Yani ben de şuna üzülüyorum; bedenen hastalık gibi bu da ruhsal bir hastalik ve elbette ki adam isteyerek seçmedi bu hastalığı..Ailesinin de kabul etmediğini düşünün, sokaklara düşüp başına birşey gelmesi veya birine zarar vermesi çok korkunç olur..Ben burda ister istemez empati yapıyorum. Eşimi çok seviyorum, iyi günde, kötü günde dedik. Bana birşey olsa veya bu duruma düşsem adım gibi biliyorum beni bırakmaz eşim. Vicdani elvermez ama tabii ki böyle bir insanla yaşamak da herkes için gerçekten çok korkutucu..Tedavi edilmesinden başka hiçbir yolu yok. Göz göre göre; çok sevseniz de , çok üzülseniz de can tatlı, korkmamak imkânsız. Gerçekten ne yapardım, nasıl yapardım bilmiyorum..Özellikle çocuk var ise aynı evde tutamazdim ..Tedavi olması için de elimden ne geliyorsa yapardım, ikna yolunu denemek işe yaramaz, çünkü hasta hastalığını kabul etmeyecektir. Çok zor bir durum. Allah yardım etsin..İnşallah tedavi için çözüm yolu hemen bulunur