptir...kısaca tam bir türk erkeği.
Neyse konuya gelelim;
Aralık 2017
Sorunumuz,
Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen Teyzem (yaş 50) ile birgün yanlış bir anlaşılmadan dolayı beni iki saat boyunca whatsaptan topa dikmesiyle başladı.
Benim ona (sert bir dil ile) yanlış ilişkilerden uzak durması gerektiğini, kendisini üzen kişilerin arkasından gitmemesini belirtirken beni çok bilmişlikle, ukalalıkla suçladı ve eskilerimi açıp ordan vurmaya çalıştı. (Seninde hataların oldu şimdi evlendinde adam mı çıktın başıma diyerek baya bi fırçaladı) tartıştık..tartışma baya bir uzadı ve benim ona söylediğim tek birşey vardı oda;
Yanlış anladığını ve sadece kendi iyligi için bukadar gergin konuştuğumu anlatmakla geçti iki saatim.
Anlamadı..anlamadığı gibi de beni eskilerimle üstü kapalı tehdit etti..seninde ben eskilerini biliyorum sende evlenmeseydin şimdi benim gibi arayış içinde olacaktın vs vs (bu arada hiç-bir zaman koca arayışına girmediğimi en iyi kendisi bilir)
Neyse, konu çok uzadı ve saçma sapan haketmedigim laflar yüzünden ağlamaya başladım..çok zoruma gitmişti çünkü teyzemi ben ilk sefer bu şekil gördüm bukadar laf yedim ama yaşadığı yanlış ilişkilerden dolayı hayal kırıklığına uğradığı için davranışlarına pek fazla sinirlenmedim, travma geçiriyor dedim ve alttan aldım kendisinin iyi olmadığını vurguladım sürekli (aksi taktirde çoktan kapısına gitmiştim)
Eşim birkaç sefer neler olduğunu sordu, ben konuyu anlatmadım gerek duymadım.
Sonrasında beni ağlarken gördü ve bi sinirle telefonu elimden çekip aldı.
Yazılanları okudu(nekadarda karşı çıkmaya çalışsamda)
Okudu ve dediki; daha demin teyzen bana mesaj attı ve bizim kendisine ukala bir şekilde akıl verdiğimizi ve önce karın eskilerine bir bakması gerektiğini yazmış; dedi noluyor? Nebiçim bir mevzu bu nasıl bir teyzeliktir diyerek kızdı ve sonra sustu konuşmadı.
Eşimin konuşmaması genelde hayrı alamet değildir.
Bir patlak verecekti ama nezaman bilemedim.
Neyse ertesi günü tekrar aradım ve yanlış yaptığını ve sağlıklı davranmadığını vurguladım.
Biraz ağladı ikna olur gibi oldu ve bir süre mesafe koyalım biraz kendine gelmesini söyledim.
Bu şekilde kapandı gitti.
Aradan iki hafta geçti ve kızı doğum günü partisi için beni davet etti.
Eşime söyledim, gönülsüz bir şekilde git dedi.
Ama fazlasıyla gerildiğini ve aslında okadar laftan sonra oraya gitmemi yanlış bulduğunu ima etti ama engelde koymadı
Bende teyzemdir bunalımdadır diyerek yatışırdım kendisini.
Tabi ben öyle sanmıştım.
Doğum günü bitikten sonra eve geçtim
Eşim içkiliydi ve benim okadar laf saymama rağmen nasıl olurda öyle bir teyzenin evine gidersin diye tartışmaya başladı.
Dayımı aramamı istedi, bu terbiyesizlik karşılıksız kalmıyacak dedi ve dayıma, teyzemin rahat hayatından dolayı şikayet etti.
Hayatlarına girip çıkanların haddi hesabı olmadığını, birde kalıp eşimin eskilerini açmakla tehdit ettiğinden dolayı çoook öfkelenmişti..kısasa kısas hesabı.
Eşimin dayıma; karımın onunla görüşmesini kessinlikle istemiyorum ama yiğenin ailemdir canımdır deyip beni dinlemiyor diye benide şikayet edince dayım bu konuda eşimin arkasında durdu ve bu konuyu bacımla ben konuşacam diyerek ertesi günü konuşup teyzemin bizim evimizi basmasıyla başladı olaylar.
Kapıyı açar açmaz eşimin üstüne deli gibi saldırması annesine bacılarına erkekligine sövüp sayması cabası oldu.
Tam bir kabus gibiydi.
Ona göre eşim kendisinin ve çocuklarının aşırı rahat yaşamalarını ve karısının onlarla görüsturmek istememesini namus davası hâline getirdi.
Onumu sakinlestirim,durumu anlamaya çalışim, yoksa sulh yolununumu bulim şaşırdım kaldım.
Eşim olup bitenleri kameraya çekip haneye tecavüzden tehditten dava açacağını vurguladı.
Derhal dayımı cagırdım ve işin aslını anlatmasını istedim.
Namus kelimesi geçmediğini ve teyzemin şuan çok abarttığını söyleyip kızdı.
Onun üstüne dayımı da (öz abisi) sövmeye başladı arkamızda durduğu için.
Velhasıl eşimin çenesini tutamadım diye eşimin arkasında durmuş bulundum, taraf seçmiş oldum,kendisini satmış oldum, okadar iylik yaptığını, yaptıklarını tek tek yüzüme vurdu ve karşılığı mükafatı bumu olacak diye beni yerin dibine soktu.
En sonda da eşimden hıncını alamayıp
Benimde kendisine kahpelik yaptığımı sandığı için kalktı eşime;
Onun bunun namusuna dil uzatacagına kârına bak sen halen altında oynaşıyor diye mesaj attı.
Benim dünyam başıma yıkıldı, en sevdiğim varlık! Kendimi ateşe atmaya hazır olduğum teyzem beni ezip geçti bitirdi yıktı resmen.
Aylardır kendime gelemedim.
Hergun ağladım.
Sanki dünyam yıkılmıştı ve içimden diyebildigim tek şey
yakışmadı sana,yazık ettin bize
ben sana ne yaptm,nasıl kıydın bana diye diye bitirdim kendimi.
Annem üstüne gitti hesap sormak için ama nafile kendisi haklı.
Eşim namusu hakkında konuşmuş oldu bende eşime destek vermişim oldu gözünde.
Abim var birtane saolsun karısının cebinden çıkamayan!
hicbirsekilde ne bunun hesabını sordu ne karıştı nede başka birşey.
Onunlada papaz oldum zaten.
Benim yuvama çomak sokmaya çalışıyor kendisi kılını kipirdatmiyor teyzedir diye.
Annem buyuzden abimin tarafını tutuyor ve daha beter çileden çıkıyorum.
Bir yandan eşim diğer yandan olaya fazla karışmak istemeyen annem ve abim ve ortada sap gibi kalan ben!!!
Karakolluk olundu davalar açıldı ve sonucu bekliyoruz.
Lâkin aradan yarım yıl geçmesine rağmen eşimin kinini öc alma düşüncesini nefretini dindiremiyorum.
Sürekli suskun sürekli aklında birşeyler döndüğünün farkındayım.
Teyzemin bana attığı iftira eşimi kudurtmak amaclı ortaya attığını ima etmiş ailedekilere.
Okadar zaman geçmesine rağmen hergun aklımda dedikleri.
Abimin bukadar pasif durmasını kendime yediremiyorum.
Herzaman için aile içinde bir sorun olduğunda haksız taraf kim olursa olsun onu topa dikerdim.
Herzaman adaletli dürüst olunsun diye çok savaştım ama eninde sonunda başıma öyle birşey geldiki kendi söküğümü dikemedim.
Ağzımı bıçak açmadı aylardır.
Düne kadar savaş verdiğim ailemdekiler
Kendi bacılarını tutup, el oğlu dedikleri eşimin ortalığı karıştırdığını ima ettiler.
Eşimin susması gerektiğini söylediler
Etraftan bunun duyulmaması için herkez birbiriyle iyi oldular.
Benim çektiğim acılarım yanıma kar kaldı.
Biride kalkıp bu kızın yuvasına nasıl çomak sokarsın diye biride üstüne yürüyüp haddini bildirmedi.
Şuan hickimseyle görüşmüyorum
Nefrette etmiyorum ama okadar el oldum ki aileme karşı.
Çocuğum eşim işim!
Onun dışında kessinlikle migdem almıyor yüzlerini görmek.
Insanın kendi ailesi tarafından bukadar değersizlik görmesi insanı yıpratıyor yıkıyor.
Bela okusam da can benim canım.
Allaha havale edip sabır dileyip ayakta durmaya çalıştım şükür.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Zira dışardan insanların bakış açısı daha mantıklı geliyor bu gibi durumlarda.
Ne olursa olsun insanın ailesidir,konduramaz.
Her ne kadarda eşimin her dediği çıksa bile insan yine üzülüyor.
